ความคิดเห็นที่ 1 อนุสาวรีย์จะอยู่ที่ค่ายสมเด็จพระนเรศวรมหาราช (กองทัพภาคที่ 3) อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก   และ  ศาลสมเด็จพระนเรศวรมหาราช โรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคม อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก จากคุณ : HALLJARUN เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 08:50:25

ความคิดเห็นที่ 2 เราก็สงสัยนะว่าทำไมพระพี่นางท่านไม่กลับอยุธยา ทั้งๆที่ครั้งแรกอาจเป็นเพราะเกรงพระอาญาหากถูกจับได้ จึงไปขอให้พระเจ้าบุเรงนองปล่อยน้องไป แต่ตอนที่มณีจันทร์มาเชิญเสด็จรอบที่ 2 พระนางก็ไม่กลับ อ้างเหตุผลว่าทรงมีพระโอรสองค์น้อย เกรงว่าจะเป็นตัวถ่วงของทัพ เราว่าจริงๆถ้าจะกลับก็กลับได้นะ แต่ก็เข้าใจพระองค์ท่านว่าไม่อยากเป็นภาระ น่าสงสารมากเลยๆ จากคุณ : ปอจ๋าจ้ะ เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 09:02:23

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นหญิงแกร่งอีกพระองค์หนึ่งเลยครับ รู้ว่าสามารถกลับได้ แต่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นสตรี และทรงตั้งพระครรภ์ด้วย ไม่อยากเป็นภาระ พูดแล้วเศร้าใจ จากคุณ : dokya_pladuk เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 09:17:59

ความคิดเห็นที่ 4 เอาจริงๆ เลยนะ ถ้าอ่านพงศวดารจริงๆ จะสงสัยมากว่า พระนางได้รับการยกย่องได้ไง เพราะไม่มีบันทึกอะไรไว้เป็นเรื่องเป็นราวเลยนอกจาก เป็นพี่สาวพระนเรศวร ถามว่าอะไรเรื่องจองจับวิญญาณอะไรนั่นก็เป็นเรื่องของความเชื่อเป็นตำนาน ขัดกับข้อเท็จจริงทางพงศาวดารอย่างสิ้นเชิง คำว่าตำนาน เล่าอะไรก็ได้ จะเสริมเติมแต่งยังไงก็ ขนาดเรื่องโดนฟัน พงศาวดารฉบับเก่าๆ ยังไม่ระบุเลย บอกแต่โดนบุตร แต่ไม่ได้บอกว่า พระนางสิ้นพระชนม์ ถ้าจะบอกว่า ทรงเป็ฯองค์ประกัน พระองค์ก็ไม่ใช่พระองค์แรกที่ถูกส่งไปที่พม่า ยังมีอีกองค์ที่ถูกส่งไป แต่ก็ไม่ได้รับการยกย่องเท่ากันพระนางเพราะไม่มีน้องชายชื่อพระองค์ดำ ในหนัง พระนางก็ไม่ได้ทำอะไรให้ดูน่าสงสารเลย ออกแนวเก่งกล้า ต่อปากต่อคำ พอนันทบุเรงเอาจริงก็ก้มหน้างุดๆ ทำตัวได้เหมือนสิ่งของเครื่องบรรณาการจริงๆ ยุคนั้น ผู้หญิงไม่ได้มีบทบาทอะไรในบ้านเมืองมากนัก โดยมากจะเป็นเครื่องมือทางการเมืองระว่างรัฐซะมากกว่า ไอ้ที่จะมาสร้างวีรกรรมจับดาบ เห็นจะมีแต่พระสุริโยทัย (พงศาวดารบางเล่มบอกว่าเป็นพระบรมดิลก) ร้อยละแปดสิบเปอร์เซ็นของเรือ่งราวพระสุพรรณกัลยา แต่งเอาจ้า จากคุณ : เมษาพาเพลิน เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 09:51:10

