ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องราวชีวิตของ “อาหลง” หากลองตั้งคำถามว่า “ตอน 6 ขวบ เราอยู่อย่างไร” คำตอบคงเทียบไม่ได้กับชีวิตของ “อาหลง” เด็กน้อยที่ต้องเตรียมอาหาร ซักผ้า เลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ด้วยตัวเอง ตลอดจนงานต่าง ๆ อาหลงก็ต้องรับผิดชอบดั่งคนที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว อาหลง แบกฟืนเพื่อมาเติมเชื้อไฟไล่ความหนาวเหน็บในบ้าน จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:13:35

ความคิดเห็นที่ 2 พ่อแม่ของอาหลง ได้สร้างบ้านก่ออิฐไว้ในแถบภูเขา และอาศัยอยู่ที่นั่นจนถึงแก่กรรมไปทีละคน ปล่อยให้อาหลง อาศัยอยู่โดดเดี่ยวเพียงลำพัง  ชาวบ้านในละแวกนั้นแวะเวียนมาช่วยเหลืออาหลง เช่น นำอาหาร เสื้อผ้า และผ้าห่ม มามอบให้บ้าง  กระนั้น อาหลงก็ใช่ว่าจะไม่มีญาติเสียเลย อาหลงยังมียายและลุงแท้ ๆ ซึ่งยายมักจะนำผักสดมาประกอบอาหารให้อาหลงกินเป็นประ จำ หิวแล้ว! ได้เวลาทำกับข้าวแล้ว! หญิงชราวัย 84 ซึ่งเป็นยายของอาหลงจากไป หลังจากทิ้งหม้อต้มผักไว้ให้อาหลงกินประทังความหิว จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:14:35

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อผู้สื่อข่าวถามยายว่า “ทำไมยายไม่มาอยู่ดูแลหลานถาวรไปเลย ” หญิงชราวัย 84 ได้แต่อ้ำอึ้ง และให้คำตอบว่า “ฉันกลัวที่จะต้องอยู่ที่นี่” นักข่าวถามต่อว่า “ให้อาหลงไปอยู่กับลุงไม่ได้หรือ” หญิงชรากลับให้คำตอบด้วย “ความเงียบ” สภาพเพิงพำนักที่อาหลง อาศัยอยู่เพียงผู้เดียว จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:15:05

ความคิดเห็นที่ 4 ตั้งแต่พ่อแม่ของเขาจากไป มีหลายคนต้องการอาหลงไปอุปการะ แต่พอผลตรวจเลือดออกมาว่าอาหลงติดเชื้อเอชไอวี คนเหล่านั้นก็เปลี่ยนความคิดทันที เด็กน้อยไม่ประสาด้วยซ้ำว่าอะไรคือ “โรคเอดส์” เขารู้เพียงว่า เพื่อน ๆ ไม่ยอมเล่นกับเขา โรงเรียนก็ไม่รับเขาเข้าเรียน หมอก็ไม่กล้าจะฉีดยาให้เขา และแม้แต่ยายคนเดียวของเขาก็ไม่ยินดีที่จะอยู่ด้วย แต่โลกนี้ก็ไม่ได้มืดมนเสียทีเดียว อาหลงยังมีเพื่อนที่ดีที่สุดที่ยอมเล่นกับเขา มันคือหมาดำชราตัวหนึ่ง นามว่า “เหล่าเฮย” จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:16:06

ความคิดเห็นที่ 5 เหล่าเฮย อยู่กับอาหลงมานาน ตั้งแต่เขาจำความได้ นอกจากนั้นยังมีเด็กหญิงแซ่เหลียงอีกคน แวะเวียนมาเล่นเป็นเพื่อนอาหลงบ่อยครั้ง เหลียง บอกกับผู้สื่อข่าวว่า “พ่อแม่ของเธอไม่ยอมให้เธอมาเล่นกับอาหลง เพราะกลัวเธอติดเชื้อ” ขณะที่อาหลงบอกผู้สื่อข่าวว่า “เพื่อน ๆ ที่เรียนด้วยกันไม่มีใครอยากเล่นกับผม ผมไม่อยากออกไปไหนทั้งนั้น” อาหลง เล่นฟุตบอลเพียงลำพังบริเวณหน้าบ้านของตน เด็กคนอื่น ๆ ปฏิเสธที่จะเล่นกับเขาตั้งแต่รู้ว่าอาหลงติดเชื้อ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 53 10:17:04 จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:16:25

