|
ตอนที่ 4 ต่อครับ
"เสียงดังน่าฟ้า"
"ดังน่ะสิดี จะตะโกนให้ทั้งคอนโดฯรู้เลยว่าพ่อน่ะหลอกฟ้า หลอกให้ยอมเป็นเมียแล้วมาทิ้ง"
"ผมไม่ได้จะทิ้งฟ้า แต่ผมอยากขอความเห็นใจ"
"ไม่มีความเห็นใจให้ ไปหาที่อื่น ตรงนี้มีแต่ความถูกต้อง ฟ้าเป็นเมียคนหนึ่งของพ่อ ฟ้าทำหน้าที่ของฟ้า ไม่เคยทำอะไรชั่วช้าเลวทรามถึงขนาดที่พ่อจะถีบหัวฟ้า"
"ฟ้า...มันไม่ใช่ พูดอะไรถึงขนาดนั้น"
"ทำไมจะพูดอย่างนี้ไม่ได้ อย่าคิดว่าจะถีบหัวฟ้าได้ง่ายๆ"
เจอฤทธิ์เดชของเรยาเข้าแบบนี้สินธรถึงกับเครียดจัดกลับไป แล้วไม่ว่าเรยาจะตามไปอ้อนวอนยังไง สินธรก็ยืนยันคำเดิมว่าเราต้องเลิกกัน เพื่อความปลอดภัยของเราทั้งคู่...
เมื่อถูกเขาปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ความรักของเรยากลายเป็นความแค้นทันที เรยากลับไปหานัท เล่าเรื่องราวให้เขาฟังทั้งน้ำตา นัทไม่รู้จะช่วยยังไง ได้แต่ปลอบและให้กำลังใจเรยาอย่างเพื่อนที่ปรารถนาดีคนหนึ่ง
แยกจากนัทแล้วเรยากลับมาหาลำยองที่บ้านนายแหม่ม เรยาจะให้แม่ติดต่อสามีใหม่ของยายที่เป็นหมอผีช่วยทำเสน่ห์ ให้เธอ เพราะตอนนี้เธอรักผู้ชายคนหนึ่ง แต่เขาไม่รักเธอ
"ฟ้า...ไม่เอานะลูก อย่าคิดอะไรอย่างนี้ มันไม่ใช่เรื่องดี มันเป็นเรื่องสกปรก ลูกแม่ต้องไม่ไปยุ่งไปเกี่ยวนะ"
"สกปรกเหรอแม่ ทำไมล่ะ ไม่ใช่ให้กินยาเสก แล้วทำให้ รักเราเหรอ"
"ไม่ใช่ มันสกปรกมาก มันอุบาทว์...ต่ำช้า ไม่... แม่ไม่ยอมให้ฟ้าทำเด็ดขาด"
"แม่เคยเหรอ...ถึงรู้"
"ไม่...ไม่เคย" ลำยองตัดบทไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก แต่พออยู่คนเดียวก็อดนึกถึงอดีตที่ตัวเองเคยเห็นพิธีอุบาทว์นี้ไม่ได้ ตอนนั้นลำยองยังสาว เธอเห็นพ่อเลี้ยงทำเสน่ห์ให้กับผู้หญิงคนหนึ่งที่ผัวไม่รักด้วยขั้นตอนที่แสนจะสกปรกโสมม น่าสะอิด สะเอียนเป็นที่สุด
