ความคิดเห็นที่ 1 รอนกับเฮอร์ขี่ไม้กวาดกลับขึ้นมาครับ ตอนแฮรี่เจอสองคนนี้กลับมา ถ้าจำไม่ผิดจะแบกไม้กวาดมาด้วย ที่ผมอยากจะเปลี่ยนก็บทสุดท้าย ตั้งแต่ตอนแฮรี่ฟื้นในป่าเป็นต้นไปนั่นแหละ เขียนมาได้สนุกสุดยอดทั้งเล่มแท้ๆ แต่เหมือนพอถึงบทสุดท้ายเจเคแกอยากรีบให้มันจบๆ ซะงั้น ทุกอย่างเลยไปเร็วมาก แป๊บเดียวสถาณการณ์พลิก ชนะอย่างง่ายดาย ส่วนท่านลอร์ดก็ทำตัวงี่เง่าซะเหลือเกิน   ที่ผมรำคาญมากสุดคือการที่โวลเอาแต่ใช้อะวาดาฯ กับแฮรี่ซ้ำแล้วซ้ำอีก ทั้งๆ ที่รู้ทั้งรู้ว่าคาถามันไม่ได้ผลมาหลายรอบแล้ว (ตอนที่ยิงคาถาใส่แฮรี่ในป่า แล้วยังฟื้นกลับมาได้เนี่ย คนฉลาดอย่างโวลควรจะคิดแก้เกมด้วยการหาวิธีฆ่าแบบอื่นได้แล้ว จะเอาหินทับ เผาไฟ ตัดหัวหรืออะไรก็ว่าไป แต่นี่พี่แกดันยิงแต่อะวาดาๆๆ ลูกเดียว ทั้งที่คาถาอื่นที่ใช้ฆ่าคนได้น่าจะมีอีกเพียบ) แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 54 01:14:15 จากคุณ : Snicket เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 01:13:41

ความคิดเห็นที่ 2 วิธีแบบพวกมักเกิ้ลพี่ลอร์ดแกไม่ใช้แน่นอนคะ แต่ที่ไม่เข้าใจทำไมต้องให้เฟรด ท็อง ลูปินตาย แต่ก็ทำให้เศร้าจริงแหละคะ จากคุณ : prikwhan83 เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 13:39:55

ความคิดเห็นที่ 3 ผมขัดใจเรื่องรอนพูดพาเซลได้ครับ อยู่ดีๆก็เปิดห้องได้เฉยเลย จากคุณ : แค่คำๆเดียว เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 15:59:29

ความคิดเห็นที่ 4 รอนแกเก่งครับ ฟังแฮร์รี่พูดแล้วจำได้ (อาจจะคำเดียวกับที่ใช้เปิดล็อกเกตด้วย) ซึ่งก็พูดอยู่หลายที การตายของตัวละครดี ๆ เป็นการสร้างคุณค่าให้วรรณกรรม ให้เราจำไปอีกนาน ที่สำคัญ เพอร์ซี่จะโทษตัวเองไปอีกเรื่องหนึ่งด้วย ว่าเขาไม่น่าทอดทิ้งครอบครัว ลอร์ดนั้นงี่เง่ามาตั้งนานแล้ว ดื้อ กลัว หลงตัวเอง คาถาครั้งล่าสุดก็กดให้แฮร์รี่ล้มไปได้ (แต่ต้ัวเองก็กระเด็น) แต่ดื้อไง คิดว่าตัวเองเก่ง สิ่งที่น่าคิด ก็คือ ในบรรดาฮอร์ครักซ์ทั้งหลาย.... ตัวที่ต้องหากันเอง (หนังสือนั่น มัลฟอยเอามาให้ถึงมือ ซึ่งส่งต่อมาจากดาร์กลอร์ดโดยตรง).... ฮอร์ครักซ์ชิ้นแรกที่แฮร์รี่ไปเอามา...ล็อกเก็ตปลอม.... เอามายากที่สุดครับ ยากมาก ๆ โวลเดอร์มอร์ลงอาคมและวิธีป้องกันไว้อย่างร้ายเหลือ รุนแรง ถ้าไม่ใช่ดัมเบิลดอร์ ก็ไม่น่าจะมีใครไปเอามาได้อีกแล้ว.... แต่ฮอร์ครักซ์อื่น ๆ แค่ลงอาคมที่ตัวฮอร์ครักซ์ แต่การป้องกันหละหลวมมาก.... มากอย่างเห็นได้ชัด ต่างกันสุดชีวิต ยกเว้นก็แต่นากินีที่อยู่ใกล้ตัวจอมมาร (ถ้วยที่ซ่อนในธนาคารอาจเป็นตัวที่ยากรองลงมา) อันนี้น่าคิดเหมือนกันว่า ทำไมการป้องกันต่างกันเหลือเกิน แน่นอนว่า ชิ้นหลัง ๆ คงใส่ใจน้อยลงด้วยแหละ... เลยปล่อยปละ แต่ก็ดูไม่ให้ความสำคัญเหลือเกิน (มีส่วนที่ดัมเบิลดอร์พูดเรื่องนี้ไว้เหมือนกัน อย่างที่เก็บแหวนไว้ในกระท่อมธรรมดา... หรือซ่อนมงกุฎง่าย ๆ) คำถาม..... หนึ่งฮอร์ครักซ์ต้องใช้หนึ่งชีวิตเพื่อสร้างใช่หรือไม่..... คำตอบอาจไม่ใช่.... หรือใช่..... เพราะเรารู้เพียงว่า เจ้าของถ้วยและล็อกเก็ตคือคนเดียวกัน (เฮปซิบาห์).... ซึ่งสองชิ้นนี้เป็นฮอร์ีครักซ์ทั้งคู่ และมีคนตายที่เรารู้คือคนเดียวเมื่อของสองสิ่งนั้นหายไป... จากคุณ : proofman เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 16:49:48

