 |
ทรานไม่ละเอียดเท่าไหร่นะคะ
อ่านไปพลางๆ รอทรานพี่เชอรี่อีกทีนะคะ ^^
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Cr.DDuk @ SeoHwa Soompi
Eng to Thai by : Bellatrix
<ฮยอน,
พบเพื่อนๆสามีภาค 2>
Y: โอ้ มาแล้ว.
<เครื่องดื่มออกมาแล้ว>
Y: เมื่อก่อน พวกเราดื่มอะไรแบบนี้เลยไม่ได้เลยนะ.
S: ตอนที่ยงโอปป้ายังเด็ก, เขาเป็นคนยังไงคะ.
F: เขาบ้าบอยิ่งกว่านี้อีกนะ.
F: เขาเป็นคนสร้างบรรยากาศน่ะ.
<แน่นอนอยู่แล้ว!>
S: จริงเหรอคะ?
F: เขาจะร้องเพลงและแรปตลอดเวลาเลย. เขายังเป็นพวกชอบเลียนแบบอีกด้วยล่ะ.
JW: OY ท้องผมม!
<แม้กระทั่งตอนที่เขายังเด็ก ก็เป็นพวกชอบเลียนแบบ?>
F: เขาทำมันเยอะเลยนะ. ตาฉันแดงมั๊ยอ่ะ?
F: (คนทราน Eng บอกว่าไม่เข้าใจศัพท์สแลงตรงนี้ค่ะ!)
<นี่คือสิ่งที่ยงเล่นไปเรื่อย ตอนที่เขาเป็นเด็ก>
F: ไม่ใช่ยงนะ, ตอนที่เขาเรียน ม.ต้น เขาก็เริ่มอัดเพลงแล้ว
Y: ผมอัดเพลงจนเพื่อนบ้านบ่นว่าผมเสียงดังเกินไปแล้วนะ
<ตั้งแต่นั้นเขาก็หลงรักในเสียงเพลงเอามากๆ!>
<เสียงโทรศัพท์ของยงดังขึ้น>
Y: หวัดดี?, โอ้! นั่น Dongyoung เหรอ?
<เพื่อนที่สนุกสนานมากกว่า Jungshin?!>
Dongyong: ถ่ายฉันด้วยสิ!
<เพื่อนที่ตะโกนว่า ถ่ายฉันด้วยสิ! >
Y: นายอยู่ไหนเนี่ย?
<ใครกันนะ?>
DongYong: นายอยู่ในปูซานรึเปล่า?
Y: ฉันอยู่ในปูซาน.
<Dongyong อยู่ในกองทัพ>
DongYong: นายอยู่ในปูซานเหรอ!? ฉันก็เหมือนกัน!?
Y: นายอยู่ในปูซานเหรอเนี่ย?!
<บังเอิญว่าเพื่อนก็อยู่ในปูซานงั้นเหรอ?>
DongYong: ฉันลาพักอยู่ ตอนนี้น่ะ. นายอยู่ไหนเหรอ?
Y: จริงเหรอ!? ดีมากเลยย,
นายไม่ได้โกหกใช่มั๊ยเนี่ย?
DongYong: ช่ายแล้ว ฉันโกหก.
<เพื่อ นที่เล่นไปเรื่อยตลอดเวลา!>
<เพื่อนจากปูซานที่อยู่ในกองทัพโทรมาหา
>
Y: รู้มั๊ย ว่าคนนี้เป็นใคร?
S:
. นั่น นั่นมัน
Y: เพื่อนคนที่บอกว่า ถ่ายฉันด้วยสิ! ในวีดีโอไง.
DongYong: ถ่ายฉันด้วย ถ่ายฉันด้วย!
<มันเป็นเรื่องน่าละลายใจ ที่เขาไม่ได้อยู่กับเพื่อนๆ>
Y: พูดอะไรกับซอฮยอนซักนิดสิ.
DongYong: โอ้, ให้เธอมาคุยเลย.
S: สวัสดีค่ะ?
<ในสำเนียงโซล>
DY: สวัสดีครับ,เป็นยังไงบ้างครับ?
F: เสียงเขาเปลี่ยนไปเลยนะ!
Y: ว้าววว, นายเป็นทหารจริงๆเหรอ. อย่าลืมสำเนียงนายสิ!
<พูดอีกครั้งนึง >
S: สวัสดีค่ะ?
DY: คุณชอบยงจริงๆรึป่าวครับ?
S: ค่ะ ค่ะ! ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนคะ?
DY: ผมอยู่ใน Kawangdo . ผมพยายามปกป้องเมืองนี้อย่างสุดความสามารถ.
S: เข้มแข็งไว้นะคะ!
DY: โอ้, ผม
ผมจะเข้มแข็งครับ
.
F: เขามีความสุขกับมันนะ.
MC: เพื่อนๆทั้งหมดของเขาบอกว่าเขามีความสุขกับมัน.
DY: ได้โปรดชอบยงให้มากกว่านี้อีกนะครับ
S: ได้ค่ะ.
DY: เขาเป็นเด็กที่ต้องการความรัก. ตั้งแต่เขาอยู่ใกล้ผมมากๆ, เขาก็ไม่ได้รับความรักมากนัก.
<โทนเสียงของยงนั้น
>
<อับอายยยยย>
DY: ฮะฮะฮ่า
แล้วฉันจะโทรมาหาใหม่นะ. โชคดีนะ!
<และ DY ก็จบการสนทนาทางโทรศัพท์ของเขา>
S: โอ้ ตลกมากเลยค่ะ.
<ความกังวลหายไปนิดหน่อย>
F: ฉันกลัวอ่ะ.
Y: เธอกลัวอะไรล่ะ?
