|
ตอนที่ 9 ต่อครับ
ลำยองยิ้มตื้นตันใจมาก พยักหน้าแล้วเดินไปที่เครื่องโทรศัพท์บ้าน ยกหูไปหานายแหม่ม ปรากฏว่าทางโน้นได้คนใช้ใหม่แล้วจริงๆ เรยาอึ้งเล็กน้อย แต่แล้วเธอก็รีบร้อนออกจากบ้านไปโดยไม่บอกแม่ว่าไปไหน
ไม่นานนักเรยาก็มาปรากฏตัวที่บ้านนายแหม่ม ซึ่งการมาครั้งนี้ของเรยาทำให้นายแหม่มแปลกใจเป็นอย่างมาก เรยาต้องการให้แม่ลำยองกลับมาทำงานรับใช้นายแหม่มอีก โดยอ้างว่าเป็นความสุขของแม่ และเท่าที่เธอสังเกตคนใช้ใหม่ที่นายแหม่มได้มาก็ยังไม่ค่อยเป็นงาน
เหตุผลของเรยาทำให้นายแหม่มยินยอมแต่โดยดี เพราะลึกๆในใจเธอก็อยากได้ลำยองที่รู้จักรู้ใจกันมานานมาช่วยทำงานบ้านให้อยู่แล้ว ต่อมาเมื่อเรยากลับไปบอกข่าวดีนี้ ลำยองถึงกับยิ้มหน้าบาน โอบกอดและขอบใจลูกสาวที่อุตส่าห์ ไปพูดกับนายแหม่มเพื่อแม่
นานๆ ฟ้าจะเป็นลูกสาวที่ดีของแม่ ทุกทีฟ้าไม่ดีนี่ ใช่มั้ยแม่ เรยาบีบแก้มแม่หยอกๆ
แม่ไม่เคยเห็นฟ้าไม่ดี ลูกแม่ดีเสมอสำหรับแม่
ดียังไงเหรอแม่
ก็ฟ้ามีงานดีๆทำ เลี้ยงแม่มีความสุข ไม่มีเสียเรื่อง ผู้ชายพายเรือ
คำพูดของแม่ทำให้เรยาสะอึกอึ้งไปในบัดดล ขณะที่คนเป็นแม่ยังแย้มยิ้ม ลูบหลังไหล่ลูกสาวอย่างปลาบปลื้ม
ooooooo
หลังจากตัดสินใจติดต่อนัดหมายเรยาไปแล้วเมื่อวันก่อน พอเที่ยงวันนี้มีโอกาสเจอโจกับเต้ที่งานเลี้ยงสังสรรค์ในกลุ่มเพื่อน ก้องเกียรติจึงลองให้โจร่างข้อตกลงระหว่างตัวเองกับเรยาขึ้นมา
ฉันจะรับเป็นพ่อของเด็ก จะจดทะเบียนรับเด็กเป็นลูก ฉันจะไปหาเขาเท่าที่ฉันจัดเวลาได้ เขาไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องอะไรจากฉันทั้งสิ้น เมื่อลูกเกิดมาเขาต้องเป็นคนเลี้ยงคนเดียว ฉันจะให้ค่าเลี้ยงดูสำหรับเด็ก ไม่เกี่ยวกับแม่ ความรับผิดชอบของฉันต่อเด็กจะสิ้นสุดลงเมื่อเด็กอายุ 21 ปี ที่โรงเรียนเขาต้องเป็นผู้ปกครองคนเดียว
ก้องเกียรติอ่านข้อตกลงนั้นแล้วหน้าตาไม่ค่อยสบายใจขึ้นเรื่อยๆ
ฉันขอดูหน่อยสิ เต้ดึงสมุดจากมือก้องเกียรติมาอ่านอย่างรวดเร็ว อืม...ก็โอเค ไอ้โจแกก็คิดรอบคอบดีนี่หว่า แต่ขาดเรื่องสำคัญสองเรื่องคือ เรื่องเงินเขาจะไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องค่าอะไรทั้งสิ้นของตัวเขา ถ้าจะมีการให้เงิน ไม่เกี่ยวกับภาระจำยอมใดๆ แต่เป็นไปโดยความเต็มใจของแกคนเดียว แล้วเรื่องสำคัญที่สุด ให้ไอ้ใหญ่ไปหาเขาตามเวลาที่มันจะไป พูดง่ายๆเขาจะมาเรียกมันไปหาตามใจชอบไม่ได้
