เอาฟิคตอนสองมาเสิร์ฟคร้าบบบบบบ ไหนๆ ฟิคก้อเต็มบ้านแล้ว อิอิ
ตอนนี้เหมือนจิย๊าวยาว เพราะเพลงมันเย้อออ แต่เนื้อหาไม่เท่าไหร่ เหอะๆๆ
อ่านแล้วติชมมือใหม่กันหน่อยน๊าาา ชาวคลับที่ร๊ากกกก
รักนี้สีส้มเขียว # 2 "หวั่นไหว"
.
.
.
เป็นไงมั่งว-ะ นะ วันนี้ ดีขึ้นไม๊ ผมถามขณะเปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นไอ่นะนั่งทำหน้าเซ็งๆ อยู่บนเตียงคนไข้
แย่ว่-ะ
ทำไมว-ะ แค่วันนี้อ้ายแม็คมันมาไม่ได้นี่ เอ็-งแย่ขนาดนี้เลยเหรอว-ะ
เออสิว-ะ แอร๊ยยย อารัยของเองงง... ข้าคิดถึงก้องเค้าเว้ยยย
อ้าวทำไมล่ะ น้องก้องเค้าไปไหนล่ะ ก้อเค้าเป็นนักกายภาพฯ ประจำตัวเอ็-งไม่ใช่เหรอ ผมพูดไป ใจก็กระตุก...
...วันนี้ผมจะไม่ได้เจอคนหน้าหวานเหรอเนี่ย
เออว่-ะ วันนี้น้องเค้ามีเครสพิเศษข้างนอกทั้งวัน เฮ้อออ
อ้าว แล้วเอ็-งล่ะ เอ็-งต้องทำกายภาพฯ ทุกวันไม่ใช่เหรอ แล้วเค้าก้อเป็นนักกายภาพประจำตัวเอ็-งด้วยนี่ จะทิ้งไปเฉยๆ ได้ไง
ก้องเค้าก้อไม่ได้ทิ้งไปเฉยๆ เค้ามาบอกข้าแล้ว แล้ววันนี้ข้าก้อต้องไปทำกับนักกายภาพอีกคน ทำไงได้เจอลูกอ้อนของเค้า ข้าก็อ่อนไม่เป็นท่าแล้วว่-ะ
อ่อ...เข้าใจแล้ว
ไม่ต้องมาทำหน้าล้อเลียนข้าเลย เอ็-งไม่เป็นข้า เอ็-งไม่รู้หรอกว่าข้ารู้สึกอย่างไง
ทำไมข้าจะไม่เข้าใจ... ขนาดแค่มาเยี่ยม ไม่เจอ ยังรู้สึกผิดหวังยังไงชอบกล ใจมันแกว่งๆ ยังไงก็ไม่รู้ ประโยคหลังนี่ผมแค่คิด...แต่ไม่ได้พูดออกไป
อะไรนะ เอ็-งบอกว่า เอ็-งเข้าใจเหรอ ข้าได้ยินไม่ถนัด
เออ ข้าเข้าใจ...แต่ไม่ต้องถามอะไรหรอก ข้าเข้าใจเอ็-งก็แล้วกัน
อืมมม ขอบใจแล้วกันว่ะ
.
.
.
