|
ตอนที่ 6 ต่อครับ
ก้องเกียรติกลับออกไปโดยไม่รู้ว่าตัวเองทำให้เรยาผิดหวังมากแค่ไหน...แต่ความมุ่งมั่นเพื่อสิ่งที่ต้องการก็ไม่ได้ทำให้เรยาท้อหรือเปลี่ยนใจ กลางดึกคืนนี้เองเธอตัดสินใจโทร.เข้าไปที่ห้องพักก้องเกียรติด้วยน้ำเสียงเหมือนคนป่วยหนัก ทำให้ก้องเกียรติตกใจกระวีกระวาดมาดูแลเธอถึงเตียงนอน
เรยาจัดฉากได้เนียนมากจนก้องเกียรติไม่เอะใจ และด้วยมารยาร้อยเล่มเกวียนของหญิงเจนสนามรักอย่างเรยาก็ทำให้หนุ่มใหญ่หลงกลจนมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันในที่สุด...
เรยาสมใจมากที่แผนของตนสำเร็จ แต่แสร้งร้องไห้น้ำตาไหลรินเหมือนสาวน้อยไม่ประสีประสาเรื่องรัก ทำให้ก้องเกียรติ ที่รู้สึกผิดอยู่แล้วยิ่งทำอะไรไม่ถูก ได้แต่กล่าวคำขอโทษซ้ำไปซ้ำมา
"ไม่ค่ะ...ไม่ต้องขอโทษ" เรยาโผเข้ากอดเขาทั้งน้ำตา
"ผมขอโทษ ผมไม่ควร...ผมผิดเอง"
"ฟ้าด้วย...ฟ้าผิดด้วยค่ะ คุณใหญ่อย่าโทษตัวเอง เราผิดทั้งสองคน ฟ้าผิดด้วย...ฟ้าผิด...ฟ้าไม่เสียใจเลยที่ทำผิดครั้งนี้"
ก้องเกียรติพูดไม่ออก สีหน้าเขาเป็นทุกข์จนเรยาจับความรู้สึกได้ และเรยาก็ฉลาดพอที่จะไม่รุกเร่งหรือเรียกร้องอะไรจากเขาในเวลานี้
ตอนเช้าลงไปที่ห้องอาหารพร้อมกัน ทั้งคู่กินไม่ลงเอาแต่นั่งนิ่งมองจานอาหาร ฝ่ายชายสีหน้าเป็นกังวลอย่างมาก ขณะที่หญิงสาวก็ดูเครียดและเศร้าหมอง
"ผมมีภรรยาแล้ว..." ก้องเกียรติเอ่ยเสียงแผ่วแต่เรยาที่นั่งเผชิญหน้าได้ยินชัด เธอแสร้งชะงักเล็กน้อยแทนอาการตกใจ แล้วก้มหน้ากล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"ฟ้าทราบแล้ว ถึงคุณใหญ่ไม่ได้บอกฟ้า แต่ฟ้าเดาได้เพราะคุณใหญ่เป็นสุภาพบุรุษ คุณใหญ่ไม่เคยทำอะไรที่ไม่ให้เกียรติฟ้า คุณใหญ่ไม่เคยมีท่าทีอะไรที่ไม่ดีกับฟ้า เรื่องที่เกิดขึ้น...อย่างที่ฟ้าบอก ฟ้าไม่เสียใจ เพราะถึงอย่างไรมันก็เกิดขึ้นแล้ว เราเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้"
"ผม...ผมไม่ทราบจะทำยังไงต่อไป ผมอยู่ในครอบครัวที่มีปัญหาอย่างนี้ตลอดมา ผมคิดอยู่เสมอว่าผมจะไม่ก่อปัญหาอย่างนี้อีก ผมสาบานกับตัวเองว่าผมจะไม่ทำร้ายภรรยา ผมจะไม่ทำร้ายครอบครัว"
"คุณใหญ่มีลูกมั้ยคะ"
"ไม่มีครับ...เรายังไม่มีลูกด้วยกัน"
เรยาแอบโล่งใจก่อนจะตีหน้าเศร้าเล่นละครฉากใหญ่
"ฟ้าเข้าใจค่ะ ถ้าฟ้าเป็นภรรยาคุณใหญ่ ฟ้าคงภูมิใจมากที่มีสามีแสนดีอย่างนี้"
"ขอบคุณครับ แต่..."
