 |
ตุลาทำท่าอ่านไดอารี่แต่ตามองลัลนารีตลอดเวลา พูดราวกับทุกคำในไดอารี่นั้นท่องขึ้นใจเขาแล้ว
"ตรงกันข้าม...ความรู้สึกของเรามันเป็นสิ่งซับซ้อนนะลัล ผมรู้สึกกับลัล รู้สึกมาก ทุกสิ่งทุกอย่างมันรายล้อมอยู่รอบตัวผม หลอมรวมกลายเป็นตัวตนของผมได้ในวันนี้ แต่มันก็เป็นความงี่เง่าของผมเองที่จับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้จะเรียงลำดับมาเป็นคำพูด หรือเป็นข้อ 1, 2, 3 ในหน้ากระดาษได้ยังไง แล้วก็เลยทึกทักเอาเองง่ายๆว่าเรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องบอกกันก็ได้..."
ลัลนารีฟังอึ้ง ทั้งลักษมีและลดาวัลย์ก็รู้สึกไม่ต่างกับเธอ
"ผมลืมไปว่าบางครั้งสิ่งเหล่านี้มันก็เป็นเรื่องสำคัญสำหรับผู้หญิง ความคิดผู้หญิงบางทีก็ซับซ้อนและเข้าใจยากเกินกว่าที่ผมคิด ผมไม่รู้เลยว่าการที่ผมไม่เคยบอกความรู้สึกออกไปในแต่ละเรื่อง มันอาจจะทำให้ลัลเข้าใจไปในอีกทาง..."
ตุลานึกถึงเหตุการณ์ที่ร้านบาร์บีคิวก่อนเขียนลงไปว่า
"การที่ผมชอบพาลัลเข้าแต่ร้านบาร์บีคิวเจ้าประจำ มันอาจทำให้ลัลคิดว่าผมเห็นลัลเป็นของตาย คิดว่าผมไม่ให้ความสำคัญ แต่ที่จริงมันเป็นเพราะมีไม่กี่คนที่ผมจะสามารถพากันไปกินอะไรที่เราชอบซ้ำๆ ได้อย่างสบายใจโดยไม่ต้องกลัวอีกฝ่ายจะหาว่าเราเป็นคนน่าเบื่อ ไม่สร้างสรรค์ หรือย้ำคิดย้ำทำ และการที่ผมชอบหลับในโรงหนัง มันอาจทำให้ลัลคิดว่าผมเบื่อที่ต้องอยู่กับลัล แต่ลัลไม่รู้หรอกว่าผมหลงรักความรู้สึกผ่อนคลายยามงีบหลับในโรงหนัง โดยอุ่นใจว่ามีลัลอยู่ข้าง ๆ มากแค่ไหน"
(พูดไม่เหมือนกันแฮะ แต่ในหนังสือมันหวานกว่าเยอะเลยอ่ะ...จะตัดทำไมเนี่ย)
จากคุณ |
:
isiss12
|
เขียนเมื่อ |
:
8 ธ.ค. 53 22:04:08
|
|
|
|
 |