 |
คำแปลไทย อีพี 39 ของน้อง Bellatrix ค่ะ
จากทรานอิ๊งที่คุณ pimolwan เอามาวางให้จากบ้านหลังที่แล้วนะคะ เบลล์ลองแปลอิ๊งดูแบบงูๆปลาๆ เอาไว้อ่านรอทรานพี่เชอรี่ไปพลางๆแล้วกันนะคะ ^^ ถ้าแปลตรงไหนผิดพลาดช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณทรานจากพี่เชอรี่ด้วยค่ะ
(LalaCAKES@ soompi translation)
ในที่สุด ก็ถึงเวลาเช็ค UCC เพลง Banmal song YH: นี่อะไร? รูปเหรอ? SH: เอ๋? YH: นี่อะไรอ่ะ? <มันดูเหมือนพวกเขาถ่ายภาพนี้ตลอดเวลา??> SH: โอ้!! นี่ไงคะ <จนกระทั่งพวกเขาได้วีดีโอที่พอใจ..> <ส่วนของ Narration!> YH: ผมดูมันไม่ได้เลยอ่ะ MC: เมื่อคุณดูมันด้วยกัน, คุณมักจะดูตัวคุณเอง. JW: ใช่ๆๆ! SO: และเมื่อคุณดูตัวคุณร้องเพลงการแสดงออกของคุณก็จะเปลี่ยนไป.. YH: ผมดูมันไม่ได้จริงๆนะ! <ในที่สุดพวกเขาก็อัพโหลดวีดีโอลงอินเตอร์เน็ท..!> SH: คุณอัพโหลดรึยังคะ? YH: ยัง, มันกำลังอัพโหลด มันกำลังอัพโหลด! SH: อา.. พวกเราทำอะไรเนี่ย! MC: สิ่งที่พวกเขาทำ จะได้รับการเผยแพร่! YH: เมื่อเราอัพโหลดมัน, คนทั่วโลกก็จะสามารถดูมันได้. <ในที่สุดก็เริ่มอัพโหลดตอนตี 2..> <ขณะที่รอวีดีโอกำลังอัพโหลด..> YH: เราควรจะบอกให้คนอื่นๆรู้เกี่ยวกับวีดีโอนี้. SH: ฉันมีบางคนอยู่ในใจแล้วค่ะ, SH: คนๆนี้รู้เรื่องเกี่ยวกับเพลงมากเลยค่ะ. YH: โอ้ จริงเหรอ? ใครอ่ะ? SH: ใครบางคนที่ฉันนับถือค่ะ. MC: จะเป็นใครกันนะ?? SSH: ครับ? SH: ที่ปรึกษาอาวุโสคะ SSH: ครับ? SH: สวัสดีค่ะ, นี่ โซนยอชิแดซอฮยอนนะคะ! MC: โอ้ ผู้ชาย! SSH: โอ้ ว่าไง, ซอฮยอน. MCs: โอ้ ว่าไง, ซอฮยอน?! <เสียงนี้..?> SH: คุณรู้จักเกี่ยวกับคู่ยงซอไหมคะ? SSH: รู้จักสิ~ YH: สวัสดีครับ ที่ปรึกษาอาวุโส, นี่ยงฮวานะครับ! SSH: โอ้ สวัสดี ยงฮวา! <เขาคือ ที่ปรึกษาอาวุโส ที่เป็นนักร้องมา 20 ปี, Shin Seung Hun!> MC: ฉันไม่เคยรู้นะเนี่ยว่า Shin Seung Hun ใกล้ชิดกับโซนยอชิแด. YH: เราเรียบเรียงและเขียนเนื้อในเพลงของเราและอัพโหลดมัน. SSH: โอ้ จริงเหรอ? SSH: ฉันอยากฟังมัน! YH: นี่เป็นครั้งแรกที่เราทำมันขึ้นมา ดังนั้น...เอาจริงเหรอครับ... YH: เราควรร้อง.. เราควรร้องคอรัสให้คุณฟังสั้นๆ? SH:
เราควรร้องใช่มั๊ย? SSH: อา, ใช่ ร้องให้ฉันฟังหน่อย! <อา
?> MC: พวกเขาตื่นเต้น. MC: เพราะเขากำลังร้องเพลงให้ที่ปรึกษาอาวุโสฟัง. SSH: แป๊บนึงนะ.. SSH: ผู้ชายของเธอเป็นนักร้องใช่ไหม? SH: รอแป๊บนึงนะคะ! YH: ตอนนี้คีย์ของเราต่างกัน.. SO: มันน่าตื่นเต้นจริงๆที่จะร้องเพลงต่อหน้าที่ปรึกษาอาวุโส! SH: คุณกำลังทำอะไรคะเนี่ย! YH: เสียงต่ำนะ! SSH: เพลงเป็นอย่างนั้นใช่มั๊ย? SSH: ฉันหวังว่าเราจะดูสิ่งที่พวกเธอทำ~! YH: อะไรประมาณนั้นครับ.. SSH: โอ้! มันดูดีนะ! จริงๆ! SSH: เมโลดี้ดีมากๆ. YH&SH: ขอบคุณค่ะ/ครับ. SSH: ฉันจะฟังมันแน่ๆ. YH&SH: ขอบคุณค่ะ/ครับ! SH: ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ! SH: อา, Shin Seung Hun ที่ปรึกษาอาวุโส.. YH: ผมจะโทรหาโกมินัมนะ. <ปาร์ค ชิน เฮ, ที่แสดงกับยงฮวาใน You Are Beautiful> SH: อา, ปาร์ค ชิน เฮ ออนนี่ เหรอคะ? YH: ใช่. SH: จริงเหรอ? ว้าว! PHONE: คุณกำลังโทรหาบุคคลที่อยู่ต่างประเทศ, จะมีค่าธรรมเนียมรวมด้วย. YH: อะไรเนี่ย? SO: คุณต้องวางสายนะ! JW: คุณควรวางสายตอนนี้. PSH: สวัสดีค่ะ? YH: โกมินัม~ PSH: ย่า! อะไรเนี่ย?? YH: ในตอนนี้. คุณอยู่ต่างประเทศเหรอ? PSH: ตอนนี้ฉันถ่ายละครอยู่ที่ไต้หวัน. YH: โอ้ จริงเหรอ? YH: เฮ้ โกมินัม! ตอนนี้ซอฮยอนอยู่ข้างๆฉันล่ะ~ PSH: อา, สวัสดีค่ะ~ SH: สวัสดีค่ะ, นี่โซนยอชิแด ซอฮยอนค่ะ! <คนที่เขินอายต่อกัน ทักทายกัน> PSH: สวัสดีค่ะ, นี่ปาร์ค ชิน เฮนะ! PSH: ย่า! คุณโทรหาฉันตอนนี้เพื่ออวดภรรยาของคุณเหรอ?? YH: เพื่ออวดภรรยาของผม, และมีสาเหตุอื่นที่ผมโทรหาคุณด้วย. PSH: อะไรล่ะ? YH: คุณรู้จัก Youtube ใช่ไหม? YH: เรากำลังอัพโหลดวีดีโอของผมและซอฮยอน PSH: -หัวเราะ- YH: คุณหัวเราะทำไมอ่ะ! PSH: คุณนักร้องที่โดดเดี่ยว.. คุณโทรหาฉันเพื่ออวดภรรยาเท่านั้นเอง! YH: ขอโทษนะ ชินเฮ, ช่วงนี้ผมยุ่งๆ. PSH: ในสมาชิก CN Blue, ไม่มีสมาชิกคนไหนที่เหมือนคุณซอฮยอนใช่มั๊ย? SH: ใช่ค่ะ PSH: ทำไมคุณไม่ลดระดับการพูดของคุณกับสมาชิกคนอื่นล่ะ? SH: ค่ะ ถ้าพวกเขาเป็นเพื่อนที่อายุเท่าๆ กัน ฉันก็ใช้คำแบบเป็นกันเองได้. PSH: ยงฮวาขี้หึงมากๆเลยนะ! MC: อา, เธอรู้ดีเลยนะเนี่ย~ PSH: ยงฮวาขี้หึงง่ายมากๆเลย! SH: มีอะไรที่ฉันควรรู้เกี่ยวกับยงฮวาโอปป้าอีกไหมคะ? PSH: อย่างแรกเลย, เขาค่อนข้างอ่อนแอกันคำชม. PSH: เมื่อคนทั่วไปไม่ทักทายเขาอย่างสดใส, เขาจะอารมณ์เสียทั้งวันเลยล่ะ! MC: คราวที่แล้วผมทักเขาอย่างสดใสรึเปล่านะ? SH: อา เรื่องจริงค่ะ~ PSH: ถ้าคุณจำได้, ยงฮวาพยายามทำทุกอย่างสำหรับคุณนะคุณซอฮยอน. SH: อา, ขอบคุณค่ะ. YH: ขอบคุณนะ ชินเฮ, นี่ก็ดึกมากแล้ว.. PSH: ฉันจะเซิจหา UCC และดูมันโดยไม่นอนเลย! <ปาร์คชินเฮทิ้งคอมเม้นท์ไว้จริงๆด้วย!> JM: กำลังดู.. มันโอเค ถ้าฉันดูใช่มั๊ย? YH: โอ ใช่ครับ! <ที่ปรึกษาด้านกีตาร์ของฮยอน, จองโม วง Trax> JM: อืม เพราะฉันกังวลว่ายงฮวาจะหึงฉันอีกครั้ง.. YH: พี่ครับ! ผมไม่ได้หึงจริงๆนะ! JM: เขาเคยหึงเมื่อคราวที่แล้ว. JM: โอ้ แล้วตอนนี้คุณซื้ออัลบัมของเรารึยัง? ล่าสุดคุณบอกว่าจะซื้อนี่. YH: ผมกำลังรอคอยมันเลยพี่! JM: และ อย่าทำให้ซอฮยอนของเราร้องไห้.. YH: พี่! ผมไม่ทำหรอก! JM: ทำตัวดีๆกับเธอนะ JS: คุณสองคนทำอะไรเนี่ย! ดึกดื่นป่านนี้! <เพื่อนแห่งชาติ, จองชินชินกู> JS: ฝันดีนะ~! <ไม่กี่วันต่อมา..> <เพลงแห่งความใกล้ชิดเผยแพร่ไปทั่วโลกl!> <คอนเสริต CN Blue เมื่อหน้าร้อนที่ผ่านมา!