ไม่ถูกเหรอ โจทำหน้างงๆ
ถูก...เก่งมากไอ้ลูกชาย แต่ฉันถามคำหนึ่ง ถ้าเขาเป็น ฝ่ายมาล่ะ เขามาได้ตลอดเวลาใช่มั้ย เขียนไปด้วยว่าเขาจะมาหาไอ้ใหญ่ไม่ได้ ถ้าไม่มีการนัดหมายสถานที่และเวลาล่วงหน้า จะเปลี่ยนแปลงโดยไม่แจ้งเวลาล่วงหน้า อย่างเช่น นัด 10 โมง มา 9 โมงอย่างเนี้ย...ไม่ได้ และสุดท้าย...สำคัญมาก สรุปไปในข้อสุดท้ายว่า ถ้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดผิดสัญญาแม้แต่ข้อเดียว สัญญานี้เป็นโมฆะทันที
ก้องเกียรตินิ่งฟังด้วยความไม่สบายใจตลอดเวลา แล้วยกมือเหมือนจะห้าม แต่เต้ชิงดักคอเสียก่อนอย่างรู้ทัน
ใหญ่...แกห้ามใจอ่อน ฉันดูผู้หญิงคนนี้ออก เดี๋ยวพอเขาเล่นแง่ เล่นตัวเรียกเงิน แกจะเดือดร้อนแสนสาหัส
ฉันขอโทษ แต่ฉันทำไม่ได้ที่จะยื่นเงื่อนไขหมดนี่กับเขา
ทำไม เต้เริ่มเสียงแข็ง
ฉัน...เห็นใจเขา เขาเสียหายอยู่แล้ว ฉันคุยดูก่อน แล้วจะค่อยๆบอกเขา
ถ้าไม่มีลายลักษณ์อักษร แกคอยเจอความยุ่งยากแล้วกันไอ้ใหญ่ แล้วนี่นัดเขาที่ไหน อย่าบอกนะว่านัดที่บ้านเขา
แม้ก้องเกียรติจะไม่ตอบ แต่หน้าตาก็ฟ้องว่าเป็นอย่างนั้น ทั้งเต้และโจเลยพากันถอนหายใจดังเฮือกอย่างหนักใจแทน แล้วก็ช่วยกันสำทับเพื่อนแสนซื่อว่า ถึงวันนัดอย่าให้เขาพาขึ้นห้องได้เป็นอันขาด!
ooooooo
เช้าวันนัดกับเรยา ก้องเกียรติจำต้องโกหกณฤดีว่าวันนี้ตนต้องออกไปตรวจตลาด ส่วนเรยาหลังวางแผนไว้ดิบดีก็รีบส่งแม่ลำยองขึ้นรถแท็กซี่ที่เรียกมาจอดรอถึงหน้าบ้าน และใจดีบอกแม่ว่าไม่ต้องรีบกลับก็ได้ วันนี้ตนอยู่บ้านทั้งวัน
พอแท็กซี่เคลื่อนออกไปแล้ว เรยาก็ยิ้มร่าวิ่งเข้าบ้านมาแต่งตัวแต่งหน้าเพื่อรอต้อนรับก้องเกียรติ เมื่อเขามาถึงเรยาก็ไม่รอช้า ทำราวกับรักเขาเต็มประดา โผเข้ากอดจูบเขาอย่างโหยหา ทั้งที่ความจริงแล้วเรยาต้องการจะท้องให้ได้
ก้องเกียรติเหมือนจะเคลิ้มไปกับรสสัมผัสนั้น แต่จู่ๆ เขาก็ดึงตัวเองออกห่าง บอกกับเธอว่า ขอน้ำดื่มสักแก้วหนึ่ง เรยาจึงต้องลุกออกไปทางครัว แต่ครู่เดียวเธอก็กลับมาพร้อมน้ำเย็นหนึ่งแก้ว
หลังจากเขาดื่มน้ำแล้ว เรยาจะไปเอากาแฟมาให้อีก แต่เขารีบยกมือห้าม เรยาจึงเดินมานั่งลงข้างๆ ถามด้วยเสียงออดอ้อนว่า เขารักเธอบ้างไหม แม้สักนิดหนึ่ง...