ความคิดเห็นที่ 5 คิดว่าเล่ม 7 ค่ะ พออ่านแล้วเนื้อหาหลังๆมันเข้มข้น จนหนืดเลย - - แบบ เนื้อหาไปเร็วมากกกก ปุปปับๆ ๆๆๆ ทำลายฮอครักอีกอันได้ ปุปปับๆๆ โวลดี้ตาย ปุปปับๆๆๆ 17 ปีต่อมา มีลูกดก 3 คน - - จากคุณ : Margaret เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 19:45:23

ความคิดเห็นที่ 6 คห.2 - โวลก็จะจับเนวิลล์เผาทั้งเป็นด้วยนิครับ จริงๆ วิธีฆ่าด้วยเวทมนตร์อื่นๆ ที่ไม่ใช่อะวาดาฯ น่าจะมีให้เลือกเต็มไปหมดเลยด้วยซ้ำ (จริงๆ โวลน่าจะเสกเพลิงปิศาจเผาแฮรี่เลยก็ได้) คห.4 - เจเคมาเฉลยทีหลังตอนสัมภาษณ์ครับว่าโวลฆ่าใครบ้างตอนที่ทำฮอครักซ์แต่ละอัน แต่ผมจำได้แค่บางอัน (แหวน-ครอบครัวริดเดิ้ล รัดเกล้า-ชาวบ้านในอัลเบเนีย  นากินี - คนดูแลบ้านตอนต้นภาค 4) จากคุณ : Snicket เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 20:17:18

ความคิดเห็นที่ 7 รู้สึกเหมือนตอนจบรีบจบอ่ะค่ะ อ่านๆ ไปตอนท้ายรู้สึกว่ายังมีเรื่องราวอีกเยอะเลย แอบดูหน้ากระดาษ อะไรเนี่ย เหลือไม่กี่แผ่นแล้วเหรอ คราวจะรีบก็รีบค่ะ ตอนจบจะมีอีกสักบทที่บอกว่าตัวละครตัวไหนไปทำอะไรต่ออีกซักหน่อยก็ไม่มี เหมือนอารมณ์ยังค้างอยู่เลย อะไรแป๊บเดียวลูกโตแล้ว ถึงแม้ว่าบทสรุปจะพึงพอใจก็ตาม แต่มันเสียอารมณ์ค่ะ เหมือนมันไม่เต็มที่ที่อ่านมาตั้ง 7 เล่ม อย่างเล่ม 5 ก็อืดมาก รายละเอียดไม่สำคัญเยอะแยะ คิดว่าเล่ม 5 กับเล่ม 7 น่าจะสลับความหนากันนะคะ ถ้าเล่ม 7 หนาเท่าเล่ม 5 ตอนท้ายๆ คงจะได้อารมณ์เต็มที่กว่านี้ จากคุณ : พอตตี้ กับ วีเซิล เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 54 13:58:57

