ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 4 ต่อจากของเดิม ขาดคำของเขา เรยาโยนกุญแจรถลงไปเบื้องล่างทันที สินธรโกรธจัดปราดเข้ามาเขย่าตัวเรยา "ทำไม...ทำไมต้องทำบ้าบอขนาดนี้" "คนถูกทิ้งทำอะไรได้ทั้งนั้นแหละ คุณลองถูกภรรยาคุณทิ้งสิ แล้วจะรู้" สินธรหมดความอดทน ตบเรยาเต็มแรงก่อนจะผลุนผลันออกจากห้อง เรยาก้าวตามมาติดๆ พลางตะโกนเรียกผู้คนห้องตรงข้ามให้ออกมาช่วยเป็นพยานด้วยว่าเธอถูกผู้ชายคนนี้ทำร้าย สินธรถึงกับอึ้ง เพราะเรยามีหลักฐานคือรอยเลือดที่มุมปาก แล้วรุ่งขึ้นเรยาก็ทำให้สินธรเครียดจัด เธอส่งสำเนาบันทึกประจำวันที่แจ้งความว่าโดนเขาซ้อมมาให้ถึงบริษัท จากนั้นก็โทร.มาขู่ว่า ถ้าใน 7 วัน เธอไม่ได้ยี่สิบล้าน เธอจะส่งบันทึกประจำวันนี้ไปถึงหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ... ooooooo จากคุณ : klink077 เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 10:37:39