ผมเคยบอกแล้วว่า สำหรับผม...ความรักไม่ได้เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว ผมรักคนยาก
ก่อนที่จะแต่งงานกัน คุณใหญ่กับภรรยารักกันมานานไหมคะ
เราไม่ได้รักกันมาก่อนครับ เราแต่งงานกันด้วยวิธีโบราณที่เรียกว่าคลุมถุงชน ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเห็นเราเหมาะสมกัน ก็จัดการสู่ขอให้เราแต่งงานกัน
ไม่รักแต่ทำไมยอมคะ
เพื่อความสบายใจของพ่อแม่ ท่านอยากให้ผมที่เป็นลูกชายคนโตแต่งงานมีครอบครัว เพราะท่านแก่แล้วทั้งคู่
แล้วตอนนี้...คุณใหญ่รักภรรยาไหมคะ
รักครับ ผมว่าเป็นเรื่องธรรมดา อยู่ด้วยกัน ดีต่อกัน ไม่มีเรื่องที่ขุ่นมัวต่อกัน ในที่สุดก็ต้องรักกันอยู่แล้ว
แล้วภรรยาคุณใหญ่รักคุณใหญ่มากไหมคะ
ผมไม่เคยถามและเขาก็ไม่เคยบอก เราอยู่กันอย่างไม่หวือหวา ชีวิตเขาเรียบๆ ผมก็เรียบๆ พูดน้อยทั้งคู่
ทำไม...ฟ้าถึงพบคุณใหญ่ช้าไป ทำไมฟ้าไม่พบก่อนหน้าคุณใหญ่แต่งงาน
ผมแต่งงานสิบกว่าปีแล้วนะครับ ฟ้าเพิ่งอายุยังไม่สิบขวบมั้ง
ฟ้าเชื่อว่าฟ้าจะรักคุณใหญ่ได้ คุณใหญ่เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนจะมีความสุขที่สุด ถ้าคุณใหญ่รัก ทำไมคุณใหญ่ไม่รักฟ้า ไม่รักฟ้าซักนิดเลยหรือคะ เรยาบีบน้ำตาโอดครวญชวนสงสาร
ได้ผล...ก้องเกียรติใจอ่อนเอื้อมมือมาโอบบ่าเรยาที่เริ่มสะอื้น เรยาลอบยิ้มและพยายามจะรุกล้ำทำมากกว่าโอบกอด แต่ก้องเกียรติไม่โอนอ่อน กลับจับตัวเธอให้นั่งตรงๆ
ผมมีเรื่องจะพูดกับฟ้าหลายเรื่อง...ผมจะทำหนังสือรับรองความเป็นบิดา...เรียกอย่างนี้หรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่รับรองว่าเด็กเป็นลูกผม ผมจะมาดูแลฟ้าบ้างตามที่ผมจะมาได้ ฟ้าต้องการอะไรบอกผม ผมจะจัดหาให้ทุกอย่าง ผมคิดว่าคงเป็นเรื่องยาบำรุง เรื่องอาหาร เรื่อง...
