PANTIP.COM : A9940866 ขอชื่อละครเรื่องใด ทำให้ผู้ชายร้องไห้ได้บ้างครับ [บันเทิงวิทยุ-โทรทัศน์]

ความคิดเห็นที่ 4

สารจากเจ้าของบทประพันธ์ครับ

กว่ากลิ่นแก้วจะอยู่กลางใจใครหลายๆคนนั้น
ละครเรื่องนี้ ผ่านความตั้งใจของทีมงานและนักแสดงนับร้อย

ก่อนที่ละครจะกลายเป็นความทรงจำที่ดี
ในฐานะเจ้าของบทประพันธ์และ ผู้เขียนบทโทรทัศน์ จึงอยากบันทึกถึงละครเรื่องนี้
ถือเป็นการอำลากับบทอวสานของละครกลิ่นแก้วกลางใจ... ที่กำลังจะมาถึง

ระหว่างที่ละครออกฉาย เวลาเดินไปปากซอย ป้าๆชอบถามว่า คิดเรื่องจากไหน องค์เทพมาลงประทับหรืออย่างไร จึงเขียนออกมาเยี่ยงนี้ หรือข้าพเจ้าคือพระพายที่รอการมาถึงของอัสนีอย่างใจจดใจจ่อ ความเป็นจริงก็คือ บทประพันธ์นี้ไม่มีความเกี่ยวข้องอันใดกับชีวิตของข้าพเจ้าเลย

ข้าพเจ้าเขียนกลิ่นแก้วกลางใจ ขึ้นมาเพื่อบูชาครูนักเขียนเรื่องน้ำเน่า ครูทำละครและภาพยนตร์น้ำเน่าไทยอย่างแท้จริง แรงบันดาลใจของละครเรื่องนี้มาจากภาพยนตร์ไทย ที่เคยดูตอนเด็กๆ เรื่องแก้วตาพี่ (ฉบับทูน-จารุณีแสดง) กับการชื่นชอบโครงเรื่องสุดคลาสสิก อย่าง คมพยาบาท

ณ ขณะที่ส่งพล็อตเรื่อง กลิ่นแก้วกลางใจ ไปให้ช่องสามนั้น พอได้ยินมาบ้างแล้วว่าจะมีการรีเมคแก้วตาพี่ ( เจษฎาภรณ์ เข็มอัปสร ) แต่ข้าพเจ้าไม่มีเหตุผลอันใดที่จะกลัวว่าเรื่องซ้ำ แม้ในกาลต่อมา จะมี ปอ ทฤษฎี ตาบอด และ อ้อม พิยาดา ตาบอดออกมาซ้อนทับ ทุพพลภาพเต็มแผงละครห้าวันรวด ข้าพเจ้าก็ไม่กลัวว่ามันจะเหมือนกันแต่อย่างใด

เพราะแรงบันดาลใจคือแรงบันดาลใจ

โครงเรื่องอย่างคมพยาบาท หากมองข้ามนางอิจฉา กรี๊ดไปมา เราจะเห็นโครงเรื่องภายในที่ท้าทายคำถามลึกๆในใจเราอย่างหนึ่ง เลือดที่ดี กับการเลี้ยงดู สิ่งใดกันแน่เป็นตัวกำหนดพฤติกรรมของเรา

ในเมื่อคำตอบมากมายไม่รู้จบ เราจะเห็นละครแบบนี้ทำออกมาไม่จบสิ้น สาเหตุลึกๆ บางทีอาจไม่เกี่ยวกับว่า ละครไทย ทำไมซ้ำซาก หรือคนทำละครไทยทำไม อับจนปัญญา

แต่ไปดูเอาเถิด เวลาใครคลอดลูก สิ่งที่พ่อแม่กลัวอย่างหนึ่ง และระวังตัวแจ คือกลัวลูกสลับกับชาวบ้าน เมื่อมีสมมติฐานเกิดขึ้น ละครย่อมเกิดขึ้น