ความคิดเห็นที่ 6 อย่างไรก็ตาม คณะกรรมการหมู่บ้านอนุมัติค่าครองชีพพื้นฐานให้แก่อา หลง เดือนละ 350 บาท รวมกับเงินบริจาคอื่น ๆ แล้วก็ยังห่างไกลกับคำว่า “พอประทังชีวิต” แต่ก็ยังดีที่ปีหน้า เงินที่อนุมัติจะเพิ่มขึ้นเป็น 500 บาท เจ้าหน้าที่ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรคเมืองหลิ่วโจวกล ่าวว่า เขาสามารถให้ยาอาหลงได้ฟรี แต่นอกนั้นเขาทำอะไรไม่ได้ ครูใหญ่แซ่เฉิน ของโรงเรียนซึ่งอาหลงเคยเรียนมาก่อนกล่าวว่า “ผมถูกกดดันอย่างมาก ที่อนุญาตให้อาหลงเข้าเรียน” อาหลงอ่านหนังสือการ์ตูนในเพิงเก่า ๆ ซึ่งเขาเรียกมันว่า “บ้าน” จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:17:18

ความคิดเห็นที่ 7 ยายของอา หลงพยายามนำอาหลงไปโรงเรียนเมื่อเดือนต.ค.ที่ผ่านมา แต่ผู้ปกครองนักเรียนคนอื่น ๆ ร่วมกันร่างจดหมายประท้วงไม่ให้อาหลงเข้าเรียน ท้ายที่สุด ครูใหญ่ก็ต้องยอมจำนนต่อเสียงผู้ปกครองส่วนใหญ่ เจ้าหน้าที่องค์กรที่ดูแลเกี่ยวกับเด็กกำพร้าโรคเอดส ์ในเมืองหนันหนิง เมืองเอกของมณฑลก่วงสี กล่าวว่า “จะหาสถานที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าให้อาหลงไปอยู่” แต่นั่นก็มิใช่ความปรารถนาของอาหลง เจ้าหน้าทิ่ทิ้งท้ายว่า “หากอาหลงมีญาติที่คอยดูแลเอาใจใส่ และให้ความอบอุ่นนั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด ไม่มีความอบอุ่นใดจะมาทดแทนความอบอุ่นจากครอบครัวได้ ” อาหลง เตรียมตัวอาบน้ำ จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:17:50

ความคิดเห็นที่ 8 ชั่วข้ามคืน ชีวิตก็แจ่มใสขึ้นมา ดุจ “ฟ้าหลังฝน” เมื่อ วันที่ 5 เดือน พ.ย.ที่ผ่านมา หลังจากเรื่องราวของอาหลงได้เผยแพร่ลงสู่หนังสือพิมพ ์ ชาวเมืองหลิ่วโจว จากเขตปกครองตนเองก่วงซี (กวางสี) จำนวนมากได้มาเยี่ยมเยียน บางคนถึงกับตามหาบ้านของอาหลงด้วยตนเอง บางคนก็ฝากอาหารและของเล่นมากับนักข่าว วันนั้นมีคนใจดีส่งทั้งอาหารและของเล่นมาให้มากมายเก ือบเต็มห้อง จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:18:25

ความคิดเห็นที่ 9 ครูในโรงเรียนก็นำข่าวดีมาบอกแก่อาหลง ว่ากลับไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนได้แล้ว ตกกลางวัน ยายจึงส่งเขาไปเรียนหนังสือ “โรงเรียนเป็นสิ่งเดียวที่จะพรากความเปลี่ยวเหงาออกจ ากใจเด็กน้อย” ถัดจากนั้นอีกวันผู้คนมากหน้าหลายตาก็นำข้าวของมายัง บ้านอาหลง หน้าบ้านของอาหลงเต็มไปด้วยรถราน้อยใหญ่ ชาว เมืองบางคนถึงกับถึงกับซื้อของใหม่มาให้ อาทิ มีดทำครัว บางคนถึงกับซื้อชุดเครื่องครัวใหม่ยกชุดมามอบให้ บ้างก็ซื้ออ่างล้างจานใหม่ บ้างก็นำของเล่นและหนังสือมาให้ จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:18:55

ความคิดเห็นที่ 10 ชายผู้หนึ่ง แซ่โจว โทรมาสอบถามนักข่าวที่อยู่บ้านของอาหลงว่า “ตอนนี้ผมอยู่ที่ศูนย์การค้า ไม่ราบว่ามีคนซื้อโทรทัศน์ไปให้อาหลงหรือยัง หากไม่มีผมจะรับซื้อไปให้ทันที” 1 ชั่วโมงต่อมา ชายแซ่โจวก็นำโทรทัศน์เครื่องใหม่ พร้อมกล่องรับสัญญาณมาติดตั้งให้ ทันทีที่เห็นโทรทัศน์เครื่องนี้ อาหลงก็ดีใจอย่างยิ่ง เพราะจะได้ดูรายการโปรดแล้ว จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:19:25

