ความคิดเห็นที่ 1 การที่ไทยได้รับหมีแพนด้ามาอยู่เมืองไทยนั้นนับเป็นโอกาสพิเศษของคนไทยเนื่องจาก “พ่อ "ช่วงช่วง" กับแม่ "หลินฮุ่ย" นั้น จีนส่งให้ไทยเพื่อเป็น "ทูตสันถวไมตรีร่วมงานเฉลิมฉลอง 72 พรรษามหาราชินีในปีพ.ศ.2547" โดยมีเงื่อนไขว่ารัฐบาลไทย ต้องแบ่งสรรงบประมาณจำนวน 40 ล้านบาทเป็นค่าก่อสร้างสถานที่ทำงานวิจัย และจัดแสดงโชว์ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ  ในฐานะรองนายกรัฐมนตรี (ขณะนั้น) ตอบตกลงทันที พร้อมเดินทางไปจีนเพื่อร่วมพิธีลงนามในข้อตกลง จากนั้นก็เลือกหมีแพนด้า 1 คู่ จากศูนย์วิจัยและอนุรักษ์หมีแพนด้า เมืองวู่หลง มณฑลเสฉวน  รายละเอียดข้อตกลงยังมีต่อว่าแพนด้าทั้ง 2 ตัวจะอยู่ในไทยได้แค่ 10 ปี ตั้งแต่ปี 2546 - 2556 โดยประเทศไทยจะส่งเงินค่าสนับสนุนการอนุรักษ์แพนด้าให้ประเทศจีนปีละ 2.5 แสนเหรียญสหรัฐ หรือ ประมาณ 8 -10 ล้านบาท ตามอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ รวมถึงหากให้กำเนิดลูกน้อยต้องส่งคืนให้จีน หลังจากลืมตาดูโลกได้ 24 เดือน ที่ผ่านมามีเพียงอเมริกาเท่านั้นที่เคยเจรจาสำเร็จ สามารถขอให้ลูกแพนด้าอยู่ได้จนอายุ 4 ขวบ แต่สุดท้ายก็ต้องส่งกลับอยู่ดี” (http://www.oknation.net/blog/print.php?id=)644368 อีก 7 เดือน "หลินปิง" กลับจีน!! อีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ แพนด้า "หลินปิง" ขวัญใจเด็กๆ และคนไทยทั้งประเทศอาจถูกส่งกลับประเทศจีนตามข้อตกลงที่ว่า หากแพนด้าช่วง ช่วงและหลินฮุ่ย ตกลูกออกมาเมื่อใด จะต้องส่งกลับจีนในระยะเวลาไม่เกิน 2 ปี เพื่อทำการศึกษาและขยายพันธุ์ต่อไป ณ วันนี้ "หลินปิง" แพนด้าสาวน้อยได้เติบใหญ่ น้ำหนักกว่า 48 กิโลกรัม นับจากวันแรกเกิดเมื่อ 27 พฤษภาคม 2552 จนถึงวันนี้ ย่างเข้า 1 ปีกับ 4 เดือน เมื่อสัญญาที่ว่าไว้ใกล้เข้ามา จึงมีคำถามมายมายจากแฟนคลับ "หลินปิง" ที่มีอยู่ไม่ต่ำกว่าล้านคนทั่วประเทศไทย ที่อยากให้ขวัญใจของพวกเขาอยู่ในประเทศไทยตลอดไป "หลินปิงต้องกลับจีนจริงๆ หรือ?" "รัฐบาลจีนจะยืดอายุต่ออีกกี่ปี?" "อเมริกาขอได้สูงสุด 4 ปี ไทยก็ต้องได้ใช่ไหม?" "รัฐบาลไทยไปขอให้อยู่ถาวรตลอดชีวิตเลยได้หรือเปล่า?" คำถามจากหัวใจคนไทยที่รัก "หลินปิง" แพนด้าน้อยสัญชาติไทย เกิดขึ้นมากมาย ฟังคำตอบจาก  “พี่ต่อ” หรือ ประเสริฐศักดิ์ บุญตระกูลพูนทวี หัวหน้าโครงการวิจัยและจัดแสดงแพนด้าในประเทศไทย จนถึงวันนี้ยังไม่มีความชัดเจนจากจีนว่าจะให้หลิงปิงอยู่ได้เกิน 2 ปีหรือไม่  ส่วนใหญ่เวลาคุยเรื่องนี้จีนจะมีแต่ท่าทีเป็นมิตรและให้คำตอบคล้าย ๆ กับว่ารับทราบความต้องการของคนไทยทั้งประเทศเป็นอย่างดี "ทางเราทำจดหมายติดต่อขอเจรจาอย่างเป็นทางการไปแล้ว 2 ครั้งคือ ครั้งที่ 1 เมื่อเดือนมิถุนายน 2552 ตอนนั้นตัวแทนจีนตอบกลับมาว่า "รับทราบ" หรือ ได้รับจดหมายแสดงความต้องการของไทยแล้ว และเมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมาส่งจดหมายไปอีกครั้ง คราวนี้จีนตอบกลับมาว่า มีความเป็นไปได้แต่คงต้องคุยกันระหว่างผู้เชี่ยวชาญระดับผู้ใหญ่ของทั้ง 2 ประเทศ ว่าจะให้อยู่ต่อเกิน 2 ปี ได้หรือไม่" พี่ต่อ ให้คำตอบได้แค่นี้จริงๆ แม้ว่าจะโดนคาดคั้นจากมิตรรักแฟนหลินปิงเพียงเท่าใดก็ตาม เมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2553 สื่อมวลชนจากทั่วทุกมุมโลก เสนอข่าวการส่งคืนแพนด้าน้อยจากอเมริกากลับสู่แดนมังกร วันนั้นชาวอเมริกันไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ กับการจากไปของ  "ไท่ซัน" แพนด้าเพศผู้วัยกว่า 4 ขวบ และ "เหม่ยหลัน" แพนด้าตัวเมียวัย 3 ขวบ ที่ถูกส่งขึ้นเครื่องบิน 777F ลำใหม่เอี่ยม ในชื่อว่า “เฟดเอ็กซ์ แพนด้า เอ็กซ์เพรส” จุดหมายปลายทางแพนด้าน้อยทั้ง 2 คือ ศูนย์วิจัยแพนด้าเมืองเฉิงตู ประเทศจีน มีแฟนคลับ "หลิงปิง" หลายคนดูข่าวนี้ด้วยความสะเทือนใจ และผวากลัวว่าแพนด้าขวัญใจ อาจต้องจากเมืองไทยในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้เช่นนั้น! หากย้อนดูความเป็นมาของครอบครัว "หลิงปิง" จะพบว่าพ่อ "ช่วงช่วง" กับแม่ "หลินฮุ่ย" นั้น จีนส่งให้ไทยเพื่อเป็น "ฑูตสันถวไมตรีร่วมงานเฉลิมฉลอง 72 พรรษามหาราชินีในปีพ.ศ.2547" โดยมีเงื่อนไขว่ารัฐบาลไทย ต้องแบ่งสรรงบประมาณจำนวน 40 ล้านบาทเป็นค่าก่อสร้างสถานที่ทำงานวิจัย และจัดแสดงโชว์ พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ฐานะรองนายกรัฐมนตรี (ขณะนั้น) ตอบตกลงทันที พร้อมเดินทางไปจีนเพื่อร่วมพิธีลงนามในข้อตกลง จากนั้นก็เลือกหมีแพนด้า 1 คู่ จากศูนย์วิจัยและอนุรักษ์หมีแพนด้า เมืองวู่หลง มณฑลเสฉวน     รายละเอียดข้อตกลงยังมีต่อว่าแพนด้าทั้ง 2 ตัวจะอยู่ในไทยได้แค่ 10 ปี ตั้งแต่ปี 2546 - 2556 โดยประเทศไทยจะส่งเงินค่าสนับสนุนการอนุรักษ์แพนด้าให้ประเทศจีนปีละ 2.5 แสนเหรียญสหรัฐ หรือ ประมาณ 8 -10 ล้านบาท ตามอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ รวมถึงหากให้กำเนิดลูกน้อยต้องส่งคืนให้จีน หลังจากลืมตาดูโลกได้ 24 เดือน ที่ผ่านมามีเพียงอเมริกาเท่านั้นที่เคยเจรจาสำเร็จ สามารถขอให้ลูกแพนด้าอยู่ได้จนอายุ 4 ขวบ แต่สุดท้ายก็ต้องส่งกลับอยู่ดี ขณะที่หนูน้อย "หลินปิง" ยังไม่ทราบอนาคตของตัวเองว่าต้องจากอกแม่ "หลินฮุ่ย" เมื่อใดและต้องระหกระเหินไปอยู่ที่ใดบ้าง แต่ละวันยังคงสนุกสนานไปกับการกินไผ่ กินแอปเปิ้ลและแครอท และสนุกกับของเล่นรูปร่างแปลกใหม่ที่ถูกส่งมาเป็นของขวัญจากทั่วทุกสารทิศไม่เฉพาะในเมืองไทย แม้แต่ฝรั่งต่างชาติก็ส่งมาให้ด้วย หลังจากย้ายไปอยู่บ้านใหม่พื้นที่กว้างปีนป่ายอย่างร่าเริงใจ "หมอก้อย" หรือ กรรณิการ์ นิ่มตระกูล สัตว์แพทย์ประจำโครงการวิจัยและจัดแสดงหมีแพนด้า ยอมรับว่า มีคนถามมาเยอะว่า หลิงปิงจะอยู่เมืองไทยเกิน 2 ปี ได้หรือไม่ ก็ต้องตอบว่า อยู่ในขั้นตอนการเจรจากับจีน และเท่าที่ผ่านมายังไม่มีคำตอบในเชิงลบ อาจจะอยู่ต่อได้อีก แต่ไม่รู้กี่ปี แต่หากจะถามว่า "คุณหมอคิดว่าหลินปิงควรอยู่เมืองไทยต่อไปหรือไม่" หมอก้อย ตอบความคิดเห็นส่วนตัวว่า จุดประสงค์สำคัญของการเพาะพันธุ์แพนด้า เพื่อทดแทนแพนด้าที่กำลังจะสูญพันธุ์ไปจากโลกใบนี้ ดังนั้นเมื่อลูกแพนด้าเกิดมาได้สักพักก็ควรหาวิธีให้พวกมันได้กลับคืนสู่ป่าธรรมชาติ เพื่อขยายพันธุ์ตามวิถีธรรมชาติของแพนด้า จุดมุ่งหมายนี้ทั้งจีนและไทยหรือประเทศอื่นๆ ต่างรู้ดี และยอมรับในข้อตกลงนี้ กลุ่มผู้เชี่ยวชาญจีนที่รู้ลึกซึ้งในเรื่องแพนด้ามากที่สุดในโลก ทำการวิเคราะห์วิจัยจนได้ผลสรุปแล้วว่าการจะให้หนูน้อยแพนด้ากลับคืนสู่ป่านั้น ต้องให้เวลาแพนด้าน้อยปรับตัวอย่างหนัก หากตัวไหนทำไม่สำเร็จอาจต้องเสียชีวิตในป่า "เข้าใจดีว่าคนไทยรักและหลงหนูน้อยหลินปิงมากแค่ไหน หากพิจารณาในหลักวิชาการ ต้องยอมรับว่า การส่งกลับไปจีนตั้งแต่อายุ 2 ปีนั้น นักวิจัยเขาทดลองมาแล้วหลายสิบปีกว่าจะพบ 2 เหตุผลสำคัญ คือ อายุ 2 ขวบเป็นวัยที่เหมาะสม เพราะยังไม่โตเต็มที่เมื่อกลับไปอยู่ในศูนย์วิจัยเมืองจีนจะปรับตัวได้ง่าย พวกเขาจะมีกระบวนการให้หัดหาไผ่กินเอง ค่อยๆ ปล่อยให้อยู่ตัวเดียว ลองอยู่ในป่าทดลอง จนกระทั่งสามารถดำรงชีวิตอยู่ในป่าจริงได้ ส่วนเหตุผลอีกข้อหนึ่งคือ เมื่อกลับไปตั้งแต่ 2 ขวบ พอปรับตัวได้อายุสัก 4 -5 ขวบก็จะหาแฟนหรือหาคู่ให้ ถึงเวลานั้นแพนด้าจะคุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมแล้ว สามารถผสมพันธุ์ตามธรรมชาติได้เลย" หมอก้อยพูดถึงอนาคตแพนด้า หมอกรรณิการ์เล่าถึงประสบการณ์ที่เคยไปศึกษาและอาศัยอยู่ในศูนย์วิจัยแพนด้าเมืองจีนว่า สัญชาติญาณของแพนด้าเป็นสัตว์รักสันโดษชอบอยู่ตัวเดียวในป่าธรรมชาติจะมีอาณาเขตของตัวเองกว้างขวางขนาด 2 -3 ตารางกิโลเมตร ถึงแม้จะมีลูกแล้วสักพักพ่อแม่ลูกก็จะแยกจากกันไปใช้ชีวิตอย่างอิสระ "หลายคนสงสัยว่าแพนด้าในเมืองจีนทำไมดูตัวผอมและสกปรก นั้นเป็นธรรมชาติของสัตว์ป่า ที่สำคัญ รายงานวิจัยพฤติกรรมแพนด้าหลายฉบับยืนยันตรงกันว่า แพนด้าน้อยส่วนใหญ่มีร่างกายแข็งแรง มีความสุข และสนุกสนานกับการได้กลับไปอยู่ในอ้อมกอดธรรมชาติมากกว่าอยู่ในกรงไฮเทคติดแอร์" หมอก้อยย้ำ ความรู้สึกเบื้องลึกจากหัวใจของสัตวแพทย์ที่ฉีดน้ำเชื้อ ทำคลอด และเลี้ยงดูหลิงปิงตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาดูโลก อาจทำให้แฟนคลับหลายคนฉุกใจคิดอะไรได้บางอย่าง.. จากคุณ : Alone with out lonely เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 11:28:34