> <ฮยอนอยู่ที่นี่?!> <โดยไม่บอกสามีของเธอ, เธอรอในห้องแต่งตัวพร้อมกับป้ายเชียร์ CN Blue!> MC: อา, เธอไปคอนเสริตของเขาตอนหน้าร้อน! JS: ซอฮยอน! SH: อา, ทำได้ดีมากค่ะ! JH: เร็วๆ ซ่อนตัวเร็ว! SH: ฉันเป็นแฟน (เพลง) ค่ะ, ขอลายเซ็นต์หน่อยค่ะ! SH: ยงฮวาโอปป้า~! ฉันเป็นแฟนเพลงค่ะ, ขอลายเซ็นต์หน่อยค่ะ! YH: ผมไม่มีลายเซ็นต์! YH: คุณได้ดูไหม? คุณอยู่ตรงไหนอ่ะ? SH: ชั้นสองค่ะ, ไกลมากๆ. <ฮยอนดูคอนเสิรตเงียบๆจากที่ไกลๆ> <แลนในตอนนี้..!> YH: แม่! โอ้, พี่! <ครอบครัวยงมาถึงแล้ว!> MC: นั้นแม่สามีของเธอ! YH: นี่ภรรยาผมครับ! MC: แม่ของเขาน่ารักมากเลย! Mom: โอ้ สวัสดีจ้ะ! <ความเขินอายเมื่อพบครอบครัวสามีเป็นครั้งแรก!> YH: นี่พ่อ, แม่, และพี่ชายผม! Mom: วันนึง เธอต้องไปปูซานนะ YH: ฉันอยากไปมากค่ะ.. Dad: ฉันจะซื้ออาหารอร่อยๆไว้ให้! MC: โอ้ พ่อของเขาหล่อมากเลย! <การพบกันครั้งแรกกับครอบครัวสามี..!> <เธอต้องไปปูซานนะ > <4 เดือนต่อมา..> <สถานีโซล, 7 โมงเช้า> SH: ฉันกำลังสับสนว่าฉันกำลังออกมาจากญี่ปุ่น YH: อะไรกัน? MC: โอ้ พวกเขากำลังไปปูซานนี่? YH: แป๊บนะ, ที่นั่งเราอยู่ไหนเนี่ย? YH: ขบวนที่ 11, ที่นั่ง 11C! MC: ดูผมของซอฮยอนสิ! ผูกขึ้นไปโดยไม่มีผมตกลงมาเลย! MC: ตั้งแต่เธอได้พบครอบครัวสามีและทักทายแม่สามี. MC: มันเป็นอะไรที่ยากนะ! MC: เธอดูเหมือนลูกสะใภ้! SH: ขอบคุณค่ะ~ YH: โอเค เดินทางให้สนุกนะ! YH: ตรงนี้ไง 11C. SH: ทำไมคุณใส่แว่นล่ะคะ? YH: ผมซื้อมาเมื่อวานนี้! SH: โอ้ น่ารักดีนะคะ! YH: ทำไมคุณไม่ใส่ล่ะ? <พวกเขาเอามันเทศไปให้ครอบครัวสามีด้วย> YH: นี่คือมันเทศที่พวกเราขุดมา. YH: คุณตื่นเต้นมั๊ยที่จะไปปูซาน? SH: ค่ะ.. YH: ผมเคยได้ยินข่าวลือนะ!
(ต่อด้วย. DDuk@ soompi translation)
SH: ข่าวลืออะไรคะ? YH: ข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องคุณกำลังไปพบพ่อแม่ผม. SH: นั่นเป็นเรื่องจริงค่ะ
<พบครอบครัวสามี
เธอถามคนรอบตัว> MC: คงคงตื่นเต้นมากเลย. SH: ฉันกังวลนิดหน่อบค่ะ. MC: คุณเคยเจอมาก่อนไหม? MC: แน่นอน! มีอะไรที่ฉันไม่เคยทำ? YH: คุณกำลังกังวลอะไรล่ะ? แม่ผมน่ากลัวเหรอ? SH: ไม่ค่ะ, ไม่ใช่อย่างนั้น แต่ ก็นิดนึง
<ความคิดเกี่ยวกับแม่สามีทำให้เธอตื่นเต้น> SH: โอ้ ฉันตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะ. YH: ตอนนี้คุณพ่อผมไม่อยู่บ้าน SH : โอ้ จริงเหรอคะ? YH: นั่นไม่ทำให้คุณผ่อนคลายขึ้นเหรอ? <พยักหน้า> MC: จริงๆแล้ว, พ่อสามีจะทำให้บรรยากาศผ่อนคลายขึ้น. MC: แต่บางทีก็เป็นการดีที่ได้ใกล้ชิดกับแม่สามี. <มันสำคัญที่จะเป็นสนิทสนมกับแม่สามีก่อน> YH: คุณไม่ชอบคุณพ่อผมเหรอ? SH: ไม่นะ ฉันชอบคุณพ่อของคุณ. YH: คุณชอบเขาเหรอ? <สามีกำลังทำให้ภรรยาของเขารู้สึกประหม่า> YH: กี่ครั้งที่คุณพบเขา คุณบอกว่าคุณชอบเขา? SH: ครั้งเดียวค่ะ. <แต่เธอก็ยังตอบต่อ