โครงเรื่องอย่างแก้วตาพี่ ชายตาบอดหมดสิ้นทุกอย่าง มีผู้หญิงที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้ามาดูแล จนกระทั่งดวงตาหายดี เป็นโครงเรื่องที่น่าชุ่มชื่นใจ สามารถสะท้อนความดีในความเป็นมนุษย์ได้เป็นอย่างดี

ที่สำคัญ ความรักที่ไม่ได้ตัดสินด้วยรูปร่าง หน้าตา (เพราะมองไม่เห็น) แม้จะเหมือนกัน แต่มีรูปแบบที่แตกต่างมากมายไม่รู้จบ ด้วยฝีมือของนักเขียนไทย คนทำละครไทย สามารถทำเรื่องพรรค์นี้ให้งดงามออกมาได้นับร้อยรูปแบบ (เพราะฉะนั้น ยังมีให้ดูอีกเรื่อยๆ )

กลิ่นแก้วกลางใจ จึงมีกำเนิดจากความงามทั้งสองประการดังว่า...

มีเกร็ดเล็กๆน้อยๆ สนุกๆ
เกี่ยวกับบทประพันธ์ นี้คือ

-ต้นฉบับแรกเริ่มของละครเรื่องนี้ นางเอกและนางร้ายคือ (พระพายและอาโป) เป็นฝาแฝดกัน นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้อัสนีไม่โง่เกินไปนักที่จำไม่ได้ แต่ปรากฏว่าขายพล็อตไม่ได้ ( สาเหตุการขายได้ไม่ได้เป็นเรื่องที่คาดเดายาก ขึ้นอยู่กับจังหวะการขายอย่างแท้จริง)

ณ ขณะนั้นเมื่อหลายปีก่อนเข้าใจว่า เป็นเพราะนางเอกฝาแฝดมีเยอะเกินไป กลัวว่าจะออกมาชนกัน แต่เมื่อเปลี่ยนมาเป็นคนละคน ปล่อยให้นายอัสนี โง่ๆอย่างนี้กลับขายได้ แต่สุดท้าย ปรากฎว่าละครตาบอดเยอะกว่า และชื่อละครที่เป็นกิ่งๆ แก้วๆ นั่นนี่ก็มากมายเป็นประวัติการณ์... เออ เอากับเขาสิ

- ชื่อแรกเริ่มของละครเรื่องนี้คือ นางสาวสายลมกับเจ้าชายสายฟ้า ก่อนจะเปลี่ยนไป เพราะเกรงว่าจะกุ๊กกิ๊กแช่แวบเกิน

- ตัวละครสามคนในเรื่องนี้มีชื่อสัมพันธ์กัน อย่างตั้งใจ พระพาย-สายลม อัสนี-สายฟ้า อาโป-สายน้ำ ในกรณีนี้ มีหลายคนมาเขียนในพันธุ์ทิพย์จับสังเกตได้ ซึ่งข้าพเจ้าดีใจมาก เหตุที่สัมพันธ์กัน เพราะมีคนเข้าใจว่า สายฟ้าเกิดจากสายฝน แต่จริงๆเกิดจากสายลมปะทะกัน (ทำให้เมฆปะทะกัน) ได้ลองหาคำว่าสายฝนอยู่นาน ไม่มีคำไหนดูวีนเท่ากับคำว่า อาโป๊ อาโป จึงใช้คำว่าอาโป แทนคำที่เกี่ยวกับสายฝน และแล้วก็เป็นจริงตามนั้น คำว่าอาโป๊ อาโป ดูกลายเป็นคำว่าวี้น วีนไป ด้วยการแสดงอันสมบทบาทของเอ๊ะ อิศริยา

ส่วนคำว่า พระพาย ดูอาภัพสุดขีด เกินกว่าที่คนธรรมดาจะเอามาตั้งชื่อกัน บางคนไม่รู้ความหมายเลย บางคนเชื่อว่าเป็นชื่อผู้ชาย และเกี่ยวข้องกับหนุมาน ...แต่นึกไม่ออกว่าเกี่ยวตรงไหน ?