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ 5 สินธรจนปัญญาจะแก้ปัญหาที่ตัวเองก่อขึ้น ในที่สุดเขาต้องหน้าด้านโทร.ไปรบกวนพ่อตาที่อยู่ชลบุรี นายเดชเดินทางมาอย่างรวดเร็วทันใจ เขาคาดเดาว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่แต่อ้างว่าตนกำลังจะมาหาหลานสาวอยู่แล้ว ทันทีที่ได้ยินลูกเขยบอกว่าต้องการยืมเงินยี่สิบล้าน นายเดชปฏิเสธเสียงแข็งแล้วเดินหนีออกไปหาหลานสาวที่นพเพิ่งไปรับกลับมาจากโรงเรียน สองตาหลานพูดคุยหยอกล้อกันด้วยดีเหมือนเคย แต่พอลับหลังหลานสาว นายเดชก็รีบโทร.ไปตามเด่นจันทร์ที่อังกฤษให้รีบกลับเมืองไทย เพราะมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับนามสกุลชลธีและน้องดาว เหนือสิ่งอื่นใด นายเดชเป็นห่วงความรู้สึกของหลานสาว ถ้าสินธรมีข่าวเสียหายในหน้าหนังสือพิมพ์ตามคำขู่ของ เมียน้อย...ในขณะเดียวกันสินธรเองก็พยายามดิ้นอีกเฮือก เขาไปปรึกษาเพื่อนคนหนึ่งจนได้เงินมาสิบล้าน โดยใช้รถยนต์ ค้ำประกัน แต่เงินยังขาดอีกสิบล้าน สินธรกลับมาบ้านค้นเครื่องเพชรหลายกล่องของเด่นจันทร์ออกมาดู คำนวณราคาแล้วน่าจะพอ แต่ คิดไปคิดมาก็ไม่กล้าพอที่จะเอามันไปขาย วันรุ่งขึ้นไปทำงานและเจอเรยาก่อนจะขึ้นตึก สินธรจึงต่อรองจากยี่สิบล้านเหลือสิบล้าน แต่เรยาไม่ยอม บอกยี่สิบล้านขาดตัว ลดไม่ได้แม้แต่สลึงเดียว และพรุ่งนี้ก็ครบเจ็ดวันตามนัดแล้วด้วย สินธรกลุ้มใจมาก คืนนั้นเขากลับไปดื่มเหล้าคนเดียวที่บ้านจนเมามายแทบคลานขึ้นห้อง โดยไม่รู้ว่าเด่นจันทร์กลับมาแล้ว พอเห็นเมียยื่นเช็คยี่สิบล้านมาให้ สินธรดีใจแทบหายเมา คุกเข่าพร่ำพูดขอบคุณเธอยกใหญ่ "ไม่ต้องขอบคุณเด่น เด่นไม่เกี่ยว เช็คนี่พ่อให้มา เพราะว่าท่านเห็นแก่หลาน" เด่นจันทร์กล่าวสีหน้าเรียบเฉย นึกถึงคำพูดของพ่อก่อนจะให้เช็คนี้มา "หลานฉันเป็นเด็กดี ไม่ใช่ดีเพราะคำสอนของพ่อหรือแม่ เขาดีด้วยตัวเขาเอง เขาดีเพราะเพื่อนเขา เขาดีเพราะบุญช่วย...บอกผัวแกอย่าทำอะไรกระทบกระเทือนจิตใจน้องดาวเป็นอันขาด ขอให้รักษาความดี ความบริสุทธิ์ของน้องดาวไว้ หลานของฉันจะต้องโตขึ้นอย่างสะอาด เข้าใจมั้ย...ส่วนแก เด่นจันทร์ แกอย่าเอากิเลสต่างๆนานาของแกไปป้ายน้องดาวให้แปดเปื้อนอีกต่อไป" เด่นจันทร์นั่งคิดทบทวนคำพูดของพ่อแล้วรู้สึกตัวเองผิดต่อลูก ผิดที่ไม่ค่อยเอาใจใส่ ผิดที่คอยยัดเยียดความฟุ้งเฟ้อ อวดมีอวดรวย โดยไม่รู้ว่าบางทีลูกก็เบื่อหน่าย แต่ต้องอดทนจนจะกลายเป็นเด็กเก็บกด... ooooooo สามเดือนต่อมา...เรยาพาแม่ลำยองไปที่บ้านหลังหนึ่ง โดยบอกแม่ว่าเป็นบ้านของตนที่ซื้อด้วยเงินเก็บตั้งแต่เริ่มทำงาน ลำยองไม่ค่อยเชื่อถามลูกว่า ผ่อนเขาเหรอ เรยานิ่งไม่อยากตอบ แล้วก็ตอบไม่ถูกด้วยเมื่อแม่ถามอีกว่า อย่างนี้ลูกก็ต้องทำงานหนัก แล้วเขาจะให้บินมากขึ้นเหรอ ในเมื่อเขาเคยแกล้ง เรยาหนักใจเรื่องงานอยู่เหมือนกัน รุ่งขึ้นเธอนัดพบสินธรอีกครั้ง พอเผชิญหน้ากันสินธรเป็นฝ่ายฉุนเฉียวใส่เรยาก่อนเลย "เธอไม่ต้องขู่ฉันนะเรยา ได้ไปแล้วยี่สิบล้านต้องจบ ไม่มีอะไรให้อีกแล้ว แล้วไม่ต้องติดต่อฉันอีก เราขาดกันเด็ดขาด ฉันจะคิดว่าชาตินี้ฉันไม่เคยรู้จักคนชื่อเรยา" "แต่คนชื่อเรยาเขารู้จักพ่อนี่คะ" "อย่ามาเรียกฉันอย่างนี้นะ" "ใจเย็นๆสิคะ เรื่องที่จะให้พ่อช่วยมันเรื่องเล็กมาก สำหรับพ่อ ไม่เกี่ยวกับเงินหรือข้าวของอะไร พ่อช่วยฟ้าได้ง่ายมากเพราะพ่อเก่ง พ่อกว้างขวาง มีอิทธิพล มีอำนาจ มี Connection เยอะแยะ...ฝากงานให้ฟ้าเป็นแอร์ที่ Amary Airways นะคะ สายการบินฝรั่ง ไม่มีใครรู้เรื่องพ่อกับฟ้าหรอกค่ะ...นะคะพ่อ" "ไม่ได้!" สินธรหันหลังเดินหนีทันที เรยาตามมารั้งแขนเขาไว้ ทำท่าจะอ้อนวอน แต่สินธรสะบัดแขนหนี แล้วหันขวับมาชี้หน้าตวาดใส่ด้วยความโมโห "หยุดนะเรยา...คุณกับผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ขาดกันอย่างเด็ดขาด คุณทำกับผมจนผมนึกไม่ออกเลยว่า นี่เหรอคือคนที่เคยบอกว่ารักผม และคนที่ผมเคยรัก" เรยาน้ำตาไหลพราก จ้องหน้าสินธรอย่างวิงวอน "พ่อขา...