ตอนที่ 6 ต่อครับ
อุตส่าห์แอบไปบ้านนายแหม่มตอนเรยาไม่อยู่ แต่ ลำยองก็ยังเผลอเลอจนถูกเรยาจับได้ เรยาเห็นขนมปังและคาดคั้นจนแม่ยอมรับว่านายแหม่มให้มา ทำให้เรยาโกรธมากรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าออกจากบ้านไปโดยไม่ฟังเสียงทัดทานของแม่
เรยาไปต่อว่านายแหม่มถึงบ้าน นายแหม่มไม่อยากต่อความยาวจึงบอกเรยาว่า ต่อไปนี้เธอก็บอกลำยองด้วยว่าไม่ต้องมาที่นี่แล้ว
"แหม่มต้องเข้าใจนะคะว่าแม่ลำยองแก่แล้ว ฉันเป็นห่วงแม่ ถ้าเดินทางทุกวันแม่จะไม่สบาย"
"ฉันเข้าใจ"
"ฉันเองไปบินตลอดเวลา ถ้าแม่ไม่สบาย ฉันจะทำงานไม่สบายใจเลย"
"บอกแล้วไงว่าฉันเข้าใจ"
"เหตุที่ฉันต้องบินบ่อย เพราะว่าคนที่ทำงานกับผู้โดยสารชั้นหนึ่งมีไม่มาก เพราะเขาต้องคัดเลือกคนที่เหมาะสมจริงๆ"
"ซึ่งก็คือเธอ"
"ค่ะ ที่จริงฉันอยากอยู่กับแม่ แต่ได้เงินเยอะมากค่ะ เลย Say no ไม่ลง"
"ฉันดีใจด้วย"
"วันนี้แปลก แหม่มให้ฉันพูดภาษาไทย ไม่เคี่ยวเข็ญให้พูดภาษาอังกฤษเหมือนเคย"
"เดี๋ยวนี้เธอเก่งโดยไม่ต้องใช้ภาษาอังกฤษแล้ว"
เรยาสะอึกอึ้ง พยายามคิดถึงความหมายของวาจานายแหม่ม...ต่างคนต่างมองหน้าอ่านสายตากัน แล้วเรยาก็ลุกขึ้นเดินหันหลังกลับไปโดยไม่ลา
ooooooo
กลับมาอยู่บ้านได้ไม่กี่วัน เรยาสะดุดตากับภาพข่าวในนิตยสารเล่มหนึ่ง เพราะในภาพนั้นมีก้องเกียรติรวมอยู่ด้วย แล้วยังมีสินธร เด่นจันทร์ และณฤดี แต่เรยา ไม่สนใจใครอื่นนอกจากก้องเกียรติเพียงคนเดียว
เรยาตัดสินใจโทร.เข้าไปหาก้องเกียรติที่บ้านแต่สาวใช้เป็นคนรับและบอกว่าคุณผู้ชายไม่อยู่...จากการพูดคุยกันไม่กี่ประโยคทำให้เรยารู้ทันทีว่าก้องเกียรติมีภรรยาแล้วชื่อณฤดี แต่ยังไม่รู้ว่าเป็นคนเดียวกับคุณดี๋เพื่อนของเด่นจันทร์
หลังจากนั้น เรยาใช้ความพยายามอีกนิดหน่อยก็ได้ทราบชื่อบริษัทเชงพาณิชย์ของก้องเกียรติ โดยเธออ้างว่ามีธุระติดต่อเรื่องเอ็กซ์พอร์ตไปนิวซีแลนด์...เมื่อได้ชื่อบริษัทมาแล้วจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะไปหาก้องเกียรติถึงที่ แต่เรยาก็ฉลาดพอที่จะไม่บุ่มบ่ามจนน่าเกลียด เธอเพียงแต่ฝากกล่องของขวัญเล็กๆพร้อมกระดาษโน้ตข้อความเข้าไปให้เขา
เมื่อก้องเกียรติได้รับของฝากนั้นจากเลขาฯหน้าห้อง ท่าทีเขาแปลกใจเล็กน้อยก่อนหยิบกระดาษมาอ่านข้อความที่เขียนด้วยลายมือ
"ฟ้าเห็นคุณใหญ่ด้วยค่ะ แต่คิดว่าไม่รบกวนเวลาคุณใหญ่ดีกว่า สำหรับคุณใหญ่เวลาเป็นของมีค่า ฟ้าเลยต้องฝากผ้าเช็ดหน้าที่คุณใหญ่ให้ฟ้าขอยืมไว้กับพนักงานต้อนรับนะคะ"