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าในความรู้สึกของผม ผมใช้เวลาอยู่เป็นเพื่อนไอ่นะทั้งวัน เพราะวันนี้ไอ่แม็คต้องไปสนามแข่ง
ผมพาไอ่นะไปทำกายภาพฯ นั่งดูมันทำกายภาพฯ ก็เพลินดี แต่ก็ยังรู้สึกเบื่อ ทั้งๆ ที่นักกายภาพคนที่มาทำแทนน้องก้องของไอ่นะ ก็เป็นผู้ชาย
แถมผมยังดูออกด้วยว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายทั้งแท่ง ผมว่าไอ่นะมันก็ดูออกนะ ผมว่ามันเกร็งๆ และระวังตัวยังไงก็ไม่รู้
ทั้งๆ ที่น้องคนนี้ เค้าดูออกจะอ่อนหวาน และแสดงออกว่าชอบๆ ไอ่นะ...ก็ไม่เชิง
แต่...เขายิ้มหวานไปไม๊ สายตาที่มองไอ่นะมันอ่อนโยนอย่างบอกไม่ถูก
ผมดูไปก็คิดถึงหน้าของใครอีกคนไปด้วย คนนั้นน่ะ ไม่ต้องทำหน้าหวาน ไม่ต้องยิ้มหวาน ก็ยังดูหวานได้นะ
เค้าไม่ได้แสดงออกว่าเค้าไม่ใช่ผู้ชายเลย แต่ไอ้ผู้ชายอย่างเราๆ นี่แหละ ไปคิดซะได้ว่าน้องเค้าหวาน น้องเค้าน่ารัก
เฮ้อ เค้าจะรู้ตัวหรือเปล่าผมก็ยังไม่แน่ใจ ไอ่นะมันก็ไม่แน่ใจ ส่วนคนนี้...เมื่อกี้แนะนำตัวว่าชื่ออะไรนะ เฮ้อ ดันลืมซะได้ เอาไว้เดี๋ยวค่อยถามไอ่นะใหม่ละกัน
จะว่าไปน้องเขาก็หน้าตาน่ารักดี แถมปากนั่น ยังมีลอยลิปกลอสมันๆ วาวๆ และแก้มก็แดงๆ เรื่อๆ อย่างดูออกว่าเขาปัดแก้มอย่างที่สาวๆ เขาปัดกันน่ะ
แล้วอย่างนี้จะดูไม่ออกได้ยังไงว่าน้องเขาไม่ใช่
แต่กับอีกคน คนนั้นหน้าใสวิ้ง ไม่ได้ทำอะไรเลยมั้ง อย่างมากผมว่าก็คงเป็นแค่แป้งฝุ่นธรรมดา
โอยยย ผมว่าผมจะฟุ้งซ่านไปแล้ว นี่ผมจะมานั่งเปรียบเทียบเอาอะไร ผมชักจะสนใจคนหน้าใสมากไปแล้ว
พอเถอะ เพราะหน้าที่นี้มันเป็นของไอ่นะ ไม่ใช่ของผมซักหน่อย เฮ้ออออ
.
.
.
ไงว-ะ ไอ่พี เบื่อไม๊ อยู่กับข้าทั้งวัน ที่จริงก็ไม่มีอะไรแล้ว เอ็งกลับไปพักผ่อนเถอะ
เออว่-ะ ข้าขอกลับไปเตรียมตัวหน่อย คืนนี้ข้ามีนัดกินข้าวกับลูกค้าด้วยว่-ะ ไม่ค่อยอยากไป แต่พี่ข้าไม่อยู่ก็เลยต้องไปแทน
อ้าวเหรอ เออๆ ไปเหอะ ขอบใจนะเอ็ง แล้วเจอกัน
เออ ไว้พรุ่งนี้เจอกัน
.
.
.
ผมมาถึงร้านอาหารก่อนเวลานัดเกือบ 2 ชั่วโมง
เพราะว่าผมรู้สึกเบื่อๆ อยากมานั่งฟังเพลงให้อารมณ์เย็นๆ ลงหน่อย วันนี้ทั้งวัน ผมฟุ้งซ่านยังไงก็ไม่รู้ เดี๋ยวจะคุยกับลูกค้าไม่รู้เรื่อง
ที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอก เรื่องงานพี่ผมเขาจัดการเรียบร้อยไปแล้ว เพียงแต่ลูกค้าคนนี้เขาอยากอยู่เที่ยวต่อก่อนที่จะบินกลับก็เท่านั้นเอง
วันนี้ผมก็เลยต้องมานั่งกินข้าว หรือถ้าเขาอยากจะไปไหนต่อ ผมก็ต้องพาเขาไปตามใจเขาน่ะ
ส่วนร้านนี้ เลขาของพี่ชายผมเขาเป็นคนจองให้ ผมเองก็จำได้ว่าเคยมาที่นี่หลายครั้ง ช่วงที่กลับมาเที่ยวเมืองไทยครั้งก่อนๆ
แต่ตั้งแต่กลับมาครั้งนี้ก็ยังไม่เคยมาเลย ไม่รู้เปลี่ยนแปลงไปยังไงมั่ง
จำได้ว่าตอนมาครั้งก่อนๆ ผมประทับใจบรรยากาศไม่ใช่น้อย ผมชอบที่ร้านดูเงียบๆ
รอบๆ ร้านมีแต่ต้นไม้ มีโต๊ะให้นั่งทั้งข้างนอก และข้างใน
มีเพลงฟังเบาๆ ทั้งเปิดแผ่น และเป็นวงเล่นสด เพลงที่เล่นก็จะเข้ากับบรรยากาศ เป็นเพลงสากลบ้าง เพลงไทยบ้าง
ตั้งแต่คนเล่นกีตาร์ร้องเพลงคนเดียว ไปจนถึงเป็นวงตอนดึกๆ ก็คึกคักไม่น้อย
คิดได้ยังงี้ ผมเลยรีบมาก่อนแต่หัววัน เพื่อระลึกความหลังซะหน่อย
เห็นคุณเลขาเขาบอกว่าร้านนี้เปิดตั้งแต่ 11 โมง ยาวจนถึงเที่ยงคืนเลยทีเดียว นี่ก็ยังไม่หกโมงเย็นเลย หวังว่าบรรยากาศคงจะชิวๆ นะ
.