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อไทยนำมาเลี้ยงก็ต้องใช้งบประมาณสูงเป็นค่าใช้จ่าย  โครงการฯ จึงต้องหารายได้    การหารายได้จำเป็นต้องมีการประชาสัมพันธ์ หลายรูปแบบ  แค่ออกข่าวทางทีวี และหนังสือพิมพ์   ไม่ดึงดูดคนให้สนใจมากนัก  จึงมีการถ่ายทอดสดชีวิตหลินปิง  24 ชั่วโมง  ด้วยรู้ว่าหากคนได้เห็นความน่ารักของหลินปิงทางทีวีแล้ว   ย่อมอยากที่จะไปดูหลินปิงตัวเป็นๆ ให้ได้สักครั้ง และนั่นหมายถึงรายได้ และผลประโยชน์ของโครงการ และเศรษฐกิจของบ้านเมือง  ในการถ่ายทอดสด  โครงการจึงพยายามทำทุกอย่างที่ดึงดูดใจคน  ด้วยรู้ว่าคนรักแพนด้าเหมือนตุ๊กตาหมีที่มีชีวิต  ต้องเอาใจคนดู  แ]ละคนดูก็ช่วยกันปรุงแต่ง  การปฏิบัติต่อหลินปิงจึงเกินเลยความเป็นสัตว์ แต่ปฏิบัติเหมือนเป็นดาราเด็กทารก  ไม่ว่าจะเป็นการ ดูแล ทำความสะอาด  เช็ดตัวอย่างดี  การ พาไปปีนต้นไม้ ก็ต้องมีคนคอยรับ กลัวจะตก   จะก้าวท้าวซ้ายหรือขวา เดินไปหน้าหรือถอยหลัง   ก็มีคนคอยบอก  ขณะที่ลูกแพนด้าที่ซานดิเอโกวัยไม่กี่เดือน เขาให้ปีนต้นไม้เอง ตกต้นไม้ไม่มีใครช่วย ลุกขึ้นมาก็ปีนใหม่ ในขณะที่แม่นั่งกินไผ่เฉย คนเลี้ยงก็ไม่เข้ามายุ่ง    ทางโครงการฯ ได้สร้างให้หลินปิงเป็นคน เป็นเด็กไร้เดียงสา  ซึ่งต่างจากการเลี้ยงลูกแพนด้าของสวนสัตว์เมืองฝรั่ง  ที่เขาเลี้ยงแบบให้สัตว์ช่วยเหลือตัวเองมากที่สุด  ไม่สร้างสัตว์ให้เป็นคน  เจ้าหน้าสวนสัตว์ซานดิเอโกเคยบอกว่า  เขาจะไม่เลี้ยงลูกหมีแบบเข้าไปคลุกคลีถึงตัวมาก เพราะอีกหน่อยหมีจะมีเขี้ยวเล็บ และตัวโตขึ้น อาจเป็นอันตรายต่อคนเลี้ยงได้  แต่ทางสวนสัตว์ของไทย  อาจคิดว่าดีที่สามารถทำให้หลินปิงเชื่อฟัง   ทำตัวน่ารักกับผู้ใหญ่เหมือนเด็กน้อย  แล้วสัตว์ทั้งหลาย เราฝึกอย่างไรก็ได้อย่างนั้น  ฝึกแมวให้กินอาหารเม็ด เขาก็ไม่จับหนู เอาแต่จะนอนตักคนเลี้ยง  ควายที่จังหวัดตรังสามารถก้มกราบคนได้ และชอบกินแซนด์วิช  ก็เพราะการฝึก   การที่ฝึกหลินปิงแบบเอาใจเหมือนเป็นเด็กๆ    ความเป็นธรรมชาติของหมีก็ลดลง  การปฏิบัติกับหลินปิงตั้งแต่เล็กจนโตต่างจากที่เมืองจีน  แล้วการมาหักดิบเอาตอนหลังให้เหมือนหมีที่จีน มันคงยากแก่การปรับตัวของหลินปิง               ตอนแรกที่ได้ดูการถ่ายทอดสด  งงกับการเลี้ยงสัตว์ป่าแบบทะนุถนอมแบบนี้   เดิมเข้าใจว่าการเลี้ยงสัตว์ป่าใกล้สูญพันธุ์เพื่อขายพันธุ์ให้มากขึ้นและปล่อยกลับสู่ป่านั้น   จะต้องเลี้ยงแบบใกล้เคียงธรรมชาติมากที่สุด   จึงได้ไปค้นคว้าว่าประเทศอื่นเขาเลี้ยงอย่างไร    พบว่า โครงการวิจัยเข้าไปจัดการในบางเรื่องที่จำเป็นเท่านั้น บางแห่งไม่มีการให้นมชงเสริมแต่อย่างใด ผิดกับไทยที่พยายามให้ลูกหมีดูดนมจากขวดเพื่อความน่ารักเหมือนเด็ก เอาใจผู้ชม   คนไทยภูมิใจว่าโครงการของไทยเลี้ยงหมีได้ดีที่สุด  แต่นั่นอาจเป็นการทำร้ายหมีมากที่สุด  ฝรั่งบางคนถึงกับพูดว่า ไทยเราเลี้ยงหมีแบบ spoil บางคนก็เรียกแบบประชดอยู่ในทีว่า  Princess Lin Ping หลินปิงมีการเรียนรู้ยอดเยี่ยม  มีความฉลาด เนื่องจากการกระตุ้นพัฒนาการโดยคนเลี้ยง  นี่เป็นข้อดี   แต่อาจส่งผลลบต่อตัวหลินปิงเอง    ช่วงคืนแรกๆ เมื่อแม่ฮุ่ยออกไป  หลินปิงไม่รู้ว่า แม่หายไปทำไม  ไปไหน   อาการนิ่งเงียบ นั่งซึม ของหลินปิงแสดงให้รู้ว่า กลัว กังวล ไม่มีความสุข    อาจเป็นความกลัวภัยอันตรายจะมาถึงตัวเองตามสัญชาติญาณเพราะไม่มีแม่อยู่ใกล้ หรือคิดว่าแม่ได้รับอันตราย   ส่วนการอาละวาดของหลินปิงที่เกิดขึ้นในช่วงหลัง  หลินปิงเกิดการเรียนรู้แล้วว่า แม่อยู่คนละห้องและแม่ไม่ได้รับอันตรายใดๆ แม่ยังอยู่   เมื่อประตูเปิด  แม่ออกไปได้  แต่ตัวเองไปไม่ได้  จึงรู้สึกเหมือนถูกขัง  ถูกลงโทษ  เกิดอาการที่เรียกว่า โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง   ลองสังเกตช่วงเช้าที่แม่ออกจากห้องไปก่อน หลินปิงเฉยๆ อ้อยอิ่งอยู่นาน ไม่คิดจะวิ่งตามแม่เลย  เพราะไม่มีการปิดประตู  และหลินปิงรู้ว่าแม่ไปอยู่ที่ส่วนจัดแสดง  ต่อไปนี้กลัวว่าหลินปิงจะเกิดการก้าวร้าว  หวาดระแวง ไม่ไว้ใจคนรอบข้าง  เหมือนเด็กที่ถูกเลี้ยงให้มีความสุข ถูกเอาใจมาตลอด  เมื่อถูส่งเสียงขัดใจก็ทนไม่ได้   รับสภาพความทุกข์ไม่ได้  สุนัขบางตัวเชื่องมาก   แต่กับคนบางคนที่เคยเงื้อไม้ไล่มันครั้งเดียว  ผ่านไปหลายปีมันยังจำได้  และแยกเขี้ยว ส่งเสียงแฮ่เข้าใส่ตลอด                                                                                     มีต่อ...... จากคุณ : Alone with out lonely เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 11:30:38