> SH: ฉันพบเขาแต่ฉันคิดว่าเขามีออร่ามากๆค่ะ. YH: โอ้ จริงเหรอ? MC : ย่า , คุณพ่อดูเป็นคนที่ดีนะ. SH: และแม่ของคุณก็สวยมากๆด้วยค่ะ. <ดังนั้น, เราจะไปพบแม่สามี> YH: เราพบกันในตอนเช้า, คุณชอบไหม? SH: ค่ะ SH: วันนี้เราจะทำอะไรคะ (ที่ปูซาน). YH: เมื่อเราไปถึงปูซาน, เราจะทำสิ่งที่สำคัญ. SH: บอกฉันสิคะ. YH: เราจะไปพบครอบครัวผม, คุณยาย, SH: อะไรคะเนี่ย? YH: จากนั้นก็ป้าผม SH: อะไรเนี่ย? YH: คุณจะได้พบคุณป้าคนอื่นๆ SH: ทำไมคุณทำอย่างนี้ล่ะคะ? <ผู้หญิงที่ประหม่าอยู่แล้วกับคนที่ทำให้ประหม่ามากขึ้น คือ ยง> YH: เราจะพบกับพวกเขาทั้งวัน. MC: โอ้ ทำให้ความทรงจำเก่าๆกลับมาเลยนะ. บ้านของคนที่อยู่ในปูซาน. ฉันจะนั่งรถไฟไปที่นั่น. MC: โอ้ นั่งรถไฟกลับเองมันเป็นเรื่องยากนะ. SH: เร็วๆค่ะ, เราจะทำอะไรกันคะ? SH: ตกปลา! (ซูชิ) YH: คุณอยากกินซูชิไหม? SH: ฉันคิดว่า ฉันจะกินนะคะ. YH: คุณกำลังเดินทางไปปูซาน ทำไมคุณจะกินปลาล่ะ? SH: แล้วเราควรกินอะไรล่ะคะ? YH: ตอนเราอยู่ปูซาน เราควรกินแฮมเบอร์เกอร์. SH: โอ้อะไรเนี่ย? <ทันใดนั้น!> MC: เขาเล่นไปเรื่อยอีกแล้ว YH: ดูเหมือนคุณกำลังจะตีผมนะ. < ถูกทำโทษ และ ตอนนี้กำลังประหม่า> YH: จูฮยอน อา~ คุณมีด้านนี้ด้วยเหรอ
YH: ตั้งแต่ตอนนั้นที่ผมออกไป SH: ย่า ใช่ค่ะ. จากนั้น, เมื่อฉันคุยกับแม่คุณครั้งแรก, ฉันจะทักทายเธอด้วยสำเนียงปูซาน! <MC ในสตูดิโอพยายามออกสำเนียง> YH: โอเค ลองซิ. มันต่างกันระหว่างผู้หญิงกับผู้ชาย? SH: โอปป้า, คุณพูดสวัสดียังไงคะ? YH: ผมพูดแค่
. พ่อแม่
โอ้ มาแล้วเหรอ? <การทักทายแบบปูซานของยงฮวา > SH: โอ้! ทำไมคุรพูดอย่างนั้นล่ะคะ? YH: มันไม่ใช่อย่างนั้น
SH: โอ แม่, มาแล้ว. <คุณครูยงฮวากำลังสอนสำเนียงของเขา> YH: มันไม่ใช่อย่างนั้น
มันเป้นการเอาหลายๆคำมารวมกันเป็นคำเดียว. YH: โอ, แม่เดินทางมาดีมั๊ย? + โอ้ แม่, ผมคิดถึงแม่. ทั้งหมดนี้รวมกัน. แม่, มาถึงเมื่อไหร่? <แม่เดินทางมาดีมั๊ย + โอ้ แม่ผมคิดถึงแม่ = แม่ มาถึงแล้วนี่?!> SH: อะไรกันเนี่ย!? YH: จริงๆนะ SH: ถ้าอย่างนั้น, อะไรคือที่ถูกต้องเมื่อฉับพบเธอ และพูดว่าแม่คุณมา? YH: โอ ไม่, สำหรับคุณมันแตกต่าง. <ในเวอร์ชั่นที่แตกต่าง> YH: สวัสดีค่ะคุณแม่, ฉันอยากเจอคุณจริงๆค่ะ. SH: ฉันอยากเจอคุณจริงๆเลยค่ะ <จริงจัง, จริงจัง> YH: คุณแม่ SH: คุณแม่ YH: ฉันอยากเจอคุณจริงๆค่ะ. < คำบรรยายว่าเมื่อใดจะเพิ่มเสียงขึ้น> SH: ฉันอยากเจอคุณจริงๆค่ะ YH: อยากเจอคุณ. SH: อยากเจอคุณ. <ทำเป็นคลื่นแบบไม่ได้ตั้งใจ> YH: โอ้ มันดีนะ. คุณทำได้ดี. SH: ฉันทำได้ดีเหรอคะ? YH & SH: คุณแม่คะ! ฉันอยากเจอคุณจริงๆค่ะ. YH: นี่คือสิ่งที่แม่ผมจะพูด. โอ้~ ซออยอน สวัสดีจ้ะ~ ช่วยดูแลยงฮวาด้วยนะ YH: ช่วยดุแลผมดีๆ คุณไม่ต้องกังวลหรอก. SH: งั้น ฉันจะบอกกับเธอทีหลังค่ะ. YH: อะไร