ลำยองไม่ยอมให้ลูกสาวของตนทำเช่นนั้นอย่างเด็ดขาด พอเช้าวันใหม่หลังจากเรยาตื่นนอน ลำยองจึงเล่าให้เรยาฟัง แล้วย้ำเตือนลูกว่า อย่าได้ไปเกลือกกลั้วกับเรื่องสกปรกอย่างนี้เป็นอันขาด เรยารับปาก เพราะเท่าที่ฟังมามันน่าขยะแขยงจริงๆ
"ถ้าตอนที่ฟ้าอายุ 5 ขวบ แม่ไม่โดนบังคับให้ทำเรื่องสกปรกอย่างนี้ ฟ้าคงโตขึ้นมาในตึกเจ้าสัวริมคลองภาษีเจริญนั่นแล้วล่ะ"
"อ๋อ...ที่แม่มาอยู่กับนายแหม่มใช่มั้ย เรื่องเป็นไงเหรอแม่"
ลำยองย้อนคิดกลับไปในอดีตที่เคยอยู่บ้านเจ้าสัวเชง... วันนั้น เยนหลิง หรือคุณนายที่สองเรียกลำยองไปหาที่ห้องเพื่อจะใช้เธอไปหาพ่อเลี้ยงที่เมืองกาญจน์ ซึ่งเยนหลิงรู้ว่าแกเป็นหมอทำเวทมนตร์คุณไสย จึงต้องการให้แกทำพิธีไสยศาสตร์ให้ ซิลเวียเมียแหม่มของเจ้าสัวถึงแก่ชีวิต ถ้าทำสำเร็จจะให้เงินค่าจ้างทั้งพ่อเลี้ยงและลำยองอย่างจุใจ แต่ห้ามลำยองเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร ถ้าบอก เยนหลิงก็ทำให้ลำยองตายได้เหมือนกัน
ปรากฏว่าคืนนั้นลำยองกลับมานอนคิดอย่างกลัดกลุ้ม ที่สุดลำยองก็ตัดสินใจไม่รับงานของเยนหลิงด้วยการพาเรยาในวัยห้าขวบแอบหนีออกจากบ้านเจ้าสัวมา โดยบอกกับป้าพุ่มว่าจะกลับไปหาแม่ที่เมืองกาญจน์
แต่ลำยองไม่ได้กลับไปเมืองกาญจน์ เธอหอบลูกไปที่บ้านเจ้านายของบังดุลย์ แนะนำตัวว่าเธอเป็นเมียบังดุลย์ มีลูกกับเขาก่อนที่เขาจะถูกขโมยแทงตาย เจ้านายสงสารจึงฝากงานให้ที่บ้านเพื่อนซึ่งเป็นฝรั่ง เขากำลังอยากได้แม่บ้านอยู่พอดีนี่เอง ทำให้ลำยองกับเรยาได้อยู่กับฝรั่งสองผัวเมียตั้งแต่นั้นมาจนถึงปัจจุบัน
ooooooo
หลังจากหลบมาอยู่กับแม่ได้วันสองวัน เรยาก็ย้อนกลับไปที่ห้องเช่าอีกครั้ง แล้วเจอสินธรนำเช็คสองล้านบาทมาให้เพื่อแลกกับการยุติความสัมพันธ์ เรยาไม่พอใจอย่างมากคว้าเช็คนั้นมาฉีกทิ้งก่อนจะผลุนผลันออกไปตั้งหลักว่าจะเอาคืนสินธรยังไงให้สาสม!