F: คนอื่นๆจะได้ดูทั้งหมดนี้ไง
Y: ใครที่ไหนอ่ะ?
F: ในสตูดิโอน่ะ.
F: ย่าาา, จินอุนจะต้องเห็นนี่แน่ๆเลย.
MC: โอ้ เธอชอบจินอุนเหรอ!
<กว้างขวาง>
<เยจี, แฟนคลับจินอุน?>
JW: โอ้ เดี๋ยวนะ เธอบอกว่าเธอชอบผมเหรอ? อาอิกู~
Y: หน้าเธอแดงหมดแล้ว, เยจี
F: ไม่สมหวังหรอก, ไม่สมหวังหรอก, ไม่สมหวังหรอก
Y: เธอพับผ้าเช็ดปากทำไมล่ะ!?
<ณ เวลานี้>
S: รอสักครู่นะคะ
.
<คาดหวัง, คาดหวัง>
JW: สวัสดีครับ?
S: สวัสดีค่ะ!
<เสียงผู้ชายหนิ!>
S: จินอุน !
F: โอ้! ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!!
<จินอุนนั่นเอง>
<ช็อคคค>
S: นี่ฉันเองนะ, ซอฮยอนเอง.
<ฮยอน, ผู้ที่อยากใกล้ชิดเยจี>
<โทรหาจินอุนเพื่อสนิทกับเยจี>
S: ตอนนี้, ฉันอยู่กับเพื่อนของยงฮวาโอปป้า, และก็มีพี่สาวที่เป็นแฟนคลับเธอด้วย.
JW: โอ้ จริงเหรอ?
S: ใช่แล้ว. รอแป๊บนะ, ฉันจะส่งโทรศัพท์ให้เธอ.
<ในทันที, ส่งโทรศัพท์ให้เยจี>
JW: โอ้ โอเค โอเค.
F: ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!... สวัสดีค่ะ?
JW: สวัสดีครับ.
F: นั่นคุณจริงๆเหรอคะ?
<อย่างแรก เธอเช็คว่าเป็นเขาจริงๆ>
F: ตอนนี้คุณทำอะไรอยู่คะ?
JW: โอ้, ตอนนี้ผมออกกำลังกายด้วยตัวเองอยู่น่ะครับ
JW: ตอนนั้นเป็นเวลาออกกำลังกายน่ะครับ
F: ยินดีที่ได้พบคุณค่ะ.
Y: ทำไมเธอถือโทรศัพท์อย่างงั้นอ่ะ!?!
MC: เธอคง แค่อยากเห็นหน้าเขา
.
F: ฉันไม่อยากให้เขาผิดหวัง ตอนที่เขาเห็นหน้าฉัน.
MC: เธอไม่อยากทำให้คุณผิดหวังน่ะ
JW: โอ้ ผมไม่ผิดหวังเลย!
F: คุณอย่าผิดหวังนะตอนที่เห็นหน้าฉัน.
MC: เขาไม่ผิดหวังหรอก.
Y: โอ้ ว้าว, ทำไมเยจีอายยังงั้นล่ะ?
F: ฉันจะไปคอนเสิร์ตคุณค่ะ!
JW: คอนเสิร์ต, วันที่ 24, 25 ธันวาคมนะครับ
..
Y: จินอุน~ อย่าโปรโมทสิ
. (คนทราน Eng บอกว่าตรงนี้ไม่รู้ว่าพูดว่าอะไรค่ะ.) หน้าเธอแดงไปหมดแล้ว!
JW: แล้วเจอกันนะ!
Y: โอเค
F: แต่
ฉันมีแฟนแล้วนะ.
<แต่ฉันมีแฟนแล้วนะ!!!!>
MC: เธอมีแฟนแล้ว!
JW: โอ้ อะไรเนี่ย!
MC: พวกเขาเป็นแฟน.
<กับการที่พวกเขารู้จักอีกฝ่ายมากขึ้น>
MC: นั่นเป็นเรื่องที่ดีนะ.
MC: มันเป็นขนมปังเหรอ?
MC: มันเป็นขนมปังน้ำผึ้ง.
Y: โอ้ มันดีมากๆเลยนะ.
MC: เขาอยากกินในขณะที่ SNSD อยู่ต่อหน้าพวกเขายังงั้นเหรอ? เขาไม่ได้เคี้ยวอย่างถูกต้องนะน่ะ.
F: ตั้งแต่คุณอยู่กับยงมากๆ, มีอะไรที่อยากจะถามรึเปล่า? เช่น ทำไมเขาเป็นแบบนั้น
อะไรแบบนี้?
S: อืมมมมมมม
, ตอนที่เขาอารมณ์เสียเขาเป็นคนประเภทที่จะพูดออกมาง่ายๆรึเปล่าคะ?
F: เขาชอบอารมณ์เสีย อย่างนั้นใช่มั๊ย?
<เป็นอย่างที่สงสัย>
F: เพราะฉันอยู่ตรงนี้ฉันพูดได้ใช่มั๊ย ? เขามีความรู้สึกของเด็กน่ะ?! ฉันหมายความว่า คุณจะเข้าใจสิ่งนี้
เมื่อเขาอารมณ์เสียถ้าคุณทำอะไรเพื่อเขาบางอย่าง เขาจะไม่อารมณ์เสียไปมากกว่านั้นอย่างเร็วเลยล่ะ.
<ตอนนี้ เศร้าใจ, เศร้าใจ>
F: เขาไม่พูดอะไรเลยในตอนนั้นแต่จะพูดออกมาในตอนหลังน่ะ.
Fs : เพื่อนๆ
ฉันเศร้าใจ
<ถ้าไม่มีเพื่อนๆ, ซอฮยอนก็ไม่รู้ด้านนี้ของยง>
<เพื่อนๆ เตรียมบางอย่างมาสำหรับคู่รัก>
F: ฉันมีบางอย่างจะให้พวกเธอด้วยล่ะ.