ก้องเกียรติวางกระดาษแล้วเปิดกล่องหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาดูอย่างจำได้ วันนั้น ในร้านกาแฟที่นิวซีแลนด์เขาให้ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้แก่เรยาไว้ซับน้ำตา...ขณะเดียวกันเรยาที่ยังจอดรถอยู่หน้าบริษัท เธอจดจ่อรอคอยว่าเมื่อไหร่ก้องเกียรติจะโทร.หาตามเบอร์มือถือในนามบัตรที่เธอแนบไปด้วย
แต่รอแล้วรอเล่าก็ไม่มีวี่แวว ที่สุดเรยาก็เป็นฝ่ายโทร. เข้าไปเอง แต่วิมลซึ่งเป็นเลขาฯหน้าห้องรับสายและบอกว่าท่านประธานกำลังจะเข้าประชุม แล้วไม่ว่าเรยาจะตื๊อขนาดไหนก็ไม่สำเร็จ เพราะวิมลทำหน้าที่เลขาฯได้ดีเยี่ยม ซักถามเสียจนเรยาพูดไม่ออกตอบไม่ถูก จำต้องวางสายไปอย่างหงุดหงิด
เรยาพาใบหน้าบึ้งตึงหงุดหงิดสุดขีดกลับมาบ้านแล้วระบายอารมณ์ใส่ลำยองที่ยังไม่ได้ทำอาหารเย็น เพราะมัวแต่รีดเสื้อผ้ากองโตของลูกสาว ด้วยความรักลูกลำยองจะรีบไปทำอาหารให้ แต่เรยากลับปึงปังไปขึ้นรถถอยหลังพรืดออกไปโดยไม่แคร์ความรู้สึกของแม่เลยสักนิด
ooooooo
ตกเย็นก้องเกียรติกลับจากทำงานถึงบ้านในเวลาปกติ ณฤดีเพิ่งวางสายจากเม่งฮวย เธอเดินมาบอกสามีว่าอาม้าโทร.มาชวนไปทานข้าวที่บ้านวันอาทิตย์นี้ ก้องเกียรติพยักหน้ารับรู้และยื่นกระเป๋าเอกสารกับถุงเล็กๆให้ภรรยา
ณฤดีรับมาแล้วเปิดถุงดูของข้างใน ปรากฏว่าเป็นผ้าเช็ดหน้า เธอหยิบมันออกมาดูอย่างแปลกใจ
"มีผู้หญิงคนหนึ่ง...เขาไม่สบาย ผมให้ผ้าเช็ดหน้าเขายืม"
"เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ"
"ไม่มากครับ อ้อ เขามีจดหมายมาด้วย ผมต้องโทร.บอกเขาว่าได้รับแล้ว แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมให้วิมลโทร.ก็ได้ สมปองเอานามบัตรใส่กระเป๋าให้ด้วยแล้วกัน"
สมปองจะหยิบนามบัตร แต่ณฤดีส่งให้ทั้งถุง พอสมปองกลับออกไปแล้ว ณฤดียังให้ความสนใจผู้หญิงที่สามีบอกว่าไม่สบาย แต่ก้องเกียรติพูดถึงเหมือนไม่ได้คิดอะไร เขาบอกว่าเจอกันที่โอ๊คแลนด์
ดึกแล้วกำลังจะเข้านอน แต่ณฤดีเหมือนยังติดใจเรื่องผู้หญิงคนนั้นอยู่ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะตอแยสามีอีก ทางด้านเรยานั้นกระวนกระวายหนักที่ก้องเกียรติไม่ติดต่อกลับมาเลย ทั้งๆที่เธอให้นามบัตรไปแล้ว กระทั่งห้าทุ่มได้ยินเสียงมือถือดัง เรยาดีใจคิดว่าเป็นก้องเกียรติ แต่พอดูเบอร์ก็ต้องผิดหวัง...จำใจกดรับสายของนัท แต่พูดด้วยไม่กี่คำก็วางสายอย่างหงุดหงิด
ooooooo
รุ่งขึ้นมีประชุมผู้ถือหุ้น ณฤดีจึงต้องเข้าบริษัทพร้อมก้องเกียรติ เรยาขับรถมาซุ่มดูก้องเกียรติที่หน้าบริษัท เห็นผู้หญิงลงจากรถเดินเข้าไปพร้อมก้องเกียรติ เรยาแน่ใจว่าต้องเป็นภรรยาของเขา แต่เสียดายที่ไม่ทันได้เห็นหน้าตา
