ตอนแรกอ่านคอมเมนต์ในพันทิพบอกว่าดีมากมาย ได้ยินบางคนร่ำลือว่าเทียบเคียงกับ The Classic หรือ Be with you ได้เลย พอไปดูด้วยตาแล้วคิดว่าความลงตัวยังอยู่ห่างจากสองเรื่องข้างต้นอยู่สเต็ปนึง อาจเพราะหนังเดินเรื่องแบบเป็นเส้นตรง และเดินเรื่องค่อนข้างเร็ว โดยรวมก็จัดว่าโอเค แต่ยังไม่ถึงกับเป็นหนังในความทรงจำอะไร
สปอยล์เนื้อเรื่อง คนอยากดูข้ามเลยนะครับ
ซาเอะ กับ โคเฮ หนุ่มสาวชาวบ้านแห่งเมืองฮอกไกโด ซึ่งบังเอิญมีโอกาสได้รู้จักกันจากเหตุที่รถไฟหยุดเดินรถ ในวันที่ทั้งคู่ต้องรีบที่สุดในชีวิต ซึ่งด้วยเหตุนี้เองทำให้ทั้งคู่ได้รู้จัก และคบกันในที่สุด เวลาผ่านไป ซาเอะเอ็นติดที่ ม.วาเซดะ ในโตเกียว ขณะที่โคเฮ สานฝันเป็นชาวประมงในฮอกไกโดต่อไป จากความรักที่ห่างไกล และปัจจัยหลายอย่าง ทำให้ทั้งคู่ต้องเลิกรากันในท้ายที่สุด ซาเอะไปนิวยอร์กเริ่มประสบความสำเร็จในชีวิตเป็นลำดับ ขณะที่โคเฮมีชีวิตบัดซบลงเรื่อยๆ ที่บ้านพลัดพราก ถูกขอหย่า และล้มละลาย
วันเวลาผ่านไป ทั้งคู่มีเหตุการณ์ในชีวิตมากมาย แต่สุดท้ายเส้นทางรักก็บรรจบ ให้ทั้งสองคนกลับมารักกันอยู่ดี ที่จุดเริ่มต้นที่สองคนรู้จักกัน ฮอกไกโด
ส่วนที่ชอบก่อน
1.ทีมแต่งหน้าเก่งมาก ทำให้ทั้งโคเฮ และซาเอะ กลายเป็นเด็ก ม ปลาย กับ คนวัย 30 ได้เนียนมาก โดยเฉพาะซาเอะ ทำได้น่าทึ่งมาก
2.ช่วงเครดิตตอนจบ ความหมายเพลง และการลำดับภาพเล่าเรื่องตั้งแต่แรก ก่อนที่จะเด็กน้อยจะหยิบฮานะมิซึกิ นี่ก็ทำได้เยี่ยมเช่นกัน
3.เนื้อเรื่องเก็บได้ละเอียด เช่นตอนที่แม่นางเอก ไปฟังซาเอะกล่าวสปีช ที่หอศิลป์ แต่แม่ซึ่งเป็นคนบ้านนอกก็รู้เรื่อง ซึ่งหนังปูพื้นไว้ก่อนแล้วว่าแม่ซาเอะ เคยไปเมืองนอกมาตั้งแต่วัยรุ่น ทำให้รู้ภาษาอังกฤษดี
4.ชอบที่ทำให้เห็นว่าชีวิตจริงไม่มีใครจะรักใครได้นาน 10 ปี แบบอยู่ในใจนิรันดร์ไม่มองคนอื่น โคเฮก็แต่งงาน ซาเอะก็คบรุ่นพี่ ชีวิตจริงมันก็อย่างนี้แหละ
5.เป็นหนังที่ไม่มีจุดพีก หรือช็อตเด็ดทำให้จี๊ด (มีอยู่บ้างฉากที่ลงจากรถมากอด) ซึ่งเป็นข้อดีเพราะทำให้ความประทับใจกระจายไปทั้งเรื่อง ทุกฉากเชื่อมกันหมด ไม่มีฉากไหนที่รู้สึกว่าห่วยหรือโดดออกมา
