ต้องปรับตัวเข้าหากันทั้งสามี-ภรรยา
ฝ่ายพระเอก(สามี)คิดว่าตัวเองมีเหตุผล ดังนั้นนางเอก(ภรรยา)ต้องเข้าใจเหตุผลของตัว
จริงๆ แล้วไม่ใช่ ชีวิตคู่ไม่ใช่ใช้แค่เหตุผลก็ทำให้เข้าใจกันได้ แต่ต้องใช้ "หัวใจ" ด้วย...
ชอบไดอะล็อกนี้ที่พ่อตุลย์พูด
พอถูกพ่อเรียกปรามเขาบอกว่า "ผมไม่ได้บอกว่าผมไม่ผิด แต่เราควรจะคุยด้วยเหตุผล!"
"แก ใช้ตัวเองเป็นโจทก์ แล้วให้เมียแกเป็นจำเลยงั้นเหรอ แล้วไง แกจะต้องชนะคดีนี้ด้วยไหม แกคิดเหรอว่าถ้าแกใช้เหตุผลหักล้างแล้วทุกอย่างจะโอเค ในเมื่อคดีนี้ไม่ได้ชนะด้วยเหตุผล แต่ชนะกันด้วย..." ธุมเอานิ้วจิ้มที่หัวใจ
ตุลาถามว่าลัลนารีไม่มีความเข้าใจแล้วเราจะอยู่ด้วยกันยังไง ถูกธุมสวนมาอย่างตำหนิว่า
"แล้ว ใครควรเข้าใจใคร! แกคิดว่าเมียแกต้องเข้าใจแก แล้วแกได้เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้างไหม เมียไม่อยู่ มีผู้หญิงเข้ามาวุ่นวายในบ้าน เข้าใจไหมว่าที่นี่มันบ้าน! บ้านของแกกับเมีย! ไม่ใช่ที่สาธารณะที่ผู้หญิงคนไหนก็เข้ามาทำกับข้าว ชงกาแฟ นอนค้าง...ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม นั่นคือสิ่งที่พ่อเห็นว่าแกทำ!"
"พ่อ..." ตุลาเรียกคล้ายถูกคำพูดของพ่อกระทบใจ
"แก ทำขนาดนี้ แกยังกล้าเรียกร้องความเข้าใจจากเมียแกอีกเหรอ พ่ออยู่ช่วยแกไม่ได้ทุกวันหรอกนะแกไม่ได้หมุนโลก...จะให้ทุกคนรู้สึกและคิด อย่างที่แกคิดไม่ได้หรอกนะตุลย์ ถ้าแกไม่สนใจความรู้สึกของคนที่แกบอกว่าเป็นเมีย...แกรู้ใช่ไหม ว่า คดีมีวันหมดอายุความ...ความรักก็เหมือนกัน!"