|
ตอนที่ 4
เรยาพยักหน้ารับ แต่ในใจนั้นรู้สึกไม่ดีเลยที่หลอกแม่... เรยานั่งแท็กซี่ไปพบสินธรตามนัด นพที่แอบตามสินธรมาเพิ่งเห็นหน้าตาเรยาชัดๆ นพจำได้ว่าเด่นจันทร์เคยให้สืบประวัติผู้หญิงคนนี้ตอนมีเรื่องทะเลาะกันที่ร้านอาหาร พอครั้งนี้นพโทร.ไป รายงานเด่นจันทร์ แล้วถามว่าจะให้เขาตามต่อไปหรือเปล่า เด่นจันทร์สั่งเฉียบว่าไม่ต้อง!
ครั้นวันรุ่งขึ้นเด่นจันทร์ก็โทร.ไปขอความช่วยเหลือจากนายเดชผู้เป็นพ่อ นายเดชซึ่งอยู่ชลบุรีรับปากจะมาหาลูกให้เร็วที่สุด แต่เร็วยังไงก็ยังไม่ทันใจเด่นจันทร์ที่กำลังร้อนรุ่มอยู่ดี เธอโวยวายทันทีที่พ่อมาถึง
"มาช้าแบบนี้ทีหลังไม่ต้องมา เด่นหาทางของเด่นเองได้"
"ใจเย็นๆลูก นั่งๆๆ มีเรื่องอะไรหรือลูก"
"สินมีเมียน้อย..." น้ำเสียงเด่นจันทร์ต่ำเบาเหมือนจะร้องไห้
"อย่าร้องไห้ให้พ่อเห็น...แล้วจะให้พ่อทำยังไง"
"อยากให้มันตาย"
"ทำไมต้องฆ่าผัวเรา รักเขาไม่ใช่รึ"
"ไม่ใช่สิน...แต่เป็นอีนังผู้หญิงหน้าด้านคนนั้น เด่นอยากเห็นมันตาย พ่อรู้มั้ยมันเลวไม่มีที่เปรียบ มันมาเอาเรื่องกับเด่น เอาตัวมาเทียบกับเด่น มาซื้อของร้านเดียวกับเด่น ที่แท้เงินเราทั้งนั้น มัน...หน้าด้านยิ่งกว่าอะไร คนอะไร หน้าด้าน แย่งผัวชาวบ้าน"
"เราเองก็แย่งเขามาจากอีแหม่มอิตาเลียนคนนั้น"
เด่นจันทร์หันขวับมานัยน์ตาแทบลุกเป็นไฟ "พ่อ... พ่อด่าเด่นเหรอ"
"ไม่มีการด่ากัน พ่อพูดให้ลูกรับความจริง...รับว่ามันเป็นความจริง บอกพ่อมาว่าจะให้พ่อทำอะไร"
"ฆ่ามัน!"
"ต้องถึงขนาดนั้นเชียวเหรอ"
"ใช่ มันต้องไปพ้นทางชีวิตของเด่น"
"ยังจะเอาไว้ใช่มั้ยผัวคนนี้"
เด่นจันทร์นิ่งไปไม่กล้าสบตาพ่อ...แล้วเดชก็ได้คำตอบเมื่อมองออกไปด้านนอกเห็นหลานสาวกำลังยิ้มร่านำหน้าบุญช่วยที่ถือกระเป๋านักเรียนตามหลังมา
"ก็ต้องเป็นอย่างนั้น น้องดาวจะต้องมีทั้งพ่อทั้งแม่"
ดาววิ่งเข้ามากอดหอมคุณตาด้วยความดีใจ ขณะที่คุณตาก็ยิ้มหน้าบานกอดหลานรักด้วยความคิดถึง เด่นจันทร์มองภาพนั้นอย่างเป็นปลื้ม และได้ยินตาบอกหลานให้โทร.บอกพ่อว่าตามา เย็นนี้เราจะไปกินหูฉลามสกาล่ากัน...