ส่วนที่ไม่ชอบบ้าง
1.ฉากที่นางเอกไปแคนาดา แล้วเจอพระเอกไปส่งปลามาคูโร่พอดี มันไม่บังเอิญไปหน่อยรึ จงใจให้มีพรหมลิขิตแบบนี้ เฟกไปหน่อยนะ
2.หนังเปิดเรื่องมาด้วยความหมายของ Hanamizuki ที่จะสื่อว่าเป็นการเสียสละเพื่อความรัก แต่คิดว่าหนังยังไม่ทำให้เห็นว่าโคเฮ เสียสละเพื่อซาเอะมากพอ ในขณะที่ซาเอะแทบไม่ต้องเสียสละอะไรเลยในชีวิต ดังนั้นดูความหมายของดอกไม้จะไม่เชื่อมโยงกับเนื้อเรื่องเท่าไหร่
3.คิดว่าหนังมีเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างโคเฮ กับซาเอะน้อยเกินไป คือน้อยเสียจนไม่แน่ใจว่า อะไรที่ยึดเหนี่ยวสองคนนี้ไว้ให้รักกันตลอด 10 ปี เพราะจูบแรกบนประภาคาร เซ็กส์วันคริสต์มาส หรือการเป็นรักแรกของกันและกัน?
4.เกลียดการตะโกนโวยวายที่ไม่มีเหตุผลของตัวละคร อย่างตอนเพื่อนพระเอกแหกปากตอนอกหักจากซาเอะเป็นต้น ถึงจะเห็นบ่อยว่าหนังญี่ปุ่นตัวละครจะมีความโอเวอร์แอ็กติ้งก็เถอะ แต่ยังไงมันก็มากไปอยู่ดี
5.การเดินเรื่องที่เป็นเส้นตรง ทำให้ดูขาดจินตนาการ และเดาทางง่าย ถ้าลองเทียบกับ Be with you จะเห็นเลยว่าความเหลื่อมล้ำของเวลาทำให้เรื่องมีสีสันมาก
6.การแพนกล้อง ทำได้น่าเบื่อเอาการ เช่นนางเอกหยุดนิ่ง แล้วกล้องก็จะแพนไป ซึ่งทุกครั้งโคเฮก็จะยืนอยู่ตรงนั้น (อย่างเช่นตอนจบ) แบบว่าใช้มุมกล้องนี้บ่อยเกิน
7.ภาษาอังกฤษของซาเอะ ทำได้ไม่ดีเลย ยิ่งเรื่องจะวางให้กลับมาเป็นครูสอนภาษาอังกฤษแถวบ้านด้วยแล้วล่ะก็ พูดแบบนั้นสอนคนอื่นได้แล้วหรอ (ประเด็นนี้ มองในมุมภาพยนตร์ล้วนๆ)
สรุป
ฮานามิซึกิ เป็นหนังรักที่ทำให้เห็นพัฒนาการของตัวละคร ที่มีฝันของตัวเอง ตัวหนังทำได้โอเค โปรดักชั่นดี พระเอกหล่อ นางเอกสวย ฉากงดงาม
แต่ก็อย่างที่กล่าวมาทั้งหมด เนื้อเรื่องแกนหลักยังอ่อนเกินไป ที่จะทำให้คนดูอินจัดๆไปกับตัวละคร
โดยรวมก็ถือเป็นหนังที่ดี พอดูเพลินๆ แต่ไม่สามารถเรียกน้ำตาไปจากได้แน่ นอกเสียจากเป็นคนคนอ่อนไหวจริงๆ
ฟันธง : 6 เต็ม 10 ไม่เสียดายเงิน โดยมีเงื่อนไขว่าอย่าคาดหวังมากเกินไป
Hanamizuki หนังดีที่ไม่มีความซึ้ง
