ความคิดเห็นที่ 1 หมายเหตุ โปรดใช้วิจารณญาณเวลาอ่าน เพราะผู้เล่าชอบแอบใส่ไข่ระหว่างการเล่า และเพื่อไม่ให้เสียอรรถรส โปรดดูคลิปก่อนอ่าน ไม่อย่างนั้น รับรองว่าคุณจะไม่ซึ้ง แต่จะอยากเขกหัวคนเล่าแทน ข้อแนะนำ โปรดเตรียมเครื่องคิดเลขไว้ข้างกายขณะอ่าน เพราะคุณควรหารสองเรื่องราวที่ถูกถ่ายทอดด้านล่างนี้เสมอ เรื่องมีอยู่ว่า ชายสูงวัยคนหนึ่งชื่อ โซคุงนั่งรถไฟกลับมาเยี่ยมสถานที่ในความทรงจำของเขา เมื่อลงสถานี เขาสูดลมหายใจเอาอากาศกลิ่นที่คุ้นเคยเข้าปอด ก่อนเดินผ่านสวนสาธารณะที่เขาเคยมาบ่อยๆตอนเรียนมัธยม ระหว่างนั้นเขาหวนนึกถึง นิจัง แฟนสาวที่เคยหนีโรงเรียนมาเที่ยวเล่นกับเขาที่นี่เสมอ และภาพเก่าๆก็สะท้อนกลับมาในห้วงความคิด โซคุงและนิจังเคยหนีโรงเรียนมาเที่ยวกันที่เมืองนี้ประจำ เพราะสถานที่เงียบสงบ และมีชายหาดสวยๆอยู่ใกล้ๆด้วย นิจังชอบทะเลมาก เธอมักชวนเขาเล่นกระดานโต้คลื่นประจำ ซึ่งเขามักบ่ายเบี่ยงเพราะเขาเป็นหวัดง่าย เขาวางแผนไว้ว่าถ้าเขาทำงานมีเงินเดือน จะแบ่งเงินมาซื้อประกันชีวิตเป็นหลักประกันให้นิจังไว้สักกรรมธรรม์ เพราะดูท่าแล้ว นิจังชอบทำอะไรเสี่ยงภัยอยู่เรื่อย แต่ก่อนจะได้ซื้อประกัน โซคุงก็เอาเงินที่เก็บหอมรอมริบไว้มาถอยกล้องตัวใหม่ออกมาก่อน เพราะโซคุงชอบถ่ายภาพมาก เขาอุตส่าห์ลงทุนไปทำป้ายติดกล้องว่า SONY ซึ่งเป็นชื่อเล่นของโซคุง และ นิจัง เขาหวังว่านิจังจะปลื้มเมื่อเห็นชื่อ SONY บนกล้อง แต่เมื่อนิจังทราบว่าราคาค่าทำป้ายดังกล่าวสูงถึง 8400 เยน นิจังก็โกรธมาก เพราะเงินที่เอาไปถอยกล้องส่วนหนึ่งเป็นเงินที่นิจังช่วยออกให้ด้วยเช่นกัน... จากคุณ : Love At First Click เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 15:22:59

ความคิดเห็นที่ 2 ความสัมพันธ์ดำเนินมาอย่างนี้ จนถึงวันที่ความรักของโซคุงและนิจังสุกงอม ทั้งสองก็แต่งงานกัน สองปีต่อมาทั้งสองก็ได้ลูกมาชื่นชมสมใจ ลูกของโซคุงและนิจังไม่ต้องตรวจดีเอ็นเอ เพราะถึงโซคุงจะทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตไปบ้าง แต่เขาก็มีความรับผิดชอบ ... นิจังยังแอบออกไปเล่นกระดานโต้คลื่นเสมอ จนวันหนึ่งเธอประสบเหตุพลัดตกจากกระดานและสำลักน้ำจนต้องถูกนำส่งโรงพยาบาล โซจังเสียใจมาก นึกไว้แล้วว่าสักวันต้องเกิดเหตุนี้ขึ้น แต่เขายังโล่งใจอยู่บ้างเพราะถึงวันนี้ เขาซื้อประกันชีวิตในชื่อนิจังไว้มากถึงสี่กรมธรรม์ หลายปีแล้วที่นิจังจากไป ทุกวันครบรอบแต่งงานของทั้งสอง โซคุงมักเดินทางมาที่เมืองนี้เสมอ และเขามักนำกล้องที่ติดป้าย SONY อันเป็นชื่อย่อของเขาและเธอติดตัวมาด้วยเสมอ มันเป็นหนึ่งในสมบัติไม่กี่ชิ้นที่ไม่ว่าจะผ่านวิกฤตใดๆในชีวิต โซคุงก็ไม่เคยนำกล้องตัวนี้เข้าร้านจำนำ ... และนี่เป็นที่มาอันแสนงดงามของโซคุงและนิจัง ผ่านความทรงจำในแผ่นเมโมรี่ของกล้อง SONY NEX 5 จากคุณ : Love At First Click เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 15:24:21

ความคิดเห็นที่ 3 โซคุงเรียนรู้ว่า ความผูกพันของมนุษย์เป็นเรื่องสามัญธรรมดา แต่ถ้าความผูกพันนั้นเกิดจากความรู้สึกของเราเอง มันมักพิเศษมากกว่าธรรมดาเสมอ เช่นกัน การจากพรากของมนุษย์เป็นเรื่องสามัญธรรมดา แต่ถ้าการจากพรากนั้นเกิดกับคนที่เรารัก มันมักจะทุกข์มากกว่าธรรมดาเสมอ ทุกสิ่งอย่างในโลกล้วนตั้งอยู่ ดับไป กล้องพัง เราซื้อกล้องใหม่ได้ อยากถ่ายภาพแต่แฟลชเสีย เราไว้รอถ่ายภาพตอนเช้าๆที่มีแดดได้ แต่กับชีวิต เรามีเพียงปัจจุบันขณะเท่านั้น ที่ต้องนำพามันให้ตั้งอยู่ และดับไปอย่างมีสติ และชีวิตที่ดำเนินไปด้วยสติ จะมีความหมายมากขึ้น หากมันหล่อเลี้ยงด้วยความรัก หมายเหตุสุดท้าย ทุกบรรทัดที่ว่ามา ผู้เล่าใส่ไข่ทั้งสิ้น แต่ส่วนสุดท้ายที่โซคุงเรียนรู้ มันคือสัจธรรมที่ใครต่อใครสามารถอ่านและทบทวนความจริงนี้ได้ โดยไม่ต้องหารสอง ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Love At First Click เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 15:24:59

ความคิดเห็นที่ 4 แหม ชอบอะไรแบบนี้จัง จากคุณ : ตึกร้อยสี่ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 15:57:01

ความคิดเห็นที่ 5 โห ผมร้องไห้เลย ชีวิตคนเรามันก็แค่นี้ จากคุณ : demozero เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 19:48:09

ความคิดเห็นที่ 6 โอย...ซึ้งไปไหม เรื่องขี้Buildนี่ต้องยกให้ ญี่ปุ่น เค้าเลยจริงๆ จากคุณ : ไอติมวันอาทิตย์ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 11:34:20