ลัลเก็บเสื้อผ้าจะออกจากบ้าน ตุลาพยายามห้าม แต่ลัลไม่สนใจ ตุลาวิ่งตามลัลขอร้องอย่าทำอย่างนี้ ลัลขอให้ตุลาไล่ณิชออกจากบ้าน ตุลาขอให้ลัลใจกว้าง ลัลได้ยินดังนั้น จีงบอกเราไม่ต้องพูดกัน แล้วขับรถออกไป
ณิช ยืนมองด้วยความสมใจที่ทำให้ลัลออกจากบ้านได้
ลัลกลับมาถึงบ้าน ร้องไห้กับแม่และพี่ แม่กับลดาได้แต่มองลัลด้วยความสงสาร
ตุลาบอกณิชว่าจะเอาเสื้อมาให้เปลี่ยน และจะพาไปส่งบ้าน ณิชยิ้มด้วยความพอใจ แล้วเอนตัวนอน ตุลามาถึงเห็นณิชหลับ จึงปล่อยให้ณิชหลับอยู่ที่ที่นั่งนั้น แล้วเดินจากไป ณิชยิ้มด้วยความพอใจอีกครั้ง
จากคุณ |
:
นาริน
|
เขียนเมื่อ |
:
10 พ.ย. 53 22:25:47
|
|
|
|