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อการประชาสัมพันธ์ชีวิตจริงของแพนด้าเข้าถึงในบ้าน ก็สามารถเรียกความสนใจจากผู้ชมได้มากขึ้น คนจำนวนมากยอมจ่ายซื้อจานดาวเทียมมาติดตั้งเพราะอยากดูความน่ารักของหลินฮุ่ยหลินปิง  และคนที่ดูเป็นประจำก็เกิดอาการติดเหมือนติดนางเอกละครดัง   เมื่อติดแล้วก็เกิดกลุ่ม  เกิดคลับต่างๆ ขึ้นมา  และยังเกิดแฟนคลับคนเลี้ยงหมีขึ้นมาทั้งส่วนบุคคลและส่วนรวม  จนสังเกตได้ว่าส่วนใหญ่ สนใจแต่เรื่องราวของคนเลี้ยงมากกว่าที่จะสนใจรายละเอียดเกี่ยวกับหมี    คำถามเรื่องหมีมีคนมาตอบน้อย   ห้องแฟนคลับคนเลี้ยง  ดูจะคึกคักกว่าห้องเกี่ยวกับหมีๆ  ในบางคลับ  คำถามใด ข้อสงสัยใดที่พาดพิงหรือส่งผลต่อคนเลี้ยงหมี   จะโดนแฟนคลับเข้ามาต่อว่า  ซึ่งแสดงว่าคนดูจะไม่สามารถตั้งคำถาม หรือตั้งข้อสงสัย ใดๆ ได้เลย  เช่น  ถ้าพูดว่า  วันนี้ยังไม่ได้เห็นภาพหมีกินไผ่  ก็อาจรู้สึกว่าไปกระทบคนให้อาหารว่าบกพร่อง  ไม่เข้าใจจริงๆ ว่า  ทำไมต้องหวั่นเกรงกับความรู้สึกคนเลี้ยงหมีในระดับที่มากเกินไป  จริงอยู่ที่คนทุกคนมีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ เท่าเทียมกัน ไม่ว่าระดับไหน หน้าที่อะไร  ควรให้เกียรติกัน  แต่ควรยอมรับว่าแต่ละคนก็มีหน้าที่ของตัวเอง ที่ต้องรับผิดชอบ โดยมีค่าตอบแทน มีเงินเดือน เหมือนทำงานบริษัท  ไม่ใช่อาสาสมัคร  ไม่มีบริษัทไหนหรอก ที่ไม่พอใจและปิดกั้นกับการที่ลูกค้า complain พนักงานหรือสินค้าและบริการ   ดังนั้นทุกฝ่ายในโครงการวิจัยแพนด้าก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด  ส่วนเสียงจากประชาชนคนดูก็ต้องรับฟังทุกกรณี  ถ้าทำดีทำถูกแล้วก็ไม่ต้องหวั่นไหว ทำต่อไป  ถ้าหากผู้ที่ทำงานด้านให้บริการประชาชนในสาขาต่างๆ ทนไม่ได้กับการวิพากษ์  การไม่พึงพอใจของผู้รับบริการ  ทุกวันนี้ก็คงมีหมอ พยาบาล ครู คนขับรถเมล์ และอาชีพอื่นๆ ลาออกวันละหลายร้อยคน  จุดยืนของคนที่อยู่ในอาชีพให้บริการก็ต้องมีความอดทน  บางสิ่งที่ผู้รับบริการไม่พึงพอใจเพราะความไม่เข้าใจ   ก็ต้องอธิบายให้ชัดเจน หนึ่งครั้งยังไม่ชัด ก็ต้องอธิบายไปเรื่อยๆ               อย่างไรก็ตาม ลักษณะการใช้คำพูดของผู้รับบริการบางคน บางครั้งอาจจะใช้คำที่ดูรุนแรง ซึ่งก็ควรจะตระหนักว่าการสื่อสารด้วยตัวหนังสือ มันเสี่ยงมากๆ คนพูดอาจไม่คิดว่ารุนแรง บางทีอาจเป็นการบ่นเพ้อไปตามเรื่องตามราว เพื่อระบายอารมณ์ โดยมิได้เจตนาจะว่าใครจริงจัง   แต่คนอ่านที่เราไม่รู้จักมักคุ้นตัวจริงกันนั้น  อาจรู้สึกรุนแรงมากน้อยไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับภูมิหลังและความอดทนของคนอ่านแต่ละคน ส่วนแฟนคลับคนเลี้ยงหมี บางคนอาจทนไม่ได้ออกมาโต้ตอบกลัวกระทบคนเลี้ยงหมี  ความสนิทชิดเชื้อทำให้เกิดความเกรงใจ  ต้องปกป้อง  นี่คือสังคมแบบไทยๆ  บางครั้งก็ใช้คำพูดที่รุนแรงเกินกว่าสถานการณ์ ทำเอาคนอ่านต้องหยิบขันใส่น้ำมาดูหัวตัวเอง   มันโหดเกินไปหรือเปล่า  หรือที่คิดว่าคนที่ยอมอดนอนนั่งดูหมี  คิดแทนหมีทุกคืนตอนดึกๆ เป็นคนแปลกประหลาด ก็เช่นเดียวกัน  ทำเอาคนที่ดูหมีดึกๆ ต้องแตกกระเจิง   เข้าใจนะว่าอารมณ์ของคนที่ขุ่นข้องหมองใจ  จะพูดภาษาดอกไม้ออกมานั้นยาก บางคนเท่านั้นที่ทำได้  ไม่ว่าฝ่ายใดก็อย่าลืมว่าคำพูดที่ออกจากปากไปแล้วมันเรียกกลับคืนมาไม่ได้  ทำได้แค่เสียใจ  ทุกคนคงเคยเสียใจกับคำพูดของตัวเองที่ออกไปโดยไม่ได้กลั่นกรอง             ไฮไลท์เมื่อคืนวันที่ 4 พย. 53 หัวหน้าโครงการวิจัยบอกว่าตอนนี้หลินปิงมีข้อด้อยอยู่อย่างหนึ่ง  ตั้งใจฟังว่าคืออะไร   ก็เท่าที่รู้ หลินปิงเราลบสถิติลูกหมีอื่นทุกอย่าง  ปรากฏว่าข้อด้อยคือหลินปิงไม่กลัวคน เหมือนลูกหมีที่เมืองจีน หลินปิงโตมากแล้ว มีเขี้ยวมีเล็บที่สมบูรณ์ สามารถทำร้ายคนได้ แต่ยังอยากเล่น อยากกระโจนใส่ อยากงับ อยากกอดขาพี่เลี้ยงอยู่   คิดหรือไม่ว่า  สิ่งที่บอกว่าเป็นข้อด้อยของหลินปิงนั้น   เกิดจากโครงการได้สร้างเธอมาให้เป็นแบบนั้น  ฝึกให้หมีเป็นคน สนิทกับคน เล่นกับคนมาแต่เล็กๆ เจ้าหลินปิงน้อยไม่รู้หรอกว่าเธอสามารถแสดงบทบาทแบบนั้นได้นานแค่ไหน  ควรเลิกเมื่อไร   ก็ที่ผ่านมาถ้าเธอแสดงแบบนั้นเธอก็ได้แอปเปิลเป็นรางวัล เมื่อโครงการสร้างหมีมาให้ใกล้เคียงคน  ก็อย่าได้โทษหมีและคนดูที่เกิดอารมณ์รัก เศร้า สงสาร โกรธเมื่อถูกกระทบกระเทือนจิตใจ  ถ้าย้อนกลับไปดูก็คล้ายกับว่าเรื่องของสามหมี เป็นละครชีวิตแนวรักโรแมนติกเรื่องหนึ่ง ที่ผู้สร้างผู้กำกับต้องการให้เข้าถึงอารมณ์คนดู  เพื่อหารายได้จากการขายบัตรเข้าชม  ในช่วงพระเอกนางเอกน่ารักกำลังรักกันหวานซึ้ง   คนดูเคลิบเคลิ้มอินกับละครรักนั้นมากๆ  และดูจนตนเองมีความสุขกับพระเอกนางเอกไปด้วย  และขณะที่พระเอกนางเอกผู้น่ารักกำลังอินเลิฟกันอยู่นี้   ผู้กำกับก็จะจบเรื่องด้วยการที่ให้นางเอกถูกพ่อแม่แยกจากพระเอก  และถูกส่งตัวไปเรียนต่อต่างประเทศ....อย่างนี้จะไม่ให้คนดูอกหักได้ยังไง....แต่ช่วยคิดถึงสาเหตุหน่อยนะ  ใครทำให้คนดูเป็นแบบนี้  ถ้าแน่ใจว่า  ผู้กำกับเปลี่ยนแนวตอนจบของเรื่องให้แฮปปี้เอนดิ้งตามใจคนดูไม่ได้อย่างแน่นอนแล้ว   ขอให้ท่านทั้งหลายอดทน  ให้เวลา  และให้ความเข้าใจผู้ชมด้วย  ท่านจุดไฟขึ้นมาแล้ว จะห้ามไฟไม่ให้มีควัน จะห้ามคนไม่ให้ร้องไห้มันห้ามยากนะ  ระหว่างที่ละครยังไม่จบก็ช่วยๆ กันรักษาน้ำใจกันไว้ทุกฝ่ายด้วยเถิด ถ้าไฟลุก กรุณาเอาน้ำดับ อย่าเอาแก๊สดับ  แล้วเชื่อว่าทุกอย่างคงจะผ่านไปด้วยดี ผู้แสดงความคิดเห็น มองหลายมุม วันที่ตอบ 2010-11-06 00:05:06 IP : 202.12.74.250 จากคุณ : Alone with out lonely เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 11:31:37