ความคิดเห็นที่ 8 เอิ่ม.... นากินีจะสร้างจากตอนภาค 4 หรือเนี่ย.... ขนาดชีวิตตัวเองยังแทบจะไม่เหลือ ยังจะแบ่งวิญญาณอีกนะ.... จากคุณ : pcplant เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 54 17:05:16

ความคิดเห็นที่ 9 เพราะเราคิดว่า จากนิสัยของลอร์ดโวลเดอมอร์แหละคะ แม้กระทั่งสิ่งที่เป็นเวทมนต์ถ้าแกคิดว่ามันไร้ค่า แกก็ไม่สนใจหรือเข้าใจอยู่แล้ว แล้วจะเอาอะไรกับพวกมักเกิ้ลที่ลอร์ดแกดูถูกเกลียดชัง ใช้เป็นของเล่นในการฆ่า เป็นสิ่งที่ไร้ค่ากับแกโดยสิ้นเชิง แล้วจะให้ลอร์ดโวลเดอมอร์เอาวิธีการของเหล่ามักเกิ้ลมาใช้ ก็เหมือนจะยอมรับความสามารถของเหล่ามักเกิ้ลที่มีมากกว่าเหล่าผู้วิเศษอย่างลอร์ดโวลเดอมอร์ ได้หรือ ??? ฉากนั้นลอร์ดแกตั้งใจเผาหมวกมากกว่ามั้งเพราะไฟก็ลุกตรงหมวกที่ใส่ปิดครึ่งหน้าของเนวิลล์ จะใช้อะวาดา เคดาฟ-รากับหมวกก็ใช่กะไร ถ้าจะฆ่าเนวิลล์จริงๆไม่ต้องเรียกหมวกมาตอนนั้นหรอก (แต่ดันกลับเรียกอาวุธมาทำลายตัวเองซะอีกนี่...เฮ่อ!) อีกอย่างคือระหว่างลอร์ดกับแฮรี่นั้นมันมีอะไรมากมาย จากการที่แฮรี่รอดชีวิตมาได้ ทำให้พ่อมดแม่มดเชื่อกันว่าเด็กคนนี้มีพลังอำนาจเวทมนต์มากกว่าลอร์ดจึงสามารถสยบได้ ซึ่งเป็นเรื่องที่ลอร์ดแกรับไม่ได้อย่างสิ้นเชิง (ก็หลงตัวเองซะขนาดนั้น แต่มันก็จริง เพราะแฮรี่มีโชคช่วยเสมอ) ดังนั้นแกต้องชนะและฆ่าแฮรี่ด้วยมือและอำนาจของแกให้ได้ เพื่อพิสูจน์พลังอำนาจเวทมนต์ของลอร์ดผู้ยิ่งใหญ่ที่มีมากกว่าพ่อมดแม่มดคนใดในโลกวิเศษ จะให้ใช้วิธีอื่น มันดูเหมือนจะไม่แสดงพลังอำนาจยิ่งใหญ่จากตัวของตัวลอร์ดออกมาให้ทุกคนได้เห็น อะวาดา เคดาฟ-รา ก็เป็นคาถาแห่งความตายจริงๆ ยิงใส่โดนเต็มๆก็ตายทันที ตายแน่ ยิ่งตอนนั้นมีไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ด้วยลอร์ดแกเลยทะนงตัวขึ้นยิ่งกว่าเดิม ไม่สนใจศาสตร์หรือเวทมนต์ที่ซับซ้อนอะไรทั้งสิ้น เพราะแกคิดว่าอำนาจของแกร่วมกับไม้เอลเดอร์นั้นชนะทุกสิ่ง พราะความหลงตัวเองและต้องการแสดงอำนาจ ก็ได้ปรากฎพลังอำนาจของตัวลอร์ดออกมาอย่างแท้จริง เพราะสามารถทำให้ตัวลอร์ดเองนั้นตายสนิทจริงๆ ถูกใจบรรทัดที่ 2 คคห.ที่ 4 อ่ะ แล้วก็เห็นด้วยกับรอน อ่านๆดูแล้วเหมือนเจเคแกปูพื้นตัวละครตัวนี้ให้มีพรสวรรค์ความสามารถในการเลียนเสียงไงไม่รู้ จากคุณ : prikwhan83 เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 54 17:37:40