ความคิดเห็นที่ 5 แค่ไปเป็น องค์ประกัน แทน น้องชายก็ น่ายกย่องแล้ว ถ้าไม่ไปแทน ก็ไม่มี ตำนานสมเด็จพระนเรศวร วันนี้ให้ได้ดูกัน จากคุณ : sakza เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 10:48:16

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องที่ว่าทำไมไม่กลับอยุธยา เหตุผลจริงๆนั้นไม่ทราบ แต่ในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เดาว่าพระองค์ห่วงลูก ทางฝ่ายพม่าไม่มีทางให้เอากลับมาด้วยแน่ๆ คนเป็นแม่จะทิ้งลูกได้อย่างไร ยิ่งยังเล็กๆอยู่ด้วยแล้วยิ่งไม่ได้ใหญ่ค่ะ จากคุณ : gambyte เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 12:01:01

ความคิดเห็นที่ 7 ม่ายรู้เรื่องจริงเป็นอย่างไร เพราะเกิดไม่ทัน รู้แต่ว่า พระสุพรรณกัลยา เป็นชื่อหนึ่งที่คนไทยจดจำได้ เป็นตัวแทนของความเสียสละส่วนตัวเพื่อประโยชน์ส่วนรวม จากคุณ : กะเหรี่ยงดง เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 14:25:02

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องเหตุผลที่พระนางไม่เสด็จกลับเพราะพระโอรส (ลูกเล็ก) นั้น ถ้าใครเคยเลี้ยงเด็กเล็กจะรู้ว่าการพาเด็กเล็กเดินทางไกลมันลำบากมากกกกกกกกกกก ต้องเดินทางแบบไม่กระทบกระเทือนนัก เด็กต้องได้พัก มีเวลากินนม ได้นอนหลับ ฯลฯ  ยิ่งเป็นการเดินไปพร้อมกับทัพ + เทครัวคน + มีกองทัพหงสาวดีตามตี มันยิ่งลำบากไปอีกหลายเท่าตัว ต่อให้พาเดินทางข้ามแม่น้ำมาได้แต่เด็กป่วยขึ้นมา จะทำใจรับได้หรือเปล่า จะมีหมอรักษารึเปล่า มองยังไงก็คิดว่าไม่คุ้ม ส่วนจะให้พระนางทิ้งลูกกลับมาองค์เดียว.... ไม่มีแม่คนไหนทำใจทิ้งได้แน่นอนค่ะ ยิ่งทิ้งมาอย่างนี้เท่ากับว่าชีวิตนี้ไม่ได้พบกันอีกแล้วแทบจะแน่นอนด้วย แล้วถ้าลูกอยู่ที่นั่นใครจะเลี้ยงดู ในเมื่อพ่อก็ไม่มีแล้ว จะมีภัยจากฝ่ายนันทบุเรงหรือเปล่า ก็ไม่รู้ แถมเด็กคนนั้นเป็นราชบุตรของพระเจ้าสิบทิศบาเยงนอง ไม่ใช่เด็กทั่วไป ดังนั้น - การอารักขาแน่นหนาขนาดไหน จะเอาเด็กออกไปลำบากหรือเปล่า - กลับไปทางอโยธยา คนอื่นจะทำใจยอมรับได้มั้ย เพราะนี่ลูกศัตรูชัด ๆ ตอนดูภาค 2 ยังไม่มีลูก ก็สงสัยอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้มีประสบการณ์แล้ว ก็เลยเอามาเล่าสู่กันฟังค่ะ จากคุณ : มานะฯ เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 14:52:18

ความคิดเห็นที่ 9 เอ่าสรุปโดนจักกฤษสั่งประหารหรอนี่ สปอล์ยชัดๆๆ จากคุณ : Robbie_God เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 17:11:31