เรยากลับบ้านด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว จังหวะนี้นัทโทร.มาหาอีก เรยาปฏิเสธนัทว่าเธอยังไม่อยากไปไหน ยังไม่สบายใจ นัทจึงต้องวางสายไปด้วยความผิดหวัง อีกครู่เสียงมือถือเรยาดังขึ้นอีก เรยากดรับอย่างสุดเซ็ง แต่พอได้ยินเสียงก้องเกียรติ เรยาแทบร้องกรี๊ดด้วยความดีใจ
"คุณใหญ่...ฟ้าดีใจจังค่ะ"
"สบายดีนะครับ"
"สบายดีค่ะ"
"ผมส่งรูปของคุณเรยาไปให้ ได้รับหรือยังครับ"
"รูปเหรอคะ ยังค่ะ ไม่ต้องส่งก็ได้ค่ะ ฟ้าไปรับเอง"
"ส่งไปแล้วครับ แล้วจะบอกด้วยว่า ผมได้รับผ้าเช็ดหน้าคืนแล้ว"
"ให้ฟ้าเลี้ยงข้าวขอบคุณ...นะคะ"
"อ๋อ ไม่เป็นไรครับ"
"เถอะค่ะ คุณใหญ่กรุณาฟ้ามาก ฟ้าอยากตอบแทน"
"ไม่เป็นไรครับ คุณฟ้าไม่ต้องคิดมาก ผมไม่ได้ยุ่งยากอะไร ผมไม่รบกวนแล้ว เท่านี้นะครับ สวัสดีครับ"
ก้องเกียรติตัดสายไปแล้ว เรยาหน้าจ๋อย รู้สึกผิดหวังอย่างแรง
ooooooo
ผ่านไปเกือบสัปดาห์ที่เรยาต้องไปทำงานด้วยความรู้สึกเหงาๆ พอถึงเวลาพักเรยาจึงไปช็อปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อผ่อนคลาย แต่แล้วที่นี่เองเรยาเห็นก้องเกียรติกับภรรยาโดยบังเอิญ คราวนี้เห็นหน้าเธอชัดเจน เรยาถึงกับอึ้งไปอย่างคาดไม่ถึง
ยิ่งได้รู้เห็นว่าภรรยาของก้องเกียรติคือณฤดีเพื่อนสนิทเด่นจันทร์ เรยาก็ยิ่งอยากเอาชนะ เธอทำทุกวิถีทางที่จะจับก้องเกียรติให้ได้ แม้จะต้องเสียเงินไม่ใช่น้อยในการติดสินบนเจ้าหน้าที่ในสายการบินที่ตัวเองทำงานอยู่เธอก็ยอม เพราะมันคุ้มค่าที่เธอจะได้พบก้องเกียรติอีกครั้งที่นิวซีแลนด์
เมื่อก้องเกียรติต้องไปติดต่อธุรกิจที่นิวซีแลนด์ เรยาทำเหมือนว่าพบเขาโดยบังเอิญ จากนั้นก็สร้างความคุ้นเคยด้วยการพาเขาไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ อ้างว่าตัวเองรู้จักดี เพราะบินบ่อย แรกๆก้องเกียรติก็พยายามรักษาระยะห่าง แต่ เรยายังรุกหนักถึงขนาดแกล้งไม่สบาย หลังจากพาเขาเที่ยวมาทั้งวัน
ก้องเกียรติไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของเรยา เขาประคองพาเธอไปส่งที่ห้องพัก และเกือบจะเผลอไผลไปกับท่าทีชวนสงสารของเรยา
"เอ่อ...ขอโทษครับ...คุณจะทานยาอะไร เดี๋ยวผมหยิบให้" ก้องเกียรติผละออกห่าง เรยาหน้าเสียไปนิดก่อนจะเสแสร้งต่อไป
"ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าไม่ทราบว่าทำไมรู้สึกไม่สบายขึ้นมากะทันหัน"
"คงเป็นเพราะอากาศ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวเย็น...เป็นยังไงบ้างครับตอนนี้"
"หนาวค่ะ เหมือนเป็นไข้"
"นอนพักผ่อน แล้วจะค่อยยังชั่ว ตื่นขึ้นมาถ้าดีขึ้นค่อยอาบน้ำ ถ้าไม่ตื่นก็ไม่เป็นไร นอนถึงเช้าได้ พรุ่งนี้ผมจะมาดูอีกที" หนุ่มใหญ่ใจดีหยิบผ้าห่มห่มให้เธอแล้วหันหลังออกจากห้องไปทันที
จากคุณ |
:
klink077
|
เขียนเมื่อ |
:
30 มี.ค. 54 09:38:47
|
|
|
|