PANTIP.COM : A10166750 [คลิป] .... สงครามชีวิต โอชิน ตอน158 ..... 24 ม.ค. 54 .....{แตกประเด็นจาก A10156884} [บันเทิงวิทยุ-โทรทัศน์]

ความคิดเห็นที่ 4

วันนี้ ฮิโตชิ สง่างามมาก
ตามที่เคยโพสไว้บางแล้วในกระทู้ก่อนๆ
ฮิโตชิไม่ใช่คนปากหวาน พูดจาคำเพราะให้คนประทับใจ
แต่คำพูดตรงไปตรงมาครั้งนี้
บอกถึงความรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณและขอบคุณฮาจึโกะอย่างสูง
การเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงเปิดร้านขายไหมพรมเป็นเพียงการตอบแทนน้อยนิด
เทียบไม่ได้กับสิ่งที่ฮาจิโกะ หญิงสาวนอกสำมะโนครัว
ที่ได้เสียสละเพื่อคนในครอบครัวทาโนะกุระมาตลอด
ชีวิตช่วงหนึ่งของฮาจึโกะจะยังคงเป็นความลับระหว่างพี่น้องคนในตระกูล
แต่ความรักที่มีให้กับพี่สาวคนเดียว จักสำแดงให้เห็นต่อหน้าทุกคน

ในสายตาคนภายนอก(รวมทั้งคนดู)
จะตะขิดตะขวงใจในความเป็นพ่อค้าหน้าเงินเยนของเขาเพียงไหน
ก็ต้องยอมรับว่า ฮิโตชิเป็นคนที่รักพี่ รักน้องรวมไปถึงรักหลานด้วย
นอกเหนือจากนี้ ไม่รู้จะรักไปทำไม....(กับภรรยาตัวเองก็เกือบจะหย่าไปแล้ว)

เอาล่ะ วันนี้ ฮิโตชิได้แสดงส่วน Soft Side ของตัวเองออกมาแล้ว
กูรูคิดว่าถึงเวลาที่จะเดินทางเข้าไปในตัวตนของเขาเสียที

"ฮิโตชิ : ใบไม้ที่ผลัดขั้ว จากพ่อค้า(สายเลือดซามูไร)สู่ทุนนิยมเต็มหัวใจ"

ฮิโตชิ บุตรชายคนที่สองของตระกูลทาโนะกุระ
เป็นอีกตัวละครหนึ่งที่สร้างสีสันและความขัดแย้งให้กับสงครามชีวิตโอชิน

หลายคนเปรียบเปรยเขาเหมือนเป็นตัวป่วน
สร้างปัญหาและความวุ่นวายต่างๆให้กับตระกูล
อีกทั้งชอบหน้าใหญ่ ใจทะยาน(เหมือนพ่อ) มุทะลุ ดื้อดัน
และที่เห็นพ้องต้องกันก็คือ เป็นคนที่เห็นแก่ตัว และเห็นแก่เงินเป็นที่ตั้ง
ไร้ซึ่งเกียรติยศ คุณธรรมอันเป็นมรดกสืบสายเลือดของตระกูลบรรพบุรุษซามูไร

เอาล่ะ...เขาอาจจะเป็นตัวแทนของคนญี่ปุ่นรุ่นใหม่ที่บูชาสินทรัพย์ เงินตราเป็นพระเจ้า
แต่ใช่ว่าจู่ๆเขาเป็นคนตาลุกวาว รักเงินตั้งแต่แบเบาะเสียเมื่อไหร่
ทุกอย่างย่อมมีที่มา ที่ไป

"เกิดในช่วงปรองดอง ด้วยความรักท่วมทด"

แม้ฮิโตชิจะไม่ได้เกิดในช่วงชีวิตที่พูนรัก พูนสุข พูนธนทรัพย์ เหมือนพี่ชายยิ่ว
แต่เขาก็คลอดท่ามกลางความรักที่หวนคืนกลับของพ่อและแม่
เป็นช่วงที่ริวโซตั้งอกตั้งใจทำงานชดเชยความผิดพลาดเมื่อครั้งที่ทั้งคู่อพยพไปอยู่ซาง่า
วันคืนแห่งความระหองระแหง จนทำให้โอชินตกระกำลำบากถึงกับพิการ
และเสียลูกไปกลางสายฝน
ฮิโตชิ จึงเปรียบเสมือนลูกแก้วที่ได้คืนกลับมา
นำความปิติปรีดาชวนปลื้มแก่พ่อแม่นัก
จึงอดไม่ได้ที่ริวโซและโอชิน จะทุ่มเทความรักอย่างท่วมท้น
เพื่อทดแทนความสูญเสียครั้งก่อน
ฮิโตชิ ทำหน้าที่(โดยไม่รู้ตัว) เป็นห่วงโซ่แห่งสายสัมพันธ์ของตระกูลทาโนะกุระ