ความคิดเห็นที่ 11 มื้อเที่ยงของวันนี้ไม่เหงาเหมือสเคย สาว ๆ หลายคนมาทำอาหารแสนอร่อยให้อาหลง เป็นกับข้าว3อย่างและน้ำซุปหนึ่งชาม แม้จะเป็นอาหารที่แสนธรรมดา แต่ก็ถือว่าเพียบพร้อมบริบูรณ์ที่สุดที่อาหลงเคยกิน ขณะที่กินอาหาร ทุกคนก็กินพร้อมกับอาหลงโดยไม่มีใครรู้สึกว่าอาหลงเป ็นโรคติดเชื้อใดๆทั้งสิ้น จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:19:46

ความคิดเห็นที่ 12 ช่วง 4 โมงเย็น อาหลงได้รับเงินบริจาคเกือบ 8,000 บาท เนื่อง จากอาหลงยังเด็กเกินไป และยายก็อายุมากแล้ว เพื่อความปลอดภัยของเงินบริจาค พนักงานดูแลของคณะกรรมการหมู่บ้านจึงเปิดสมุดบัญชีเง ินฝากในชื่อของคุณยาย พร้อมทั้งทำบัญชีรายรับ-รายจ่ายให้ ส่วนอนาคตข้างหน้าต่อไปนั้น ชีวิตอาหลงจะดำเนินไปอย่างไร สภาพของเขาก็ไม่ต่างจากประชาชนจีนที่ติดเชื้อเอชไอวี ทั้งหลาย ที่อาจถูกปฏิเสธการอยู่ร่วม ทว่าหลายๆ คนอาจไม่โชคดีอย่างอาหลง ที่ชีวิตพลิกผันด้วยรักและความเข้าใจ จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:20:17

ความคิดเห็นที่ 13 โอ้ยอ่านแล้วซึ้ง  จนเราน้ำตาไหล  ดีใจกับอาหลง อย่างน้อยโลกที่มืดมนของเด็กน้อยก็ยังสว่างไสวบ้าง จากคุณ : very_berry เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:42:46

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้วโล่งอกเนอะ .. ขอให้บั้นปลายชีวิตของหนูน้อยได้เจอเรื่องดีๆกับเค้าบ้างเถอะ * อาหลง นู๋อย่าลืมเพื่อนยากสี่ขาตัวนั้นด้วยนะจ๊ะ แบ่งขนมให้เพื่อนกินด้วยล่ะ จากคุณ : moonaejung เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:44:04

ความคิดเห็นที่ 15 ฟ้ายังมีตา ขอบคุณทุกคนที่มีใจเมตตา ต่ออาหลง Home alone อย่างแท้จริง จากคุณ : กรรณิการ์บุหงาส่าหรี เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:47:20

ความคิดเห็นที่ 16 ยังมีคนไม่เข้าใจเรื่องการติดเชื้อ hiv อยู่อีกมาก การใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันตามปกติ ไม่ทำให้ติดเชื้อ hiv ได้ ตราบใดที่คุณไม่มีการถ่ายเลือดหรือมีเพศสัมพันธ์ จากคุณ : iamfine_thanks เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:47:39

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่อยากให้เป็นแค่ไฟไหม้ฟางนะคะ แต่ยังไงก็ดีใจกับน้องด้วยค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงกล้วยบด เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:47:53

ความคิดเห็นที่ 18 ท่ามกลางความเจริญ ยังมีความไม่เท่าเทียมกันท่วมท้นไม่ว่าที่ใดในโลกก็ตาม จากคุณ : ไส้อั่วจิ้นหมู เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:55:54

ความคิดเห็นที่ 19 เงินบริจาคเข้ามาเยอะ ทีนี้ ญาติจะออกมาสนใจน้องเอง จากคุณ : pom-yel เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 10:59:33

ความคิดเห็นที่ 20 สงสารน้องจังเลย เฮ้อ จากคุณ : ฟ้าหลังฝน...สวยงามเสมอ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:00:58

ความคิดเห็นที่ 21 T-T เศร้าอ่ะ แต่ก็ดีใจกับอาหลงด้วยนะจ๊ะ แต่ก็เศร้าอยู่ดี ที่ว่า ถึงยังไง อาหลงน้อย ก็ต้องอยู่คนเดียว พอทุกคนกลับไปหมดแล้ว คงเหงายิ่งกว่าเดิม จากคุณ : PaoTMTF เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:01:39

ความคิดเห็นที่ 22 ดีใจที่ทุกคนเข้ามาช่วยเหลือแล้ว และ ขอให้น้องเข้มแข็งต่อไปนะคะ ปล.เห็นด้วยกับคุณเด็กหญิงกล้วยบด อย่าให้การช่วยเหลือครั้งนี้เป็นแค่ไฟไหม้ฟางเลย แป๊ปเดียวก็หาย ขอให้คณะกรรมการที่ว่าจัดวางระบบชีวิตให้น้องดีดีด้วยเถอะ สาธุ จากคุณ : แม่หมอกระป๋องกระแป๋ง เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:03:33