โต๊ะที่เลขาพี่ผมจองไว้ให้ โอเคเลยทีเดียว อยู่ด้านนอกตรงระเบียงที่มีต้นไม้ แต่ด้านขวาก็ติดกับหน้าต่าง
กระจกที่เปิดออกเพื่อให้เราสามารถได้ยินเสียงเพลง
และมุมนั้นก็เห็นเวทีชัดเจน มีแค่หน้าต่าง และโต๊ะ ที่อยู่ด้านในอีกโต๊ะ เป็นตัวคั่นเท่านั้น
ซึ่งตั้งแต่ผมเข้ามาก็ยังไม่มีใครมานั่งโต๊ะตัวนั้น อาจเป็นเพราะมันใกล้เวทีมากเกินไปหรือเปล่า
ผมสั่งอาหารเบาๆ พร้อมกับกาแฟแก้วโต ก็นะ คืนนี้คงจะอีกยาวไกล ถ้าให้ผมดื่มแอลกอฮอล์แต่หัววัน ต่อให้ผมคอแข็งแค่ไหน ก้อคงไม่ไหวเหมือนกัน
เพราะผมเองก็ต้องเทคแคร์ลูกค้าซะด้วย คงต้องเตรียมตัวให้พร้อมไว้ก่อน
เพลงในร้านเปลี่ยนจากที่เปิดแผ่น เป็นนักดนตรีเล่นกีตาร์และร้องสด สไตล์อะคูสติก
เอ๊ะ คนนี้ผมจำได้ ผมชอบที่เขาเล่นกีตาร์และร้องเพลงได้ถูกใจผมมาก ผมจำได้ว่าผมเรียกเขามาคุยที่โต๊ะด้วยทุกครั้ง
ผมขอเพลงอะไรเขาก็เล่นได้ เขาเทพมาก ขนาดผมขอเพลงที่ไม่น่ามีใครรู้จักเขาก็ยังเล่นได้
ใช่ๆๆ ผมจำเขาได้ มีครั้งนึงผมยังเคยขึ้นไปร้องเพลงแจมกับเขาเลย ผมรู้สึกเหมือนเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่งเลยล่ะ
ใช่ๆ วันสุดท้ายที่ผมมาแล้วผมบอกเขาว่าผมจะไปอยู่เมืองนอก วันนั้นเขายังร้องเพลงให้ผมตั้งหลายเพลง
...ไม่คิดว่าหลายปีแล้ว เขาจะยังร้องเพลงอยู่ที่นี่อีก
ซา...ใช่ เขาชื่อซา ถึงตรงนี้ผมจำได้เพราะผมมักจะแซวชื่อเขาว่าซาอะไร ซาหริ่มหรือเปล่า
เขาก็บอกว่าไม่ใช่ ซาเฉยๆ เหมือนกับว่า ฝนซา อะไรทำนองเนี้ย ผมก็เลยบอกไปว่า ซาหริ่มแหละเหมาะแล้ว แล้วเราก็พากันหัวเราะ
อะใช่...นี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผมชอบร้านนี้มาก มันเป็นความทรงจำดีๆ ที่ผมเกือบจะลืมไปซะแล้ว
.
.
.
เฝ้าคิดถึงเธอ
ไม่รู้ว่าจะเจอเมื่อไหร่
เป็นคำถามที่ค้างคาใจ
ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอ
เธอคงไม่รู้จะทำอย่างไรก็ไม่รู้
ว่ามีฉันนั้นคอยห่วงใย
แต่จะยากเย็นเพียงไร
จะอีกนานซักเท่าไร
อยากให้เธอรู้และให้เธอเข้าใจ
..