SH: โอ ไม่มีอะไรค่ะ. <สบตา> YH: อย่าทำตายิ้มสิ. SH: ปล่าวซะหน่อย. YH: หัวใจผมเต้นแรงเพราะมันนะ. SH: อ่าาาาาาา@!~~@!((~)*)!^&! SH: คุณแม่คะ, <ฝึกสำเนียงปูซานอย่างจริงจัง> SH: (ใส่สำเนียง) ฉันอย่างเจอคุณจริงๆค่ะ. มาถึงดีมั๊ยคะ? YH: คุณทำได้ดีเลยนะ. SH: ฉันทำได้ดีเหรอคะ? YH: ย่าาา. คุณต้องทักทายเธอแบบั้นล่ะ. SH: ฉันเข้าใจแล้วค่ะ < เธอจะทำได้มั๊ยนะ?> YH: โอ ใช่ ผมซื้อของขวัญมาด้วย. SH: ของขวัญอะไรคะ? <โอ? สามีเตรียมของขวัญมาด้วย?> YH: รอแป๊บนึงนะ. MC: โดยไม่มีการบอกกล่าว, ของขวัญอะไรกันนะ? YH: เมื่อผมไปซื้อของขวัญให้แม่ผม, ผมซื้อให้ตัวผมเองและก็ซื้อให้คูณอันนึงด้วย. MC: โอ้ ฉันชอบจังที่เขาซื้อมันโดยไม่ต้องมีโอกาสพิเศษ. YH: แม่ผมบอกว่าอยากได้แว่นคู่ผมเลยซื้อมันและก็ซื้อแว่นคู่ให้คุณ. SH: จริงเหรอ? จริงเหรอคะเนี่ย YH: ย่าาา จริงสิ. <มันไม่ใช่วันพิเศษและสามีก็ซื้อของขวัญให้เธอ> YH: เปิดสิ. <ทันใดนั้น!> YH: อะไร?! SH: บางอย่างดูน่าสงสัยค่ะ. YH: แว่นตาดูน่าสงสัยเหรอ? <ซอฮยอนมีความสุข> SH: เข้าใจแล้วค่ะ. 1 2 3! YH: ผมซื้อมัน, ผมซื้อมัน, ผมซื้อมัน. SH: จิงเหรอคะ? YH: มันลดราคาอ่ะ. กรอบของผมสีฟ้าและของคุณสีของโซนยอชิแด. MC: โอ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมยงฮวาใส่แว่น. MC: ดังนั้น เขาเลยพูดว่าผมซื้อแว่น. SH: *ทำเสียงหัวใจเต้น* ทาดา! YH: คุณต้องแกะห่ออีกชั้นนึงนะ. SH:
มันมีหลายชั้นมากเลยค่ะ. โอ น่ารักค่ะ! <แว่นคู่ที่น่ารัก> SH: ขอบคุณค่ะ YH: ลองใส่สิ. SH: แต่แว่นตาดูไม่เข้ากันฉันเท่าไหร่นะคะ YH: ถึงจะดูไม่ดี, ลองหน่อยเถอะ. ทำไมคุณทำเหมือนคุณไม่ใส่แว่นล่ะ <เรื่องนี้คืออะไร?> SH: ฉันไม่ได้ใส่แว่นค่ะ. YH: คุณเคยใส่มาก่อน. SH: ไม่ ไม่ได้ใส่ค่ะ YH: ผมจำได้ หลายปีมาแล้ว, SH: ฉันใส่แว่นเมื่อหลายปีก่อนค่ะ. YH: ย่าาาา, ผมเห็นคุณในร้านค้า ใส่แว่นด้วย. <เขาเห็นเธอหลายปีก่อนในร้านค้า?!> YH: คุณคงจะจำไม่ได้. ผมยังเป็นเด็กฝึกอยู่เลย SH: จริงเหรอคะ? YH: ผมลืมไม่ได้เลย คุณอยู่ในร้านหนังสือ กำลังอ่านหนังสือ ใส่แว่นด้วย. <เขาเป็นแฟนรึเปล่าเนี่ย?> YH: ทุกคนกำลังหลับแต่คุณอ่านหนังสือ. ผมคิดว่าคุณพิเศษต่างจากคนอื่นๆ. แว่นสีแดง. <อายยยยย> MC: โอ้ เธอจำได้! YH: ผมอยากจะลืมนะ แต่ทำไม่ได้ SH: ฉันละลองใส่ดูค่ะ. โอ้ แต่มันจะดูไม่เหมาะกันฉัน. YH: มันโอเคนะ. <ระมัดระวังมาก > YH: โอ้ มันน.. มันดูดีนะ. SH: มันโอเคเหรอคะ? YH: มันดูดีเมื่อคุณใส่นะ (2x) SH: คุณมีกระจกไหมคะ? YH: ตาผมไง? SH: ฉันไม่เห็นอะไรเลยค่ะ.