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาซึม... จากคุณ : P and P เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:18:24

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณที่นำข่าวดีมาบอกนะคะ ^^ ติดตามอยู่ กังวลอยู่เ้หมือนกันค่ะ ดีใจแทนน้องด้วย ้น้ำตาไหลเลยทีเดียวค่ะ ^_____^ จากคุณ : รักหนักแน่น เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:19:17

ความคิดเห็นที่ 25 T^T จากคุณ : ++หมูกรอบทอดกระเทียมพริกไท++ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:19:48

ความคิดเห็นที่ 26 TT ความเหงากับเด็ก 6ขวบ ทำไมมันโหดร้ายอย่างนี้.. จากคุณ : คืนนั้นฉันฝันถึงเธอ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:20:14

ความคิดเห็นที่ 27 สงสารอาหลง และ รักหมาของอาหลง เพื่อนแท้ยามยาก ปล. ไหนว่ามีคนอุปการะ พาอาหลงไปอยู่ด้วยแล้ว จากคุณ : montes เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:26:29

ความคิดเห็นที่ 28 ข้อมูลชัดเจนแบบนี้ หายห่วงกับเรื่องของเขา จากคุณ : น้องฟ้าซิลิโคน เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:47:52

ความคิดเห็นที่ 29 โหวตครับ ห้องเฉลิมไทยเราจะได้มีเเต่เรื่องดีๆๆ จากคุณ : leenu77 เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:48:11

ความคิดเห็นที่ 30 ดีใจจังเลย ที่เด็กได้รับความช่วยเหลือแล้ว สงสารเด็กมาก เกิดมาไม่มีความผิด แต่ต้องมารับความลำบาก ขอขอบคุณผู้ใจบุญทั้งหลาย รวมไปถึงผู้ที่ส่งกำลังใจให้อาหลงด้วยค่ะ หวังว่าการช่วยเหลือคงจะดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ไม่ได้เป็นเเค่ช่วงกระแสแรงๆ นะคะ จากคุณ : M_pat_M เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:56:17

ความคิดเห็นที่ 31 สู้ๆ นะคะ จากคุณ : กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 11:58:10

ความคิดเห็นที่ 32 ดีใจและซาบซึ้งใจกับน้อง อาหลง จริงๆ.... ขอให้เส้นทางชีวิตของน้องราบรื่น มากขึ้นดีขึ้นไปเรื่อยๆด้วยเถิด..... สู้ๆ.... หลังจากเผชิญกับวันที่ฟ้าหม่นโศกคลุม.......แสงอาทิตย์อุ่นก็ฉายแสงสุขสว่างอีกครั้ง..... จากคุณ : .....**{^_^}**..... (สางฝอย) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 12:05:11

ความคิดเห็นที่ 33 ดีใจกับอาหลงด้วยค่ะ ต่อไปคงไม่โดดเดี่ยวอีกแล้ว จากคุณ : g_maru เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 12:07:10

ความคิดเห็นที่ 34 ผมห่วงน้องเขาตรงเขาอยู่คนเดียวแล้วตอนนี้ในบ้านมีของมากมาย เมืองจีนผมไม่รู้ว่าเป็นยังไงนะ แต่ถ้าเมืองไทยนี่มิชฉาชีพยิ้มเลย คุ้นๆว่าปู่เย็นก็เคยโดนขโมยเงินในเรือไป จากคุณ : กะละมุงตุ้งแช่ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 12:13:26

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย จากคุณ : jtsunod7 เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 12:13:33

ความคิดเห็นที่ 36 ซึ้ง T^T จากคุณ : camelot princess เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 12:19:53

ความคิดเห็นที่ 37 เป็นห่วงเหมือนคห 34 ขอให้สิ่งดีๆคุ้มครองคนดีๆค่ะ จากคุณ : nating เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 12:20:37

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านอีกทีก็ซึ้งค่ะ โลกนี้ก็ยังไม่ขาดน้ำใจ   แต่กระทู้ก่อนบอกว่า  มีคนรับอุปการะ  ไม่ใช่เหรอคะ จากคุณ : hana-chung เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 12:32:10

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านอีกทีก็น้ำตาไหลเหมือนเดิม ไม่รู้จะพูดอะไร ได้แต่บอกว่าสงสาร อนาคตยังอีกยาวไกล นี่เพียงแค่เริ่มต้น หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ต้องประคองและดูแลน้องตลอดไปนะคะ ขออย่าผักชีโรยหน้าเป็นพอ สู้ๆ และเข้มแข็งนะลูกนะ ไม่รู้จะพูดยังไง ร้องไห้อีกแล้วเรา จากคุณ : sandhurst เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 12:44:27