เลยมีแค่คำถามโง่ๆ ปิดบังเรื่องที่ซ่อนในใจ
ไม่ได้ลึก ไม่ได้ซึ้ง ไม่ได้สมความคิดถึงที่เก็บไว้
สบายดีไหม จะไปทางไหน เดินมายังไง มากับใครหรือเปล่า
อยากจะพูดคุยกับเธอให้นานที่สุด แต่ก็ไม่มีเรื่องที่จะพูดคุยได้ยาว
พยายามคิด คิดสักเท่าไร ก็วนกลับไปได้แค่คำถามเก่า
ก็ความรัก ความคิดถึงที่ลึกซึ้ง ถูกเปิดเผยจากใจเขา
ทั้งทีฉันก็รัก ทั้งที่ฉันก็รู้สึก
แต่ส่วนลึกข้างในยังไม่กล้า
ทุกครั้งที่เราพบกัน ทุกครั้งที่เธอหันมา
ที่ฉันเฉยๆ รู้มั้ยฉันฝืนแค่ไหน
ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรัก รักเธออยู่
แต่ฉันไม่อาจ จะเปิดเผยใจออกไป ให้ใครได้รู้
ได้ยินไหม หัวใจฉัน ยังคอยอยู่ตรงนั้น รอให้เธอเปิดดู
หวังเพียงแค่เธอรู้ สักวันหนึ่ง...
............................
นั่นไง...เมดเลย์ บอย โกสิยพงษ์ ผมว่าเขาคงจะเห็นผมแล้วล่ะ ถึงจัดเต็มเพลงที่ผมชอบมาขนาดนี้
และจะไม่มีเพลงนี้ได้ยังไง เพลงที่ผมใช้เป็นเสียงรอสาย และริงโทนนั่นเอง นั่นไงว่าแล้ว
.
มองปฏิทินที่เปลี่ยนเข้ามาใหม่ มองคนรักเขาเดินเคียงใกล้
ฉันคงได้แต่มอง อยู่ตรงนี้
ใครสักคนที่เกิดมาเพื่อผูกพัน ใครที่เกิดมาคู่กับฉัน
ใครคือคนนั้นช่วยมา บอกฉันที
ให้ใจที่หวั่นไหวได้พึ่งพิงซักที่ ให้รู้ว่าซักวันฉันจะเจอคนๆนี้
และใครที่รอคนนี้ มีจริงใช่ไหม
ใครสักคนที่เกิดมาเพื่อผูกพัน ใครที่เกิดมาคู่กับฉัน
ใครคือคนนั้นช่วยมา บอกฉันที
ให้ใจที่หวั่นไหวได้พึ่งพิงซักที่ ให้รู้ว่าซักวันฉันจะเจอคนๆนี้
และใครที่รอคนนี้ มีจริงใช่ไหม
และใครที่รอตอนนี้ เขาอยู่ที่ไหน
.
-------------
~ใครสักคนที่เกิดมาเพื่อผูกพัน ใครที่เกิดมาคู่กับฉัน~
ใครคือคนนั้นช่วยมา ~บอกฉันที ให้ใจที่หวั่นไหวได้พึ่งพิงซักที่~
ให้รู้ว่าซักวันฉันจะเจอคนๆนี้~ และใครที่รอคนนี้ มีจริงใช่ไหม ~
~ใคร...สักคนที่ ~
ฮัลโล...พีพูดครับ เฮ้อตกใจหมด เสียงโทรศัพท์เข้ามาตอนซากำลังร้องเพลงนี้พอดี
เอ่อ ครับ เหรอครับ ตามสบายครับ ไม่เป็นไรครับ ครับๆ ไม่เป็นไรครับ ไว้โอกาสหน้าก็ได้ครับ ครับๆ ขอให้สนุกนะครับ สวัสดีครับ
เอาละสิ ลูกค้าเบี้ยวนัดผมซะงั้น...อืมมม แต่ก็ดีเหมือนกัน วันนี้ผมจะได้ลัลล้าได้เต็มที่หน่อย
ไหนๆ ก็มาเจอเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันซะนาน ต้องรื้อฟื้นความหลังกันซะหน่อยแล้ว
น้อง....เครื่องดื่มที่สั่งไว้ ยกมาได้เลยยยย
.
.
.
โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน
เอ๊ะ! เพลงนี้ ซาร้องเพลงแบบนี้ด้วยเหรอ ไม่นี่ ไม่ใช่เสียงของนายซา เอ๊ะใครกัน อ้าวนี่มันเป็นวงตั้งแต่เมื่อไหร่
ผมนั่งกรึบเพลินจน ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีมือกลอง มือเบส และมือกีตาร์อีกตัวขึ้นไปแจมกับซา และนั่นนักร้องอีกคน
ใครกันนะหน้าคุ้นๆ ผมชอบเพลงนี้จัง ถ้าลุกขึ้นเต้นจะผิดไม๊เนี่ย ชักเสียดาย นี่ถ้าไอ่แม็คมาด้วยผมคงไม่ต้องแคร์อะไร ฮ่ะๆ
เพราะรายนั้น มีแต่จะดึงให้ผมลุกขึ้นไปเย้วด้วย โดยไม่แคร์ใครจะมองทั้งนั้น มันบอกว่าเราหล่อ ไม่ต้องไปแคร์ เออ เอากะมัน
..
รู้ก็ทั้งรู้ว่าเธอเป็นใคร และฉันก็ไม่คิดจะปีนขึ้นไป
คงไม่มีทางจะเป็นไปได้ ก็เรานั้นมันต่างกัน
ทำได้แค่เพียงเจียมตัวมันไป วัน วัน ฉันเข้าใจ
.
แต่ฉันก็ไม่รู้เพราะความบังเอิญ
หรืออันที่จริงฉันนั้นจงใจ
เวลาที่เธอมายืนใกล้ ใกล้ ก็ยังเผลอไปสบตา
รู้ก็ทั้งรู้ว่าคงไม่มีปัญญา คงไม่มีหวัง ไม่อยากจะเหลียวมอง
ฉันคอยบอกตัวเอง แต่ยังทำไม่ได้
ไม่อยากจะสนใจ รู้ว่าไม่มีทาง แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร
อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายังหวั่นไหว
ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน ฉันต้องคอยหักห้ามใจ
อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ เพียงแค่แอบเผลอมองตา
จะผิดไหม เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน ฉันต้องทำตัวเช่นไร ช่วยบอกได้ไหมเธอ
โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน.. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน
อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้าาาาาาาา
ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายังหวั่นไหว ววววว
ผมแหกปากร้องไปกับนักร้องหน้ามน นะหน้ามน ฮ้า..า ผะ ผมรู้แล้ว ผมนึกออกแล้ว ว ว ว่าผมเคยเห็นเค้าที่ไหน
ก้องงงงงงงงง ผมเผลอตะโกนออกไป
นักร้องหนุ่มหน้ามลคนนั้นหันมาแล้ว ยิ้มมมมม ให้ผม นั่นคือคำตอบใช่ไหม แสดงว่าผมจำคนไม่ผิดใช่ไม๊ ผมไม่ได้เพ้อไปเองใช่ไม๊
นั่นมัน น้องก้อง นักกายภาพบำบัดหนุ่มหน้าหวาน ของไอ่นะ คนที่ผมเจอเมื่อวาน จนกระทั่งวันนี้ผมยังมีแต่หน้าน้องเค้าวนเวียนอยู่ในหัว
ผม...ตาฝาด หรือเพ้อไป หรือว่าผมจะเมาซะแล้ว
ขาไวกว่าใจคิด....ตอนนี้ผมมายืนอยู่หน้าเวทีเรียบร้อย
ไม่อยากจะเหลียวมอง
ฉันคอยบอกตัวเอง แต่ยังทำไม่ได้
ไม่อยากจะสนใจ รู้ว่าไม่มีทาง แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร
อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายิ่งหวั่นไหว
ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน ฉันต้องคอยหักห้ามใจ
(มันยังอดใจไม่ได้ มันยังห้ามใจไม่ได้)
อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ
เพียงแค่แอบเผลอมองตา จะผิดไหม เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน
ฉันต้องทำตัวเช่นไร ช่วยบอกได้ไหมเธอ
โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน.. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน..
โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน.. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน .. โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โน โน
ผม ไม่ได้ฝันไป...
.
.
((พี-ก้องคลับ))The Neverending Story #145 มารอดูฟลุคใน1สมอง2มือ และ โอในค่าของคนกัน ^ ^{แตกประเด็นจาก A10245386}
ให้แทนไปก่อนแล้วกัน
O-Fluke Beijing Meeting @Beijing, China
เสมออออ