ขณะนั้นเรยาหงอยเหงาอยู่ในห้องเช่าคนเดียว ที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวโทร.ไปอ้อนสินธรให้มาหา แต่สินธรเพิ่งจะรับปากลูกสาวเมื่อสักครู่ เขาจึงปฏิเสธเรยาโดยอ้างว่ามีประชุมด่วน เรยาไม่เชื่อแต่ก็ไม่กล้ารบเร้าเขามากนักเพราะตัวเองได้สัญญากับเขาไว้แล้วว่าจะเชื่อฟังกัน
ก่อนหน้าที่สินธรจะกลับมาถึงบ้าน เดชแนะนำให้เด่นจันทร์พูดกับสินธรเรื่องที่เขานอกใจเธอ ยื่นคำขาดไปเลยว่าเขาต้องเลิกกับผู้หญิงคนนั้น ถ้าเขาไม่เลิกค่อยถึงมือพ่อ...เมื่อสินธร ตามเด่นจันทร์เข้ามาในห้องนอนเพื่อแต่งตัวเตรียมออกไปกินอาหารเย็นด้วยกัน เด่นจันทร์จึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทำให้สินธรตะลึง ใจหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่ม
เด่นจันทร์ขึงขังมาก บอกสินธรว่าอาทิตย์หน้าเธอจะไปอังกฤษ ระหว่างนี้ให้เขาตัดขาดกับผู้หญิงคนนั้นให้เรียบร้อยในเวลาหนึ่งเดือน สยามแอร์ไลน์ต้องไม่มีแอร์โฮสเตสชื่อ เรยา ถ้าจะต้องมีค่าใช้จ่าย เขาต้องใช้งบส่วนตัวของเขาเอง ไม่เกี่ยวกับของเธอหรือของบริษัท
"อย่าลืมนะคะ สินมีเวลาหนึ่งเดือน...เริ่มจากอาทิตย์ หน้า หลังจากที่เด่นไปแล้ว เรื่องแค่นี้คนฉลาดอย่างสินคงจัดการเองได้ โดยไม่ต้องให้เด่นรบกวนพ่อ...จำไว้อีกอย่างด้วยว่า เด่นจะไม่มีวันหย่ากับคุณ เราจะอยู่กันอย่างมิตรหรือศัตรู สินเลือกเอาเองแล้วกัน"
สินธรหัวใจเกือบหยุดเต้นเมื่อภรรยาเอ่ยถึงเจ้าพ่อเมืองชล...เด่นจันทร์เดินไปที่ประตูห้อง แล้วหันมาเน้นย้ำอีกครั้งก่อนออกไป
"เราอยู่ด้วยกันมาหลายปี สินรู้จักเด่นดีใช่มั้ยว่าเด่นลูกพ่อ เด่นติดนิสัยไม่ดีมาจากพ่อ เราไม่ชอบอยู่ร่วมโลกกับศัตรู"
สินธรนั่งคอตกเครียดจัด รู้ตัวว่าทำผิด และเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นด้วยนอกจากทำตามความต้องการของเด่นจันทร์... สินธรตัดสินใจไม่ติดต่อและไม่รับสายจากเรยาอยู่หลายวัน จนเรยาทนไม่ไหวบุกเข้ามาที่บริษัท พอรู้จากหัวหน้างานว่าสามเดือนต่อจากนี้ตัวเองไม่มีตารางบินเลยสักวันเพราะเป็นคำสั่งจากข้างบน เรยาโกรธจนตัวสั่น ตรงดิ่งไปที่หน้าห้องทำงานสินธรเพื่อจะยื่นใบลาออก แต่ถูกเลขาฯสกัดไว้ และเธอก็ไม่รับฝากใบลาออกด้วย ให้เรยาไปยื่นที่แผนกบุคคล
เรยาโกรธแค้นแต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากหันกลับออกมาทั้งน้ำตา เธอตรงดิ่งกลับห้องเช่าราวนกปีกหัก แต่พอเปิดห้องเข้ามาก็พบว่าสินธรมาคอยอยู่ เรยาดีใจโผกอดเขาทั้งน้ำตา
"พ่อ...พ่อขา พ่อไปไหน ทำไมทิ้งฟ้า ฟ้าโทร.ก็ไม่รับสาย รู้มั้ยว่าเมียพ่อแกล้งฟ้ายังไง ไม่ให้ฟ้าบิน ฟ้าลาออกแล้วนะ อยู่ไปไม่ได้บินสามเดือน อย่างนี้บีบให้ออกใช่มั้ยพ่อ"
"ฟ้า...เราต้องเลิกกัน!" สินธรโพล่งออกมา...เรยาผงะแล้วกรี๊ดออกมาสุดเสียงจนสินธรต้องจับตัวเธอเขย่าเรียกสติ แล้วย้ำอีกครั้งว่า...เราต้องเลิกกัน
"เหตุผล..." เรยาถามเสียงแผ่ว
"ฟ้า...ก่อนอื่นผมเคยพูดกับฟ้าแล้วว่า เราจะหวังในสิ่งที่เราทำเนี่ย มันเป็นไปจนเราแก่ จนเราตายน่ะ หวังไม่ได้...ผมพูดกับฟ้าอยู่เสมอ เพราะว่า..."
"ได้...หวังได้" เรยาสวนขึ้นมา "ก็ฟ้ารักพ่อ และพ่อก็รักฟ้า ใช่มั้ย พ่อรักฟ้า แล้วทำไมล่ะ เราจะรักกันจนแก่จนตายไม่ได้ ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เราจะเลิกกัน เพราะฉะนั้นฟ้าไม่เลิก ได้ยินมั้ย ฟ้าไม่เลิก!"
"ฟ้า..."
"ไม่...ยังไงๆก็ไม่เลิก พ่ออย่านึกว่าพ่อจะทำอย่างนี้กับผู้หญิงอย่างฟ้า คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป ฟ้าไม่ใช่โสเภณีรายเดือนของพ่อนะ"
"ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นกับฟ้าเลยนะ ผมสาบานได้ ผมรักฟ้า คิดเสมอว่าฟ้าเป็นเมียของผม ผมพูดตลอดเวลาใช่มั้ยว่าฟ้าเป็นเมียคนหนึ่งของผม"
"ฟ้าก็ยอมแล้วไง ยอมเป็นเมียคนหนึ่งแล้วไง ใช่มั้ย... ยอมแล้วใช่มั้ย แล้วจะเอายังไงกับฟ้าอีก พ่อจะเอายังไงอีก"
| จากคุณ |
:
klink077  
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 มี.ค. 54 10:22:55
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 4 (เอามาฝากครับ ^^) มันส์ทุกหยด เข้มข้นทุกฉาก *o*