Y: อะไรอ่ะ?
<คาดหวัง, คาดหวัง>
S: โอ้ นี่อะไรเหรอคะ? ขอบคุณมากนะคะ.
<เพื่อนๆ เตรียมบางอย่างมาเป็นพิเศษ>
F: มัน
มัน มันคือ..ของขวัญแต่งงานของคุณน่ะ.
S: ว้าวว, โอ้ จริงเหรอคะ?
<ของขวัญก็คือ
เสื้อคู่ที่น่ารัก!>
S: ว้าว น่ารักค่ะ!
MC: ว้าว มันน่ารักนะ!
S: ขอบคุณจริงๆค่ะ
F: ใส่ตอนนี้เลย, ใส่เลย!
S: คุณอยากให้ฉันใส่ตอนนี้เลยเหรอคะ?
F: แค่ใส่มัน
ครั้งเดียว.
< หลังจากนั้นสักครู่>
F: ตบมือ ๆ!
Y: เธอมีอะไรอีกรึเปล่า!?
F: ฉันยังมีบางอย่างอีกนะ.
Y: ฉันรุ้ว่าต้องมีอะไรอีกฉันเลยถามไง.
<ของขวัญเป็นซองจดหมายสีขาว?>
Y: นี่อะไร?
F: ซอฮยอนต้องดูมันนะ.
S: อันนี้เมื่อไหร่คะ?
MC: โอ้ ว้าว! น่ารักจังเลย!
<รูปของสามีสมัยเด็ก>
MC: ว้าว เขาดูดีตั้งแต่ตอนนั้นเลยนะ!
<น่าทึ่ง , น่าทึ่ง>
MC: ทรงผมนั่นคล้าย Lee So Llong เลย
S: อันนี้เมื่อไหร่คะ?
<ของขวัญพิเศษ สำหรับซอฮยอน>
Y: ฉันคิดว่านั้นเป็นช่วง ม.ต้นนะ.
S: นี่ใครคะ?
<ฮยอน, นี่ใครคะ >
F: นั่นคือ
เป็นแค่เพื่อนสนิทน่ะ
MC: ใช่เลย เมื่อคุณมีแฟนคุณจะสวยขึ้น. (จิ้น : น้องซอก็สวยขึ้นนะ หรือน้องจะมีแฟน 555)
<ไม่นะ >
S: นี่ออนนี่เหรอคะ (พูดกับเยจี).
F: อะไร?
<ทันใดนั้น>
<เป็นเพราะซอฮยอน, ระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง>
S: นี่มัน?
F: ปัจจุบันไม่สำคัญเท่าไหร่หรอก.
F: ฉันรู้ว่ามันอยากที่จะเข้าใจความรู้สึกของเขาและและมันก็น่าโมโห, แต่ยงเป็นคนที่อบอุ่น. อย่าเก็บความรู้สึกไว้และแค่บอกเขาทุกๆอย่าง.
MC: เพื่อนของเขาดีมากเลยนะ.
MC: พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีเลยล่ะ.
<เพื่อนผู้มีหัวใจดีเยี่ยม.>
F: ตอนหน้าหนาว, เขาชอบไปเล่นสกี.
S: โอ้
F: เขาเล่นสโนว์บอร์ดได้ดีทีเดียว.
MC: โอ้ เขาเล่นสโนว์บอร์ดเป็น?
MC: ย่าาาา, เขาเล่นสโนว์บอร์ดเป็นด้วย.
S: คุณสอนฉันได้มั๊ยคะ?
Y: ไม่.
S: ทำไมล่ะคะ?
Y: ถ้าคุณเรียน ผมก็เล่นสโนว์บอร์ดไม่ได้น่ะสิ
<อาอิกู~>
S: อะไรคะเนี่ย? โอ้ จริงๆเลยค่ะ
<แม้แต่ตอนอยู่ต่อหน้าเพื่อนก็ยังเป็นแบบนี้>
Y: ผมจะสอนคุณ!~
S: เข้าใจแล้วค่ะ
F: ตอนที่คุณเจอยง, เขาใจดีมาก, และดูแลคนอื่นดีมาก.
<เพื่อนๆพูดอย่างอบอุ่นก่อนที่จะจากไป>
<คิด, คิด>
<คิดอย่างเคร่งเครียดว่าจะพูดอะไรต่อ>
F: ฉันจะคอยดูพวกคุณนะ, ขอให้มีความสุขนะ.
<และนี่เป็นวิธีที่เพื่อน DH จบการสนทนา>
S: ขอบคุณค่ะ.
<ล้อเล่น>
<Eukhuh โอปป้า>
S: ฉันมีภาระเพิ่มมากขึ้นเลย.
<อาอิกู~>
<โดนขัดจังหวะ>
F: อืม
แสดงด้านอื่นๆทั้งหมดของคุณ, คู่รักสู้ๆ, แต่อย่าแตกแยกกัน. อย่าให้เรื่องอื้อฉาวระเบิดออกมานะ.
<เรื่องอื้อฉาวอะไร!?>
F: ย่าาาาาา~
S: ขอบคุณมากๆค่ะ.
S: ถ้าคุณรู้จักเพื่อนๆของเขา, คุณจะรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง
. นั้นเป็นสิ่งที่คนที่อายุมากกว่าบอกฉัน . โอ้ เขามีเพื่อนที่ดีมากค่ะ.
<สามีมีเพื่อนที่ดี>
S: ฉันคิดว่าเขาดูดีมากขึ้น ในตอนนี้
<สามียงดูดีมากขึ้น>
S: แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ฉันรู้สึกถึงพวกเขา ฉันอยากเจอเพื่อนๆฉันบ้างจริงๆค่ะ.