ดังนั้น แม้พ่อแม่จะทำงานหนักในหรือนอกสถานที่
ยิ่วต้องช่วยดูแลทำงานบ้านพร้อมเรียนหนังสือไปด้วย
แต่เด็กชายฮิโตชิกลับวิ่งเล่น สุขสบายไปวันๆ
ไม่ได้รับรู้เรื่องความยากลำบากในการค้าขาย
ยิ่งมีโนซูมิมาเป็นคู่หู-ลูกไล่ ฮิโตชิยิ่งข่ม ทำตัวเป็นลูกพี่
เวลาทำผิดอะไรก็โทษคนอื่นเสมอ
เมื่อถูกสั่งให้ช่วยงานก็แอบอู้ไปซุกซนตามประสาเด็กๆ
ทั้งริวโซ่และโอชินก็เริ่มเห็นนิสัยที่ไม่งามข้อนี้
แต่ที่เกริ่นมาแล้ว ฮิโตชิคือลูกรักคนล่าสุดก็เลยปล่อยเลยตามเลย
อีกทั้งคู่ก็มุ่งจดจ่อกับการสร้างเนื้อสร้างตัวจนละเลยคำพร่ำสอนตักเตือน
เด็กชายฮิโตชิจึงโตอย่างเด็กเอาแต่ใจตัวเอง ความอดทนต่ำ

"เลือดรักชาติที่เดือดพล่าน แต่เหมือนถูกเชือดเฉือน..ทรยศ"

ความมุทะลุ เลือดร้อนของฮิโตชิ ค่อยๆแจ่มชัดขึ้น
เมื่อธุรกิจของครอบครัวไปเกี่ยวข้องกับกองทัพทำให้ฐานะของตระกูลดีขึ้น
ฉะนั้น ไม่น่าแปลกที่ฮิโตชิจะชื่นชมกองกำลังทหารญี่ปุ่น
เพราะได้นำคุณภาพชีวิตที่สมบูรณ์ให้กับพ่อ แม่ พี่ น้อง
ไม่ต้องจำเจกับงานขายปลาเหนื่อยแสนเหนื่อย แต่กำไรน้อยนิดอีกแล้ว
ในสายตาของเด็กหนุ่มอารมณ์ร้อน กองทัพคือสัญลักษณ์ของฮีโร่
สถานการณ์ขณะนั้นมองไปทางไหน กองทัพคือผู้กำชัยทุกทิศทาง
เมื่อเวลาเด็กๆเล่นบทปะทะทหาร -ข้าศึก
เราจะเห็นฮิโตชิ สมมติตัวเป็นทหารญี่ปุ่นที่รบชนะทุกครั้งไป

เมื่อกองทัพเกณฑ์ทหารไปรบกับข้าศึกเป็นเรื่องเป็นราว
ฮิโตชิจึงไม่รอช้าที่จะถือโอกาสสำแดงตนเป็นวีรบุรุษ
ด้วยความฝันที่จะได้ขับเครื่องบินไอพ่นกวาดไล่ศัตรูให้หนีหัวเซอะหัวเซิง

ทว่า ฝันของหนุ่มน้อยก็กระเจิง
เมื่อญี่ปุ่นประกาศยอมแพ้สงคราม
ในวันที่ฮิโตชิกำลังจะก้าวขึ้นเครื่องบินขับไล่พอดี

ฮิโตชิเหมือนถูกทรยศ
ไหนล่ะ ใครๆที่สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า
ญี่ปุ่นจะชนะเหนือชั้นกว่าฝรั่งผิวขาว
ไหนล่ะ ญี่ปุ่นในฐานะผู้กำชัยจะก้าวขึ้นมาเกรียงไกรในแผนที่โลก
ไหนล่ะ อาณาจักรวงศ์ไพบูลย์ที่ธงญี่ปุ่น
จะปักหลักประกาศศักดิ์ศรีทุกถิ่นที่ย่างขึ้นบก

