สวัสดีค่ะ
วันนี้ไปเฝ้าณเดชน์มาค่ะ ตั้งแต่บ่ายสอง น้องมา 3.45 น.
กว่าจะได้ลายเซ็นต์ 4.45 หวุดหวิดจะไม่ได้ เพราะน้องต้องรีบไป
มีข้อเสียใจกับการจัดการคือ เราไปต่อแถวตั้งแต่บ่าย 2 เป็นระเบียบเรียบร้อย
กะว่าข้างหน้าเรามีไ่ม่เกิน 100 คน แต่พอใกล้เวลาบ่าย 3 เจ้าหน้าที่เปิดเพลงเท่านั้นล่ะ
คนกรูมาแทรกเพียบๆๆๆ คาดว่าจาก 100 คนข้างหน้าเรา มันกลายเป็น 4-500 คน
กว่าเราจะได้ลายเซ็นต์น้องก็นั่นล่ะค่ะ (คนแรกๆ ให้น้องเซ็นต์ปฏิทินเป็นตั้ง แถมขอจับมือ ถ่ายรูปคู่ ฯลฯ) จนพิธีกรบอกว่า น้องจะอยู่อีก 10 นาทีเท่านั้นล่ะ เค้าถึงบอกว่า ไม่ให้จับมือแล้วนะ ไม่ถ่ายรูปให้แล้ว แถวถึงได้เดินเร็วขึ้น
เรางี้ใจแป้วเลย ของขวัญชั้นจะได้ให้มั้ยล่ะนี่ มาคนเดียว เกิดว่าไปติดอยู่ในเขาวงกต ยังไม่ถึงคิว แล้วน้องต้องไป เราจะให้ของขวัญน้องได้ไงล่ะนี่ ตื่นเต้นมาก ใจเต้นตุบๆ

ภาวนาให้ถึงคิวเราด้วยเถิด ...
ในที่สุดก็ถึงคิวเรา เราก็เจี๋ยมเจี๊ยม ให้น้องเซ็นต์แล้วก้อยื่นของขวัญให้น้อง บอกน้องว่า สุขสันต์วันเกิดนะคะ
แล้ว... น้องก็เงยหน้าขึ้นมามองเรา (สบตาปิ๊งๆ) ขอบคุณครับ Happy New Year นะครับ (ปล.แอบจำไม่ได้ว่าน้องพูดว่า Happy New Year หรือสุขสันต์วันปีใหม่กันแน่ แต่ที่แน่ๆ น้องอวยพรเราพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ

ทำเอาน้ำตาพี่จะไหล ซึ้งใจ)
เราจะจำหน้าน้องที่มองเราไว้ในหัวใจตลอดไป

รักณเดชน์ คูกิมิยะ คนนี้คนเดียว