ความคิดเห็นที่ 4 อีกความคิดเห็นหนึ่ง ข้อความแม้จะรุนแรงหรือประชดประชันไปบ้างแต่ก็อยากลองอ่านแล้วคิดตามดูค่ะ เมื่อคืนได้ยินเสียงดังในกรงหลินปิงน่ากลัวมาก ไม่รู้ว่าเป็นเสียงอะไรบ้าง   ได้เห็นภาพแว๊บนึงที่หลินปิงกระโดดม้วนตัวอย่างเร็วแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน อยากดูเหมือนกันว่าหลินปิงมีอาการอย่างไร เพื่อเป็นความรู้ที่สมบูรณ์เกี่ยวกับหมีแพนด้า ทั้งในยามปกติและไม่ปกติ ถ้าเราได้เห็นแต่มุมที่หวานแหว๋วของเค้า แล้วประชาชนจะรู้ได้ไงคะ  ว่ายามโกรธสัตว์ชนิดนี้เค้าร้ายแรงขนาดไหน  เหมือนเอาลูกเสือมาเลี้ยงไว้ในบ้านจนเชื่อง เป็นตุ๊กตา  จนลูกคุณเล่นกับเสือเหมือนแมว  แล้วคุณปกปิดความจริง ไม่เคยบอกลูก ไม่อยากให้ลูกเห็นเหรอคะว่าเสือมันตะปบคนได้ กินคนได้ ยามหิว ยามโกรธ  คิดว่าควรถ่ายทอดให้ประชาชนได้ดูด้วยนะคะ...... (ขอประชดหน่อย)...ผลพลอยได้ของโครงการฯ   ถ้าคนได้เห็นตอนร้ายของหลินปิงบ้าง  คนอาจลดความสงสารหลินปิงน้อยลง  เลิกคร่ำครวญเวทนาหลินปิงที่โดนแยกแม่ก็ได้ และคนเลี้ยงหมีจะได้ไม่ถูกกดดันจากคนดู    รวมทั้งแฟนคลับจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันเพราะฝ่ายหนึ่งเอาใจหมี อีกฝ่ายหนึ่งเอาใจคนเลี้ยงหมี   เพราะตอนนี้ปัญหาชักจะเป็นเรื่องคนกับคน ไม่ใช่คนกับหมีแล้วค่ะ   ผู้แสดงความคิดเห็น คนที่คุณอาจรู้จัก วันที่ตอบ 2010-11-05 15:13:58 IP : 202.12.74.250 จากคุณ : Alone with out lonely เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 11:34:19