-ตัวข้าพเจ้าเองนั้น มีความผูกพันอันใดไม่ทราบกับบ้านชายทะเลหลังที่ใช้เป็นบ้านกลิ่นแก้ว (ตั้งอยู่ที่พัทยา)

เป็นเรื่องบังเอิญ ละครที่ข้าพเจ้าเขียนบทโทรทัศน์ ทั้งสามเรื่อง คือ ทางผ่านกามเทพ (เขียนกับคุณละลิตา) เล่ห์รตี และกลิ่นแก้วกลางใจ ใช้บ้านแห่งนี้เป็นสถานที่ถ่ายทำทั้งหมด ในทางผ่าน บ้านทาสีขาว ในเล่ห์รตีทาสีฟ้า และในกลิ่นแก้ว ทาออกหลายสี เปลี่ยนไปตามห้อง และบังเอิญที่ข้าพเจ้าก็เลือกชื่อคนใช้ในบ้านหลังนี้เป็นชื่อ...ถวิล ทั้งสามเรื่อง

-กลิ่นแก้วกลางใจ ถูกขายในลักษณะเป็นพล็อต คือไม่มีฉบับนิยาย ณ ขณะนี้ ยังไม่โครงการพิมพ์รวมเล่ม เพราะเป็นโครงการรีบด่วนมาก บทโทรทัศน์เสร็จก่อนละครออกฉายเพียงเดือนครึ่ง กองถ่ายทำเพิ่งถ่ายเสร็จก่อนละครอวสานแค่สามสัปดาห์ กระบวนการต่างๆกระชั้นชิดจนไม่สามารถรวมเล่มได้ (ในกรณีการรวมเล่มภายหลังนั้น คงต้องหานายทุน มาลองพิจารณาดู เ อาเป็นว่าหากมีข่าวคืบหน้าจะแจ้งให้ทราบค่ะ)

กลิ่นแก้วกลางใจ เน่าสนิท เดาเรื่องออกตั้งแต่ต้นจนจบ จะดูไปทำไม

ข้าพเจ้าเป็นนิสิตอักษรศาสตร์ จำต้องเรียน บทกวี บทละคร วรรณกรรมต่างชาติจำนวนหนึ่ง ขนาดต้องเรียนงานของเช็คสเปียร์ อยู่หนึ่งคอร์ส กว่าจะจบออกมาได้เลือดตาแทบกระเด็น

แม้กระนั้น ข้าพเจ้าไม่เคยถูกสอนให้ดูถูกโครงเรื่องเน่าสนิทแต่อย่างใด

ตรงกันข้าม ข้าพเจ้าถูกสอนให้รู้ว่า วรรณกรรม และมหรสพ เกิดขึ้นเพราะสังคม สังคมเป็นเช่นไร ละครจะหมุนเปลี่ยนไปเช่นนั้น เช่นเดียวกับงานศิลปะอื่นๆ ( อ่านเพิ่มเติมเรื่อง ละครเมลโลดราม่า ได้จากบทความเรื่องปิ่นมุก )

เวลาที่มีคนบอกว่าละครน้ำเน่าเกิดขึ้นเพราะคนทำอับจนปัญญา คนดูไม่มีอะไรจะดู ข้าพเจ้าจึงไม่เห็นด้วย

โลกของคนชอบดูสารคดี กับโลกของคนดูละคร เป็นโลกคนละใบ เวลาคนไม่ดูละคร วิจารณ์ละครไทยอย่างเสียหาย โดยไม่สนใจบริบทรายรอบ ข้าพเจ้ารู้สึกว่าคับแคบเกินไป

ในโลกนี้ไม่จำเป็นต้องมีแต่เช็คสเปียร์ ไม่ต้องมีแต่วรรณกรรมโนเบล

และ ละครน้ำเน่าไม่ได้ทำให้สังคมเสื่อมทราม แต่ถ้าฉากที่มีการกระทำรุนแรง อาจมีส่วน กรณีนี้จึงต้องจำแนกและจัดการให้ชัดเจน