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่ชอบตอนที่แฮร์รี่ ดวนกับโวเดอร์มอรต์ ทั้งเล่มไทยและอังกฤษ อ่านแล้วก็ไม่ชอบพอกัน อะไรจะงี่เง่าขนาดนั้น  คุยกันเป็นวรรคเป็นเวร โดนคาถาเปรี้ยงเดียวตาย  แล้วก็ตอนที่โวเดอร์มอร์ต กลายร่างเป็นเด็ก เป็นต้นไปจนแฮร์รี่เจอกับดัมเบิ้ลดอร์ แล้วก็คุยกัน   เป็นฉากจบชีวิตของโวเดอร์มอร์ตที่ธรรมดาและเรียบง่ายไปหน่อย จากคุณ : น้องปุยฝ้ายกับเจ้าชายเผือกร้อน เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 15:53:51

ความคิดเห็นที่ 11 สิ่งที่ผมอยากให้ชัดเจนซักหน่อยคือเรื่องของดัมเบิ้ลดอร์กับหินชุบวิญาณครับ เท่าที่อ่านจากหนังสือ  ผมตีความ (เอาเองนะครับ) ว่าพอดัมเบิ้ลดอร์เจอหินชุบวิญญาณแล้วก็รีบสวมมันทันทีเพื่อหวังจะได้เห็นแอรีแอนนาและแม่ของเขา  แต่ปรากฎว่าโดนคำสาปแช่งจากแหวนไป  ทำให้ไม่ได้พบกับวิญญาณแม่และน้องสาว สงสารป๋าเค้าน่ะครับ ทั้งชีวิตเฝ้าเพียรหาหินชุบวิญญาณเพียงเพื่อโอกาสที่จะบอกว่าเค้าเสียใจมากเพียงไร แต่ขนาดเจอแล้ว ยังไม่สามารถที่จะใช้มันได้อีก อย่างน้อยที่เค้าอุตส่าห์ช่วยคนมามากมายอยากให้เค้าได้สมหวังสิ่งที่เค้าต้องการซักหน่อย ตอนแรกผมสงสัยว่า ถึงจะโดนคำสาปแช่งไป แต่ดัมเบิ้ลดอร์ก็ยังไม่ตาย และได้หินชุบวิญญาณมา ทำไมไม่ลองใช้อีกครั้งนึงล่ะ? (ตอนแรกผมนึกว่าหินพังไปแล้ว แต่ตอนแฮร์รี่ใช้ มันก็ยังใช้ได้อยู่นี่นา) ซึ่งถ้าดูจากบทสนทนาของเค้ากับแฮร์รี่น่าจะประมาณได้ว่า "หินนั้นไม่ทำงานให้เค้าเหมือนทำให้แฮร์รี่ เพราะเค้าต้องการพาคนกลับมาจากความตาย แต่แฮร์รี่ใช้มันเพื่อนำตนเองไปสู่ความตาย" จากคุณ : Dreammaker_Toon เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 23:26:24

ความคิดเห็นที่ 12 ที่ไม่ชอบก็คือการตายของตัวละครหลายตัว ที่ตายอย่างรวดเร็วโดยที่ยังไม่ได้แสดงวีรกรรม บางตัวยิ่งหนักคือไม่มีบทตอนตายด้วยซ้ำ เช่น ลูปิน ท๊องค์ ตัวละครสำคัญทั้งนั้นนะ แต่ไม่ได้แม่กระทั่งฉากตาย ตายเพราะอะไรเพราะใครยังไม่บอกเลย จากคุณ : Duke-ดุ๊ก เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 00:25:15

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่ชอบที่ตัดจบเร็วมาก โผล่มาลูกสามกันแล้ว เจ๊ เจเค กะไม่ให้มีต่อเลย จากคุณ : คุณหลอกดาว เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 19:19:45