ความคิดเห็นที่ 10 #4 ก่อนจะพิมพ์อะไรคิดทบทวนซักหน่อยก็ดีนะคะ หาข้อมูลมาประกอบการพิจารณาให้ถี่ถ้วนก่อน วิจารณ์อะไรออกมา มันมีรายละเอียดมากมายที่คุณและคนทั่วไปอาจไม่รู้ (ขอใช้ศัพท์ธรรมดานะคะไม่ถนัดราชาศัพท์) อ่านความเห็นคุณแล้วดูจะเป็นการสบประมาท หมิ่นเกียรติ ศักดิ์ศรี ความเสียสละความสุขทั้งชีวิตของท่านเกินไปนะคะ ลองไปหาอ่าน นิยายแก้วกัลยาแห่งแผ่นดิน : ทมยันตี สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม ดูสิคะ(จะยืมร้านหนังสือ ยืมเพื่อนก็ไม่ว่ากัน) ตัวอย่างจากสำนักพิมพ์ค่ะ บทความระทมทุกข์พระทัย บนความเสื่อมเสียพระเกียรติสักดิ์อย่างแสนสาหัส ในวันซึ่งจำต้องเสด็จออกจาก อโยธยา..สู่หงสาวดี ดินแดนแห่งอริราชผู้ย่ำยีชาติแหลกลาญ วันซึ่ง...กระแสเศร้า กระแสแค้น กระแสขื่นอวลอลในหัวใจไทยทุกดวง แลวันนั้น พระสุพรรณกัลยา บัวทองแห่งแผ่นดิน กลีบหล่นกระจาย ณ วันจำจากแผ่นดินอโยธยาในครั้งนั้น พระสุพรรณกัลยาทรงตั่งสัจจาอธิษฐาน จากวันนี้...วิญญาฯแห่งข้าพระพุทธเจ้า ขอวางไว้แทบเบื้องบาท จักเหลือแต่ร่างอันต้องไปกระทำหน้าที่เพื่อแผ่นดินและเชื้อสาย หงสาวดีอย่าหมายได้วิญญาณข้าบาทธาตุสังขารที่จะต้องไปฝังยังแผ่นดินอริราช ทุกหยาดหยดแห่งเลือด ทุกชิ้นแห่งเนื้อข้าบาท จะก่อความร้อนอันเหลือคณนา แผ่นดินหงสาฯจะลุกเป็นไฟ ท้ายสุดจักพินาศเศวตฉัตรยังมิอาจปักอยู่ได้ หงสาฯ จักประลัย ไม่เหลือแม้ซากนาคร... ใน กษัตริยา จารึกสุนทรพระวาจานี้ไว้เฉกนี้ และยังกล่าวถึงเหตุการณ์ในภายหน้า คำสัตยามีผลเช่นไร เรา-ท่านทั้งหลายได้รู้กัน ใน แก้วกัลยาแห่งแผ่นดิน เรื่องราวแห่งพระสุพรรณกัลยา พระพี่นางเธอของสมเด็จพระนเรศวรเจ้า และสมเด็จพระเอกาทศรถ พระผู้ฝากพระหทัยและวิญญาณของพระองค์ท่านไว้ ณ แผ่นดินอโยธยา เพียง ร่าง เท่านั้น มากระทำหน้าที่ ณ หานตวดี! ณ แผ่นดินในพระราชฐาน ใจกลางกรุงหงสาวดี เมื่อ ขัตติยนารี อยู่ตรงนั้น อโยธยาได้ประโยชน์อย่างไร ขัตติยนารีผู้ซึ่ง บุเรงนอง ชนะสิบทิศ เรียกขานอย่างหมดหัวใจว่า โยงเจ...โยงเจ อันแปลความหมายว่าเชื่อหมดใจ...ไว้เนื้อเชื่อใจโดยแท้ ยังไม่นับนาม อะเมี่ยวโยง...นางผู้มีความเชื่อมั่นในเผ่าพันธุ์ตนเป็นที่ยิ่ง พระสุพรรรกัลยาจะไม่เป้นเช่นนี้ได้อย่างไร เมื่อพระนางรู้เต็มหัวใจ ลูกคือส่วนที่แยกจากกายแม่ ลูกจึงเป็นที่รักแห่งแม่เสมอ พระนางยังตรัสกับพระธิดา ลูกเอ๋ย...ยกเว้นแต่แผ่นดิน แม่รักเจ้าเหนืออื่นใด! นี่คือพระหทัยของผู้เป็น...