เขาเกลียดกองทัพญี่ปุ่นที่โกหกมาตลอด
เขาเกลียดผู้บัญชาการทหารสูงสุดที่ห้ามเขาขึ้นเครื่อง
(และถ้าบทละครอนุญาตได้
เขาคงจะเกลียดสมเด็จพระจักรพรรดิที่ประกาศยอมแพ้สงคราม)
ไม่มีอีกแล้ววีรบุรุษผู้พิทักษ์ชาติ
ทุกคนที่เหลือกลายเป็นอาชญากรสงครามไปหมด

นี่คือช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของเด็กหนุ่มเลือดร้อนคนหนึ่งที่ทุ่มเทถวายชีวิตเพื่อชาติ
หากเมื่อชาติทรยศกลับมา เขาก็พร้อมที่จะหันหลังให้ชาติได้เช่นกัน

นับจากนี้ เขาจะทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง
เขาจะเห็นประโยชน์ของตนเหนือชาติ
ลาก่อน ชาติที่(ไม่)รัก

จากคุณ : กูรูขอบสนาม

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 54 22:33:12

ความคิดเห็นที่ 6

"ตะกายฝันพ่อค้ายุคใหม่ น้ำใจลดแต่ทุนล้น"

มีข้อกังขานิดหน่อยว่า
ถ้ามิชิโกะเป็นแค่สาวสวยธรรมดา พ่อแม่ไม่มีฐานะ
ฮิโตชิยังอยากจะแต่งงานด้วยหรือไม่

แม้คาวาเบ้ พ่อของมิชิโกะ
จะไม่ใช่พ่อค้าที่ประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่
แต่เขาก็คือบุคคลที่ฮิโตชิอยากจะประทับรอยเท้าตาม
เป็นพ่อค้าขายเสื้อผ้ามีระดับ ได้แต่งสูทโก้หรู
(ตัวเองอุตส่าห์ไปตัดมาตอนสมัครงานห้างสรรพสินค้าที่โตเกียว)
ไม่ต้องเหม็นคาว เปื้อนเลือดปลาทุกวัน
ไม่ต้องเหนื่อย ปากเปียก ปากแฉะ ตะโกนขายปลาสดๆจ้า
ที่สำคัญ ขายเสื้อผ้าชุดนักเรียนชุดหนึ่งกำไรเยอะกว่า
แถมขายไม่ได้ ของก็ไม่บูด ไม่เน่า ไม่เสีย
(ซึ่งเหมาะมากกับคนที่มีความอดทนน้อยอย่างฮิโตชิ)

ฉะนั้น จึงไม่น่าแปลกใจที่ชายหนุ่มว่าที่ลูกเขยจะหูผึ่ง
ฟังคำแนะนำทฤษฎีการค้า Self Service จากว่าที่พ่อตาอย่างกระตือรือร้น
แถมยังออกปากเชิญชวนให้ร่วมสัมมนาเปิดหูเปิดตาอีกด้วย
ทั้งๆที่รู้ว่า คาวาเบ้ยอมยกลูกสาวให้แต่งงาน
เพราะหวังผลประโยชน์การค้าร่วมกันต่างหาก

สถานที่ตั้งของร้านทาโนะกุระในภาษาการตลาดถือว่าเป็น Strategic Location
แปลง่ายๆ....ฮวงจุ้ยร้านชั้นเลิศ ติดสถานีรถไฟ คนเดินไปมานับหมื่น นับแสนต่อวัน
ได้ที่ดินมาแบบปฎิหาริย์จริงๆ

เมื่อโอชินปฏิเสธความช่วยเหลือด้านเงินลงทุนในการเปลี่ยนโฉมร้านใหม่
ทำให้คาวาเบ้หน้าตึง ส่วนฮิโตชิก็หน้าตูบ
แต่กระนั้นพ่อค้าผู้ผ่านกรำชั้นเชิงการค้าอย่างคาวาเบ้ก็ไม่ย่อท้อ
พยายามสานสัมพันธ์ต่อไป
เพราะเป็นมิตรย่อมดีกว่าเป็นศัตรู แน่แท้