ความคิดเห็นที่ 5 สำหรับความคิดและมุมมองของตัวเองนั้น เคารพความรู้สึกของคนทุกคนที่มีต่อหลินปิงและแพนด้าอีกสองตัวในประเทศไทย เพราะความรู้สึกมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาโดยที่เราปรุงแต่มันไม่ได้ ห้ามมันไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกเจ็บปวด เวทนา สงสาร มากมายขนาดไหนก็ตาม ที่สำคัญความรู้สึกเหล่านี้มันมีที่มาและสาเหตุดังที่บทความข้างบนได้กล่าวไปแล้ว ตอนแรกตั้งใจว่าจะโพสข้อมูลลงกระทู้เยี่ยมญาติครอบครัวซุปตาให้หมดแล้วจบด้วยประเด็นนี้แต่เมื่อมาเจอบทความนี้แล้วทำให้รู้สึกว่า นี่ล่ะคือคำจำกัดความที่ลงตัวที่สุดจนตัวเองอาจเขียนได้ไม่ดีเท่านั้ก็ได้ค่ะ คงเป็นความโชคดีของตัวเองนะคะ ที่ไม่มีโอกาสได้นั่งอยู่หน้าจอหรือยืนอยู่หน้าส่วนจัดแสดงในเวลาที่หลินปิงเข้าสู่กระบวนการหย่านม แยกแม่ลูก ถ้าเวลานั้นได้นั่งอยู่หน้าจอทีวีแทบตลอดเวลาเหมือนภาวะปกติ เราอาจจะเป็นคนที่โวยมากกว่าใครๆเลยก็ได้ค่ะ จำวันที่หลินฮุ่ยล้างท้องไม่เข้าบ้านครั้งแรกที่หลินปิงกลัวจนปีนกรงไปถึงหลังคาหรือวันที่หลินฮุ่ยไม่ยอมให้ลูกกินนมในคอกกักเก่าได้ไหมคะ วันที่เราทนไม่ได้ออกมาโวยวายจนโดนคนบางกลุ่มออกมาด่าว่า เบื่อกินมาม่านั่นแหละค่ะ แล้วทำไมวันนี้เราถึงได้ดูเฉยเมยไม่มีปฏิกริยาใดๆ ต้องบอกว่าถ้าให้บอกจริงๆก็คือ ประสบการณ์ในจีนสามสัปดาห์ที่ผ่านมามันทำให้เราก้าวข้ามจากตรงนี้ไปแล้วค่ะ ความเวทนา สงสาร รักยังมีเท่าเดิมที่คงไม่น้อยกว่าเพื่อนๆสมาชิกหลายคนที่กำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้ แต่ประสบการณ์ที่ได้พบได้เห้นมาและมุมมองใหม่ๆมันคอยฉุดให้เราไม่ Sympathy กับภาพที่เห็นตรงหน้าจนเจ็บปวดเกินกว่าจะทนดูต่อไปนี้ และเราก็มีความคิดที่จะถ่ายทอดสิ่งที่เราได้รู้ได้เห็นและมุมมองใหม่ที่เกิดกับเรานั้นให้เพื่อนๆทุกคนได้รับทราบด้วยกัน และเราจะช่วยกันเยียวยาจิตใจซึ่งกันและกัน และพากันผ่านจุดตรงนี้ไปให้ได้ เราจะไปด้วยกัน ไปถึงจุดที่เหมาะสมที่เราจะรัก และเลี้ยงหลินปิงที่เรารักในแบบที่เขาจะแข็งแกร่งและดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุขในบ้านถาวรของเขาในอนาคตต่อไปได้ แต่แน่นอนว่าวิธีที่เหมาะสมนั้นไม่ใช่การมองเห็นการดำเนินชีวิตสัตว์ชนิดหนึ่งเป็นสิ่งสร้่างความบันเทิง ความสนุก ความเฮฮาให้กับตัวเองโดยไม่สนใจว่ามันจะมีความรู้สึกอย่างไรค่ะ สถานการณ์ปัจจุบันในขณะนี้ เราอยากได้ความรับผิดชอบจากโครงการวิจัยต่อสิ่งต่างๆที่คุณได้สร้างขึ้นมาจนมาถึงจุดนี้แล้ว และโครงการเท่านั้นที่จะเป็นผู้กระทำให้มันดีขึ้นได้คือ 1 ให้ข้อมูลที่ถูกต้อง ชัดเจน เพียงพอต่อคนดูแพนด้า เพื่อให้คนดูแพนด้าได้เตรียมตัว เตรียมใจรับต่อสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต การชี้แจงและแจ้งแผนการดำเนินการแยกแม่ลูก เป็นส่วนหนึ่งของการกระทำในส่วนนี้ แต่ยังไม่เพียงพอ ควรให้ข้อมูลให้คนดูมีความเข้าใจชัดเจนด้วยว่า การแยกแม่ลูกและการหย่านมนั้นสำคัญและจำเป็นต้องทำเพราะอะไร สาเหตุจริงๆแล้วมันไม่ใช่เพราะต้องการให้หลินฮุ่ยเตรียมตัวตั้งท้องลูกในปีต่อไปอย่างเดียว แต่มันเป็นพฤติกรรมตามธรรมชาติของสัตว์ป่าเช่นแพนด้าด้วย 2 ดำเนินการแบบจริงจังต่อเนื่อง ไมใช่ทำๆหยุดๆ เพราะการทำๆหยุดมันจะทำให้แพนด้าเกิดการเรียนรู้และปรับตัวตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้เกิดการต่อต้าน และยากต่อการแยก อีกทั้งทำให้ต้องใช้ช่วงเวลาในการปรับตัวจนสามารถแยกได้นานกว่าการดำเนินการให้สม่ำเสมอ ระยะเวลาที่หลินปิงและหลินฮุ่ยจะรู้สึกเจ็บปวดหรือหวาดกลัวจะได้สั้นที่สุดและได้ผลดีที่สุดด้วย ทั้งกระแสคนดูและความไม่มีความรู้สึกปลอดภัยของพี่เลี้ยงและเจ้าหน้าที่ที่ต้องดำเนินการ มันทำให้ดูเหมือนการดำเนินการมันทำๆหยุดๆ หลินปิงเป็นแพนด้าที่ฉลาดและเรียนรู้ได้เร็ว มันจะยิ่งทำให้การแยกแม่ลูกและหย่านมทำได้ยากขึ้น และแน่นอนว่าเราจะต้องเห็นภาพหลินปิงหลินฮุ่ยที่เราจะต้องเจ็บปวดนานมากขึ้นตามไปด้วย รวมถึงการกระทบกระทั่งระหว่างคนดูที่โฟกัสอยู่ที่หมี กับคนดูที๋โฟกัสอยู่ที่คนเลี้ยงหมีก็จะมากตามไปด้วยเช่นกัน จากคุณ : Alone with out lonely เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 12:03:40

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่ต้องโศกเศร้า ครับ ถ้าหลินปิงไปแล้ว เราก็ยังมีแตงไทย เลี้ยงง่าย  แตงไทยชอบกินไข่ต้ม แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 53 12:06:09 จากคุณ : เล่นเองรวยเอง เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 12:04:35

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นข้อเขียนที่ดีมากค่ะ ขอชมเชยคนเขียน..คุณ"มองหลายมุม"...เป็นอย่างมากเลย ทั้งการสื่อสาร สำนวน และแนวคิดวิเคราะห์...เยี่ยมยอด!!! การจัดแสดงแพนด้าทุกวันนี้...มีทั้งมายาและความจริงซ้อนทับกันอยู่ซึ่งเราอาจต้องพยายามทำความเข้าใจในทั้งสองด้าน ความน่ารักและความสุขใจ เป็นสิ่งที่หลินปิงมอบให้เรา สิ่งที่เราจะให้หลินปิงได้ ก็คือให้กำลังใจหลินปิงสำหรับการเติบโตในฐานะของสัตว์ป่าค่ะ หากทางโครงการได้อ่านงานเขียนชิ้นนี้แล้ว ออมคิดว่าโครงการคงได้แง่คิดดีๆในการปรับปรุงและพัฒนาการทำงานแน่ค่ะ จากคุณ : aommiedent เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 12:42:02

ความคิดเห็นที่ 8 แพนด้าที่เกิดในเมืองไทยเอาไปปล่อยป่า ไม่ได้นะครับ เพราะวิธีการเลี้ยงของเราผิดพลาดตั้งแต่ต้นแล้ว เราให้การช่วยเหลือและมีความสัมพันธ์กับเค้ามากเกินไป แต่ถ้าจะเลี้ยงเพื่อให้เค้าอยู่ในสวนสัตว์ตลอดไปและต้องเลี้ยงเค้าตลอดชีวิต อันนี้ไม่ว่ากัน แต่ถ้าเอาไปปล่อยป่าก็ตายอย่างเดียว วิธีการเลี้ยงที่ถูกต้อง มีตัวอย่างเช่นอเมริกาครับ ตาเข้ามาบอกเผื่อหนูๆหลายคนยังไม่เข้าใจ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 53 13:04:07 จากคุณ : เล่นเองรวยเอง เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 13:00:47

ความคิดเห็นที่ 9 คุณอโลน เราไปอ่านมาเหมือนกันค่ะ ชอบมาก ถูกใจเป็นที่สุด รู้สึกว่าคนเขียนเค้าคิดกว้าง มองหลายมุมมากๆ ขอบคุณที่เอามาเผยแพร่นะคะ จากคุณ : วี้ดวิ้ว เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 15:20:05

