 |
แรงบันดาลใจ.. ที่ได้จาก "สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก"
|
 |
เพิ่งมีโอกาสได้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้ครับ พอดูจบลง นี้มัน"แฟนฉัน"เวอร์ชั่นมัธยมนี้นา..และก็ไม่ผิดหวัง สมกับที่กระแสในเฉลิมไทยกล่าวถึงจริงๆ ถึงบทภาพยนตร์จะโดดอยู่บ้างก็ตาม แต่ดูแล้วรู้สึกหนังมันมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก อาจเป็นเพราะเคยผ่านช่วงเวลานั้นๆ มันก็เลยทำให้นึกถึงอดีต เหมือนลิ้นชักแห่งความจำได้ถูกเปิดขึ้นมาอีกครั้ง และที่จะไม่กล่าวถึงไม่ได้ เห็นจะเป็นน้องน้ำ นางเอกของเรื่อง ยอมรับเลยว่าเธอแสดง
ได้เยี่ยมมากๆ ดาราดาวรุ่งยอดเยี่ยมขอมอบให้เลยดีกว่า
ผมดูครั้งแรกยังนึกว่านางเอกอะไร ทำไมไม่สวยเลย (ตอนหน้าปลวก) พอผ่านไปเรื่อยๆ เฮ้ย..ทำไมน่ารักขึ้นมาทีละนิดๆ ฟะ ดูจบต้องดูอีกรอบว่าใช่คนเดียวกันหรือเปล่า?? ไม่น่าเชื่อว่าจะใช่คนๆ เดียวกัน ทำให้นึกถึงสุภาษิตบทนี้เลย "ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง"
ก็เป็นอีกเรื่องที่มีทั้งตลก,ซึ้งและประทับใจ เพลงประกอบก็โดน.. ถ้าผู้กำกับฯใส่ฉากช่วงตอนเข้าค่ายไปด้วยนี่จะครบรสสมัยตอนเรียนเลย จะมาสะดุดก็ตรง 9 ปีต่อมานี้แหละ คือมันไม่น่าที่จะจบแบบนี้อ่ะ..
ลองมาเสิร์ชดูกระทู้เก่าๆ เออ..ไม่ใช่ผมคิดคนเดียวแฮะ หลายๆ คนก็คิดว่าตอนจบมันน่าจะอินได้มากกว่านี้ (ไม่ต้องมี 9 ปีต่อมา ให้ทุกอย่างถูกเก็บไว้ในความทรงจำดีกว่า)
แต่ที่แน่ๆ "น้องน้ำ" คือแรงบันดาลใจของผม ที่ทำให้ย้อนนึกถึงในช่วงเรียนมัธยม ที่ผมได้แอบชอบเธอคนนั้นอยู่ แล้วเพื่อนผมมันก็จีบเธออยู่ (เราก็ดันไม่กล้า) แต่เพื่อนของเธอดันมาชอบผม
ถ้าย้อนเวลาได้ อยากกลับไปบอกเธอว่า...
"เราไม่ได้ชอบเพื่อนเธอนะ.. แต่เราชอบเธอมากกว่านะ.."เอ๋"
ปล.ขอบคุณสิ่งเล็กๆ "Youre the inspiration"
อย่างน้อยๆ ก็ได้บอกความในใจซะที...
| จากคุณ |
:
สืบ สามชุก 
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันรัฐธรรมนูญ 53 06:41:51
|
|
|
| |