"เรื่องของเราหรือคะ"
"ผมไม่ทราบจะทำอย่างไร ผม..."
"คุณใหญ่คะ สบายใจเถอะนะคะ ไม่ต้องรับผิดชอบกับฟ้าก็ได้ มันเป็นแค่อุบัติเหตุทางกาย ถึงแม้ว่าฟ้าจะชอบคุณใหญ่มาก เพราะฟ้าไม่เคยพบผู้ชายคนไหนที่น่าประทับใจเท่าคุณใหญ่ ที่จริงฟ้าก็ไม่ค่อยได้คบผู้ชายกี่คนหรอกค่ะ ชีวิตฟ้าส่วนใหญ่อยู่กับแม่ ชีวิตเราคงเดินไปคนละทาง ถ้าบังเอิญพบฟ้าก็ขอให้ทักทายฟ้าบ้าง อย่างน้อยเราก็เคยมีช่วงเวลาที่ดีที่สุด...อาจจะไม่ใช่สำหรับคุณใหญ่ แต่สำหรับฟ้า ฟ้าไม่มี วันลืม เพราะฟ้าก็เหมือนคุณใหญ่ ฟ้าสาบานไว้ว่าชาตินี้จะมีสามีคนเดียว จะไม่ให้ใครมาเป็นคนที่สอง ที่สาม...ฟ้าลาล่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง"
เรยายกมือไหว้เขาทั้งน้ำตานองหน้าก่อนลุกจากมาด้วยความหวังว่าเขาจะทัดทานหรือทำอะไรสักอย่าง แต่เปล่าเลย ก้องเกียรติเอาแต่นั่งอึ้งสีหน้าเครียดจัด จนเรยาใจคอไม่ดีหันกลับไปมองเขาอีกครั้ง แล้วบอกกับตัวเองเบาๆว่า
"ยังไม่ใช่วันนี้...ฉันรอได้"
ooooooo
ในที่สุดต่างคนต่างก็กลับประเทศไทยด้วยจิตใจที่หม่นหมอง โดยเฉพาะก้องเกียรตินั้นทั้งทุกข์และกังวลในความผิดพลาดที่ตัวเองกระทำลงไปกับผู้หญิงคนหนึ่งจนเก็บอาการไม่อยู่ เป็นเหตุให้ภรรยาที่บ้านเริ่มสังเกตได้ถึงความผิดปกตินี้
สีหน้าเครียดๆ และท่าทีเหม่อๆของก้องเกียรติทำให้ ณฤดีเข้าใจว่าเขาจะไม่สบาย จึงจัดยามาให้กินกันไว้ก่อน หลังจากกินยาแล้วก้องเกียรติพยายามปรับตัวเองให้เป็นปกติด้วยการชวนณฤดีคุยเรื่องที่เด่นจันทร์ชวนไปเที่ยวทะเล
"อ๋อ ไปไหมคะ ดี๋เห็นคุณใหญ่ยุ่งๆ พอดีเด่นเขาพาน้องดาวไปส่งที่อังกฤษ แต่เขาก็ถามมาเรื่อยๆ"
"นัดเลยสิครับ อาทิตย์นี้เลยดีมั้ย"
"อะไรกันคะ ทำเหมือนจะหนีอะไร"
"หนีตัวเองไงครับ" เผลอหลุดปากจนภรรยาแปลกใจ
"หมายความว่าไงคะ"
"ผมเครียด...งานมีปัญหานิดหน่อย ผมเลยไม่อยากอยู่คนเดียว"
"อ้าว...เอาดี๋ไปทิ้งไว้ที่ไหนคะ"
"คุณดี๋กับผมเหมือนคนคนเดียวกันนี่ครับ ผมกลัวว่าจะทำให้คุณดี๋กลุ้มใจไปด้วย"
"ใช่ค่ะ คุณใหญ่กลุ้ม ดี๋ก็กลุ้มด้วย สิ่งที่ดี๋ต้องการที่สุดคือ...ให้คุณใหญ่สบายใจ"