ละครน้ำเน่า เกิดภายใต้กรอบของละครพาฝันแบบเดียวกับ แฮร์รี่ พ๊อตเตอร์ และเกิดเฉพาะในสังคมที่มีความเครียดสูง เช่น จีน ไต้หวัน อินเดีย เกาหลี (ใครที่บอกว่าแดจังกึมไม่เน่า ต้องย้อนไปดูอีกครั้ง)

เพราะผู้คนในประเทศเหล่านี้ ต้องการ ”ความบันเทิง”มากกว่า “ความจริง” ในขณะที่ละครในกลุ่มตะวันตกและญี่ปุ่น จะเน้นการนำเสนอ ความเป็นจริง การถกเถียงเรื่องราวของชีวิต การแสวงหาความยุติธรรมในสังคม

ไม่ใช่ว่า คนในประเทศที่ทำละครน้ำเน่า ทำซีรีย์อย่าง ซีเอสไอไม่เป็น หรือมีแนวความคิดที่ตื้นเขินกว่าแต่อย่างใด

สำหรับคำวิจารณ์ของกลิ่นแก้วกลางใจที่โดนในเรื่องนี้ จึงต้องบอกว่าเป็นความตั้งใจของผู้ประพันธ์โดยสมบูรณ์ที่จะทำละครน้ำเน่าเรื่องหนึ่ง

บุ๋มเล่นร้ายเวอร์ สินจัยบทน้อย โฬมไม่หล่อ ...ดาราผู้แสดง เหมาะสมอย่างไร

กระบวนการคัดเลือกตัวแสดง ถือเป็นกระบวนการอันสำคัญที่ “ซับซ้อน” เอาการ โดยส่วนใหญ่ข้าพเจ้าจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้บริหารระดับสูง โดยที่ไม่ค่อยไปยุ่งเกี่ยวด้วย (แค่ทำบทเร่งให้ทัน ก็ไม่ค่อยกล้าไปเจอหน้าใครแล้ว)

ที่สำคัญ ค่ายบรอดคาสท์ เป็นค่ายที่ได้ชื่อว่า คัดเลือกตัวละครเก่งและทุ่มทุนสร้างมาแต่ไหนแต่ไร

จุดเด่นของละครเรื่องนี้อย่างที่รู้กัน ว่าอยู่ที่ดาราระดับฝีมือประชันกันมากมาย โจทย์ข้อนี้ ถือเป็นภาระที่ทำให้ละครเรื่องนี้ ...เขียนบทยาก

พระพาย เป็นตัวละครแรกๆที่ลงตัว การได้ศรีริต้ามา เป็นโจทย์ยากในมุมที่เราจะทำให้ พระพายเป็นที่น่าสงสารได้อย่างไร

ด้วยริต้านั้นมีราศีสก๊อตแพรวพราว โดยปรกติไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเดินด้วยนัก เพราะไม่มีใครอยากหมดราศีฉับพลันไปตลอดทั้งวันเพราะเจ้าหล่อน ที่สำคัญน้องริต้าเป็นคนร้องไห้ยาก แถมเป็นคนสดใส สนุกสนาน ด้วย

ความพยายามอย่างหนักหน่วงของทั้งทีมงาน คนเขียนบทและตัวนักแสดงเอง เสียงตอบรับ เรื่องการเชื่อว่าศรีริต้า เป็นคนใช้ดูเบาบางกว่าที่คาด

อย่างที่เคยเล่า ริต้ามีคำถามประจำ เกี่ยวกับพระพาย ในแนวทนไม่ได้เป็นคนแรกๆ ... ทำไมคะ ทำไมใครๆต้องด่าต้องตบพระพาย หนูไม่เข้าใจจริงๆค่ะ ...ณ บัดนั้น ข้าพเจ้าไม่ได้เฉลียวใจเลย ว่าจะเป็นเสียงคำถามที่พรั่งพรูมาอย่างหนักที่สุดของตัวละครตัวนี้

