ณเดชน์.......ขอบคุณสิ่งดีๆที่มอบให้ในค่ำคืนนี้แม้จะเพียงเสี้ยววินาทีก็ตาม
|
 |
ได้พูดคุยกับณเดชน์แม้เพียงสองสามประโยค ทำให้รู้ว่าณเดชน์..........
ณเดชน์ไม่ใช่คนวิเศษที่เลิศลอย
ที่คนคอยแหงนหา แต่กลับคว้าได้แต่ลม
แต่ณเดชน์คือคนธรรมดาที่มีความรัก ความห่วงใย
ละเอียดอ่อน ใส่ใจในทุกสิ่ง
ซึ่งเราสามารถสัมผัสความรู้สึกเหล่านี้ได้ด้วยหัวใจ
วันนี้เรามีโอกาสได้พูดคุยกับน้องณเดชน์
หลังงานเลิกที่งานIT Square
เราตั้งใจเอาของขวัญวันเกิดเล็กๆน้อยๆไปให้น้อง
แต่ด้วยคนเยอะมาก
เราต้องเบียดคนเข้าไป และทำเสียงละห้อยอ้อนการ์ดว่า
เรามาไกลจากต่างจังหวัดอยุธยา
ขอเอาของขวัญเล็กๆน้อยๆให้น้องหน่อย
เพราะใกล้ถึงวันเกิดน้องแล้ว
การ์ดคงเห็นใจ เลยให้เราเข้าไปพ้นรั้วกั้น
แต่กันคนอื่นเอาไว้ไม่ให้ทะลักเข้ามา
และบอกให้เราคอยอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องดันเข้าไป
เดี๋ยวณเดชน์มาตรงนี้ก็จะเจอแน่ๆ
เราก็สงบเสงี่ยมรับคำ เพราะกลัวเค้าจะเปลี่ยนใจไล่เรากลับออกไป
พอณเดชน์เดินตรงมา ขณะนั้นเวลาประมาณสองทุ่ม
คนกลุ้มรุมน้องเต็มไปหมด เราเลยรีบเดินรี่ไปหาน้อง
และยื่นถุงของขวัญุถุงน้อยให้ พร้อมพูดว่า"น้องณเดชน์ สุขสันต์วันเกิดค่ะ"
น้องหันมาทำตาโต จ้องหน้าเรา
เราตะลึงเพราะไม่เคยเห็นณเดชน์ในระยะประชิดแบบนี้มาก่อน
น้องตาสวยมาก ตาโตดำขลับ
สีหน้าน้องเหมือนดีใจ แปลกใจ ระคนกัน
ณเดชน์ยกมือขึ้นไหว้ พร้อมเอ่ยว่า"โห!ขอบคุณมากครับ"
เรารีบรับไหว้เกือบไม่ทัน เพราะมัวตะลึงดูหน้าน้อง
ณเดชน์น่ารักมาก กิริยามารยาทช่างงามนักหนา
ไม่แพ้หน้าตาน้องเลยเทียว
เราบอกน้องต่อว่า"พี่มาจากอยุธยา
ตั้งใจมาหาน้องโดยเฉพาะ"
ณเดชน์สีหน้าเหมือนจะตกใจระคนดีใจ
ตอบว่า "โห มาไกลจังครับ"
เรารีบบอกน้องว่า "ขอพี่ถ่ายรูปกับน้องหน่อยนะคะ"
น้องรีบเขยิบเข้ามายืนชิดใกล้เรา
แต่โอ้อนิจจา บุญมีแต่กรรมบัง
มีบุญที่ได้เจอณเดชน์ แต่ก็มีกรรมติดตัวมาด้วย
เพราะมีน้องตัวเล็กๆคนหนึ่ง อาสาถ่ายรูปให้
แต่ด้วยฝูงชนมากมาย ยืนเบียดเสียดแออัดดันกันไปมา
เพื่อจะเข้ามาหามาใกล้ณเดชน์
ทำให้น้องคนนั้นถ่ายรูปเรากับณเดชน์ไม่ได้
เพราะตัวน้องคนถ่ายรูปโอนเอนไปมา
ด้วยถูกฝูงชนผลักไสแทบจะแบนเป็นกล้วยปิ้ง
มือน้องก็แกว่งไกวกล้องไปมา เหมือนสนต้องลม
ณเดชน์น่ารักมาก คงเพราะเห็นเรามาไกล
เลยยังไม่ไปไหน
ยังยืนแอ๊คชั่นข้างเราด้วยความมีน้ำใจล้นปรี่
พร้อมถามว่า "ถ่ายได้ไหมครับ ถ่ายได้ไหมครับ"
เราก็อยากจะบ้า โอกาสอย่างนี้หากันได้ง่ายๆเมื่อไร
แต่กล้องเรานั้นหนาอยู่ไหน
อุแม่เจ้า!!!โน่นน้องคนจะถ่ายรูปให้
ล้มลงไปนอนแอ้งแม้งซะแล้ว
เพราะถูกฝูงชนเบียดเสียดดันไปดันมาจนล้ม
การ์ดก็รีบฉุดดึงณเดชน์ออกไปให้พ้นตรงนั้น
เราก็จับมือณเดชน์แน่น
ก็อุตส่าห์มาคอยตั้งแต่สี่โมงเย็น
ณเดชน์ก็หันมามามองหน้า สีหน้าแบบเห็นใจเรามาก
พร้อมพูดสำเนียงนุ่มละมุนว่า"ผมต้องไปแล้วครับ"
มือเรากับณเดชน์เลยจำต้องหลุดออกจากกัน
เราจะวิ่งตามก็ไม่ได้ เพราะฝูงชนข้างหน้ามหาศาล
ไม่สามารถแหวกผ่านคลื่นฝูงชนไปได้
แต่ที่น้ำตาไหลก็คือตอนนี้.......
เพราะณเดชน์ยังอุตส่าห์เหลียวหันมามองเรา
พร้อมพูดว่า"กลับบ้านปลอดภัยนะครับ"
เราถึงกับทรุดนั่งลงตรงนั้น
น้ำตารินไหล ไม่อายใครทั้งนั้น
เพราะซึ้งในน้ำใจ
ความห่วงใยของน้องของผู้ชายคนนี้........
ณเดชน์
แม้น้องณเดชน์จะบอกเสมอว่า
น้องคือคนธรรมดาไม่ใช่ดารา
น้องคือนักแสดงธรรมดาคนหนึ่ง
ซึ่งไม่ใช่คนวิเศษเลิศเลออะไร
แต่สิ่งที่พี่สัมผัสได้ด้วยหัวใจของพี่เองในวันนี้
คือน้องเป็นคนวิเศษสุดสำหรับพี่
น้ำใจไมตรีที่น้องมอบให้ พี่รับได้ด้วยหัวใจ
รักคนไม่ผิดจริงๆ
ขอบคุณสิ่งดีๆที่น้องมอบให้ในค่ำคืนนี้
แม้จะเพียงเสี้ยววินาทีก็ตาม
| จากคุณ |
:
กรรณิการ์บุหงาส่าหรี  
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 ธ.ค. 53 02:25:00
|
|
|
| 