ยังไงก็แล้วแต่ ขอบคุณมากๆค่ะ. YH: มันดูดีนะ. SH: มันดูดีเหรอคะ? แน่ใจนะ? YH: มันดูดี. MC: เธอดูดี, เธอดูน่ารัก. SH: มันน่าอึดอัดใจจัง! <เธอน่ารัก> SH: ฉันเข้าใจ, คุณซื้อมาให้ฉัน ฉันจะใส่ค่ะ. SH: ตอนนี้ ร้อนนะคะ, ฉันจะถอดนี่ออก. ฉันมีบางอย่างที่สงสัยค่ะt. YH: ถามผมทีหลังละกัน. SH: ได้ค่ะ. YH: งั้น อะไรล่ะ? SH: โอ้ นี่อะไรคะ? YH: ผมต้องการเป็นการคุยแค่เรา ผมไม่ต้องการให้ใครได้ยิน. MC: โอ้! ทำไมเขาเป็นแบบนั้นอีกแล้ว. YH: อะไรล่ะ? บอกผมเร็วๆ! ซอฮยอนเอามือขึ้นมา YH: นี่อะไร? SH: ฉันได้ดูบางอย่างที่ตลกค่ะ. YH: อะไรที่คุณดูแล้วตลก? SH: *สำเนียงปูซาน* อย่าถ่ายผม!! MC: โอ้ มันคือวีดีโอของเขาตอนมัธยมปลาย, ก่อนจะเดบิว. *ทรานอิ๊งบอกว่าไม่รู้ว่า MC พูดอะไรอ่ะค่ะ* YH: มันเป็นตอนที่ผมอยู่มัธยมปลายปี 2. SH: วีดีโอนั้นตลกจริงๆค่ะ. < ภรรยาผู้ที่อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเพื่อนของสามี> SH: คุณยังเจอกับเพื่อนๆอยุ่ไหมคะ? YH: ผมดทรหาพวกเขานะ. แต่ส่วนมากพวกเขาอยู่ในกองทัพ. SH: โอ กองทัพ. SH: ทาดา! MC: อา~ ฉันจำนั่นได้. SH: งั้น, ฉันจะนอนแล้วค่ะ. YH: ซอฮยอน, ตรงนี้, ตรงนี้. MC: โอ้! เขาบอกเธอให้นอนบนไหล่เขาอ่ะ. YH: ตรงนี้ SH:โอเค โอเค YH: อย่าทำเครื่องสำอางค์เลอะนะ SH: อา จริงๆเลยค่ะ
SH: ฉันทำแล้ว. YH: ซอฮยอน, นี่เสื้อขาวนะ. MC: โอ้ แต่เขาพูดว่าอย่าทำเครื่องสำอางค์เลอะเสื้อเขา ทำไมเขาพูดสิ่งที่ไม่จำเป็นเลย? MC: โอ้ เธอนอนซบเขา YH: โอ้ หนักมากเลย! MC: โอ้! ดูพวกเขาสิ! SH: โอ้ จริงๆเลยค่ะ! ฉันจะนอน. YH: ฝันดีนะ ซอฮยอน. MC: โอ้ พวกเขาใกล้ชิดกันมากจริงๆเลย! YH: มันโอเคไหม? SH: ค่ะ, ฉันสบายมากค่ะ. YH: ฝันดีนะ SH: โอเค YH: ให้ผมห่มด้วย. MC: โอ้~ คุณจะจับมือกันได้ใต้ผ้าห่มนะ MC: ฉันอิจฉาอ่ะ! คุณอยากห่มกระโปรงฉันไหม? SH: คุณแม่คะ! ฉันอยากพบคุณมากจริงๆค่ะ. MC: เธอกำลังฝึกเหรอ? MC: เธอกำลังฝึก. YH: เดินทางมาดีมั๊ย? MC: ลิซซี่, คุณมาจากปูซาน. Lizzy: โอ ฉันทำมันได้ดีค่ะ. MC: พูดสำเนียงโซลนั้นยาก Lizzy: ฉันทำได้ดีทั้งหมดค่ะ! SH: อากาศดีนะคะ YH: เพราะเราอยุ่ในปูซาน. โอ้ ปูซาน ปูซาน! ในไมโครโฟน: กรุณาเตรียมของของคุณให้พร้อม
. YH: ผมพร้อมแล้ว. YH: ยินดีต้อนรับสู่ไดนามิกปูซาน! YH: แม่ อยุ่ไหนครับ? YHmom: โอ้ ยงฮวา! ฉันอยู่ข้างนอก! มาถึงแล้วเหรอ? YH: เราเพิ่งลงรถไฟ MC: ฉันมีความรู้สึกว่านั่นเป็นเสียงของแม่ทุกคนในปูซาน MC: เสียงยงฮวาตื่นเต้นมาก SH: คุณแม่! YH: คุณแม่! Lizzy: คุณแม่! MCs: คุณแม่. SH: คุณแม่, เดินทางมาดีมั๊ยคะ? YH: โอ้~! ซอฮยอน! คุรเคยอยู่เมืองปูซานมาก่อนไหม? SH: ฉันกำลังเรียนค่ะ YH: ฉันกำลังเรียนมัน SH: ฉันกำลังเรียนมัน MC: มันสนุกนะเมื่อพูดสำเนียงปูซาน. MC: ย่าา มันสนุกเหมือนกำลังเรียนภาษาใหม่. SH: คุณแม่, YH: ว้าว มันอยู่ตั้งแต่ผมอยู่ที่นี่. SH: โอ้! และอากาศดีมากค่ะ! SH: คุณแม่