< ในช่วงเวลาสั้นๆ เธอคิดถึงพวกเขา>
<ยงเรียกร้องให้มีการถ่ายรูป>
S: น่ายินดีมากที่ได้พบพวกคุณทุกคนค่ะ.
F: พวกเราเสียใจมากเลย (?)
<การพบปะครั้งพิเศษระหว่างคู่ยงซอ>
F: เฮ้! ฉันหลับตาอ่ะ!
<และ อีกครั้ง!>
<ถ่ายรุปกับฮยอน.>
Y: ไปกันเลย.
<และนี่คือการพบกับเพื่อนสามี>
<หลังจากเพื่อนๆจากไป>
Y: ฮะฮ่า
S: นี่คือที่ไหนคะ?
Y: ที่นี่เหรอ
?
<ไม่ว่าเขาจะไปไหน, เขาจะพาภรรยาไปกับเขาด้วย, ยง>
S: นี่คือที่ไหนคะ?
Y: นี่คือสถานที่ที่ จอง ยงฮวา ใช้เวลาเกือบทั้งวันอยู่ที่นี่.
S: ฮ่า! ฉันรู้ค่ะ. โรงเรียนของคุณใช่มั๊ยคะ!
<สามียงจะพาภรรยาไปไหน >
<สถานที่นั้นคือ
?>
Y: คุณรู้มั๊ยสถานที่นี้อยู่ไหน?
MC: โรงเรียน!
S: โอ้ ว้าว โรงเรียน! ว้าวว!
<โรงเรียนมัธยมของสามียง!!>
Y: ทำไมคุณรู้สึกดีขึ้นทันทีเลยล่ะ?!
S: ฉันหมายความว่า มันยังไม่นานนักที่คุณเรียนจบออกมา.
<ผ่านมา 3 ปี ตั้งแต่จบการศึกษา>
Y: มาถึงแล้ววว. ว้าว! มันเปลี่ยนไปหมดเลย!
MC: นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณจะพูดเมื่อคุณอายุเท่าพวกเรา?
MC: ช่ายเลย, นั่นเป็นสิ่งที่คุณจะพูดหลังจากผ่านไปประมาณ 20 ปี.
Y: โอ้! ตอนนี้นักเรียนยังเรียนอยู่เลย. อ่า, ฉันรู้, โรงเรียน Namsan ทำได้ดี.
MC: โอ้ นี่เป็นที่ที่เขาเล่นบาสเกตบอล.
Y: สวัสดี!
นอกเฟรม : นี่คือรุ่นพี่จอง ยงฮวา
<น่าสนใจ>
<น่าสนใจ>
Y: ปี 3 ห้องแรก. นั่นมัน
ใช่แล้ว.. นั่นไง.
MC: คุณเคยเจอ alma mater ของคุณมั๊ย หลังจากเรียนจบ?
MC: โอ้, ฉันไปที่นั่นมาก่อน.
MC: ไม่อาบน้ำ, alma mater,
(alma mater คืออะไรเบลล์ก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ TT)
MC: นั่นคือ alma mater~
MC: ใช่เลย ฉันไปที่นั่นมาก่อน. ตั้งแต่ฉันมีชื่อเสียง ฉันก็กลับไปโชว์ที่นั่น ฉันบอกว่าฉันเป็นใคร ใช่แล้ว ฉันกลับไป ฉันกลับไปพร้อมกับความรู้สึกดีๆ.
MC: คุณรู้สึกดีตอนที่คุณอาบน้ำเหรอ!?
Y: คุณอยากเล่นที่โรงเรียนไหม? มาถึงแล้วนี่นา.
S: โรงเรียนเหรอคะ?
Y: คุณเป็นพวกนักเรียนดีเด่น.
S: ฮะฮ่า
<นักเรียนดีเด่น>
<นักเรียนยงที่ไม่ต้องเป็นห่วง>
<ระยะห่าง>
S: คุณทำอะไรคะเนี่ย?
<นักเรียนที่หลบหนีการลงโทษ>
S: เธอ มานี่เลย! นักเรียน! ทรงผม! ทรงผม!
<นักเรียนยง ผมยาว>
Y: ผมเหรอ?
S: เธออยู่ห้องไหน?
Y: ผมอยู่ปี 3 , ห้อง 1 ครับ..
Y: คุณไม่สามารถผ่านไปตรงกลางได้
<นั่นเป็นวิธีที่สามีมองในขณะที่หลบหนีการลงโทษ>
S: อย่างนั้น นี่คือที่ที่คุณเคยอยู่มาก่อน. ฉันสงสัยมาตลอดว่าโรงเรียนแบบไหนที่คุณเรียน.
<ภรรยาชอบมัน, สามีก็ชอบเหมือนกัน>
Y: โรงเรียน namsan. คุณอยากเขียนข้อความทิ้งไว้แล้วค่อยไปไหม?
S: ที่ไหนคะ?
<ที่ห่วงบาสเกตบอล?>
Y: ตรงกลาง?
S: โอเค
Y: เราควรเขียนอะไรดี? เราจะเขียนมันยังไงล่ะ?
S: ด้วยหินหรืออะไรบางอย่างคล้ายๆกิ่งไม้?
Y: โอเค, เริ่มจากตรงนี้นะ.
S: เริ่มจากตรงนี้เหรอคะ?
Y: ใช่.
S: ฉันต้องใช้เวลานานแค่ไหนนะ?... ฉันไม่รู้เลย.
Y: ยง- ซอ. มาที่นี่
มันดูเบี้ยวนิดๆนะ.
S: ถึงแม้มันจะเบี้ยวนิดๆแต่ก็โอเคนะคะ.