"ผมก็เหมือนกับคุณดี๋ สิ่งที่ผมต้องการที่สุดคือ ให้คุณดี๋สบายใจ"
"คิดดูก็แปลกนะคะ เราสองคนคงเป็นคู่สุดท้ายในประเทศไทย ที่แต่งงานด้วยวิธีคลุมถุงชน"
"ก็ไม่เชิง เพราะผมเห็นคุณดี๋ก่อนที่อาเตียจะไปเจรจาสู่ขอกับท่านทูตคุณพ่อคุณดี๋"
"หรือคะ ดี๋ก็เห็นคุณใหญ่ก่อนเหมือนกัน"
"เห็นในรูปใช่ไหมครับ"
"ใช่ค่ะ คุณใหญ่เป็นนักธุรกิจดีเด่น ตอนนั้นดี๋รู้แล้วว่าคุณพ่อคุยกับอาเตียอยู่ ตอนที่มองรูปคุณใหญ่ ใจยังนึกว่าเราจะต้องอยู่กับผู้ชายคนนี้ไปตลอดชีวิตหรือนี่"
"แล้วคำตอบคือ..."
"คำตอบก็คือใช่แล้ว...คนนี้แหละ คลุมถุงชน คนโบราณนี่เก่งนะคะ ใช้ภาษาได้ตรงจัง ดี๋ว่าสมัยนั้นต้องเป็นภาษาสแลงแน่ๆ ใช้คำหวือหวาแบบนี้ แต่ที่ดี๋สงสัยก็คือ ทำไมคุณใหญ่ยอมถูกคลุมถุงชนล่ะคะ"
"ก็บอกแล้วว่าเห็นคุณดี๋ก่อนไงครับ"
"ก่อนนั้น...ขอโทษนะคะ คุณใหญ่ไม่มีใครเลยหรือคะ ก่อนแต่งงานคุณใหญ่เคยรักผู้หญิงคนไหนบ้างไหมคะ"
ก้องเกียรติตอบไม่ได้ อึ้งงันไปด้วยความสะเทือนใจ จนเมื่อณฤดีหลับไปแล้ว แต่ก้องเกียรติก็ยังนอนลืมตาโพลง คิดย้อนไปถึงความสัมพันธ์ลึกซึ้งของตัวเองกับเรืองยศที่เกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ แต่มันทำให้เรืองยศเป็นจริงเป็นจังมากถึงขนาดจะคัดค้านการแต่งงานของเขากับณฤดี พอไม่สำเร็จเรืองยศก็ทำใจไม่ได้ถึงกับคิดสั้นกระโดดน้ำฆ่าตัวตายจากเขาไปในที่สุด
เหตุการณ์วันนั้นยังสะเทือนใจก้องเกียรติไม่รู้ลืม โดยมีเพื่อนอีกสองคนคือเต้กับโจที่ร่วมรับรู้อยู่ด้วยความโศกเศร้าเสียใจ
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น ณฤดีสังเกตเห็นสีหน้าก้องเกียรติยังไม่ค่อยดีนัก เธอจึงเอ่ยปากจะยกเลิกไปงานเลี้ยงรุ่นที่นัดกับเด่นจันทร์แล้วไปหาอาม้ากับเขาแทน
"คุณดี๋ไปงานเถอะครับ เลี้ยงรุ่นไม่ได้มีบ่อย ผมไปหาอาม้าคนเดียวได้ครับ"
"งั้น...คุณใหญ่เลิกงานแล้วไปเลยนะคะ เพราะเด่นจะมารับดี๋ค่ะ ไม่ต้องห่วง"
ก้องเกียรติรับคำแล้วหิ้วกระเป๋าเอกสารออกไปขึ้นรถ โดยมีสายตาณฤดีเฝ้ามองด้วยความเป็นห่วง...