แก้วกัลยาแห่งแผ่นดิน สุพรรณกัลยา ขัติยนารี ผู้ทรงโฉม พระฉวี ปนสุวรรณ อันเฉิดฉาย ย่างพระบาท เสด็จลับ มิคืนคลาย ทิ้งพระนาม ให้จารไว้ มิลืมเลือน! กษัตริยา...มีหน้าที่กระทำให้แผ่นดินตน เนตรต้องคมดุจของ้าว โลมเล้าดุจธนูเพลิง ล่อให้ฮึกเฮิม มึนมัวเฉกเมรัย สตรีมิใช้สองหัตถา หากทั้งกายาคือศัตราภัย พระสุพรรณกัลยาทำได้ ดั่งถ้อยปฏิญาณ ทุก การข่าว จากใจกลางหงสาวดี มุ่งไปสู่...กรุงอโยธยา ถึงมือ ตองเจ นามที่พม่าพรั่นพรึงทุกยามที่เรียกขาน นามนั้นคือนามหนึ่งของพระนเรศวรเจ้า พระมหาราชพระกษัตราธิราช อันเป็นที่เคารพรักยิ่งของชนชาวไทย รู้เขารู้เรา รบครั้งไหน ชนะครั้งนั้น พุทธศักราช ๒๑๒๓ พระนเรศวรมหาราชทรงสุวรรณภิงคาร หลั่งอุทกธาราเหนือพสุธา ประกาศอิสรภาพ ณ เมืองแครง! พุทธศักราช ๒๑๓๕ พระนเรศวรเจ้า ทรงกระทำศึกยุทธหัตถี พระมหาอุปราชมังกยอชวา ขาดคอช้าง ณ หนองสาหร่าย สุพรรรบุรี ทั้งสองเหตุการณ์สำคัญ ส่งผลต่อพระสุพรรรกัลยาเช่นไร ดั่งที่ทมยันตีตั้งคำถามว่า...ถ้าเป็นเราต้องตกในสภาพเช่นนั้น จะทำอย่างไร?แก้วกัลยาแห่งแผ่นดิน คือคำตอบแห่งพระนางเธอ! ...ไฟสุมขอน เกิดจากประกายนิดเดียวเท่านั้น แม้ช้าก็ลุกลาม โดยปราศจากผู้รู้เห็น ไฟเร้นลุกร้ายกว่าไฟป่าเราจะทำศึกใน ช่วยทุกคนทำสึกนอก ไฟสุมขอน ไม่มีควันให้เห็นความ กว่าจะรู้ก็เป็นเถ้าถ่านหมดลง บอกนเรศด้วยว่า อย่าห่วงหาชีวิตเรา เราตายตั้งแต่ออกจากอโยธยา จะทิ้งศพไว้ที่นี่ รอให้นเรศเข้ามา ใช้หงสาวดีเป็นเมรุมาศจุดเพลิงเรา! เราไม่เคยเริ่มข่มเหงใคร เราเพียงทวงค่าชดใช้เลือดไทยของเรา เพียงบอกให้รู้ ไทยนี้รักสงบ...แต่ถึงรบไม่ขลาด ไม่เพียงไม่ขลาด แต่ยังเหี้ยมหาญต่อทุกอริราชเช่นนี้เสมอมา พุทธศักราช ๒๑๓๘ พระนเรศวรเจ้าเหยียบหงสาวดี! จำไว้...วันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๑๔๒ หงสาวดีแตก! หงสาวดีเหลือแต่เถ้าถ่าน เศวตรฉัตรพังภินท์ หงสาวดีเป็นเมรุมาศจุดเพลิงพระนาง...ดั่งสัจจาธิษฐาน สุพรรณกัลยา พระผู้ยอมระทมขมขื่น...พระวิญญา ยอมสละพระชมมา...เพื่อแผ่นดิน! กลัวตาย ก็ต้องตาย ฤ มีใครจะหนีทัน ไม่ต้อง ถึงวัน สิจะต้อง มรณา กษัตริย์ ชาตินักรบ ไยกลัวพบวันสิ้นชีวา ชีวิต จะมีค่า เมื่อใช้เพื่อแผ่นดินตน! พระสุพรรณกัลยา พระผู้เป็น...แก้วกัลยาแห่งแผ่นดิน จากคุณ : noiarun เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 18:19:12

