ให้เครดิตก่อน http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=kultida&month=07-05-2010&group=4&gblog=29
พิมพ์รวมเล่มครั้งแรก มีนาคม ๒๕๕๓
สำนักพิมพ์ทรีบีส์
เรื่องย่อ
ศักยะได้รับมรดกจากปู่ หลวงสินาดชลยุทธ์ เป็นบ้านหลังเก่าแก่ซึ่งคุณหลวงอยู่มาหลายสิบปีจนตาย ตามพินัยกรรมระบุว่านอกจากบ้านแล้วพระและของบูชาให้ตกเป็นศักยะทั้งหมดเช่นกัน ยกเว้นแต่ของขลังซึ่งเก็บไว้ท้ายบ้านให้เอาไปทิ้งทะเลที่ปากอ่าว วันที่ศักยะกับนายจอนซึ่งเป็นคนรับใช้เก่าแก่ของปู่จะเอาของขลังเหล่านั้นไปทิ้ง ศักยะแอบเห็นโถลายไทยซึ่งแม้จะเก่ามากแล้วแต่ก็ดูเหมือนของมีค่า ก็เลยแอบเก็บไว้ คืนหนึ่งโถใบนั้นเปิดออกเอง ภายในเป็นผะอบแก้วมีปรอทใส่ไว้เต็ม ผะอบนั้นแตกเท่ากับปลดปล่อยสิ่งซึ่งอยู่ภายในให้เป็นอิสระ ต่อมาไม่นานศักยะได้มีโอกาสเห็นผีที่เรียกว่า พราย เป็นครั้งแรกในคืนหนึ่ง ผีพรายมีรูปร่างเป็นงูตัวใหญ่ หน้าเป็นคนกึ่งงู พรายบอกศักยะว่าอยากได้อะไรก็บันดาลให้ได้ทุกอย่าง สิ่งแรกที่ศักยะขอคือเงินหมื่นหนึ่ง คือเริ่มขอจากสิ่งเล็กๆ ก่อน พรายบันดาลให้ได้จริงๆ ขอให้ได้มีงานทำกับเพื่อนชื่อรัชต์ซึ่งมีกิจการตกแต่งภายใน พรายก็บันดาลให้ได้
รัชต์เป็นเพื่อนซึ่งเคยเรียนมากับศักยะ เป็นเจ้าของกิจการหลายร้อยล้าน ศักยะต้องการขายบ้านของปู่ รัชต์ขอเช่าทำสำนักงานแทน ศักยะขอให้พรายบันดาลให้ได้ทำงานกับรัชต์ก็ได้อย่างที่ต้องการ มารู้ในเวลาต่อมาว่าทุกครั้งที่ขออะไรจะต้องมีสิ่งตอบแทน สิ่งตอบแทนแต่ละครั้งคือชีวิตคน ชีวิตคนแรกคือนายจอน
แม้จะมีงานทำ แต่ศักยะเห็นความหรูหราและความมีหน้ามีตาในฐานะนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จของรัชต์ก็อิจฉา แถมรัชต์ยังมีแฟนสาวสวยอย่างพิมพ์พัสตราเคียงข้าง เมื่อมาเทียบกับตัวเอง ศักยะรู้สึกด้อยกว่าในทุกทาง พิมพ์ภัสตราเป็นสาวสวยที่ชอบหว่านเสน่ห์จนศักยะหลงใหล ครั้งหนึ่งขอให้พรายบันดาลให้ได้พิมพ์พัสตรามาเป็นของตัว พรายบอกว่าศักยะจะต้องร่ำรวยเสียก่อนจึงจะได้ผู้หญิงมา ข้อแลกเปลี่ยนในกรณีนั้นคือชีวิตของไว คนรับใช้ส่วนตัวของรัชต์ และต่อมาก็เข็มทอง แฟนของไว
เมื่อร่ำรวยเป็นเศรษฐีหลายร้อยล้าน ศักยะแต่งงานกับพิมพ์ภัสตราและเริ่มทำตัวห่างเหินจากญาติพี่น้องและคนที่เคยรู้จักสมัยที่ยังไม่มีอะไร นิสัยส่วนตัวของศักยะเปลี่ยนไปด้วย จากที่เคยเป็นคนอ่อนโยนกลายเป็นแข็งกระด้าง ที่สำคัญคือเมื่อได้อย่างหนึ่ง ปัญหาอื่นก็ตามมาให้ต้องขอความช่วยเหลือจากพรายอีกหลายครั้งโดยแลกเปลี่ยนกับชีวิตคนที่โชคร้ายคนต่อๆ ไป ศักยะเข้าใจผิดคิดว่าตัวจะควบคุมพรายได้ ไม่รู้ตัวเลยว่าพรายเป็นฝ่ายควบคุมตัวต่างหาก และยิ่งนานก็ยิ่งจมลึกเข้าไปในวังวนนั้น จนในที่สุดเหยื่อของพรายคือแม่ของตัวเอง กว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ศักยะก็ถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว ตัวเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของความชั่วร้ายนั้นและผลของมันในท้ายที่สุดก็น่าสยดสยอง
ความรู้สึกหลังอ่าน
น่ากลัวค่ะ น่ากลัวบวกขนลุกขนพองตลอดเรื่องเลย ภาพของ พราย ที่ผู้เขียนบรรยายนี่น่าขยะแขยงมาก คืองูนี่ปกติก็ชวนขนลุกอยู่แล้ว นี่เป็นงูผีตัวมหึมา แถมหน้าเป็นงูกึ่งหน้าคนเข้าไปอีก ยิ่งไปกันใหญ่เลย
การดำเนินเรื่องชั้นหนึ่งจริงๆ ประทับใจที่สุด คือไม่ใช่มีอะไรน่ากลัวๆ มาคอยหลอกหลอนอยู่ตลอดเวลา แต่กระจายอยู่ตลอดเรื่อง ช่วงต้นๆ ของเรื่องจะมีตอนน่ากลัวแทรกเข้ามาที่โน่นบ้างที่นี่บ้างในแบบห่างๆ กัน เป็นเหมือนการปูพื้นให้รู้ว่าผีพรายตนนั้นนี่น่าเกลียดน่ากลัวอย่างไร ร้ายกาจขนาดไหน ที่ปู่ของศักยะเคยเตือนว่าเก็บไว้ไม่ได้นั่นเป็นเพราะอะไร ภัยร้ายที่ศักยะปลดปล่อยออกมานั้นร้ายแรงเพียงไร ความน่ากลัวที่มาเป็นระยะๆ มีช่วงเว้นให้คนอ่านพอหายใจได้บ้างนี่แหละค่ะที่พอถึงตอนน่ากลัวในฉากต่อไปแล้วมันยังคงความน่ากลัวเอาไว้ได้ไม่น้อยกว่าฉากก่อน ทำให้ทั้งเรื่องคงความเข้มข้นไปได้จนจบ แถมยังน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ ด้วย ถ้าเป็นแบบมีอะไรเขย่าขวัญตลอดเวลา ไม่นานคนอ่านจะเริ่มชิน พอชินก็ชักจะเบื่อแล้ว แต่นี่ตรงข้ามเลย เปรียบไปก็คงคล้ายๆ เกลียวเชือกที่เขม็งตึงนิดหนึ่งแล้วผ่อน แล้วเขม็งขึ้นอีก แล้วผ่อนอีก พอเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ ก็ค่อยตึงขึ้นตามลำดับ ฉากน่ากลัวๆ ค่อยๆ กระชั้นขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับสิ่งที่ศักยะก่อขึ้นเริ่มขมวดปมเข้าล้อมรอบตัวเขาเอง แล้วค่อยๆ บีบเข้ามาจากทุกทิศทุกทางจนหาทางออกไม่ได้อีกแล้ว นั่นก็นำไปสู่จุดสูงสุดในเรื่อง คนอ่านวางไม่ลงเลยค่ะทีนี้
ตอนจบของเรื่องนี่สุดยอดค่ะ ไม่ได้เป็นแบบปูพื้นความน่ากลัวของเรื่องไว้เยอะ แต่จบแบบไม่สมน้ำสมเนื้อกับทั้งหมดนั้นเลย เรื่องนี้จบแบบขนลุกขนพองต่อชะตากรรมในท้ายที่สุดของศักยะค่ะ มีอะไรที่ทำให้ประหลาดใจด้วยเมื่อรู้ว่า พราย คือใคร กลายเป็นผีพรายไปได้ยังไง
ใครชอบเรื่องลึกลับ น่ากลัวประเภทอ่านจบแล้วมีสิทธิ์เก็บเอาไปฝันร้ายได้อีกหลายคืนล่ะก็แนะนำเรื่องนี้อย่างแรงค่ะ
คุณว่า " เงาพราย " จะทำออกมาน่ากลัวไหมครับ