อัสนี การคัดเลือกนักแสดงลงตัวรวดเร็วที่สุดเช่นกัน แต่คนกุมหัวอย่างหนัก ในกรณีนี้คือ ผู้กำกับอาชูนั่นเอง

เพราะบทอัสนีเป็นบทที่เล่นยากขนาดหนัก เป็นผู้ชายที่มีอารมณ์ซับซ้อน ตั้งแต่เศร้าที่สุด ไปถึงขี้เล่นที่สุด แล้วเป็นตัวละครที่สวนทางชาวบ้าน คือเล่นยากตอนต้น แต่ตอนกลางกับท้ายเรื่องจะเล่นง่าย

แต่ด้วยฝีมือของผู้กำกับ การเคี่ยวกรำของทีมงานและความตั้งใจของตัวน้องโฬมเอง เราจึงเห็นพัฒนาการแสดงแบบก้าวกระโดดจากเรื่องรังนกบนปลายไม้ ( ตอนนั้นจำได้ว่านั่งดูเขาเล่นเรื่องนี้ แล้วมึนตึบ )

ที่ตลกก็คือ ใบหน้าของโฬม จะหล่อแบบไม่เสมอต้นเสมอปลาย บางมุมหล่อมาก บางมุมไม่หล่อ ร้องไห้ไม่หล่อ แต่เวลายิ้มหล่อ นั่นเป็นที่มา แห่งการถกเถียงอย่างหนัก ว่าพระเอกกลิ่นแก้วนี่ตกลงหล่อหรือไม่หล่อ ซึ่งหากใครได้เห็นโฬมตัวจริงจะรู้ว่าเขาเป็นคนที่ใบหน้าคมคาย เรียกว่าหล่อยิ่งกว่า ที่เห็นในละคร ซึ่งก็น่าแปลกดี

จิตตา ตัวละครจิตตาแต่เดิมนั้นถูกละเลยไป ตั้งใจจะไปหาเอาทีหลัง แต่เมื่อส่งบททั้งหมดไปให้คุณนกสินจัยดู คุณนกสินจัยทำเซอร์ไพร้ส ด้วยการเลือกเล่นเป็นตัวละครตัวนี้ด้วยตัวเอง...

ในสายตาของข้าพเจ้าถือเป็นการเลือกของดารามากความสามารถ ระดับมืออาชีพที่แท้จริง ถ้าจำได้บทจิตตาตอนช่วงต้นนั้น มีน้ำหนักน้อย

แต่วิธีคิดที่ไม่ได้นับจำนวนฉากแข่งกับตัวละครอื่น แต่เชื่อว่า การแสดงเป็นคนดีที่มีมิติล้ำลึกนั้น ถ้าเล่นให้ดี ก็เป็นการแสดงระดับสุดยอดได้เช่นกัน (โดยไม่ต้องนับฉากและความโฉ่งฉ่างในการแสดง) ถือเป็นวิธีการเลือกบทบาทที่นักแสดงทุกคนควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง

เมษา เป็นตัวละครที่มีการสรรหานักแสดงที่เหมาะสมอยู่พักใหญ่ คุณบุ๋ม ปนัดดา บอกว่า พออ่านเรื่องปั๊บ รู้สึกว่า “ไม่เล่นไ ม่ได้” เธอตอบตกลงทันที

และแล้วคุณบุ๋มก็สามารถถ่ายทอดความเป็นเมษาได้ดีถึงขนาดกลายเป็น talk of the town อาการโรคจิตที่น่ากลัว กับตาโตๆคู่นั้น ช่างน่าบรื๋อที่สุด แม้ใครจะบอกว่าเวอร์เกินไป แต่ในสายตาของข้าพเจ้า ...ชนะเลิศ

