ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอากาศที่มันชวนให้หดหู่เสียขนาดนี้ หรือเป็นเพราะว่าแพทตี้นอยด์เรื่องน้อง ๆ มันหวาน
แพทเลยไปหยิบ Temptation of an angel ขึ้นมาดูอีกครั้งหนึ่งค่ะ
ดูแล้วไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะ ว่าตัวเองกัดฟันแปลจนจบได้อย่างไร
ไดอะล็อคแต่ละตอนประมาณ 1000 กว่าบรรทัดได้ (แน่ละค่ะว่ายาวบ้าง สั้นบ้างต่างกันไป)
ศิริรวมทั้งหมด 21 ตอน (ตกเลขค่ะ เลยไม่รู้ว่ารวมแล้วทั้งหมดมันกี่บรรทัด)
ช่วง 1-5 ตอนแรก แพทแทบตายค่ะ โอ๊ย ทำไมมันเยอะแยะไปหมดอย่างนี้ฟระ
โอ้ นี่ชั้นนั่งแปลมาทั้งวัน โดยที่ยังไม่ได้กินข้าวกินปลาเลยเหรอเนี่ย
โอ้ เที่ยงคืนแล้ว เหลืออีกร้อยกว่าบรรทัด กัดฟันทำให้จบดีไหม
โอ้ย ตาย ๆ ตีสามแล้ว พรุ่งนี้วันจันทร์ ชั้นจะต้องไปทำงานนี่
โอ๊ย ไม่อยากทำแล้วทำไงดี ขี้เกียจมากแล้ว ทำไป ทำไป ทำไมไม่เจอพี่สุบินสักทีหล่ะ
ไม่เอาแระ เลิกทำดีกว่า เด๋วหาเหตุผล "ง่าย ๆ" ว่ามันไม่สนุก
อย่าดูเลยไปบอกพี่น้องบ้านป๋าดีกว่า
เลิกแระ ปิดคอม ลาขาด
แปลกนะคะ ถึงแม้จะบอกตัวเองไปแบบนั้น แต่มันก็ยังไม่ทำให้ตัวเองสบายใจ
เพราะตอนที่เราประกาศออกไปว่าจะทำน่ะ ไม่ได้มีใครมาบังคับ
"เรา" ทั้งนั้น คิดเอง เออเองว่า ฉันรักเขาอ่ะ ฉันอยากจะทำอะไรให้มันเป็นชิ้นเป็นอันสำหรับเขาบ้าง
และมันก็เป็นละครที่ดูสนุกเรื่องหนึ่งเลยใช่ไหมล่ะ
เรื่องเวลา ก็ไม่ได้มีใครคนไหนมาบอกนี่ว่า จะต้องเสร็จเวลานู้นนี่นั้น
ในเมื่อแกรมีเวลา และมี "สติปัญญา" เหลือเฟือขนาดนี้
แกรไม่คิดจะทำสิ่งที่แกรเคยประกาศไว้ให้เสร็จเหรอ
ตื่นเช้าวันนั้นแพทเลยคิดได้ และกลั้นใจแปลตอนที่ 5 ต่อไปให้มันจบ ๆ
(ขออนุญาตไม่โพสต์รูปใหญ่ค่ะ เพราะว่าความเร็วของเน็ตมันจำกัด)
พี่ยะขรา กะ อาจุมม่าหลายจายยยยยยยยย (ทาคุยะ คิมุระเล่นเอาบ้าไปแล้วววววววว) 980{แตกประเด็นจาก A10379681}