จะพาฟ้าไปฝากท้องไหมคะ เรยาถามสวนคำทั้งที่เขายังพูดไม่จบ
ผม...เอ้อ...ผมต้องไปใช่ไหมครับ
ค่ะ...แต่ไม่ต้องก็ได้ ฟ้าไปฝากเองได้ ฟ้าเข้าใจค่ะ คุณใหญ่ ฟ้าเข้าใจสถานภาพของตัวเองดีว่าฟ้าเรียกร้องอะไรไม่ได้ ทุกอย่างแล้วแต่คุณใหญ่จะเมตตา ลูกออกมาแล้วจะเรียกพ่อ ก็อาจจะไม่ได้ด้วยซ้ำ
พูดจบเรยาก็ลุกขึ้นสะอื้นแรงๆ แล้ววิ่งขึ้นบันไดไปข้างบนทันที ก้องเกียรติลุกตามโดยอัตโนมัติ แต่มาหยุดชะงักอยู่แค่ประตูที่เปิดกว้างมองเห็นเรยาสะอึกสะอื้นบนเตียงนอน เขากวาดตาไปทั่วห้องเห็นโต๊ะ เก้าอี้ ห้องน้ำ ทุกอย่างคือความเป็นที่รโหฐานที่ตัวเองตั้งใจจะไม่ขึ้นมา แถมเพื่อนยังเตือนไว้ล่วงหน้า
คุณใหญ่กลับไปก่อนเถอะค่ะ ฟ้าอยากอยู่คนเดียว... ช่วยปิดประตูให้ฟ้าด้วย
เรยาแผนสูง ทำให้เขาอึกอักลังเล แล้วเธอก็เดินเช็ดน้ำตาเข้าห้องน้ำไป แต่ทุกอย่างก็ยังนิ่งสนิท คราวนี้เรยา ถึงกับร้องไห้โฮ รู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก...หลังจากล้างหน้าแล้วกลับออกมา เธอคิดว่าจะไม่เห็นเขาอีกแล้ว แต่ผิดคาด เขาเข้ามายืนอยู่ในห้องด้วยสีหน้าท่าทีอัดอั้นตันใจ
คุณใหญ่... เรยาโผเข้าไปกอดจูบเขาและพร่ำรำพันขอความรักเป็นการใหญ่...
ในที่สุด ก้องเกียรติก็หมดความเหนี่ยวรั้งตัวเอง ตอบสนอง เรยาอย่างลืมตัว
ooooooo
กลับถึงบ้านในคืนนั้น ก้องเกียรติรู้สึกผิดมากๆ ต่อณฤดี พอเช้าขึ้นจึงแก้ตัวด้วยการชวนเธอออกไปเที่ยวด้วยกันในคืนนี้...
ณฤดีค่อนข้างประหลาดใจแต่ก็ไม่ขัดใจสามี แต่ในระหว่างที่สองสามีภรรยาเต้นรำมีความสุขอยู่ในไนต์คลับ
เรยาอยู่ที่บ้านกำลังจดจ่ออยู่กับโทรศัพท์มือถือ เพราะวันนี้ทั้งวันก้องเกียรติไม่ติดต่อกลับมาเลย
รอจนรู้สึกว่าความหวังริบหรี่ลงทุกที เรยาตัดสินใจส่งข้อความไปถึงเขาว่า คิดถึงคุณใหญ่เหลือเกิน แต่จนแล้ว จนรอดเขาก็ยังเงียบเชียบ ทำให้เธอกระวนกระวายหนักขึ้น และพาลมองแม่ตาขวาง แต่ลำยองไม่รู้เรื่องเพราะกำลังสนุกกับรายการตลกในจอทีวี
| จากคุณ |
:
klink077  
|
| เขียนเมื่อ |
:
7 เม.ย. 54 12:50:53
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 9 ต่อจากของเก่า (เอามาฝากครับ ^^) เรยา ชีแรงขึ้นเรื่อยๆ โอแม่เจ้า(คืนนี้ เรยาจะฆ่าตัวตาย?)