ส่วนฮิโตชิเองเล่า เมื่อมีพ่อตาสนับสนุน
มีแม่ออกเงินลงทุน มีพี่สาวฮาจึโกะออกแรง
(แล้วก้อมีมิชิโกะ ภรรยาซึ่งไร้คุณสมบัติใดๆอันจะเกื้อหนุนต่อการทำธุรกิจ)
ครานี้ก็ทะยานติดปีก ทำความฝันให้เป็นจริง
หลายๆเรื่องถึงจะขัดหู ขัดตาขัดใจโอชิน
เพราะมุ่งคิดสะระตะคำนวณดีดกลับเป็นตัวเลขเงินๆทองๆ
เช่น ให้น้องสาวเลิกเรียนมหาวิทยาลัยและแต่งงานกับฮะจึโนริ
ก็เพื่อดึงเพื่อนร่วมรบให้อยู่ทำงานเป็นหลงจู๊ที่ร้านต่อเนื่อง
(เอ..แต่ภรรยาที่เกียจคร้านกลับไม่มองเป็นผลขาดทุนเลยสักแอะ)

ความสำเร็จเริ่มต้นกลายเป็นบันไดสู่ความมั่นใจในขั้นถัดไป
ตะกายความฝันของพ่อค้าที่ไม่จบมัธยมอย่างสมศักดิ์ศรี

ธุรกิจถึงเวลาขยายตัว ฮิโตชิก็ไม่รอช้าที่จะจับ ฉวย ฉก โอกาสนั้นมา
แม้จะกระทบกระทั่งกับความเป็นอยู่ของชาวบ้าน
รองประธานหนุ่มแห่งร้าน self service ทาโนะกุระก็ไม่สนใจ
(ก็บอกแล้วไง ผ่านความตายมาถึงขนาดนี้ อะไรๆก็ทำได้ทั้งนั้น)
ผลิตผลจากความกล้าบ้าบิ่นของสงครามโลกครั้งที่ 2
หล่อหลอมให้ฮิโตชิกลายเป็นคนที่มองสรรพสิ่ง
เป็นการตีประเมินคุณค่า (กระทั่งงานฝีมือการปั้นของโนซูมิ)
ทุกครั้งของการตัดสินใจ ก็เพื่อปูทางธุรกิจของตระกูล
ที่เขารั้งตำแหน่งมือวางอันดับหนึ่ง

จนกระทั่ง การตัดสินใจครั้งล่าสุด
ที่ก้าวล่วงล้ำอาณาจักรของบุรุษเดียวในใจโอชิน

แม้ฮิโตชิไม่มีโอกาสขี่เครื่องบินขับไล่ข้าศึกให้พ้นจากน่านฟ้า
แต่วันนี้ เขาได้ขี่ยานยนต์แห่งทุนนิยมที่อาศัยทรัพย์สินเงินตราขับเคลื่อน
กำจัด ขับไล่ คู่แข่งขันออกจากพื้นที่ แล้วสวมครองเอกสิทธิ์
เป็นการเรียกคืนเกียรติยศและความภาคภูมิใจของตัวเองกลับมา

ในโลกของธุรกิจ วิถีชีวิตที่ดิ้นรนโดยเริ่มต้นจากศูนย์หลังพ่ายสงคราม
ได้บ่มเพาะพ่อค้าแบบฮิโตชิมากมาย
มองไกลและเล็งผลลัพธ์แบบ Result Oriented
คิดการณ์ใหญ่ ใช้ความไวบนการกระทำ ผายมือรับระบบทุนนิยมเต็มตัว
สลัดทิ้งความเนิบช้า เคร่งครัดกฏเกณฑ์แบบวิถีบูชิโดโบราณออกไป
จึงทำให้ญี่ปุ่นสร้างชาติได้อย่างรวดเร็ว

แต่ฮิโตชิก็อาจจะนึกไม่ถึงว่า
ในระบบทุนนิยม ไม่ใช่เงินตัวเดียวที่จะตัดสินชัยชนะ
ขุมพลังที่เหนือกว่าต่างหากที่จะแปรเปลี่ยนโชคชะตาได้ในฉับพลัน
ใครใหญ่กว่าก็พร้อมจะบดขยี้ผู้ที่อ่อนแรงกว่า
มันคือการทบศพสู่ดวงดาวโดยแท้

แล้วฮิโตชิล่ะ หลังจากข้ามศพคนอื่นไปแล้ว
เมื่อถึงคราตัวเอง วันใดที่พลาดพลั้ง
ได้เตรียมพร้อมหรือยังที่จะเป็นศพทบให้คนอื่นก้าวข้าม

คราวหน้าถึงบทบาทของโนซูมิแล้ว
ขอทิ้งทีสเซอร์ไว้ตรงนี้

โอบดินประคองไว้
ปั้นแต่งเล่าเรื่อง
โมงยามค้อมคำนับ
แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 54 19:39:00

จากคุณ : กูรูขอบสนาม

เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 54 22:45:38