ความคิดเห็นที่ 11 คุณเอา "นิยาย" มาคุยกับ คนที่พูดถึงพงศาวดารนี่นะคะ? งั้น คุณอ่านเลยนะ พระสุพรรณกัลยา ฉบับที่อาจารย์สุเนตร เขียน อ้างอิงกับพงศาวดาร พม่า-ไทย เผอิญตอนนี้เมษาฯ คืนห้องสมุดไปแล้ว ไม่งั้นจะจัดมาให้เลยค่ะว่า อ้างอิงพงศาวดารฉบับไหน ของพม่า ฉบับไหนของไทย อันที่จริง ไม่ได้มีการพูดถึงการแลกตัวประกันกันในพงศาวดารด้วยซ้ำ เมษาฯ ไม่อ่านนิยายค่ะ มันแต่งเติมค่ะ จะพูดถึงคนในประวัติศาสตร์ ควรอ่านเอกสารชั้นต้น นั่นคือ เอกสารทางประวัติศาสตร์ของจริงค่ะ ซึ่งโดยมากมักจะอยู่ตามหอจดหมายเหตุของแต่ละประเทศ ไม่ใช่แผงหนังสือ แผนกนิยาย หรือหนังสือนั่งทางในแล้วเอามาเล่าเป็นตุเป็นตะ ใส่ดราม่า ใส่บทสนทนา ไปจนถึงใส่อิทธิฤทธิ์ให้พระนางเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองได้ทั้งทางน้ำ ทางบก ทางอากาศ อ่านอย่างอื่นที่ไม่ใช่นิยายบ้างนะคะ ก่อนจะว่าคนอื่น "พระสุพรรณกัลยาทำได้ ดั่งถ้อยปฏิญาณ ทุก การข่าว จากใจกลางหงสาวดี มุ่งไปสู่...กรุงอโยธยา ถึงมือ ตองเจ นามที่พม่าพรั่นพรึงทุกยามที่เรียกขาน นามนั้นคือนามหนึ่งของพระนเรศวรเจ้า" อ้างอิงจากพงศาวดารฉบับไหนไม่ทราบ ที่ว่าพระนางเป็นสายให้ตองเจ ฉบับทมยันตีเหรอคะ?? เอางี้ เมษาฯ ท้าเลย คุณเอาหนังสือเล่มนี้นะ แล้วไปที่ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะไหนก็ได้ในประเทศไทย ถามอาจารย์ภาควิชานั้นตรงๆ ว่า เชื่อได้ไหม แล้วค่อยมาว่าคนอื่น อ้อ...พระนเรศวรยกทัพไปล้อมตองอูได้สองเดือนแล้วก็ยกทัพกลับนะคะ พงศาวดารพม่าฉบับตองอู ระบุว่า ตองอูมีปัญหาภายในหลังจากบุเรงนองตายค่ะ เป็นปัญหาเกี่ยวกับการเมือง ปกครองในสมัยนั้น.... แนะนำอ่านไทยรบพม่า - กรมพระยาดำรงราชนุภาพ อ้างอิงพงศาวดารพม่าฉบับหอแก้ว พม่ารบไทย - อาจารย์สุเนตร อ้างอิงพงศาวดารฉบับนายอุกาลา, คองบอง จะได้เข้ามากขึ้นนะคะ ซึ่งมันไม่ใช่นิยาย และหากแค่เปิดใจอ่านอย่างเดียวคงจะไม่ได้ แต่ต้องมี "หัว" การเมืองด้วย ถึงจะอ่านเข้าใจเรื่องการเมือง การปกครอง สงคราม อย่าเอา "นิยาย" มาเถียงงานวิจัยทางประวัติศาสตร์ที่อ้างอิงพงศาวดาร ขอร้อง อย่าลืมนะคะ พระสุพรรณกัลยาจากตำนานสู่หน้าประวัติศาสตร์ สำนักพิมพ์ศิลปวัฒนธรรม เขียนโดยอาจารย์สุเนตร นักประวัติศาสตร์ผู้เชียวชาญไทย-พม่า (หนึ่งในผู้เขียนบทภาพยนตร์ตำนานสมเด็จพระนเรศวรนี่แหล่ะ) อ่านแล้วก็อย่าสับสนระหว่างบทบาทของนักประวัติศาสตร์ (งานเขียนเชิงวิจัยประวัติศาสตร์) กับ คนเขียนบทล่ะ ปล.อ่านแล้วอย่ากระอักถ้าจะเจอข้อความประมาณว่า พระสุพรรณกัลยามีคุณสมบัติครบถ้วนของสิ่งศักดิ์สิทธิ์นั่นคือ เป็นเจ้า น่าสงสาร เสียชีวิตแบบไม่ธรรมดา (ตายโหงแถมทั้งกลมอีกตะหาก)  ผู้คนเลยพร้อมจะนับถือพระนางโดยไม่สนใจว่า ข้อเท็จจริงเป็นยังไง จากคุณ : เมษาพาเพลิน เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 19:37:36