ความคิดเห็นที่ 40 น้ำตาไหลพรากเลย สงสารอาหลง จากคุณ : patsypacky เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 12:44:59

ความคิดเห็นที่ 41 น้ำตาไหลพรากๆ เลย  โหวตกระทู้นี้ด้วยค่ะ อ่านกระทู้อาหลง มาตั้งแต่ต้น แต่คอมเม้นท์ไม่ลง เศร้า สงสาร หดหู่ กระทู้นี้ พอแสดงความเห็นได้บ้าง อยากให้มีคนช่วยเหลืออย่างจริงจัง ถ้าเกิดยายเสียชีวิตไป เด็กจะเอาเงินที่ไหนมากินอยุ่ เรียนหนังสือ จากคุณ : PenGuin-Doc เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 12:52:05

ความคิดเห็นที่ 42 ดีใจกับอาหลงด้วย เด็กน้อยวัยเท่านี้ ถ้ามีที่อยู่ที่กินครบแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือ "ความรัก และความอบอุ่น" หวังว่าอาหลงคงจะต่อสู้กับความเหงาได้นะ สู้ ๆ เจ้าหนูน้อย จากคุณ : สรณธรรม เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 13:20:44

ความคิดเห็นที่ 43 ดีใจกับน้องด้วยค่ะ ได้มีความสุขกับเขาเสียที ขอบคุณ จขกท สำหรับรายละเอียดทั้งหมด แทบจะหมดห่วงเลยค่ะ จากนี้ไปก็ได้แต่หวังให้น้องเค้าได้เติบโตอย่างมีความสุขตลอดช่วงชีวิตที่เหลือ (คิดเรื่องเชื้อแล้วเศร้า T^T) และหวังว่าคงไม่มีใครคิดฉวยโอกาสเอาน้องเค้ามาหาผลประโยชน์เข้าตัวนะคะ จากคุณ : Furious+Rivery เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 13:20:50

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย น้องเป็นคนเก่งมาก ที่สามารถทำทุกอย่างเองได้ และก็ดีจัยกับน้องด้วย... จากคุณ : My Life Is Your World เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 13:35:18

ความคิดเห็นที่ 45 หมาดำชราตัวหนึ่ง นามว่า “เหล่าเฮย” เป็นยังไงบ้าง หรือว่าหมดประโยชน์แล้ว น่าสงสารกว่าเด็กอีก เพราะไม่ได้พูดภาษาเดียวกับคน จากคุณ : นนนี่มาแล้ว (นนนี่มาแล้ว) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 14:01:36

ความคิดเห็นที่ 46 6 ขวบ กินเอง อาบน้ำเอง นอนเอง ทำคนเดียวทุกอย่าง เป็นเรา  เราจะทนไหวมั๊ย เป็นกำลังให้นะจ๊ะ  เด็กน้อย  สู้ ๆ จากคุณ : MOOM_SOM เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 14:02:21