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นบทความที่ทำให้คนที่รักแพนด้า ได้นำไปวิเคราะห์อะไรต่อได้อีกหลายอย่างค่ะ ขอบคุณที่นำมาให้อ่านค่ะ อย่างที่คุณตาเล่นเองฯ บอกค่ะ รู้สึกเหมือนกันว่า ถ้านำแพนด้าในไทยไปปล่อยป่า อาจจะไม่มีชีวิตรอด นำไปฝึกให้สามารถเรียนรู้ชีวิตในป่าได้ ก็ไม่รู้ว่าเค้าจะปรับตัวเข้ากับสถาการณ์จริงๆ ในป่าได้หรือไม่ น่าเป็นห่วงมากค่ะ (ข้อความนี้อาจจะทำร้ายจิตใจเพื่อนๆ ที่รักแพนด้านะคะ ต้องขออภัย) เรื่องการแยกแม่ลูกจริงๆ ก็เป็นไปตามธรรมชาติไม่ห่วงเท่าไหร่ ตอนนี้รู้สึกห่วงว่า ถ้าหลินปิงได้กลับไปประเทศจีนตอนอายุ 2 ขวบ แล้วจะเป็นอย่างไร หลินปิงจะแย่งชิงอาหารกับเพื่อนที่จีนได้หรือเปล่า จะปรับตัวเข้ากับการเลี้ยงดูของจีนได้หรือไม่ ควรมีการเตรียมความพร้อมให้หลินปิงอย่างไรก่อนกลับไปเมืองจีน ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Oases เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 15:21:59

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณที่นำมาให้อ่านค่ะ แล้วก็เข้าใจความเห็นของผู้เขียนนะคะ ดีใจค่ะที่เมืองไทยเลี้ยงดี มีอาหารตลอด 24 ชั่วโมง แต่ก็แอบเป็นห่วงมากเหมือนความคิดเห็นของผู้เขียนท่านนี้ค่ะ อยู่ที่ไทยไม่เป็นไรค่ะ เพราะมีคนเลี้ยงดูตลอด แต่กลัวเวลาปิงต้องกลับไปจีนนี่แหละค่ะ แล้วที่สำคัญ ไม่มีแม่ให้อยู่เคียงข้างแล้ว เพราะยังไงก็คงไม่ได้กลับไปด้วยกัน ถึงกลับไปก็คงไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่ดี แล้วไม่รู้ด้วยว่าเค้าจะจับแยกตัวเดียว หรือรวมกับตัวอื่นๆ แล้วปิงจะยอมรับตัวอื่นเป็นเพื่อนได้หรือเปล่า จะกินยังไงกัน อาหารไม่ได้เยอะแยะเหมือนที่เมืองไทยด้วย คิดว่ายังไงในที่สุดหลินปิงก็จะปรับตัวได้เมื่ออยู่จีน แต่คงต้องใช้เวลา อย่างตอนนี้เห็นตอนกลางคืน เมื่อแยกกับแม่ ยังรู้สึกเหมือนหลินปิงไม่มีความสุข กระวนกระวาย อาจจะคิดไปเองนะคะ อาจจะคิดผิดคิดถูก แต่รู้เพียงว่าหลินปิงต้องการให้แม่อยู่ด้วย บางทีก็คิดไปว่า หลินปิงอยู่กับแม่มากไปหรือเปล่า ทำให้การแยกหลินปิงกับหลินฮุ่ยเป็นไปอย่างช้าๆ อย่างเมื่อวันก่อนตอนที่หลินฮุ่ยนอนอยู่ในบ้าน หลินปิงออกมาตัวเดียว ดูเหมือนหลินปิงกระวนกระวายหาแม่ตลอด จะนอนก็นอนไม่ได้ ต้องลงมาเดินวนไปวนมาแล้วขึ้นไปลองนอนใหม่ แล้วก็ลงมาอีก เป็นแบบนี้อยู่นานมาก แต่ถ้าเมื่อหลินปิงโตกว่านี้ (ยังไงก็โตขึ้นทุกวันๆ) ก็หวังว่าคงเริ่มห่างจากแม่ได้มากขึ้นกว่านี้ค่ะ บางทีก็แอบสงสัย การที่แพนด้าออกสื่อมากๆ คนจ้องดูตลอด ทำให้เป็นการกดดันโครงการหรือเปล่า ถ้าเลี้ยงปล่อย เดี๋ยวก็มีแฟนคลับไม่พอใจอีก ก็เลยต้องเลี้ยงแบบใกล้ชิดตลอดมาจนถึงตอนนี้ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : นางสาวขี้เกียจ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 16:46:07

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยเรื่องการเลี้ยงหลินปิงอย่างผิดธรรมชาติมากเกินไป ความเห็นต่างๆ ที่นำมาให้อ่าน เราเห็นด้วยมากๆ เลยค่ะ เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบการเลี้ยงสัตว์ป่าให้เป็นคน หรือติดคนมากไป แต่ยอมรับว่าตอนนี้รู้สึกสงสารหมีกับกระบวนการแยกแม่ลูกด้วย ส่วนหนึ่งที่มันดูแล้วสะเทือนใจ ก็เพราะว่าเราคุ้นชินกับสิ่งที่เห็นมาตลอด คือความน่ารักของแม่ลูกเวลาอยู่ด้วยกัน แต่เราก็เข้าใจว่าสุดท้าย แม่ลูกก็ต้องมีชีวิตของตัวเองอยู่ดี เวลาดูหลินปิง ยังพูดกับแม่เลยว่า หลินปิงกลับไปจีนจะอยู่ได้อย่างไร อยู่เมืองไทยมีคนเอาใจตลอด เช็ดตัว ป้อนนม อุ้มลงจากเขา ตกต้นไม้ก็ไม่ได้ ฯลฯ นี่คือสิ่งที่น่าสงสารที่สุดของหลินปิงในความรู้สึกเรา แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 53 19:45:28 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 53 19:44:50 จากคุณ : แอบอ่านแต่รักอย่างเปิดเผย เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 19:43:37

ความคิดเห็นที่ 13 เราได้อ่านโพสนั้นของคุณมองหลายมุมเมื่อสองสามวันก่อน  ก็รู้สึกโดนใจมากถึงมากที่สุดค่ะ วิเคราะห์และถ่ายทอดความคิดออกมาได้ชัดเจนมาก   จากคุณ : Celestial เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 53 23:55:34

ความคิดเห็นที่ 14 จากบทความและทุกความคิดเห็น เป็นข้อคิด และเป็นประโยชน์แก่ทุกฝ่าย "ความรู้ และความจริง" เป็นปัจจัยสำคัญที่จะสร้างความเข้าใจที่ถูกต้อง ความมีเหตุผล และนำไปสู่ความลงตัว ของทุกสิ่งทุกอย่าง จากคุณ : cubbie เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 53 13:17:53

ความคิดเห็นที่ 15 บทความดีมากค่ะ มีมุมให้มองหลากหลาย เพื่อทำความเข้าใจ ใช้ถ้อยคำที่ไม่ชวนให้ขึ้งเครียด แต่ชอบข้อความนี้ของคุณอโลนฯ มากๆค่ะ "เราจะช่วยกันเยียวยาจิตใจซึ่งกันและกัน และพากันผ่านจุดตรงนี้ไปให้ได้ เราจะไปด้วยกัน ไปถึงจุดที่เหมาะสมที่เราจะรัก " รู้สึกถึงมิตรภาพที่อบอุ่น สามารถนำไปใช้ได้กับทุกคนทุกสถานการณ์ ในกาลไม่ช้านี้ เราจะต้องได้เจ็บปวดร่วมกัน ครั้งแรก เราจะเห็นภาพ ปิงแยกกับแม่ ครั้งต่อไป ไม่รู้ว่าใคร..จะได้กลับเมืองจีน ไม่ว่าวันวานจะเป็นเช่นไร แต่วันนี้มันก็มาถึงแล้ว เรามาร่วมกันสร้างสรรค์สิ่งดีๆ เพื่อพรุ่งนี้ที่ดีกว่ากันนะคะ จากคุณ : อมยิ้มนำโชค เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 53 15:08:39

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณ ป้าอโลน สำหรับข้อมูลดีๆค่ะ ขอยอมรับ ผิด ว่าน้าแพทเป็นคนหนึ่ง ที่รัก น้องปิง รักสามหมี แบบที่เอาความรู้สึกตัวเอง เป็นที่ตั้ง คิดว่าเค้า เป็นคนไปแล้วว  ซึ่งไม่ดีเลยย จากคุณ : Patt_Lee เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 53 19:04:10

