และแล้วก็มาถึงคราที่ต่างฝ่ายต่างคิดว่า "สวาทสิ้น" ไปแล้ว วันนี้มีแต่ความโศกาอาดูรทั้งงานศพมาร์กี้ ทั้งการจากลาของคุณกล้วยกับคุณลักษมณ์ ทั้งการสูญเสียของคุณพิมาน วันนี้ทั้งสองคนคงเข้าใจกันได้ดีเพราะเสียทั้งลูกเสียทั้งคนรักพร้อมกัน คุณพิมานเป็นพ่อแท้ ๆ ของมาร์กี้ เมื่อความจริงเปิดเผยคุณณัฏฐาก็เดินจากไป คุณลักษมณ์แม้ไม่ใช่พ่อแท้ ๆ แต่ก็เรียกตัวเองว่าแดดดี๊รักมาร์กี้เหมือนลูก เมื่อสัญญาสิ้นสุดคุณกล้วยก็เดินจากไปเช่นเดียวกัน วันนี้จึงเป็นอีกหนึ่งวันแห่งความสูญเสียของทั้งคู่ มีทั้งจากเป็นและจากตาย ก่อนจะไปถึงบทกลอนในวันนี้เปิดเพลงเก่าหนึ่งเพลงให้ทั้งคู่ จะว่าเป็นความรู้สึกของฝ่ายหญิงก็ได้ หรือ ถ้าไม่ติดกับเนื้อเพลงนักก็แทนความรู้สึกฝ่ายชายได้ไม่ผิดกัน
สิ้นหวานแล้ว
เธอ..ทิ้งความหลังเศร้าๆ ไว้กับความเขลาของหญิงคนหนึ่ง
ซึ่งเขารักเธอ ซึ่งเขารักเธอเสมอ เสมอดวงใจ
เธอ..ลืมรสหวานล้ำพร่ำพรอด รสกอดยามซุกคลุกเคล้าเคลียใกล้
แนบเนื้อหัวใจ แนบเนื้อหัวใจแค่ไหน แค่ไหนนะเธอ
ไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่ใน ความทรงจำบ้างหรือ
หรือเห็นฉันคือแค่ของบำเรอ ไม่เหมือนวันฉันให้เธอ
ฉันไม่ได้เผลอ ฉันให้เธอด้วยรักท่วมวิญญาณ
เธอ..เธอทิ้งความทุกข์เต็มอก สุมใส่นรก เผาฉันจนพล่าน
เจ็บช้ำทรมาน เจ็บช้ำทรมาน
สิ้นหวาน สิ้นหวานแล้วรักเอย
เวิ่นเว้อ(เบญจภาค)ตามประสา "ค่าของคน" : เธอ ... เธอทิ้งความทุกข์เต็มอก สวมใส่นรกเผาฉันจนพล่าน{แตกประเด็นจาก A10382389}