ความคิดเห็นที่ 47 เครื่องเคียงประกอบข่าว ชนชาติ "จ้วง" พูดภาษาไทย มณฑลกวางสีทางใต้ของจีน มีพรมแดนติดกับเวียดนาม (ทางเหนือ) หลายปีมาแล้วกองทัพจีนเคยทำ "สงครามสั่งสอน" เวียดนาม บริเวณพรมแดนกวางสีกับเวียดนามตรงนี้ สรุปว่ากวางสีหมายถึงที่ราบทางทิศตะวันตก ส่วนกวางตุ้งหมายถึงที่ราบทางทิศตะวันออกเย่ว์ร้อยเผ่า บรรพชน "คนไทย" คนพื้นเมืองดั้งเดิมในกวางสีกับกวางตุ้งมีหลายชาติพันธุ์ จีนโบราณเคยบันทึกเป็นเอกสารว่าเป็นพวกเย่ว์ร้อยเผ่า เรียกเป็นภาษาจีนโบราณว่า ไป่เย่ว์ มีชีวิตอยู่ทางใต้ลุ่มน้ำแยงซี (เกียง) มากกว่า 3,000 ปีมาแล้ว ยุคเดียวกับวัฒนธรรมบ้านเชียง (อุดรธานี) บ้านเก่า (กาญจนบุรี) และบ้านโนนวัด (นครราชสีมา) เย่ว์ร้อยเผ่า เป็นบรรพบุรุษของคนหลายกลุ่ม รวมทั้งเป็นบรรพชนคนพูดภาษาตระกูลไทย-ลาวทุกวันนี้ด้วย มีหลักฐานประวัติศาสตร์โบราณคดีจำนวนมาก ชี้ว่าเมื่อราว 2,500 ปีมาแล้ว มีเย่ว์ร้อยเผ่าเคลื่อนย้ายเข้ามาตั้งถิ่นฐานในบริเวณสุวรรณภูมิโดยเฉพาะสองฝั่งโขงที่ลาวและอีสาน แล้วผสมกลมกลืนกับชาติพันธุ์พื้นเมืองกลายเป็นบรรพชนคนไทยและคนลาวปัจจุบัน (อ่านรายละเอียดในหนังสือ คนไทยมาจากไหน? พิมพ์ครั้งแรก พ.ศ.2548 และ "พลังลาว" ชาวอีสาน มาจากไหน? พิมพ์ครั้งแรก พ.ศ.2549) แต่เฉพาะในกวางสีถูกรัฐบาลคอมมิวนิสต์ขอร้องให้ใช้ชื่อรวมๆ เรียกเหมือนๆ กันเมื่อ พ.ศ.2508 ว่า จ้วง นับแต่นั้นมาพวกตระกูลไทย-ลาวในกวางสีเลยได้ชื่อจ้วง ทุกวันนี้มีราว 13 ล้านคน แต่ในความจำกัดและคลุมเครือนั้น มีหลักฐานทางโบราณคดีและอื่นๆ ยืนยันสอดคล้องกันว่า กลุ่มชาติพันธุ์ในมณฑลกวางสีและกวางตุ้งของจีนตอนใต้ (จำนวนหนึ่งซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่) พูดภาษาตระกูลไทย-ลาว หรือลาว-ไทย แต่สมมุติเรียกให้กระชับและเข้าใจอย่างง่ายๆ ในที่นี้ว่าภาษาไทยสืบเนื่องกันมาตั้งแต่ 3,000 ปีมาแล้ว ปัจจุบันยังมีบางกลุ่มใช้พูดจาสื่อสารกันเองในชุมชนหมู่บ้านและในครอบครัวที่อยู่ห่างไกลจากเมือง แม้คนในเมืองที่ไม่พูดภาษาไทยแล้ว แต่ยังมีความทรงจำบอกเล่าว่าบรรพชนของตนพูดภาษา "จ้วง" อันเป็นตระกูลเดียวกับภาษาไทย แต่ไม่ใช่คนไทย แล้วเรียกภาษาพูดของตนว่าภาษาจ้วง ที่จับสำเนียงได้ว่าใกล้เคียงตระกูลภาษาไทยสำเนียงลาวสองฝั่งโขงและสำเนียงปักษ์ใต้ เช่น นครศรีธรรมราช บรรพชนคนจ้วงดั้งเดิมปลูกเรือนเสาสูง กินข้าวเหนียว จึงมีบ๊ะจ่างเหมือนขนมจ้างของไทย-ลาว กับทำขนมเข่งด้วยข้าวเหนียวใช้ไหว้เจ้า (ผี) ตอนตรุษจีน (พวกฮั่น (จีน) อยู่ทางเหนือๆ ขึ้นไป กินข้าวสาลี ทำหมั่นโถวซาลาเปาไหว้เจ้า) ที่ว่า "จ้วงเป็นเครือญาติตระกูลไทย" ก็เพราะภาษาจ้วงกับภาษาไทยอยู่ในตระกูลเดียวกัน ฉันทลักษณ์ในบทร้อยกรองของจ้วงกับของไทยมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิด และมีพื้นฐานจากคำคล้องจองเช่นเดียวกัน นิทานปรัมปราและนิยายศักดิ์สิทธิ์ที่ถ่ายทอด "ปากต่อปาก" ด้วยภาษาจ้วงหรือภาษาตระกูลไทย เช่น เรื่องกำเนิดคน เรื่องการเกิดปรากฏการณ์ทางธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เรื่องสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีความสัมพันธ์กับน้ำฝน เช่น กบ ฯลฯ ล้วนคล้ายคลึงกับนิทานและนิยายของชนชาติไทยทุกกลุ่มทุกเหล่า รวมทั้งคนไทยในประเทศไทย ด้วยเหตุนี้ชาวจ้วงย่อมพูดว่า "ไทยเป็นเครือญาติตระกูลจ้วง"-ด้วยก็ได้ ที่ว่า-"ผู้ยิ่งใหญ่"-ก็เพราะในมณฑลกวางสีมีชาวจ้วงถึง 12-13 ล้านคน และอยู่ในเขตมณฑลอื่นๆ อีกเกือบ 1 ล้านคน นับเป็นเครือญาติตระกูลไทยที่มีจำนวนมากที่สุดที่อยู่นอกดินแดนประเทศไทยซึ่งนับว่าใหญ่มาก นอกจากนั้นชาวจ้วงยังมีส่วนเป็นเจ้าของ "วัฒนธรรมฆ้อง" (มโหระทึก) ที่เป็นสัญลักษณ์ของอารยธรรมยุคแรกเริ่มของภูมิภาคอุษาคเนย์ด้วย นี่แหละ "ผู้ยิ่งใหญ่" ที่ว่า-"เก่าแก่ที่สุด"-ก็เพราะมีร่องรอยและหลักฐานว่าจ้วงมีวัฒนธรรมสืบเนื่องมาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ หรือประมาณ 3,000 ปีมาแล้ว โดยดูจากภาพเขียนที่ผาลายกับมโหระทึกและพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับระบบความเชื่อ "ผี" ภาพเขียนมหึมาบนภูผามหัศจรรย์-หรือผาลาย เป็นภาพพิธีกรรมขอฝนเพื่อความอุดมสมบูรณ์ มีภาพมโหระทึกและกลุ่มคนประโคมตีมโหระทึก มีภาพคนประดับขนนกบนหัวแล้วทำท่ากางขากางแขนคล้ายกบ มโหระทึกเป็นกลองหรือฆ้องทำด้วยสัมฤทธิ์ที่มีตัวตนเป็นวัตถุจริงๆ เป็นผลผลิตทางวัฒนธรรมของภูมิภาคอุษาคเนย์โดยเฉพาะ และมีพัฒนาการเกือบ 3,000 ปีมาแล้ว อาจนับได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของอารยธรรมแรกเริ่มของภูมิภาคอุษาคเนย์ก่อนรับอารยธรรมจากจีนและอินเดีย นี่แหละ "จ้วง-เครือญาติตระกูลไทยผู้ยิ่งใหญ่และเก่าแก่ที่สุด" แม้จ้วงเป็นเครือญาติตระกูลไทยผู้ยิ่งใหญ่และเก่าแก่ที่สุด ก็ไม่ได้หมายความว่าคนไทยมีถิ่นกำเนิดอยู่ในเมืองจ้วง มณฑลกวางสี แต่อาจมีชาวจ้วงบางกลุ่มเคลื่อนย้ายมาตั้งถิ่นฐานเป็น "เจ๊ก" ในดินแดนประเทศไทยแล้วแต่งงานกับสาวลาวจนกลายเป็น "คนไทย" สมัยโบราณก็ได้ ส่วนชาวจ้วงเกือบทั้งหมดก็อยู่เมืองจ้วงในกวางสีนั่นแหละ คัดมาจาก http://www.tlcthai.com/club/view_topic.php?type=content&club=china_chiness&club_id=1162&table_id=1&cate_id=-1&post_id=9654 จากคุณ : ควบมวล (วู๊ดดี้) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 14:19:17