ความคิดเห็นที่ 17 คิดอย่างนี้มาตั้งแต่ต้นแล้วว่าต้องเกิดปัญหาแน่นอน เชื่อว่าเรื่องนี้เกิดจาก ๑) การถ่ายทอด ๒๔ ชั่วโมง ๒) แล้วตามมาด้วยความพยายามใส่แคแรคเตอร์ให้หมีด้วยการพากษ์ความคิดลงไปให้หมี เพื่อให้เกิดความผูกพัน ๓) พี่เลี้ยงถูกกำหนดให้เป็น entertainer เพื่อเอาใจคนดู จนเรามองว่าไม่ยุติธรรมกับคนทำงานเงินเดือนแค่นี้ ที่จะมารับความกดดัน บางคนอาจจะรู้สึกสนุกในตอตต้น แต่อีกไม่นานก็อาจจะรับความกดดันไม่ไหวขึ้นมา ๔) สุดท้าย mastermind ที่เป็นคนสร้างเรื่องนี้ขึ้นมานั่นแหละต้องเป็นคนที่ต้องรับความลำบาก ตอนนี้จะมาพูดว่าหมีมันต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่เล่นกับความรู้สึกของคนดูมาตั้งแต่ต้นล่ะ จะแก้ไขยังไงกันคะ จากคุณ : แม่ถ้วยฟูฯ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 10:34:25

ความคิดเห็นที่ 18 อีกอย่าง ถ้ารักหมีจะอยากให้เขาอยู่ในเมืองร้อนอย่างบ้านเราทำไมคะ อยู่บ้านเราเค้าต้องถูกกักขังในที่แคบเพราะต้องอยู่ในแอร์ เดินวนไปวนมาก็แค่นั้น ถ้าเค้าอยู่ในเมืองหนาวเค้าก็สามารถอยู่ในที่กว้างขวางกว่า ถึงแม้จะยังเป็นที่คุมขังแต่ก็มีพื้นที่มากกว่ามาอยู่บ้านเรา มีที่ให้เค้าวิ่งอย่างที่เราเห็นช่วงๆวิ่งได้ทั้งปีไม่ใช่แค่หน้าหนาวไม่กี่วัน จากคุณ : แม่ถ้วยฟูฯ เขียนเมื่อ : 14 พ.ย. 53 10:39:46

ความคิดเห็นที่ 19 ดีใจมากถึงมากที่สุด ที่ได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้ สังคมคนรักหมีบ้านเรา มีวุฒิทางด้านความคิด ข้อเสนอแนะที่สูงจริงๆ ดิฉันภูมิใจที่ได้ร่วมอยู่ ในสังคมนี้ร่วมกับคุณๆมาก มีสังคมดีๆอย่างนี้ ก็เพราะหมีเป็นศูนย์รวม เป็น สิ่งมหัศจรรย์ ถ้าไม่มีหมีดิฉันและอีกหลายๆคน อาจไม่มีโอกาสได้สนทนาแลกเปลี่ยนทัศนะกัน หมีมีค่ามาก หมีน่าจะได้รับสิ่งตอบแทนที่ดียิ่ง อะไรที่ดิฉันจะสามารถทำได้เพื่อหมี น้อมรับที่ จะไม่รีรอที่จะทำสิ่งนั้นค่ะ ทุกด้านทุกมุมเพื่อหมี กลุ่มถ้ำหมีแห่งนี้ มีจุดเริ่มคือ รักหมี - รักผู้ดูแลหมี - รักคนรักหมีด้วยกัน วันนี้ถ้ำนี้น่าจะเพิ่มทวีความรักเต็มจนเกือบล้นถ้ำ เชียวล่ะ แต่ไหงเป็นงี้ไปได้ เรามาเริ่มที่รักหมีกันใหม่ มีความสุขที่ได้ดูหมี ได้ พูดคุยกันแต่เรื่องหมี ทะนุถนอมสิ่งแวดล้อมหมี เสริมสร้างและเสนอแนะสิ่งดีๆ เพื่อหมีกันนะคะ ดิฉันมั่นใจว่าถ้ำนี้คนรักหมีทุกคน จิตใจดี มีความ อ่อนโยน เราจะรักกันเพื่อหมีที่เรารัก มาร่วมกัน มีความสุขด้วยกัน นะนะ จากคุณ : พี่อ้อย (v-sangnak) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:46:18

ความคิดเห็นที่ 20 ตอบคหที่ 18 การได้อยู่อย่างอิสระตามธรรมชาติเป็นการดำรงชีวิตที่ดีที่สุดของแพนด้าค่ะ ถ้าแพนด้าได้ดำเนินชีวิตและเติบโตจากธรรมชาติตามวิถีของเผ่าพันธุ์ แม้ว่าหลินฮุ่ยกับช่วงช่วงจะเคยอยู่ในจีนแต่การดำเนินชีวิตไม่ได้เป็นไปตามธรรมชาต และเมื่อมาอยู่เมืองไทยยิ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิง แพนด้าที่ถูกมนุษย์ให้กินอยู่ ดำเนินชีวิตตามที่มนุษย์กำหนดได้สร้างความเคยชินและวิถีชีวิตที่แตกต่างให้แพนด้าไปแล้ว จีนส่งออกแพนด้าจนเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งแม้ว่าจะเป็นธุรกิจที่ไม่หวังผลกำไรและต้องการนำรายได้ไปอนุรักษ์แพนด้าก็ตาม แพนด้าแก่ๆที่ไม่สามารถทำประโยชน์ได้อีกต่อไป ไม่ว่าจะมีลูกให้ต่อไปไม่ได้ หรือหาคนเช่าต่อไม่ได้ ก็คือภาระของจีนที่ต้องดูแล สภาพที่เราเห็นนั้นการดูแลเลี้ยงดูแพนด้าแก่ๆเหล่านี้ไม่ค่อยดีนัก ที่สำคัญแพนด้าที่เรียนรู้ เคยชินกับการมีชีวิตอยู่กับคนอย่างใกล้ชิดต้องกลับไปอยู่ในพื้นที่จำกัดแม้จะกว้างกว่า สภาพอากาศดีกว่า แต่ไม่มีผู้คนมาดูเขาเหมือนชีวิตตลอดสิบปีที่ผ่านมา มันน่าสงสารและเศร้าใจมากค่ะ ช่วงช่วงคงเฉาถ้าต้องกลับไปอยู่ตัวเดียวในมุมใดมุมหนึ่งของศูนย์วิจัยมุมที่ไม่ได้อนุญาตให้นักท่องเที่ยวเข้าไปสัมผัส เป็นความสอดรู้สอดเห็นของเราเองที่ฝ่าฝืนแอบเข้าไปเพราะจะไปตามหาแม่ตาช่วงเลยได้รู้ได้เห็นภาพที่แตกต่างกันส่วนที่ให้นททเข้าไปดูค่ะ พี่เลี้ยงแพนด้าในจีนเข้าไปให้อาหารแพนด้าแต่ละครั้งไม่น่าเกินห้านาทีเขาไม่ได้นั่งเฝ้า หรือมีกิจกรรมกับแพนด้าเหมือนบ้านเรา เราไม่อยากให้ช่วงช่วงและหลืนฮุ่ยต้องไปเป็นหมีแก่ๆในเขาเลี้ยงตามยถากรรมไปวันๆค่ะ สำหรับหลินปิง แม้ว่าจะกลับจีนอย่างไรเสียก็เป้นสตาร์ของศูนย์วิจัย ความเป็นอยู่ต้องดีอยู่แล้วเพราะเขารู้ว่าจะมีคนรักสตาร์เหล่านี้ตามไปดูตลอด เมื่อเราไปถึงที่นั่น คำถามหนึ่งที่เราถามพี่เลี้ยงคือ คุณทำอย่างไรกับหมีแก่ที่ไม่สามารถทำประโยชน์ใดๆให้กับศูนย์วิจัยได้อีกต่อไป จากคุณ : Alone with out lonely เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 15:53:45

ความคิดเห็นที่ 21 คุณอโลนคะ แอบคิดเล่นๆว่าแพนด้าแก่ๆเค้าอาจดีใจที่จะได้อยู่เงียบ ไม่ต้องทำงานคอย entertain นักท่องเที่ยว หรือมีพี่เลี้ยงมาคอยสั่งให้ทำโน่นนี่หรือเปล่าคะ คิดเล่นๆน่ะค่ะ คือถ้าเป็นตัวเราเองจะชอบแบบนั้นมากกว่า เวลาเห็นพี่เลี้ยงสั่งหมีให้ทำท่าโน้นท่านี้เพื่อแลกกับแอ๊ปเปิ้ลแล้วไม่อยากเป็นหมีเลยค่ะ ดูไม่มี dignity ยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็รู้ค่ะว่าสัตว์คิดไม่เหมือนคนหรือคิดน้อยกว่าคน จากคุณ : แม่ถ้วยฟูฯ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 19:23:53

