ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าเอ่ยชื่อของชาร์ลี แชปลิน คนทั่วไปคงจะรู้จักเขาในนามของนักแสดงตลกที่มีผลงานไว้มากมายในยุคหนังเงียบ แต่ถ้าเป็นคอหนังฮอลลีวู้ดแล้ว ชาร์ลี แชปลิน ได้รับการรู้จักมากกว่านั้น เพราะนอกจากจะเป็นนักแสดงแล้ว ชาร์ลี แชปลิน ยังเป็นทั้งผู้สร้าง ผู้กำกับ และถ้าจะมองวิเคราะห์เจาะลึกลงไปแล้วผลงานของชาร์ลี แชปลิน ในฐานะผู้สร้าง ผู้กำกับ และนักแสดง มีความเป็นศิลปะ สร้างสรรค์และเสียดสีมากกว่าที่เราเห็นเพียงแค่เรื่องตลก เขาสร้างผลงานไว้มากมาย มีอยู่หลายเรื่องที่ถูกจัดเป็นหนังคลาสสิค ทั้งการนำเสนออย่างเป็นศิลปะใน The Gold Rush (1925) การเสียดสีอย่างมีชั้นเชิงอย่าง Modern Times (1936) แต่ถ้าจะนับความอบอุ่นนุ่มนวลแล้ว City Lights (1932) คือหนังที่ผสมผสานได้อย่างลงตัวทั้งความตลกและความหวานซึ้งปนเศร้าเล็กน้อย ใน City Lights ชาร์ลี แชปลิน ยังคงรับบทในบุคลิคเดิมคือชายจรจัด ที่เร่ร่อนไปเรื่อย เพียงแค่ฉากแรกของหนัง ชาร์ลี แชปลิน ก็เสียดสีสังคมโดยเฉพาะชนชั้นสูงเมื่อพวกเขามาร่วมในพิธีเปิดผ้าคลุมรูปปั้นอนุสาวรีย์เพื่อการกุศล แต่เมื่อพบชายจรจัดนอนอยู่บนรูปปั้นพวกเขาก็พากันขับไล่แบบไม่ใยดี จากนั้นก็เริ่มเข้าเนื้อหาที่มีประเด็นหลักของเรื่องอยู่สองอย่างถูกเล่าสลับกันไป เรื่องหลักของหนังจริง ๆ คือเรื่องราวของชายจรจัดกับหญิงสาวตาบอดขายดอกไม้ เมื่อเธอเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเศรษฐีใจบุญ เขาเองก็ไม่ได้แก้ตัวเพราะมันทำให้เขาได้อยู่ใกล้กับหญิงสาวตาบอดผู้นั้น เพราะชายจรจัดหลงรักเธอเข้าแล้ว เกือบตลอดเรื่องเราจะเห็นว่าชายจรจัดพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เธอประทับใจ แม้กระทั่งไปทำงานที่ไม่น่าพิศมัยด้วยการเก็บมูลสัตว์บนถนน รวมถึงการขึ้นชกมวยเพื่อหาเงินมาให้เธอเป็นค่าเช่าบ้าน และสุดท้ายคือการหาเงินให้เธอได้รับการรักษาดวงตา (ยังมีต่อ) จากคุณ : Mackenna เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 19:52:22

ความคิดเห็นที่ 2 มีประด็นที่หนังกล่าวถึง แม้จะเป็นพล็อตรองแต่ก็มีผลต่อการดำเนินเรื่องทั้งในส่วนของการเพิ่มตวามสนุกสนานกับบทตลก และการเสียดสีสังคมอยู่ในที เมื่อชายจรจัดได้พบกับเศรษฐีขี้เมาที่กำลังจะฆ่าตัวตาย ชายจรจัดได้ช่วยชีวิตเขาไว้อย่างทุลักทุเล จนกลายเป็นเพื่อนกัน ไปเที่ยวกินดื่มด้วยกัน แต่เมื่อเศรษฐีผู้นั้นสร่างเมาแล้วกลับจำชายจรจัดไม่ได้เลย ต่อเมื่อเมาอีกครั้งนั่นแหละที่จะกลับมาเป็นเพื่อนกันต่อ สิ่งหนึ่งที่สำคัญในหนังของชาร์ลี แชปลิน คือจังหวะ หนังของเขามีการวางจังหวะที่เหมาะสมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการใช้กับมุขตลก ไม่ว่าจะเป็นฉากที่ชายจรจัดพยายามช่วยเศรษฐีขี้เมาจากการกระโดน้ำฆ่าตัวตาย หรือในฉากชกมวยที่แทบทุกช็อตถูกวางไว้อย่างเหมาะเจาะ เรียกเสียงหัวเราะได้ตลอดเวลา แต่ไม่ใช่เฉพาะฉากตลกเท่านั้นที่ชาร์ลี แชปลิน ใช้จังหวะอย่างเหมาะสม หลายฉากเขาก็ให้ความพิถีพิถันเป็นอย่างยิ่ง ถึงกับมีเรื่องเล่าว่าในฉากที่ชายจรจัดเดินอยู่บนถนนและใช้การขึ้นรถจากอีกฝั่งมาลงอีกฝั่งจนถูกหญิงสาวตาบอดเข้าใจผิดว่าเป็นเศรษฐีใจบุญนั้น เขาถ่ายฉากนี้อยู่ 5 วัน ประมาณ 300 เทก และเมื่อเมื่ออยู่ในหนังใช้เวลาเพียงนาทีเศษเท่านั้น ความเป็นศิลปินของชาร์ลี แชปลิน มีผลต่อการสร้างหนังเรื่องนี้ตั้งแต่แรก เพราะในปี ค.ศ.1927 มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของวงการหนังเมื่อมีการผลิตหนังเสียงขึ้นมาแทนหนังเงียบที่ครองตลาดมาเป็นเวลานาน ผู้สร้างทั้งหลายต่างหันมาสร้างหนังเสียงเป็นจำนวนมากทั้งการสร้างเรื่องใหม่รวมไปถึงหนังเก่าที่เตรียมการสร้างไว้แล้วก็หันมาทำเป็นหนังสียงแทน (ยังมีต่อ) แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 54 19:54:21 จากคุณ : Mackenna เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 19:52:57