สงสารฟ้าเถอะนะคะ ฟ้าไม่มีงานทำแล้วจะเอาอะไรกินล่ะคะ" "เรยา คุณลืมแล้วหรือว่าคุณเคยมีกินโดยไม่ต้องทำอะไร" "แต่ตอนนี้ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วนี่คะ พ่อช่วยฟ้าอีกครั้งเดียว แล้วฟ้าจะไปให้ไกลๆจากพ่อ จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก" "ไปซะตั้งแต่เดี๋ยวนี้เลยเรยา ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน คุณทำกับผมขนาดนี้ ผมไม่ฆ่าคุณก็บุญแล้ว" พูดจบ สินธรเดินจากไปอย่างรวดเร็ว เรยาแค้นตะโกนไล่หลัง "พ่อ...แล้วพ่อจะเสียใจ" สินธรหันกลับมาจ้องเรยา สักครู่ก็หันกลับไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทิ้งเรยายืนหน้าเสีย รู้สึกผิดหวังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน... ที่สุดเรยาก็ต้องไปสมัครงานตามขั้นตอนของสายการบินนั้นด้วยตัวเอง แต่พอเจ้าหน้าที่ตรวจสอบไม่พบหลักฐานการศึกษา เรยาก็หมดสิทธิ์ ต้องล่าถอยออกมาด้วยความผิดหวัง แล้วกลับไปบ้านเผลอบ่นให้แม่ฟัง ทำให้ลำยองแปลกใจถามว่า ลูกไม่ทำงานที่เก่าแล้วเหรอ? เรยาสะดุ้งในใจ แต่ระงับอารมณ์รวดเร็ว "ทำสิแม่ ทำไมจะไม่ทำ แต่ฟ้าอยากเปลี่ยน เบื่อแล้วที่สยามแอร์ไลน์" "ทำไมเบื่อเร็วนักล่ะลูก" "ช่วยไม่ได้ ก็แม่เลี้ยงฟ้ามาให้เบื่อง่ายอย่างนี้แหละ โทษตัวเองสิ" ว่าแล้วเรยาก็เดินปึงปังขึ้นชั้นบน ลำยองมองตามหนักใจในนิสัยของลูกสาว เรยาขึ้นมานั่งกอดเข่าเตียงนอน ครุ่นคิดอย่างหนักว่าทำยังไงดีถึงจะได้กลับไปเป็นแอร์โฮสเตสอาชีพในฝันของตนอีกครั้ง...แล้วเช้าวันใหม่เรยาก็ไปปรากฏตัวที่หน้าบ้านสินธร เธอทำให้สินธรแทบหัวใจหยุดเต้นด้วยการโผล่มายืนขวางหน้ารถของเขาขณะเคลื่อนออกมาจากรั้วบ้าน สินธรกลัวเด่นจันทร์ที่ยังอยู่ในบ้านเห็น เขารีบโทร.เข้ามือถือของเธอโดยไม่ยอมลงจากรถ "ฟ้า...จะทำอะไร มายืนอยู่ทำไม" "ว่างงาน...ยืนตรงไหนก็ได้" เสียงเรยายียวนกลับมา "ต้องการอะไร" "รู้อยู่แล้ว ถามทำไม" "นี่...ฟ้า ผมขอร้อง คุณไปจากตรงนั้นก่อน แล้วค่อยคุยกัน" "ไม่ บอกมาเดี๋ยวนี้เลยว่าจะฝากงานให้มั้ย ถ้าไม่ได้ยินคำว่า Yes ก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น เพราะว่าว่างงาน จำไว้ด้วยว่าว่างงาน มีเวลาทั้งวัน ถึงจะมีเงินแต่มีสติพอที่จะไม่ไปผลาญเงินกับสินค้าที่ไร้สาระมีแต่ยี่ห้อเหมือนเมียคุณ" "เรยา...ผมจะฆ่าคุณ" "มาเลย...คุณฆ่าฉันแล้วคุณจะรู้ว่าฉันเตรียมการอะไรไว้มั่งที่จะบอกว่า อะไรที่เกิดขึ้นกับฉัน คุณนั่นแหละเป็นตัวการ...อย่าคิดฆ่า หลักฐานมัดคุณ มันชัดเจนมาก ตกลงว่าไงคะ ฝากงานให้ฉันมันง่ายมากสำหรับคุณ ทุกอย่างจบ จบจริงๆ คุณจะไม่ได้เห็นแม้แต่เงาของฉัน" "เลว...เลวจริงๆ ทำไมเลวอย่างนี้" เรยาของขึ้นทันที เดินมากระชากประตูเปิดออกแล้วตอบโต้เขาอย่างดุเดือด "มันก็เลวกันหมดทุกคนนั่นแหละ มีใครดีกว่าใคร อยากจะรู้นัก ไอ้หน้าเงินเกาะชายกระโปรงเมียอย่างคุณน่ะ ดีนักเหรอ" "ไปให้พ้นนะ!" "ไม่ไป เดี๋ยวอีนังเด่นจันทร์ออกมาจะพูดให้หมดเลยว่าคุณนินทาเมียไว้ว่ายังไงมั่ง สัญญากับฉันว่ายังไงมั่ง จะบอกให้รู้นะว่าฉันอัดเทปไว้หมดทุกอย่างที่คุณพูด ฉันไม่โง่หรอก ฉันรู้ว่าถ้าฉันไม่ทำอย่างนี้ ฉันก็เสียฟรี แต่คุณน่ะได้ฟรี เพราะเอาเงินเมียมาซื้อฉัน" สินธรดูนาฬิกาก่อนจะเหลือบดูกระจกมองหลัง สีหน้าร้อนใจจนเรยาสังเกตได้ "ว่าไง มันกำลังจะออกมาแล้วใช่มั้ย เดี๋ยวฉันจะไปบอกมันว่า ได้แต่ทำเรื่องไร้สาระไปวันๆ ไปช็อปปิ้ง ไปสปา ไปนั่งเม้าท์กับเพื่อน เชอะ...มีดีอยู่อย่างเดียว...มีเงิน" "หยุดพูดได้แล้ว...โอเคๆ กลับไปได้แล้ว" "จะฝากงานให้มั้ย" "โอเค" "พูด...พูดให้ชัดๆว่าคุณจะฝากงานให้ฉันที่ Amary Airways พูดเดี๋ยวนี้" เรยาบังคับพร้อมกับเทปจ่อเข้าไปใกล้เขาเพื่อบันทึกเสียงไว้เป็นหลักฐาน สินธรสั่งให้เก็บเทป เธอก็ไม่สน ดึงดันท่าเดียวว่าให้พูดใส่เทป "ไม่พูด เป็นอะไรก็เป็นไปสิวะ" สินธรท่าทีเหลืออด พริบตานั้นเรยาก็ก้าวขึ้นมานั่งที่เบาะข้างเขาทันที สินธรตวาดเสียงเครียด "ลงไป...ไปให้พ้น!" จากคุณ : klink077 เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 10:38:16