ความคิดเห็นที่ 48 ดีใจกับน้องด้วย และหวังว่าจะเป็นความช่วยเหลือที่มีตลอดไป ขอให้น้องมีความสุข จากคุณ : OiLyBeHappy เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 14:20:15

ความคิดเห็นที่ 49 โหวตค่ะ ซึ้งมาก จากคุณ : หญ้าสีเขียว เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 14:21:43

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านแล้วก็ร้องไห้ คิดถึงเพื่อนที่รักที่สุดจากไปเพราะโรคนี้ ทำไมคนดีๆ อย่างมันต้องตายด้วยเราไม่เข้าใจ มันเป็นคนดีและไม่ใช่พวกสำส่อน ตรงกันข้ามมันเป็นคนขยัน กตัญญู และรักครอบครัวมาก  แต่ตลอดเวลามันไม่เคยบอกว่ามันเป็นโรคนี้  เก็บเป็นความลับจนตาย  ตลอดมาไม่ยอมรักษาไม่ยอมกินยาต้านโรค  Y Y อยากบอกถึงคนที่เป็นโรคนี้ ไม่ว่าจะยังไง คุณต้องกินยาต้านเชื้อ ต้องรับการรักษาอย่างถูกต้อง ถึงคุณจะไม่กล้าบอก พ่อ แม่ พี่น้อง ก็ไม่เป็นไร  แต่ถ้าคนดีๆ อย่างคุณ กินยาต้าน คุณก็จะมีชีวิตอยู่กับพ่อแม่พี่น้องคนที่คุณรักได้อีกสิบๆ ปี  คนที่รักคุณก็จะมีความสุขที่คุณอยู่กับเค้านานๆ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 53 14:26:42 จากคุณ : kookkookke เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 14:25:39

ความคิดเห็นที่ 51 พูดไม่ออก T^T จากคุณ : Himalayas_diary เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 14:36:36

ความคิดเห็นที่ 52 ขอให้ 'น้ำใจ' ยังไหลวนรอบ ๆ น้อง     อย่าได้แห้งเหือดไปตามกาลเวลา จากคุณ : Fantasticzone เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 14:50:47

