สวัสดีค่ะสาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..........ไม่ได้เข้ามาแค่วันเดียว.....ไม่ได้นอยนะเพราะไม่ได้ตามอ่านอะไรเลย......เพราะงานมันบังคับ....จริงๆๆๆๆ....คิดจะเผาบ้านทิ้งกันแล้วหรอค่ะ.......ใจเย็นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ....เงียบและฟังที่อ้อนจะพูดซักหน่อย..........
ฟังที่อ้อนจะเล่าต่อไปนี้ให้ดีๆนะ....แล้วรองถามใจตัวเองดีๆว่าคุณยังคิดที่จะทุบบ้านหลังนี้ทิ้งจริงๆหรอ......บ้านที่พวกคุณสร้างมันขึ้นมาเองกับมือ....คุณรู้มั้ยพวกคุณก้าวมาถึงบ้านหลังนี้ได้ 55 ก้าว แล้วนะ...ก็มีบ้างที่จะเหนื่อย จะล้ากันบ้าง กับสิ่งรอบๆตัว.......ที่ผ่านมาทำร้ายจิตใจเราทั้งทางตรงและทางอ้อม.....
พวกคุณยังจำได้มั้ยจุดเริ่มต้นของบ้านหลังนี้คืออะไร.......ทำไมพวกคุณถึงได้ก้าวมาอยู่ในบ้านหลังนี้ได้.....บ้างคนก็ตอบว่าก็รักหมากไง...บ้างคนก็ตอบว่าก็รักมิ้นต์นั้นแหละถึงมาอยู่บ้านหลังนี้......แต่จริงๆแล้วบ้านหลังนี้สร้างขึ้นมาได้เพราะคนที่รักน้องทั้งคู่สร้างมันขึ้นมา.......คุณว่าจริงมั้ย
บ้านที่เราสร้างขึ้นมาถึงไม่ใหญ่มาก...แต่ก็อบอุ่น มีความรัก ความสุข ของคนที่อยากจะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้.....ความรักความอบอุ่นในบ้านเราคงจะมีมากไปหน่อย.....ถึงมีคนค่อยอย่าจะทุบเสาบ้านเราทิ้ง พ่นสีใส่บ้าน ทำทุกอย่างให้บ้านเราไม่สวยไม่อบอุ่นเหมือนเดิม...แล้วอย่างนี้คุณยังไม่คิดที่จะมาปกป้องบ้านกันอีกหรอค่ะ....ไม่ปกป้องไม่เป็นไรยังจะไปช่วยเค้าทุบทำลายบ้านอีก...........บ้านเราจะยังยืนอยู่อย่างมั่นคงต่อไปก็ต้องอาศัยพวกเราเป็นกำแพงคอยปกป้องคุ้มครองบ้าน......
แต่มาวันหนึ่งคนที่คุณรักทำอะไรไม่ได้ดั่งใจพวกคุณ.......คุณก็คิดจะมาทุบบ้านหลังนี้ทิ้งเพียงเพราะคำพูดของเค้าเท่านั้น...โดยไม่รองหาสาเหตุของสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดหลายๆด้าน....ว่าเค้าพูดอออกไปอย่างนั้นเพราะอะไร เค้าต้องการสื่อสารอะไรกับใคร เค้าต้องการปกป้องใครรึเปล่าออกจากวงจรพวกนี้ หรือเค้ากดดันรึเปล่าที่ตอบออกไปอย่างนั้น พวกคุณรู้กันมั้ยเด็ก 2 คนที่พวกคุณบอกว่ารักเค้า...ต้องเจออุปสรรคอะไรมากมายมากขนาดไหนในวงการมายานี้......เค้าต้องเจอเล่ห์เหลี่ยมอะไรบ้างจากวงการนี้......วงการที่ใครก็อยากเข้ามา มันเหมือนดาบ 2 คม เราจะได้อยู่ฝ่ายเดียวเป็นไปไม่ได้มันก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนกันบ้าง เด็ก 2 คนนี้ ต้องรับแรงกดดันจากหลายๆด้าน...พวกคุณรู้กันบ้างมั้ย....พวกคุณเห็นเค้ายิ้มเค้าร่าเริงนั้นพวกคุณรู้มั้ยเค้าเก็บอะไรไว้ในใจบ้าง พวกเราควรที่จะเป็นกำลังใจให้น้องไม่ใช่หรอ.....
ไม่สงสารน้องกันบ้างรึไง.....พวกคุณรู้มั้ยน้องทั้ง 2 คน ดีใจมากขนาดไหนที่มีบ้านหลังนี้...แต่มันมีเหตุผลบ้างอย่างที่น้องไม่สามารถแสดงออกอะไรได้มาก.....แล้วพวกคุณกล้าพอที่จะทุบบ้านหลังนี้จริงๆหรอ.....เพียงเพราะเรื่องแค่นี้......ที่พูดว่าแค่นี้ไม่ใช่ไม่รู้สึกกับสิ่งที่น้องพูดออกไปหรอกนะ.......แต่มองน้องอย่างเข้าใจกับทุกการกระทำ....บ้างสิ่งบ้างอย่างมันไม่สามารถที่จะสื่อสารออกมาด้วยคำพูดได้ทุกอย่างหรอกค่ะ.......คุณจะต้องมองน้องด้วยใจ...คุณถึงจะเข้าใจทุกอย่าง........
สุดท้ายอ้อนพูดมาเยอะมาแล้ว.......
....บ้านหลังนี้อยู่มาได้เพราะทุกคนที่มีใจรักหมากและมิ้นต์....ถ้าวันใดที่จะมีคนที่คิดจะเดินออกจากบ้านนี้ไป....เราไม่ว่าค่ะ...แต่อยากให้หวนกับไปคิดซักนิดนึงว่า...คุณก้าวมาที่บ้านหลังนี้เพราะอะไร....คุณต้องการอะไรจากการที่จะรักน้องทั้งสองคน........บ้านนี้อยู่กันด้วยใจค่ะ.....ถ้าไม่มีใจรักแล้วก็ไม่ว่ากัน.....
......ตอนสร้างบ้านครั้งแรกเราสร้างเป็นบ้านแฝดบ้านคู่.....พออยู่ๆวันหนึ่งพวกคุณอยากได้บ้านเดี่ยว...คงจะต้องไล่คนในบ้านออกก่อนแล้วถึงจะสร้างบ้านใหม่ได้ค่ะ......
ป.ล.ใครที่คิดจะขุดดินมาถามถึงสาเหตุของเหตุการณ์ทั้งหมด......อ้อนไม่มีการพรวนดินกลับนะค่ะ....เพราะเหตุทุกอย่างอยู่ที่ใจค่ะ....ใช้ใจมองทุกก็จะพบคำตอบของเรื่องทั้งหมด......
<<หมาก-ปริญ&มิ้นต์-ชาลิดา>>ปฐพีฯM&M @Home ก้าว#55 "ถึงฤดูเปลี่ยนแปลง แต่ใจM&Mไม่เปลี่ยนไป"{แตกประเด็นจาก A10241578}
(ล้อเล่นนะคะล้อเล่น คงไม่มีใครทำหรอก)
สักล้านครั้ง
ทักทายรอบบ้านตอนเช้าทีสดใสคร้า..ชาว M&M ทุกคน......
...เกตุทำแบบนี้ได้เยี่ยงไร ต้องผ่านพี่ก่อนดิ่ นี่แหล่ถ้าวันนั้นพี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หมากนะ เรื่องนอยด์คงไม่มี อิอิ
