สวัสดีค่ะคุณแพร์
โอ้โฮ.. แรงดี มีเชียร์รอบดึกด้วย
*************************
พี่นิตต้าคะ
ขนาดคุณหมอยังบอกเลยว่า...
อ่าน #75 ของพี่นิตต้าแล้ว DD หายอึดอัด
เพราะหวังว่าพี่จะกังวลน้อยลง
~ DD หายอึดอัดเพราะอยากบอกพี่แบบที่คุณหมอพูด แต่ DD ไม่รู้จะพูดยังไง
DD ใช้ชีวิตกับหยากไย่ใยแมงมุมนี้มานานมาก (สายตาสั้น สั้นมากตั้งแต่เด็กๆ)
เคยกลัวจนต้องบอกทุกคนที่เกี่ยวข้องว่า ถ้าเมื่อไหร่ DD เป็นอะไรไป
ไม่ต้องยื้อ ไม่ต้องเอาไว้ โดยเฉพาะเมื่อ DD ไม่สามารถกระดุกดิกได้
หรือตัวอยู่แต่ตามองไม่เห็น
สำหรับ DD มันเป็นเรื่องใหญ่มาก เพราะ DD กลัวความมืด กลัวการมองไม่เห็น
กลัวการอยู่โดยไม่สามารถกระดุกกระดิกได้แต่ดันรับรู้ & ได้ยินทุกอย่าง
********************
ทุกวันนี้ DD ก็อยู่กับหยากไย่ใยแมงมุมส่วนตัวของตัวเองเป็นปกติ (มากกว่า 15 ปีมาแล้ว)
เพียงแต่ต้องระวังเมื่อรู้สึกว่า
วันนี้มีเยอะและวิ่งแล่นเร็วจัง
ก็จะหยุดตัวเองเพื่อปรับ speed ทุกอย่าง(ทุกเรื่อง)ลงสู่สามัญ
แล้วจึงเริ่มใหม่(ในวิถีปฏิบัติเดิมๆ)อย่างค่อยเป็นค่อยไป ~~~ ก็วนเวียนแบบนี้เรื่อยมา
สิ่งที่ DD ปฏิบัติกับตัวเองอาจไม่ใช่สิ่งที่ดี/ถูกต้อง (เพราะหมอเคยห้าม.. ห้าม.. ห้าม..)
แต่สิ่งที่ DD เลือกทำและทำด้วยความรู้สึกดี อารมณ์ดี ทำเพราะรักที่จะทำ ~ เหมือนดันทุรังรักตายู

ตรงนี้ต่างหากที่ช่วยให้ DD ไม่โคม่า ไม่ว่า DD จะเป็นอะไร ~ นอกจากเป็นอาจุมม่า


เป็นกำลังใจให้พี่นะคะ

ปล. เพ่..เพ่.. เวลารับแขกเค้าไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวกันนะ มันเชย...
เค้าแค่ผูกโบว์หรือนุ่งหูกระต่ายกันเท่านั้นแหละ