<เช้าวันต่อมา>
<ท๊าดา!>
<ยงซอมาที่นี่>
MC: ว้าว เช้าวันต่อมา เมื่อนักเรียนมาเห็น
.
<รุ่นพี่จอง ยงฮวา มาที่นี่!>
Y: การพบปะสนุกมาก, การพบกับเพื่อนเก่าสนุกจริงๆครับ,
< กับภรรยา, ทริปของยงที่ปูซาน>
Y: การได้เจอแม่ก็ดีมากจริงๆ. แต่ทั้งหมดนั้น, ผมชอบที่ซอฮยอนรู้จักผมดีขึ้น. และเรายังสร้างความทรงจำมากมายอีกด้วยครับ.
<อะไรเป็นสิ่งที่สามีค้นพบระหว่างทริปปูซาน?>
S: ฉันเชื่อว่าเขาเหมือนเดิมค่ะ. เขาขี้เล่น, กระตือรือล้น และเชื่อถือได้. เขาทำอะไรผิดพลาดรึเปล่า? ^^
ถึงแม้ว่าฉันไม่ได้อยู่กับยงโอปป้าในอดีต, หลังจากเห็นว่าเขาเป็นยังไง, ฉันชอบที่เขาเป็นอย่างนั้นค่ะ. ฉันคิดว่าฉันสามารถเห็นตัวตนของเขาได้ชัดเจนมากขึ้นแล้วในตอนนี้.
MC:ว้าว, ซักพักแล้วนะที่เราไม่ได้เห็นบ้านของพวกเขา.
<เสียงผิวปากเวลา 9 am>
<ยุ่ง ยุ่ง>
<นั่นคือสามียง!>
MC: นั่นมันหลังจากที่พวกเขากลับจากปูซาน.
MC: เขาทำอะไรหล่นน่ะ?
MC: ซอฮยอนไปไหนล่ะ?
< สามียงทำอะไรอยู่ในตอนเช้า?>
MC: คุณคิดว่าเขากินอาหารเช้ารึยัง?
MC: และภรรยาขังนอนหลังอยู่?
<รู้แล้วว!>
MC: อ่าาา!
MC: สามีจองงง! คุณทำได้ดีทีเดียว!
MC: นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมโต๊ะเข้าไปอยู่ในเตียง! เหมือนเตียงในโรงพยาบาล!
Y: 6 ช้อน.
<ในอีกห้องนึง>
<เธอนอนหลับสบายรึเปล่า?>
<ระมัด ระวัง>
Y: หลังจากการแสดง Hoot, เธอก็ตรงไปญี่ปุ่นเลยครับ, ดูเหมือนว่าเธอจะได้นอนแค่ 1-2 ชั่วโมงเท่านั้นเอง.
ตั้งแต่เธองานยุ่งทั้งหมดที่ผมทำได้คือทำอาหารให้เธอทานครับ. (จิ้น : เป็นห่วงน้องมากใช่มั๊ยยงงงง)
<ผมคือ สามี ยง~>
Y: และตอนนี้, ฉันกำลังจะใส่หัวหอมลงไป.
<ในตอนนี้ นี่คือ
?>
MC: เขาทำอะไรน่ะ?
MC: เนื้อ?
<เราเห็นวิธีการใส่เนื้อลงหม้อแบบนี้จากไหนนะ?>
<เป็นอย่างที่คาดไว้, จากสามีของซอฮยอน>
MC: แต่ เขากำลังทำอะไรอยู่น่ะ?
<กับเนื้อที่ใส่ในหม้อ, เขาทำอะไรนะ?>
MC: มันดูเหมือน ชาบู ชาบู!
MC: แต่เขาใส่เสื้อลงในหม้อนะ.
MC: โอ้.. เนื้อวัว
<เนื้อถูกใส่ลงไป >
<สไตล์ญี่ปุ่น กิวด้ง>
MC: โอ้ กิวด้ง.
MC: มันจะอร่อยมั๊ย?
MC: โอ้!เขาทำได้ดีเลยนะ.
MC: ใส่พริกบางอบ่างลงไป.
<สีเขียว>
MC: โอ้ มันดูน่ารักนะ.
<ระมัด, ระวัง>
MC: เขาจะปลุกเธอยังไงน่ะ?
Y: ซอฮยอน~ (เสียงหวานมากกกกกกกกกกกกกกกก)
S:
อืมมมม อาหาร?
S: (อะไร) อาหาร?
Y: ผมทำอาหารแล้ว, มากินเถอะ.
S: จริงเหรอคะ?
<สามีทำอาหารเช้า?>
MC: โอ้ เธอยังน่ารักอยู่เลยนะ.
MC: ผู้หญิงจะดูน่ารักหลังจากตื่นนอน.
MC: มันเป็นความจริงเหรอ ที่ผู้หญิงจะน่ารักหลังจากตื่นนอน?
MC: อืมมม... ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนอ่ะนะ.
<ลืมตาไม่ขึ้น>
Y: ย่าาาา~
S:ว้าว.
<การทำอาหารครั้งแรกของสามี>
Y: ลองสิ.
S: ฉันจะกินให้อร่อยค่ะ.
Y: กินเร็วๆสิ! กินเร็ว!
S: ถือไว้ก่อนค่ะ!
Y: เร็ว!
<ในที่สุด, การลองชิมครั้งแรกของซอฮยอน>
MC: หลังจากเธอกลับมาจากปูซาน, ปากเธอกว้างขึ้น!>
Y:มันอร่อยใช่มั๊ย?
S: ใช่ค่ะ.
Y: ตอนผมอยู่ญี่ปุ่น ผมทำบ้างบางครั้งน่ะ.
S: โอ้ จริงเหรอคะ?
Y: กิน กิมจิสิ.