YH: คุณแม่! SH: โอ้! สวัสดีค่ะ! YH: โอ้ ว้าว! คุณแม่ดูดีมากวันนี้. SH: สวัสดีค่ะ! YHmom: ยินดีที่ได้เจอนะ! MC: สำเนียง สำเนียง สำเนียง! YH: แม่ดูดีจังเลย! SH: จริงๆค่ะ! ดูดีมากเลย! SH: มาถึงนานรึยังคะ YH: เธอฝึกสำเนียงมาพูดกันแม่ด้วยนะ. YHmom: โอ้ จริงเหรอ!? พูดใหม่สิ. SH: คุณแม่, ฉันอยากเจอคุณจริงๆค่ะ YHMom: โอ้ จริงเหรอ!? MC: แม่ของยงฮวาสวยจริงๆนะ. YH: แม่ดูดีมากเลยนะ! YHmom: นี่เป็นลุคเดิมของฉัน! ยังไงก็ตามวันนี้ลูกสะใภ้มา ฉันต้องดูดีสิ! SH: คุณมาถึงดีมั๊ยคะ? YHmom: อืม, ฉันมาถึงด้วยดี. หิวรึยัง? SH: ค่ะ, นิดหน่อยค่ะ. YHmom: วันนี้เราไปกินอะไรดีๆกัน MC: เหมือนดูแม่กับลูกสาวอยุ่ด้วยกันนะ. และยงฮวาดุเหมือน
เป็นคนอื่น MC: แต่ดูสิมันสวยงามนะ YHmom: เราจะไปไหนกันรึยัง? YH: ไปเลยยย! YHmom: เธอเคยมาปูซานมาก่อนไหม? SH: เคยค่ะ แต่ไม่เคยไปดูรอบๆ. YHmom: เธออยากเห็นอะไรมากที่สุดล่ะ? SH: Haeundae (เมืองเล็กๆ ติดทะเล) YHMom: โอ้ จริงเหรอ!? YH: จริงเหรอ? SH:ค่ะ! ฉันชอบมากเลย. YHmom: แม่นอนไม่ค่อยหลับเลยเมื่อวานนี้. YH: ทำไมครับ? เป็นเพราะผมจะมาวันนี้ใช่ไหม? YHmom: ไม่, ไม่ใช่เธอ. ฉันคิดว่าจะได้เจอซอฮยอน. SH: โอ้ จริงเหรอคะ?! MC: โอ้ ยงฮวาคงรู้สึกแย่นะ YHMom: ฉันไม่มีลูกสาวเลย. เขาไม่เคยพาแฟนมาแนะนำกับแม่มาก่อนเลย. MC: จริงเหรอ? SH: จริงเหรอคะ? YH: คุณเป็นคนแรก. YHMom: ฉันควรทำอะไรดีเนี่ย
.เมื่อฉันเจอซอฮยอนฉันทำเสียงสูง? SH: พูดสบายๆเถอะค่ะ. YHmom: แต่มีเหตุผลที่แปลกคือฉันพูดแต่คำเป็นกันเอง. SH: ขอบคุณมากๆค่ะ YHMom: ฉันพูดเป็นกันเองได้ใช่ไหม? SH: ค่ะ! MC:ฉันต้องทำอย่างนั้นเมื่อเจอลูกสะใภ้ใช่ไหม? MC: โอ้! มันน่ากลัวอ่ะ! YH: ก่อนหน้านี้ซอฮยอนได้เตรียมคำทักทายในสำเนียงปูซาน YHmom: ทำไมไม่พูดล่ะ YH: ไม่นะ เธอพูดแล้ว
YHMom: โอ้ เธอทำแล้ว. YH: ซอฮยอน, ลองใหม่อีกครั้งซิ. SH: ตอนนี้เหรอคะ? YHmom: เธอพูดอีกครั้งได้ไหม? SH: ฉันทำมันได้ดีค่ะ. คุณแม่คะ, คุณเดินทางมาดีมั๊ยคะ? YHMom: มันแปลกๆนิดหน่อย <คุณแม่ที่เต็มไปด้วยความซื่อสัตย์> YHMom: มันแปลกๆนิดหน่อย. เวอร์ชั่นดั้งเดิมคือ
คุณแม่คะ, คุณเดินทางมาดีมั๊ยคะ? <ในที่สุดก็มาถึง> YH: ดูดีมากเลย YHMom: ที่นี่เหมาะกันเธอมั๊ย? SH: ค่ะ! ดูดีมากเลย! YH: ย่าาา ดูดีมากๆ. SH: ดังนั้น คุณโตมาโดยเห็นสิ่งเหล่านี้. ฉันอิจฉาจัง. อา~ สวยมากเลย เจ้าของร้าน: สวัสดี! YH: นั่งสิ~ SH: ค่ะ YHMom: ที่นี่เหมาะกับเธอมั๊ย? SH: ค่ะ, มันสวยมากๆค่ะ YHMom: ตอนเธออยู่ที่บ้าน, แม่ควรจะมาหาและทำอาหารดีๆให้กิน
. SH: โอ ใช่เลยค่ะ. YHMom: ครั้งหน้า ฉันจะทำอะไรอร่อยๆให้กินที่บ้านนะ. YH: ฉันจะทำ~ YHMom: ฉันทำอะไรประหลาดๆมั๊ย? MC: โอ้ ~ คุณแม่น่ารักจัง. MC: ในช่วงเวลานั้น, ผู้ชายควรจะคลายความตึงเครียด. YH: คุณไม่สะดวกสบายเหรอ? SH: ไม่นะ ฉันเปล่า, ทำไมคุณทำอย่างนี้ล่ะคะ? <ในห้องมืด