ความคิดเห็นที่ 3 รอบนี้ จัดปาย อิอิ ผมอ่านแล้วยังมันส์เลย ชมพู่แรดมาก *-* จากคุณ : klink077 เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 10:38:49

ความคิดเห็นที่ 4 เรารู้สึกสงสารไอซ์เลยอ่ะ ชมพู่แรงเกินความจำเป็น เรยาเกรียนกว่าเนตรเยอะ !! จากคุณ : PIMFAHZ RANCHITA เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 14:06:34

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณค่ะ คิดถึง..คำแก้ว จากคุณ : ดอกไม้ไทย เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 14:26:18

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกมากค่ะ ขอบคุณมากๆ ที่นำมาให้อ่าน รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : nut_nuch เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 15:11:39

ความคิดเห็นที่ 8 มันส์อ่ะ เราว่าบทพูดเรื่องนี้ดูดิบๆ ดี ไม่ีรู้่สิ อ่านแล้วรู้สึกมีอารมณ์ดี ดูไม่ประดิษฐ์ ฮาตอนที่บอกว่า ว่างงาน ยืนตรงไหนก็ได้ เรื่องนี้ชมพู่แรงมาก ขอให้เกิดๆๆ จากคุณ : พอตตี้ กับ วีเซิล เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 09:26:56

ความคิดเห็นที่ 9 Flower Gold มากมายเลย จากคุณ : เด็กน้อยตัวแสบ เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 14:22:02