<เขาตักกิมจิให้
>
S: ขอบคุณค่ะ.
Y: มันไม่ใช่กิมจิที่คุณทำนะ.
S: มองครั้งแรกฉันก็รู้แล้วค่ะt.
Y: คุณอยากได้น้ำมั๊ย?
< เอาน้ำมาให้ภรรยา
>
<ฮยอน, กำลังกินเหมือนกับมันอร่อยจริงๆ>
MC: โอ้ ตอนนี้ฉันอยากกินมั่งอ่ะ.
Y: มันอร่อยใช่มั๊ย?
Y: มันไม่ยากเกินไปสำหรับคุณใช่มั๊ย?
S: มันก็ยากค่ะ, แต่ตอนนี้ฉันแข็งแรงแล้วค่ะ.
Y: คุณนอนอ้าปากด้วย.
S: อชี่~
Y: จริงๆนะ! คุณจำไม่ได้ว่าเอากำปั้นผมใส่ลงไปใช่มั๊ย? (ว่าน้องนอนอ้าปากกว้างเหรอยงงงง)
S: โอ้ จริงเหรอคะ! ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย.
Y: ซอฮยอน
S: คะ?
Y: ผมได้ยินมาว่าตอนที่คุณไปเจอแม่ผม, คุณเขียนในไดอารี่.
S: โอ้! คุณรู้ได้ไงคะ?
<ลิสต์คำถามที่จะถามของฮยอน>
Y: ผมรู้นะ.
S: คุณหาเจอได้ยังไงคะ?
Y: ผมรู้ทั้งหมดแหละ! เอามาให้ดูซะดีๆ.
S: ไม่มีทาง!
Y: คุณโกรธทำไมเนี่ย?
S: ฉันหมายความว่า
ไม่มีทางค่ะ~
Y: ผมจะดูไดอารี่!
S: รอแป๊บนึง (สำเนียงปูซาน) (ไปหัดพูดจากไปจ๊ะซอจู)
MC: เธอพูดกันเองด้วย
S: ทำไม !?
MC: เธอยังพูดกันเองอยู่เลย
< ไดอารี่ที่ยงสงสัย>
MC: น่ารักนะ.
S: คุณดูไม่ได้ค่ะ!
Y: ทำไม!?
MC: ทำไมเขาอยากจะดูมันตอนนี้?
MC: เพราะเธอซ่อนมันไว้.
MC: ทำไมเธอเอามันออกมาถ้าเธอไม่อยากให้เห็นมัน?
S: แป๊บนึง. แป๊บนึง!
Y: ผมเหมือนหมามั๊ย ตอนนี้?
S: รอก่อน! (เธอพูดเหมือนกันสั่งหมา)
MC: น่ารักจังง~
S: นั่ง!
<นั่งแล้ว
อะไร?>
<ในที่สุดก็เห็นไดอารี่>
Y: เมื่อฉันเจอพ่อและแม่ครั้งแรก.
S: คุณอ่านทำไมอ่ะ?
Y: เมื่อยงเด็กๆเขาเป็นยังไง?
S:คุณทำอะไรเนี่ยยยยย?
Y: จากอนุบาลถึงมัธยม, คุณสงสัยเหรอ?
S: ค่ะ.
Y: อาหารที่เขาชอบและไม่ชอบคืออะไร. คุณเคยเห็นแฟนในอตีดของเค้ามั๊ยและ พวกเขาเคยมาสวัสดีรึเปล่า.
MC: โอ้ ฉันก็สงสัยเหมือนกันนะ.
Y: ผมได้ยินว่าคุณโทรหาแม่ผม.
S: ค่ะ.
<ฮยอน, ผู้ที่โทรคุยกับแม่ของยง>
MC: โอ้ เธอโทรหาเหรอ?
Y: คุณคุยอะไรอ่ะ?
S: ความลับค่ะ.
MC: เธอทำได้ดีเลยนะ.
S: คุณโทรหาพ่อแม่อาทิตย์ละกี่ครั้งคะ?
Y: ครั้งเดียว.
S: ครั้งเดียว? ตั้งแต่ตอนนั้นน่ะเหรอคะ, โทรหาแม่คุณเลยค่ะ.
Y: อะไร?
MC: ว้าว, เธอมั่นใจเต็มที่กับคุณแม่เลยนะ!
S: ตอนนี้, โทรเลยค่ะ!
YM: สวัสดีจ้า?~
S&Y: แม่!
YM: ยงฮวา! ลูกอยู่ไหนเนี่ย?
Y: ผมอยู่ในบ้านกำลังกินอาหาร.
YM: OMOMO! ใครทำอาหารล่ะ!?
Y: แน่นอน ผมสิ.
YM: .. น่าสนใจจริงๆ. ตอนที่ลูกอยู่บ้าน ลูกไม่ได้ทำแม้กระทั่งราเมง!
Y: ผมทำตอนแม่ไม่อยู่บ้าน.
YM: มันอร่อยมั๊ย?
Y: อร่อยครับ
YM: แม้ไม่ได้มีเครื่องเคียงอื่นๆก็ยังอร่อยใช่มั๊ย?
Y: คุยกับซอฮยอนนะ.
YM: ซอฮยอน~
S: แม่!
YM: สบายดีรึเปล่าจ๊ะ?
S: ค่ะ!
YM: หลังจากที่เจอหนูครั้งนึงแล้ว, แม่ก็อยากเจอหนูอีก!
S: หนูก็เหมือนกันค่ะ!
MC: ดูเหมือนว่าพวกเขาจะสนิทกันแล้วนะ!
YM: ถ้าหนูไม่รู้วิธีทำอะไรก็โทรหาแม่นะจ๊ะ
S: ค่าาา~
YM: กินให้อร่อย! และช่วยดูแลสามีด้วยนะจ๊ะ!