> SH: ฉันเขียนไว้ค่ะ. <เธอเขียนคำถามลงในไดอารี่> SH: ฉันเขียนมันลงในไดอารี่, แต่ MC: เธอเขียนทุกอย่างเลย. SH: แต่เมื่อฉันมองย้อนไป ฉันคิดว่ามันดูเหมือนการสัมภาษณ์, ฉันพูดว่ารอแป๊บนึงนะคะ, ก้มดูมันและถามคำถามอื่นต่อไป. ฉันจึงแค่เขียนมันลงไปและจำมันไว้ค่ะ. แต่เมื่อฉันนั่งลง ฉันก็จำอะรไม่ได้
เลยค่ะ. <ทุกอย่างว่างเปล่า!> 1)เมื่อยงยังเด็ก, เขาเป็นเด็กแบบไหน เมื่อตอน อนุบาล, ประถม, ม.ต้น, ม.ปลาย 2) อะไรคือสิ่งที่ชอบตอนนั้น MC: เหมือนการสัมภาษณ์จริงๆนะ YHMom: ฉันดูเหมือนผู้หญิงแก่ๆ. เธอมาพร้อมกับภรรยา. YH: ผมโตแล้วนะครับ. <ต่อหน้าพ่อแม่ เขาขี้เล่น> YHMom: ยงฮวาขี้เล่นไหม SH: แต่เขาก็ยังดูแลฉันดีนะคะ YH: ผมไม่ใช่คนขี้เล่นนะ. SH & YHMom: คุณเป็นคนขี้เล่น. SH: เขาเป็นยังไงคะตอนยังเด็ก? YHMom: ตอนเขายังเด็กเหรอ? เขาเป็นเด็กน่ารักมาก? เมื่อไปที่ไหนก็ตาม, ทุกคนรักเขา เขาคือบูกชายฉันล่ะ. YH: ผมเป็นเด็กน่ารัก. YHMom; ยงฮวาไม่โทรหาบ่อยๆใช่ไหม? SH: อ่า ค่ะ. YHMom: ตอนแรกที่ได้ยินแม่ก็เสียใจนะ แต่ฉันคิดว่านี่แหละ สไตร์ของยงฮวา. ลึกๆแล้วเขารู้สึกนะ MC: เป็นปกติของลูกชายทุกคน YHMom: เขาทำอย่างนั้นกับเธอรึเปล่า? YH: ไม่นะ, ผมแสดงออกเยอะแล้ว
SH:
อาจจะใช่ค่ะ
SH: ตอนอยู่ที่นี่เราต้องทำให้ดีนะคะ! YHMom: โทรหาบ่อยๆ! YH: ครับ
. SH: แสดงความรู้สึกให้พ่อแม่คุณรู้. <ผมทำดีแล้วใช่ไหม?> <คุณทำดีแล้ว> YHMom: ตอนที่ฉันไปที่หอพัก, ฉันเจอกิมจิที่เธอทำด้วยนะซอฮยอน. <กิมจิที่ซอฮยอนทำ
> MC: คุณจำได้รึเปล่า!? กิมจิน้ำทะเล! <กิมจิน้ำทะเล!> YHMom: ตอนที่ฉันเห็นมันครั้งแรก ฉันตกใจมาก. กล่องกิมจิดูแปลกๆหน่อย. นี่คือกิมจิเหรอ
..แต่มันก้ใช่แหละ.. SH: มันเป็นครั้งแรกที่ฉันทำค่ะ ฉันใส่เกลือมากไป YH: คุณได้เรียนรู้อย่างนึงแล้วตอนนี้. ผมกินหมดเลยt, ซอฮยอน ผมกันมันอย่างเอร็ดอร่อย. SH: จริงเหรอคะ? YHMom: มันจะดีถ้าได้รับการหมักและรสชาดดี. YH: รสชาดดี. SH: คุณได้ลองชิมไหมคะ? YHMom: ชิมสิ. <อายยย> SH: อ๊าาาา! YHMom: มันมีรสชาดของกิมจินะ! MC: หน้าเธอแดงไปหมดแล้ว. YHMom: เธอได้เรียนทำอาหารมั๊ย? SH: ฉันสนใจทำอาหารนะคะ แต่ฉันยังไม่ได้ลองทำ แต่จะลองทำดูค่ะ. YHMom: เช่น อะไรเหรอ? MC: โอ้ เช่นอะไรเหรอ?! YHMom: โอ้ พระเจ้า, เสียงฉันเหมือนแม่สามีจริงเลย! SH: กิมจิสตู, และแกงค่ะ. YHMom: โอ้ แกงมันง่ายมากเลยนะ, SH: ความจริงคือฉันทำอาหารไม่เก่งเท่าไหร่ค่ะ. แต่ฉันจะเรียนรู้จากคุณและทำอาหารที่อร่อยค่ะ.
END ~ ALL CREDITS TO: LalaCAKES and DDuk@soompi ^^,
credit :as tagged
แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 54 19:30:37
จากคุณ |
:
phokar
|
เขียนเมื่อ |
:
11 ม.ค. 54 19:29:52
|
|
|
|
 |