แล้วอีกวันถัดมาเรยาก็นัดพบสินธรที่ร้านอาหาร ยื่นข้อเสนอว่าเธอจะยอมเลิกกับเขาก็ต่อเมื่อเธอได้รถคันใหม่ของเขา สินธรฟังแล้วโมโหมาก เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเอารถที่เมียหลวงซื้อให้ใช้ไปยกให้เมียน้อย เรยาเองก็รู้จึงใช้วิธีนี้มาบีบบังคับกดดันเขา
ออกจากร้านอาหาร สินธรตามเรยาไปที่ห้องเช่า สองคนทุ่มเถียงกันรุนแรงถึงขั้นสินธรฟิวส์ขาดจะตบเรยาที่พูดดูถูกเขาเรื่องใช้นามสกุลเมีย
"คุณตบฉันเมื่อไหร่ คุณจะรู้ว่านรกมีจริง"
สินธรชะงัก สีหน้าและแววตาเรยาดุดันจนน่ากลัว
"ผมบอกกี่หนแล้วว่าอย่าพาดพิงถึงนามสกุลนี้"
"ก็ไม่ใช่เพราะนามสกุลนี้เหรอคุณถึงทิ้งฉันน่ะ ฉันจะต้องยกย่องนามสกุลบ้าๆนี้ทำไม ในเมื่อมันทำลายฉัน"
"การที่ผมจะเลิกกับคุณ มันไม่เกี่ยวอะไรกันเลยกับการที่ผมใช้นามสกุลชลธี"
"ทำไมจะไม่เกี่ยว ถ้าไม่ใช่เพราะนามสกุลชลธีสั่งมา คุณจะเลิกกับฉันมั้ย นี่มันสั่งมาและคุณก็ขัดไม่ได้ นามสกุลชลธีมันคือจุดสุดยอดในชีวิตคุณไม่ใช่เหรอ คุณยอมเสียฉันเพื่อรักษานามสกุลชลธีให้ต่อท้ายชื่อคุณไปจนคุณตาย...ใช่มั้ย"
"ผมไม่อยากเถียงกับคุณเรื่องนามสกุลอีก"
"ซึ่งฉันไม่แปลกใจเลย"
"จบ...ผมบอกว่าให้จบเรื่องนามสกุล"
"ขอโทษที่ทำให้คุณต้องเสีย...อะไรดี Dignity ความภูมิใจใช่มั้ย แต่ฉันสงสัยจริงๆว่าคุณมีรึเปล่า"
"หยุด!!" สินธรตวาดลั่น...เรยายอมเลิกพูดเรื่องนามสกุลชลธี แต่ไม่เลิกจี้เรื่องรถว่าจะเอายังไง เธอต้องการรถคันใหม่ของเขา จะให้เลิกไปเฉยๆ เธอไม่ยอมแน่
"เรื่องรถน่ะเลิกพูด เพราะเป็นไปไม่ได้"
"ก็ได้ งั้นเอาบ้าน 1 หลัง เงินสดจำนวนหนึ่ง แต่รวมกันแล้วต้องให้ครบ 20 ล้านเท่าราคารถ แต่ถ้าคุณให้รถคันนี้ บ้านไม่เอา เงินไม่เอา แต่ต้องเป็นคันนี้เท่านั้น"
สินธรสะอึก จ้องเรยาอย่างแค้นใจที่สุด
"คุณโกรธฉันรู้ แต่อย่าแปลกใจ เพราะคุณน่าจะคิดว่าฉันจะเรียกมากกว่านี้ด้วยซ้ำ"
"เรียกได้ แต่ผมไม่มีจ่ายมากขนาดนั้นหรอก"
"ก็บอกคนที่เขามีจ่ายสิ"
"คุณร้ายกาจมากนะเรยา"
"ถ้าคุณใช้ความคิดเสียหน่อย ยอมเสียในสิ่งที่ควรเสีย ฉันก็ไม่ต้องร้ายกาจขนาดนี้"
สินธรไม่รู้จะทำยังไงกับผู้หญิงคนนี้ เขาผลุนผลันกลับลงไปอย่างหัวเสีย แล้วรู้ตัวว่าลืมกุญแจรถเอาไว้ พอแหงนหน้ามองไปที่ระเบียงห้องเห็นเรยายืนยิ้มหวาน ชูกุญแจรถแกว่งไปมา สินธรร้องบอกให้เธอโยนมันลงมาเลย แต่เรยา กลับทำหูทวนลม จนสินธรต้องย้อนกลับขึ้นมา
"ส่งกุญแจรถมาเดี๋ยวนี้!"
| จากคุณ |
:
klink077  
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 มี.ค. 54 11:07:22
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 4 ต่อจากของเก่า (เอามาฝากครับ ^^) มันส์ทุกหยด เข้มข้นทุกฉาก *o*
... พุธนี้ได้ดูแล้วนะคะ
