คุณลักษมณ์เดินตามไปรั้งตัวรจเรขไว้
"คุณกล้วย เดี๋ยวก่อนครับ"
รจเรขนิ่ง แต่ยังสับสนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น คุณลักษมณ์ค่อยๆจับไหล่รจเรขให้หันมาเผชิญหน้าอย่างนุ่มนวล
"ผมสัญญา ว่าผมจะยอมรับการตัดสินใจของคุณทุกอย่าง แต่คุณต้องฟังผมพูดก่อน...
ผมรู้ว่าผมทำผิดมามากมาย ผมทำร้ายคุณทั้งร่างกาย จิตใจ ผมอยากให้คุณรู้ว่าทุกครั้งที่เห็นคุณร้องไห้ ผมก็เสียใจไม่น้อยไปกว่าคุณ"
ฮิ้ววววว (อันนี้เสียงกองเชียร์เอง 555)
รจเรขนิ่งฟังคำพูดของคุณลักษมณ์ ถึงแม้จะอ่อนหวาน แต่ก็ก่อกวนความน้อยใจที่เก็บไว้ให้ปะทุขึ้นมาอีก
"คุณกล้วย มีคำคำนึง ที่ผมไม่เคยพูดออกไป ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ ว่ามันสำคัญกับคุณ"
คุณลักษมณ์จับมือรจเรข มองตา "ผมขอโทษ"
(ก็แค่นั่นแหละ ที่กองเชียร์ก็อยากฟังจากปากคุณลักษมณ์)
หมดแล้วค่ะ พิมพ์ตกหล่นไปยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 54 15:38:55