<อาอิกู
แม่.. จริงเหรอ
>
S: ค่ะ, เข้าใจแล้วค่ะ!
YM: โอเค แม่คงจะได้เจอหนูเร็วๆนี้นะจ๊ะ!
S: ค่ะ! สวัสดีค่ะ!
Y: แม่ แล้วผมจะโทรหาใหม่นะ!
YM: โอเค!
<จบ!>
S: ไม่!, แม่ต้องวางสายก่อนนะ!
MC: ใช่แล้ว!
S: ถ้าคุณวางก่อนแบบนั้นจะทำให้แม่รู้สึกไม่ดี!
Y: มันเป็นยังงั้นตั้งแต่เมื่อไหร่?
S: มันเป็นยังงั้นตอนนี้แหละค่ะ!
Y: เราปิดมันแบบนั้น.
< เริ่มต้นพูดคุยไร้สาระ>
Y: ขอบคุณ
MC: ตอนที่ฉันวางสาย ฉันจะวางสายก่อนตลอดเลย เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันชนะ
MC: ทำไมคุณไม่ถ่ายรูปก่อนจะกินล่ะ?
<ภรรยาของยงกับอาหารเช้ามื้อแรก>
MC: โอ้!~ มันออกมาน่ารักนะ!
<ทันใดนั้น!>
<อะไรอยู่ท่ามกลางผม?>
Y: โอ้! ซอฮยอน! คุณใส่สร้อยคอด้วยย!!
S: อะไรคะ!?
< คุณใส่สร้อยคอด้วย>
S: โอ้ ใช่ค่ะ!
< ผมเห็นสร้อยคอรูปผีเสื้อของคุณ!>
S: โอ้ ใช่ค่ะ. มันสวยใช่มั๊ยคะ!?
<ฮยอนรู้สึกดีขึ้น>
<อีกครั้ง>
Y: อะไรอ่ะ?
S: มันตลกอ่ะค่ะ!
Y: อะไรตลก?
<คุณสุดยอด>
S: ฉันทำดีรึยังคะ?
Y: ซอฮยอน, คุณสุดยอด!
S: ขอบคุณค่ะ
Y: ผมจะเป็นแบบนี้.
Y: อะไรอ่ะ?
Y: มันสวยมากเลย!
S: ขอบคุณค่ะ.. heehee!
<กับแอปเปิ้ลเต็มคำ!>
<สามีเด็กน้อยเริ่มต้นแล้ว
>
MC: โดยปกติคุณจะทำเมื่ออยู่ใต้โต๊ะ.
S: อย่าจับค่ะ.
Y: อะไร อะไร?
S: ได้รับข้อความมิสชั่นค่ะ
<มิสชั่นแบบไหนกันนะ?>
<สุขภาพที่ดีของคู่รักที่เตรียมพร้อมสำหรับปี 2011 อยู่ที่ไหน >
MC: ทุกวันนี้ไอดอลดูแลสุขภาพกันไม่ค่อยดีนัก.
MC: ใช่, บางวันฉันไม่ได้กินอะไรเลย.
MC: คุณควรกังวลเกี่ยวกับการเจริญเติบโตของคุณนะ.
S: คุณดูแลสุขภาพดีรึเปล่าคะ?
MC: โอ้ ~ เขายุ่งมากเลยนี่ .
Y: อ่าา
ผมทำได้ดีนะ.
S: กินอาหารได้ดี
.
Y: ผมกินอาหารมื้อเล็กๆ.
S: แต่คุณไม่เคยกินอาหารเช้าเลย!
Y: ผมกินอาหารเช้านะ.
S: แต่ เมื่อก่อนคุณไม่เคยกิน.
Y: แต่ก่อนผมไม่กิน แต่ตอนนี้กินแล้วนะ.
S: คุณกินเหรอคะ?
Y: ผมกินวิตามินด้วยนะ. คุณล่ะ ยังสุขภาพดีรึเปล่า?
S: โอ้,ฉันทำได้ดีเลยค่.
Y: คุณทำอะไรบ้างล่ะ?
S: ฉันจะกินอะไรที่ผสมกระเทียมตลอด, และไม่เคยมองข้ามอาหารเช้า.
Y: แล้วออกกำลังกายล่ะ?
S: ใช่ค่ะ ฉันออกกำลังกายด้วย. ฉันยังกินวิตามิน C และวิตามินอื่นทั่วไปอื่นๆ. ฉันยังกินอะไรที่ดีต่อลำไส้.
เมื่อไหร่สมาชิก SNSD เป็นหวัด, ฉันไม่เคยเป็นเลยt. รวมทั้ง, ตอนที่คุณเหนื่อนยและตื่นยาก, ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนั้นมาก่อน. ฉันคิดว่าตอนนี้ร่างกายฉันมีสุขภาพดีนะคะ.
Y: ผมไม่เคยคิดว่าผมเป็นหวัดเลย. ไม่เป็นคนที่ไม่เคยเป็นหวัดมากนัก. เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมนอนและพอตื่นขึ้นมาผมก็รู้สึกดีขึ้น.
<สไตล์เมื่อเป็นหวัด, การนอนคือยาที่ดีที่สุด>
S: ตอนนี้เราต้องค้นหาค่ะว่าร่างกายเราสุขภาพดีรึเปล่า.
Y: แล้วเราจะค้นหายังไงล่ะ?
S: เราต้องออกไปค้นหาค่ะ.
Y: ที่ไหน?
S: โรงพยาบาลค่ะ.
<สถานที่ที่เลือกไปค้นหาว่าพวกเขาสุขภาพดีมั๊ย = โรงพยาบาล>
Y: อ๋ายยย~ ทำไมต้องโรงพยาบาล? เราต้องบาดเจ็บเราถึงจะไปโรงพยาบาลนะ.
