|
ดูแล้วร้องไห้เลย
น้องชายเราเป็นทหารอยู่นราธิวาสค่ะ
ไป 20 วัน ได้กลับบ้าน 10 วัน เวลากลับมาบ้านที่สัตหีบจะนั่งรถตู้กลับมา
น้องเล่าว่าเวลากลับคนขับรถตู้จะแวะที่หาดใหญ่ก่อน แล้วเปลี่ยนคนขับ
เอาคนที่กล้าขับเข้าพื้นที่มาเปลี่ยน คนขับรถตู้ก็ต้องพกปืน
ความเสียสละของทหาร ตำรวจ และเจ้าหน้าที่ทุกคนที่ต้องลงไปที่ภาคใต้
มันมีค่ามากสำหรับคนที่รอพวกเค้าอยู่ข้างหลังอย่างครอบครัวเรา
แต่ที่น่าเสียใจที่สุดคือ แม้แต่เสื้อเกราะทหารก็ยังมีใส่กันไม่ครบเลยค่ะ
งบประมาณตั้งมากมาย แต่ทำไมแค่เสื้อเกราะยังมีไม่พอก็ไม่รู้
ผู้มีอำนาจทั้งหลายในงบประมาณที่ลงไปภาคใต้ โปรดอย่าเอาเปรียบเจ้าหน้าที่ที่อยู่ที่นั่นเลยค่ะ
ขอให้เงินเหล่านี้ได้ไปช่วยลดความเสี่ยงในชีวิตของเจ้าหน้าที่ที่นั่นหน่อยเถอะ
ได้ดูรายการคนค้นคน หน่วยกู้ระเบิด(ไม่แน่ใจว่าเรียกถูกมั้ย)
เค้าบอกว่าเค้าไม่ต้องการรางวัลอะไรทั้งสิ้น เค้าขอแค่เครื่องมืออุปกรณ์ดีๆ
ที่ช่วยให้เค้าทำงานง่ายกว่านี้ เค้าขอแค่นี้เองค่ะ
ทุกครั้งที่น้องกลับมาบ้าน แล้วต้องกลับลงไปอีก แม่เราแอบร้องไห้ตลอด
แม่พูดว่าแม่พยายามทำใจแล้ว แต่ก็ยังทำนอนหลับไม่สนิทอยู่ดี
พอถามน้องว่าไม่กลัวหรอ น้องก็บอกว่าก่อนไปเค้าจะเอาภาพทหารที่เสียชีวิต
ภาพผู้ที่พลีชีพในพื้นที่มาให้ดู ให้ทำใจไว้เลยว่าในพื้นที่มันเสี่ยงแค่ไหน
แต่เค้าบอกเค้าไม่ได้ไปคนเดียว เค้ามีเพื่อนที่ร่วมฝึกหนัก ร่วมลำบากมากับเค้าไปด้วยกันหมด
แล้วก็พูดทิ้งท้ายไว้ว่า ถ้าพวกเค้าไม่ไปแล้วใครจะไป ตายเพื่อชาติดีกว่าตายแบบหมาข้างถนน
แต่ถ้าถามคนในครอบครัวอย่างเรา เลือกได้เราไม่อยากให้น้องไปเลย
ยอมรับค่ะว่าเห็นแก่ตัว เราแค่รู้สึกว่าน้องเราไปปกป้องประเทศชาติ
แล้วประเทศชาติล่ะ ทำอะไรเพื่อลดความเสี่ยงในชีวิตของเจ้าหน้าที่เหล่านี้บ้าง
ที่พิมพ์มาทั้งหมดแค่อยากถ่ายทอดความรู้สึกของคนในครอบครัวเจ้าหน้าที่ที่ไปอยู่ที่นั่น
ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลายคุ้มครองให้เจ้าหน้าที่ทุกคนปลอดภัยค่ะ
| จากคุณ |
:
เกล็ดขนมปัง 
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 พ.ย. 53 14:36:42
|
|
|
|
+++กว่าจะเป็น"วีรบุรุษ" (เมื่อตายจาก)+++