อาโป เป็นตัวละครที่โด่งดังมาตั้งแต่การคัดเลือกแล้ว กลายเป็นประเด็นข่าวก็หลายครั้ง เรียกว่าใช้เวลาในการสรรหานักแสดงนานกว่าใครๆ นานขนาดว่า วันบวงสรวงเปิดกล้องยังหาผู้แสดงไม่ได้เลย

ในที่สุด เป็นความคิดเห็นของผู้บริหารระดับสูงของช่องที่เห็นว่า ในเมื่อหายากนัก ก็เอาดาราระดับฝีมืออย่างเอ๊ะมาเล่นไปเลย แล้วมาปรับบทให้น้ำหนักของตัวละครเพิ่มขึ้นจากการเป็นตัวร้ายดาษๆ

และแน่นอน ภาระความกดดันถ่ายเทมาที่ข้าพเจ้าแทน จากแต่เดิมที่มีตัวละครสำคัญแค่สามตัว พระพาย อัสนี เมษา บัดนี้ได้กลายเป็นตัวละครมากฝีมือถึงหกตัว หากนับรวม นักแสดงอย่างป้าจิ๊ ที่ตกปากรับคำเล่นเป็นนมแสง เข้าไปด้วย

นักแสดงที่มากความสามารถ ต้องมีเวทีขนาดใหญ่ มีพื้นที่การแสดงที่มากขึ้นในการแสดง นั่นหมายถึงตัวละครที่เขาแสดงนั้น ต้องมีมิติที่ลุ่มลึก การเขียนบทสำหรับนักแสดง การทำงานหนักของทีมงานละครทุกคน จึงหนักหนามหาศาลมากขึ้นเป็นเงาตามตัว

ในที่สุด...ผลที่ได้รับก็คุ้มค่า

กลิ่นแก้วกลางใจเป็นละครที่มีผลตอบรับยอดเยี่ยม เรียกว่านักแสดงทุกคนและทีมงานรวมทั้งตัวข้าพเจ้าเองหายเหนื่อย และรู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง

ในยุคนี้ที่ รายการทีวีถูกจับตาว่าทำร้ายเยาวชน การจัดการและควบคุมกำลังดำเนินไป (โดยข้าพเจ้าให้ความร่วมมืออย่างดี มิได้ต่อต้าน)

อาจมีคนมองกลิ่นแก้วกลางใจในหลากหลายมุม บางคนมองเห็นฉากรุนแรง บางคนมองเห็นความน่าเบื่อจำเจของพล็อตเรื่อง บางคนบอกว่า ตัวละครน่าสงสาร ถูกทำร้ายตบตี มักออกมาเรียกเรตติ้งได้ถล่มทลายทุกครั้ง

สำหรับคนที่ดูละครเรื่องนี้ชนิดติดหนึบจริงๆก็อาจจะไม่เข้าใจนัก เหตุใดต้องติดละครเรื่องนี้และอินตามไปด้วย

แต่ในสายตาข้าพเจ้า ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากการที่ผู้คนรักและสงสารในตัวละครอย่างพระพาย

เพราะพระพายสามารถปลุกเร้าอารมณ์ฝ่ายดีในความเป็นมนุษย์ออกมา

อารมณ์ฝ่ายดี ที่เจ็บปวดและต้องอดทนต่อการเป็นคนดี แต่ความเชื่อมั่นยังเต็มเปี่ยม

เมื่อพระพายไม่ยอมแพ้ คนอ่านและคนดูก็ไม่ยอมแพ้ !

“ท่ามกลางความมืด หนูยังมองเห็นแสงดาว ท่ามกลางความเลวร้ายของโชคชะตา หนูยังเชื่อมั่นในความดี”

ท้ายที่สุด ไม่มีคำใดดีไปกว่าคำว่า ...ขอบคุณนะคะ

นันทวรรณ รุ่งวงศ์พาณิชย์
กรกฏาคม 2550

จากคุณ : Keichun

เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 53 11:58:53