S: คุณหมายความว่าอะไรคะ บาดเจ็บ?
Y: บาดเจ็บ, บาดเจ็บ. คุณจะไปโรงพยาบาลแค่ตอนที่คุณบาดเจ็บเท่านั้นแหละ.
MC: ใช่นะ, คุณจะไปโรงพยาบาลแค่ตอนที่อะไรบางอย่างของคุณหักเท่านั้นแหละ
S: นั่นไงคะ ว่าทำไมคุณต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจว่ามีอะไรบางอย่างไม่ดีรึเปล่า
Y: ผมจะมีอายุยืนยาว
S: นั่นเป็นเหตุผลที่เราต้องไปโรงพยาบาลค่ะ.
Y: ผมไม่อยากไปหนิ.
<ท้อแม้>
<ท้อแท้>
S: จนถึงตอนนี้คุณหมายถึงอะไรคะ? คุณหมายความว่าคุณจะไปโรงพยาบาลเฉพาะตอนที่คุณบาดเจ็บเหรอคะ?
Y: ผมยังเด็กอยู่อ่ะ.
S: นั่นไงคะว่าทำไมคุณต้องไปเพราะตอนนี้คุณยังเด็กอยู่ไง.
<ผมจะไม่ไป>
MC: ทำไมเมื่อถูกขอร้องให้ไปโรงพยาบาล พวกเขาจึงไม่อยากไป?
< เราไม่ได้ป่วย>
<และเราจะต้องโดนฉีดยา>
MC: เมื่อคุณไปโรงพยาบาล พวกเขาจะฉีดยาที่ก้นคุณ!!
MC: ไม่จำเป็นซะหน่อย!?
S: และคุณก็ยะงเข้าห้องน้ำบ่อยๆ. นั่นแสดงว่าท้องคุณไม่ดี. ดังนั้นฉันจะทำเพื่อคุณนะคะ.
Y: อะไร? ทำไรอ่ะ?
S: ทำให้คุณสุขภาพดีไงคะ.
Y: คุณกลายเป็นผู้จัดการห้องน้ำไปแล้วเหรอ?
S: ม่ายยย~
<เริ่มเล่นไปเรื่อยกับช้าง>
S: เมื่อไหร่ที่เขาจับท้อง เขาก็บอกว่ามันปวดค่ะ, และเขาก็จะไปเข้าห้องน้ำ. ซึ่งมันต้องมีปัญหาแน่ๆ, มันทำให้ฉันกังวลค่ะ.
S: คุณคิดอะไรคะ?
Y: ผมจะไม่ไปหรอก.
MC: เขากลัวนิดหน่อยนะ
S: คุณกลัวเหรอคะ?
Y: ยังอีกห่างไกล
S: มันไม่ห่างไกลเลยค่ะ.
Y: คุณจะโดนฉีดยาที่ก้นนะ.
S: คุณก็จะโดนด้วยเหมือนกันค่ะ.
<ท่าทางเหมือนคุณแม่>
Y: ทำอย่างอื่นเหอะนะ.
S; คุณจะทำอะไรอย่างอื่นที่ต่างออกไปล่ะคะ?
Y: ไปนวดกันเถอะ
<ทางเลือกของยงคือไปนวด?>
MC: ใช่แล้ว, มันจะทำให้สุขภาพดี, ไปนวด
MC: มันเป็นแค่ภายนอกนะe, คุณต้องดูแลภายในด้วย.
S: ไม่ค่อ. สุขภาพคุณสำคัญกว่า
S: คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสุขภาพคุณเลยนะคะ ตอนนี้น่ะ!
Y: ตอนที่คุณไปนวด พวก้ขาก็จะบอกคุณเองแหละ.
MC: เขาพูดถูกนะ! พวกเขาจะบอกถ้าจับตรงบริเวณนี้, ลำไส้คุณไม่ค่อยดีนะ.
Y: เพราะผมเล่นกีต้าร์มานาน มันยากตรงนี้.
S: ฮื่อออออออ
Y: คุณพ่นลมออกจากจมูกอ่ะ
S: จริงค่ะ, ดังนั้น ฟังสิ่งที่ฉันจะพูด.
MC: โอ้ เธอบ้าไปแล้ว!
Y: อาอิกู
S: ดังนั้นออกไปตรวจแล้วค่อยไปนวดค่ะ
Y: มันยากจริงๆนะ. ดูสิ, จับตรงนี้.
S: ว้าว จริงเหรอคะ!
S:ฉันเป็นคุณแม่, ฉันจะดูแลยงเด็กน้อยและพาเขาไปโรงพยาบาล.
<คุณแม่ฮยอนและลูกชายของเธอ ยง>
MC: เขายังเล่นไปเรื่อยตลอด.
Y: ผมมั่นใจว่าผมสุขภาพดี.
S: คุณมั่นใจเหรอคะ? และคุณไม่ปวดท้อง.
Y: ท้องผม.. บางครั้งก็ปวดถ้าผมไม่ได้นอน.
S: นี่แหละค่ะ.
แง๊ พี่โพการ์ หนูวางไปแย้วววว
แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 54 14:25:34
| จากคุณ |
:
นู๋เบลล์ (Bellatrix)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ม.ค. 54 14:24:38
|
|
|
|
|
WGM[CN.Blue&SNSD]TheSweetPotatoCoupleบ้านมันเทศที่244: ซอฮยอนอาตื่นมากินมื้อเช้าได้แล้วจ๊า{แตกประเด็นจาก A10181704}
ยงซอบัง
/yongมอนิ่งคิสสสส~ (อันหลังนี่เติมเอง)