ความคิดเห็นที่ 22 แม่ถ้วยฟูฯคะ แพนด้าเป็นสัตว์ที่ความจำสั้นกว่าคน คงคล้ายๆสัตว์ทั่่วไปเช่นหมา แมวที่เวลาแยกจากกันแล้วจะจำพ่อแม่ตัวเองไม่ได้ แต่ความเคยชินที่เขาได้รับมาเป็นระยะเวลาหลายสิบปีคงไม่ลืมง่าย เราก็คิดเหมือนคุณค่ะ ถ้าเขาได้อยู่เงียบๆมีอิสระเขาน่าจะมีความสุข แต่มันได้อย่างเสียอย่างค่ะ พื้นที่ที่เลี้ยงแพนด้าที่ไม่ดังหรือแพนด้าแก่ๆนั้นมันค่อนข้างเก่าอับและสกปรกค่ะ มีอาหารใส่ไว้ให้แล้วก็ไม่มีใครมาสนใจอีก เราแอบเข้าไปดูเห็นแพนด้านอนเอาคอพาดขอบประตูมองออกไปข้างนอกระหว่างนั้น หนูวิ่งไปมาอยู่ในกรง เราตกใจเลย เราก็ไม่รู้ว่าใช่แม่ช่วงๆหรือเปล่า ที่นี่เป็น Breeding center เก่าเราเที่ยวไปตามถามพี่เลี้ยงทุกคนที่เราได้เจอว่ารู้จัก Bai Xui ไม๊แล้วอยู่ที่ไหน แต่ละคนก็บอกต่างกันไปเราก็หมดทุกที่ที่เราจะไปได้ จนมีคนบอกว่าปีนี้ Bai Xui ไม่ตกลูกน่าจะอยู่ที่Breeding center เก่าซึ่งเขากั้นโซ่ห้ามนททเข้า เราก็ลงทุนแอบเข้าไปตอนพักกลางวันที่เจ้าหน้าที่ทุกคนจะออกไปนอกพื้นที่แล้วประตูจะปิดล๊อกเราก็ไปขยับหน้าต่างที่ละบานส่วนใหญ่เปิดไม่ได้ และก็มองลอดรอยปะของกระดาษติดหน้าต่างเข้าไปดูค่ะ เราไม่รู้ว่าใช่แม่ช่วงช่วงหรือเปล่าเพราะเราไม่เห็นหน้า ด้านที่เห็นหน้าก็จะไกลมากขนาดกล้องเรา optical zoom 12X ยังดึงสุดมาเห็นหน้าเล็กนิดเดียวค่ะ สภาพในนั้นมันไม่ดีเลย เราแน่ใจว่าเราคงทนไม่ได้ถ้าช่วงช่วง กับหลินฮุ่ยต้องกลับไปอยู่ในสภาพแบบที่เราเห็นค่ะ ถ้าองค์การสวนสัตว์ไม่มีงบประมาณมาต่อสัญญาเจ้าสองตัวนี่อีก 10 ปี 90 ล้านบาท เราจะทำทุกอย่างเพื่อหาเงินตรงนี้มาและคิดว่าแฟนคลับสองหมีจำนวนมากก็จะยินดีทำเหมือนเราค่ะ จากคุณ : Alone with out lonely เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 20:44:34

ความคิดเห็นที่ 23 แฟนๆคง..ทำใจยากจริงๆค่ะ ถ้าฮุ่ยช่วงปิงต้องกลับไป ต้องไปทำหน้าที่คลอดลูกและรอวันเป็นหมีแก่ที่บ้านเกิด หากภาพที่คุณอโลนเห็น..เจ้าปุกปุยทุกตัวก็คงมีความเป็นอยู่เดียวกันละค่ะ หากต้องกลับไปจริงๆ เราคงจะไปตามเทคแคร์ไม่ได้แล้ว จะไปบอกว่าเขาเลี้ยงไม่ดีก็ไม่ได้ เขาก็จะโกรธเอา ดีไม่ดีถ้าเขางอนขึ้นมา เขาเอาคืนหมดละแย่เลย - -" เพราะแต่ละที่แต่ละคนก็กำหนดมาตราฐานของตัวเองว่า เขาทำดีทำทำถูกเหมาะสมที่สุด จากสมองซื่อๆ ของอมยิ้มฯ คิดว่า.. เมืองไทยจะต้องเป็นศูนย์วิจัยแพนให้ได้ จะทำอย่างไรที่จะทำให้เมืองจีนเห็นให้ได้ว่า เราเลี้ยงแพนด้าจนแก่ได้อย่างมีความสุขและได้ประโยชน์ เช่น - เพิ่มประชากรแพนด้าได้ - มีจำนวนพี่เลี้ยงที่ดีและเพียงพอ - มีอารหารที่เพียงพอ มีอากาศที่เหมาะสม - มี จนท.+องค์ความรู้ที่จีนจะมาทำการร่วมวิจัยด้วย ตอนติดตามแพนด้ายูทูปแรกๆ มีคลิปชุดนึง แฟนคลับทางยุโรปเค้าก็หาทางช่วยแพนด้าค่ะ เป็นแพนด้าแก่ๆ หรือป่วย ชื่ออะไร..จำไม่ได้ซะแล้ว อาจเป็นพ่อ-แม่ของแพนด้าในประเทศเขา หรือเป็นแพนด้าแก่ที่ถูกส่งกลับจีน อันนี้ก็จำไม่ได้ค่ะ - -' แต่เหมือนจะออกแนวบีบคั้นเลยไม่ได้ติดตามต่อค่ะ หากแพนด้าบ้านเราไม่ต้องถูกส่งกลับ เราก็จะไม่ลำบากใจ/กายแน่นอนค่ะ หวังไว้อย่างนั้นค่ะ ดูๆไปแล้ว ทางจีนเค้าเอ็นดูบ้านเราอยู่นะคะ เลยมีความหวังอยู่เต็มหัวใจเลยละค่ะ ยิ่งมีแฟนคลับที่ทุ่มเทคอยเป็นหัวเรี่ยวหัวแรง เช่นคุณอ โลนฯ ยิ่งชื่นใจและมีความหวัง จากคุณ : อมยิ้มนำโชค เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 11:46:51

ความคิดเห็นที่ 24 มาเลทแต่เป็นการมาแชร์ เคยทราบมาว่าที่ผ่านมาทางไทยจ่ายเงินสนับสนุนโครงการวิจัยหมีแพนด้าให้กับจีน สำหรับช่วงและฮุ่ยปีละ $25,000 ก็ไม่ถึง 1ล้านบาทนะซิคะ อย่างนี้ถ้ารัฐบาลจีนยังคงยอมให้อยู่ที่อัตราเดิมหรือขึ้นมานิดหน่อยคิดว่าเรื่องเงินไม่น่าจะเป็นปัญหา ดีใจกับช่วงและฮุ่ยด้วย จากคุณ : Panida เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 22:06:56 A:115.87.16.134 X: TicketID:276716

ความคิดเห็นที่ 25 มาบอกอีกทีนะคะ....ว่าทราบแต่เรื่องเงินรายปี แต่ไม่ทราบว่าต้องมีเงินก้อนต่อสัญญารึป่าว มาเปิดอ่านย้อนไปเรื่อยเพราะเศร้าใจเรื่องปิง จากคุณ : Panida เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 22:54:25 A:115.87.16.134 X: TicketID:276716

ความคิดเห็นที่ 26 เจอหนังสือที่อ่านพบแล้ว Lip แต่โพสรูปไม่ได้ท่านโสภณให้สัมภาษณน์ไว้เยอะเลยมีเรื่องเงินตอบแทนให้จีนพิมพ์เป็นตัวหนังสือไม่ใช่เป็นตัวเลขด้วย สองหมื่นห้าพันยูเอสดอลลาร์ทำไมถูกจัง หรือหนังสือลงผิด มีเรื่องขอต่อสัญญา มีบอกว่าฮุ่ยมาถึงที่นี่ 2 ขวบ เท่าปิงถ้าจะต้องอยู่ต่อเลย ถ้าปิงอายุ 2 ขวบแล้วต้องอยู่คนเดียวสงสารปิงมาก ฮุ่ยยังมีช่วงเป็นเพื่อน ตอนนี้ไม่สนใจเรื่องอะไร...สงสารแต่ปิงอย่างเดียว จากคุณ : Panida เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 00:51:54 A:124.121.155.163 X: TicketID:276716