ความคิดเห็นที่ 14 คห. 11 คุณ Dreammaker_Toon ผมว่าเนื้อเรื่องมันสื่ออยู่กลายๆ แล้วครับว่า ปู่ดัมได้รับบทเรียน จากการที่อยากสวมแหวนไม่คิดหน้าคิดหลังไปแล้ว และจากนั้นปู่แกเลยยอมรับว่า เครื่องรางไม่ใช่สิ่งที่คนมีกิเลสอย่างปู่แกควรจะไปยุ่งเลย หลังจากนั้นปู่เลยไม่ได้พยายามใช้หินอีก เหมือนอย่างที่ดัมบอกแฮรี่ตอนท้าย ว่าอย่าสงสารคนตาย ให้สงสารคนเป็นเถอะ (อีกอย่างคือ นิทานก็บอกไว้ว่า เหล่าคนตายที่โดนเรียกมาก็ไม่ได้มีความสุข)  ตรงนี้ผมเข้าใจว่า ตอนท้ายปู่ดัมคงคิดได้ว่า การไปดึงเอาครอบครัวที่ไปสบายแล้วกลับมาบนโลก แค่เพื่อที่จะลบความรู้สึกผิดในใจตัวเอง ยังไงมันก็เป็นความเห็นแก่ตัวของปู่เองมากกว่า (ผิดกับแฮรี่ ที่ใช้สร้างกำลังใจในตอนที่จะต้องเสียสละ) จากนั้นปู่ดัมเลยเลือกที่จะไม่ใช้หินอีก เพราะจริงๆ ถ้าฝืนใช้ไป แล้วต้องเจอหน้าน้องสาวอีก ปู่แกอาจจะยิ่งเศร้าหนักเหมือนพี่คนรองในนิทานก็ได้ และสุดท้าย แทนที่จะใช้เครื่องรางเอง ปู่แกเลยตัดสินใจส่งต่อทุกอย่างให้แฮรี่ ซึ่งเป็นคนที่ปู่เห็นว่าแทบจะไม่มีความเห็นแก่ตัวเลย และจะไม่ใช้เครื่องรางเพื่อผลประโยชน์ตัวเองอย่างเดียว และตรงนี้ผมคิดว่าเป็นข้อคิดอย่างนึงที่เจเคจะสื่อด้วย ว่าการใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันยังไงก็สำคัญกว่าการไปนึกเสียใจในเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ถ้าอ่าน นิทานบีเดิลที่เจเคเขียน ตรงคอมเม้นของดัมเบิลดอร์ ก็จะมีพูดถึงตรงนี้ด้วย แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 54 00:31:53 จากคุณ : Snicket เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 00:28:55

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ^ ^ ขอบคุณคุณ Snicket ค.ห. 14 มากครับ  ^^ สงสัยผมจะยังอ่านไม่ละเอียดพอ เดี๋ยวขอผมกลับไปอ่านใหม่อีกรอบนึงก่อนครับ   (ที่จริงแล้วเพราะว่าผมขออ่านแบบพอรู้เรื่องราวก่อนน่ะครับ เพราะทุกภาคผมอ่านหนังสือแล้วไปดูหนังปรากฏว่าดูแล้วไม่ค่อยสนุก ครั้งนี้เลยขออ่านแค่พอรู้ว่าเรื่องราวเป็นยังไง จบดีไหม แล้วไปดูหนังน่ะครับ) จากคุณ : Dreammaker_Toon เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 14:16:26

ความคิดเห็นที่ 16 จริง ๆ แหละครับ ว่า ควรกลับไปอ่านละเอียด ๆ กัน อีกสักสองสามรอบ.... คราวนี้รู้อะไรหลายอย่าง ก็จะเก็บสิ่งที่เราข้ามไปได้ นี่โครงการจะอ่านภาคีซ้ำอีกรอบอยู่ครับ หลังจากจบ เจ้าชาย กับ เครื่องรางไปเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน (อ่านพร้อมกันสองเล่ม สนุกดีจริง ๆ เล่มหนึ่งอ่านที่ทำงาน อีกเล่มอ่านที่บ้าน) แต่ตอนนี้ ขอจบหัวขโมยแห่งบารามอสเล่มแรกให้ได้ก่อน กำลังจะเล่นหมากรุกเกียรติยศแล้ว (อ่านรอบสอง) จากคุณ : proofman เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 54 10:26:15