ความคิดเห็นที่ 53 อ่านยังไม่ทันจบ น้ำตาก็ไหลซะแล้ว ทำไมเราไม่เกิดมารวยๆน้า จะรับมาเลี้นยงเองเลย คอยดู Y^Y ขอให้ อาหลง มชีวิตที่สดใสตลอดไป กลัวจะเป็นข่าวแค่ช่วงแรกๆ จากคุณ : บีแชยอง เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 15:01:25

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านแล้วน้ำตาไหลใหลค่ะ สงสารน้องจัง แล้วก็นึกถึงว่าในบ้านเราก็คงมีเด็กที่ต้องเจอแบบนี้ และอยากให้เค้าได้รับสิ่งดีๆแบบอาหลงบ้างจัง  แต่ยังงัยก็ขอให้อาหลงมีชีวิตต่อไปอย่างมีความสุขนะคะ จากคุณ : sonyajunk เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 15:34:11

ความคิดเห็นที่ 55 ขอให้น้องมีความสุขทุกๆวันนับจากนี้ จากคุณ : prumjai เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 16:03:20

ความคิดเห็นที่ 56 เป็นการอ่านที่ยากมาก  ร้องไห้ไปอ่านไป  ทำไมน่าสงสารอย่างนี้นะ อยากช่วยอีกคน แต่ไกลกันจังง จากคุณ : geeoun_kk เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 16:04:31

ความคิดเห็นที่ 57 น้ำตาไหลแล้วค่ะ อาหลง อย่ายอมแพ้ ขอความโชคดีทั้งมวล จงเป็นของอาหลงนะ จากคุณ : บรัชออนอ่อนสี เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 16:49:09

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านแล้ว น้ำตาไหลเลย T^T ขอบคุณเจ้าของกระทู้นะค่ะ ที่นำเรื่องราวดีๆ มาให้อ่าน ทำให้รู้ว่าในโลกใบนี้ยังมีน้ำใจต่อกัน จากคุณ : Monkey Club เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 17:05:02

ความคิดเห็นที่ 59 น้ำใจที่หลั่งไหลมาอย่างท่วมท้นอะไรใด ๆ ก็ไม่เท่า ความเหงา ที่จะยังอยู่ด้วยกันต่อไป สิ่งที่น้องต้องการมากกว่า สิ่งของเครื่องใช้ และเครื่องอำนวยความสะดวกทั้งหลาย คือ "เพื่อน" ในที่นี้ หมายถึง คนที่เป็นหลักพึ่งพิง เป็นที่ปรึกษา เป็นเพื่อนพูดคุยกัน เป็นการเยียวยาทางจิตใจ ไม่ใช่การใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว ท่ามกลางภูเขาของบริจาคมากมาย แค่เปิดกระทู้ก็ร้องไห้แล้ว กว่าจะอ่านจบ .. เฮ้อ จากคุณ : ผัดตะเวิ้น เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 20:08:25

ความคิดเห็นที่ 60 ขอให้มีความสุขมากๆนะคะอาหลง จากคุณ : พัดลมหน้าหนาว เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 22:16:04

ความคิดเห็นที่ 61 ทำไมหมอถึงไม่กล้าฉีดยาล่ะ จากคุณ : moDa aNt เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 22:50:07

ความคิดเห็นที่ 62 น้องเข้มแข็งมากๆ ถ้าเป็นเราๆก็ไม่รู้จะอยู่ได้ไม๊ ขอให้น้องมีแต่ความสุขความเจริญนะอาหลง จากคุณ : NorsDavincy เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 00:40:16

ความคิดเห็นที่ 63 ขอให้หนูแข็มแข็งและมีชีวิตที่ดีนะ.. จากคุณ : บ้านเพื่อน เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 13:24:11

ความคิดเห็นที่ 64 คุณเห็นสายตาแป๋วๆ นั่นไหม เห็นแก้มย้อยๆ นั่นไหม มันรวมเป็นหน้าตาที่ไร้เดียงสา เด็กบริสุทธิ์ จากคุณ : กระเป๋าวิเศษ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 16:39:16

ความคิดเห็นที่ 65 ไม่อยากให้พวกนั้นกลับ้านเลย ขอให้มีคนไปเยี่ยมบ่อยยๆๆๆ นะ จะได้ไม่เหงา จากคุณ : Summerlife เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 22:35:14

ความคิดเห็นที่ 66 ่อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า ความเจ็บปวดจากการไม่ได้รับการยอมรับจากสังคม โดยเฉพาะจากญาติพี่น้องของตัวเอง ส่งผลร้ายต่อจิตใจของน้อง มากกว่าความเจ็บป่วยจากการติดเชื้ิอ HIV อีกนะค่ะ ดีใจที่มีน้ำใจต่าง ๆ เข้ามาหาน้อง ขอเป็นกำลังใจให้และเอาใจช่วยให้น้องมีอายุยืนยาวนะคะ จากคุณ : Grey girl@bluesky เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 14:58:59