ตกเย็นเลิกงานก้องเกียรติก็ไปที่บ้านพ่อแม่ แล้วไปเจอคำแก้วเดินเหม่อลอยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวแถวบ่อลึกที่ห่างจากบ้านพอสมควร ซึ่งหลายคนในบ้านเรียกมันว่า "บ่อนรก"
ก้องเกียรติทำท่าจะเดินเข้าไปหาคำแก้ว แต่จู่ๆอาอึ้มก็โผล่ออกมาทักและสวมกอดเขาด้วยความดีใจ เสียงทักทายของทั้งคู่ทำให้คำแก้วค่อยๆเดินเข้ามาหา เธอเพ่งมองก้องเกียรติ ครู่หนึ่งก็เริ่มมีรอยยิ้มผุดขึ้นมาในหน้า ก้องเกียรติเห็นแล้วเศร้า รู้สึกสงสารชะตากรรมของคำแก้วที่อยู่ๆก็กลายเป็นคนเสียจริตอย่างกะทันหัน
เขาพูดคุยกับอาอึ้มได้สักพัก คำแก้วเกิดมีอาการประหลาดกรีดร้องเหมือนเกลียดกลัวก้องเกียรติสุดขีด จนอาอึ้มต้องรีบพาเธอกลับไปสงบสติอารมณ์ในบ้านพักแล้วกลับออกมารายงานก้องเกียรติที่ยังรออยู่ที่ศาลาด้วยท่าทีกระวนกระวายใจ
"หลับแล้วฮ่ะ อึ้มให้กินยานอนหลับ"
"คำแก้วเป็นอะไร อาอึ้มรู้บ้างมั้ย"
"ไม่รู้เลยฮ่ะอาคุงชายใหญ่ อึ้มคิดแล้วคิดอีกว่าอาไลทำให้อีเป็งบ้า ก็คิดไม่ออกฮ่ะ"
"ก่อนวันที่คำแก้วเป็นบ้า มีอะไรเกิดขึ้นอาอึ้ม"
"ก่อน...ม่ายมี แต่วันนั้น...วันนั้นอาคุงนายที่สามอีหายไป"
ก้องเกียรตินิ่งสนิทไปทันที ทราบดีว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วเกิดความสะเทือนใจรุนแรงขึ้นมา ซ่อนหน้าไปทางอื่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ อาอึ้มเองก็หน้าเสียเหมือนกัน
"อาอึ้มคิดว่าคำแก้วเห็น..."
"ใช่ฮ่ะ เพาะว่าอาคุงนายที่สี่อีไปขอท่านเจ้าสัวอย่าให้ทำอะไรอาคุงนายที่สามเลย แต่ท่านเจ้าสัวอีไม่ยอม"
ก้องเกียรติสีหน้าเครียดจัด ผละจากอาอึ้มเข้าไปที่ห้องโถงตึกใหญ่เพื่อนำบัญชีรายรับรายจ่ายของบริษัทไปให้เจ้าสัว ขณะเจ้าสัวพิจารณาตัวเลขในบัญชีอยู่นั้น ก้องเกียรติ เอาแต่จ้องหน้าบิดาเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง
"ดีมากอาใหญ่ ลื่อทำงานเรียบร้อยดี มีอย่างเดียวเวลาสั่งของลื่อต้องดูเรื่องอัตราแลกเปลี่ยนด้วย ถ้าเราสั่งของจากเมืองจีนตอนเงินหยวนแพง ขายของไปนิวซีแลนด์ เงินดอลลาร์ถูกก็ขาดทุนตาย ต้องศึกษานะ นักวิชาการเขาทำนายเรื่องเงินไว้ล่วงหน้านานมั้ย หรือแบงก์ชาติอีทำนายไว้รึเปล่า"
| จากคุณ |
:
klink077  
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 มี.ค. 54 11:12:54
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 6 ต่อครับ (เอามาฝากครับ ^^) มันส์ทุกหยด เข้มข้นทุกฉาก *o*