ความคิดเห็นที่ 12 พงศวดารฉบับทมยันตี สรุปคุรเมษาผิด เพราะห้องนี้ห้องเฉลิมไทย อยากได้ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ เชิญห้องสมุดค่ะ จากคุณ : บลูดานูป เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 19:46:58

ความคิดเห็นที่ 13 "พุทธศักราช ๒๑๒๓ พระนเรศวรมหาราชทรงสุวรรณภิงคาร หลั่งอุทกธาราเหนือพสุธา ประกาศอิสรภาพ ณ เมืองแครง!" ข้อเท็จจริงคือ ทรงประกาศอิสรภาพปี 2127 ทำสงครามชนช้างปี 2135 ดังนั้น หากนันทบุเรงจะฟันพระสุพรรณต้องเป็นปีนี้ ไม่ใช่ ปี 2142 "จำไว้...วันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๑๔๒ หงสาวดีแตก! หงสาวดีเหลือแต่เถ้าถ่าน เศวตรฉัตรพังภินท์ หงสาวดีเป็นเมรุมาศจุดเพลิงพระนาง...ดั่งสัจจาธิษฐาน" ปี 2142 สงครามกับหงสา พงศาวดารฉบับตองอู บอกยังไม่สิ้นสุดนะคะ ยังมีน้องของนันทบุเรงได้ครองราชย์ต่อ เรียกว่าตองอูยุคฟื้นฟู จากคุณ : เมษาพาเพลิน เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 19:58:00

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นกำลังใจให้ครับคุณ เมษา ชอบคนที่คุยด้วยข้อเท็จจริงไม่อิงนิยายครับ จากคุณ : นรกส่งมาหล่อ (raynarok99) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 05:45:59

ความคิดเห็นที่ 15 ตามอ่านประวัติศาสตร์ ชอบจัง รู้สึกว่านอกจากจะปลุกกระแสรักชาติแล้ว ยังจะทำให้อยากอ่านประวัติศาสตร์เพิ่มด้วย อยากรู้ว่า เรื่องจริง ตามที่ค้นได้ เป็นอย่างไร จากคุณ : แอนด้า เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 16:35:19