ความคิดเห็นที่ 3 City Lights เป็นอีกเรื่องที่ถูกเตรียมการไว้ในช่วงของการเปลี่ยนแปลง แต่ชาร์ลี แชปลิน ปฎิเสธที่จะทำเป็นหนังเสียงที่มีบทสนทนา เขายืนยันที่จะทำเป็นหนังเงียบที่มีคำบรรยายมากกว่า เพราะการแสดงตลกในแบบของเขาจะลดความน่าสนใจลงทันทีถ้าต้องมีบทสนทนา แต่ชาร์ลี แชปลิน ก็เลือกใช้เสียงได้อย่างมีประโยชน์ ทำให้หนังเงียบของเขาเรื่องนี้มีเสน่ห์ขึ้นมาอีกมากทีเดียว ความเป็นอัจฉริยะของชาร์ลี แชปลิน เริ่มมีมาตั้งแต่เข้าวงการ เมื่อผู้สร้างที่ให้โอกาสเขาอย่าง แม็กซ์ เซนเนท ให้เขาได้เลือกเสื้อผ้าและการแต่งกายตามแบบที่เขาต้องการ ชาร์ลี แชปลิน จึงเลือกซื้อผ้าที่ดูไม่เข้ากันเลย ตั้งแต่เสื้อตัวเล็ก กางเกงตัวใหญ่ หมวกที่ไม่พอดีกับศรีษะ และรองเท้าคู่โต รวมถึงหนวดเล็ก ๆ บนริมฝีปากเพื่อบดบังความอ่อนเยาว์ของเขา นอกจากนี้ ชาร์ลี แชปลิน ยังเลือกที่จะใช้บุคลิกของชายจรจัดที่เราเห็นอยู่เป็นประจำ เพราะความเป็นชายจรจัดย่อมทำให้เขาเข้าถึงเรื่องราวได้มากมายสามารถวิพากษ์สังคมได้มากขึ้น ชายจรจัดใน City Lights ย่อมเป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างดี เราจะได้เห็นผู้คนในสังคมชั้นสูงที่เสแสร้งทำตนเป็นผู้ดี เศรษฐีที่มีทั้งด้านดีและไม่ดีแทบจะเป็นคนละคนเมื่อเหล้าเข้าปาก ไปจนถึงชายจรจัดที่มีน้ำใจงามแม้ฐานะจะยากไร้ เหล่านี้บทบทวิพากษ์สังคมที่ถูกซ่อนอยู่ในหนังตลก อีกอย่างที่ถูกซ่อนอยู่ในหนังตลกอย่าง City Lights คือความเป็นหนังรักที่หวานซึ้ง สิ่งที่ชายจรจัดทำให้หญิงสาวตาบอดแม้หลายอย่างจะดูตลกแต่ก็เกิดจากความจริงใจในรักแท้ การเอาตัวเข้าแลกกับความเจ็บปวดเพื่อให้คนรักได้อยู่อย่างสุขสบายย่อมเป็นการเสียสละเพื่อรักแท้ แม้ในที่สุดชายจรจัดจะต้องเข้าไปอยู่ในคุกก็ดูจะไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขา (ยังมีต่่อ) จากคุณ : Mackenna เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 19:53:56

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนจบของหนังหญิงสาวขายดอกไม้ได้รับการรักษาดวงตาจนสามารถมองเห็นได้อย่างปกติ เธอรอคอยว่าเศรษฐีใจบุญผู้นั้นจะมาหาเธอ โดยที่การรอคอยของเธอช่างว่างเปล่าเพราะเธอไม่เคยเห็นแม้กระทั่งใบหน้าของเขา จนวันหนึ่งเธอเห็นชายจรจัดถูกเด็กแกล้งอยู่ที่หน้าร้านของเธอ เธอเข้าไปช่วยเหลือด้วยความเมตตา แต่เพียงแรกสัมผัสเธอก็ได้รับรู้ว่าชายจรจัดผู้นี้คือเศรษฐีใจบุญที่เธอเคยฝันถึง หลายคนเคยมีคำถามว่าตอนจบของ City Lights เป็นการจบแบบมีความสุขหรือไม่ ถ้าตอบว่าใช่คงไม่ผิดนัก แต่ในความสุขนั้นมีความเจ็บปวดซ่อนอยู่ เริ่มจากหญิงสาวที่ความฝันของเธอต้องพังทลายลงเมื่อเธอพบว่าชายในฝันของเธอเป็นแค่ชายจรจัดผู้หนึ่ง เธออาจจะดีใจที่ได้รู้ว่าใครคือผู้มีพระคุณต่อเธอ แต่มันเป็นความเศร้าใจที่คนผู้นั้นผิดไปจากที่เคยคิดฝันไว้มาก ด้านชายจรจัดเองคงจะไม่มีความสุขเท่าไหร่ เพราะการที่หญิงสาวได้รู้ความจริงย่อมเป็นความเจ็บปวดสำหรับเธอและเขาเองก็รู้ในข้อนั้นอยู่แล้ว การที่เขาแอบบมองเธอเงียบ ๆ อาจจะเป็นที่พึงพอใจอย่างที่สุดแล้วสำหรับชายจรจัดอย่างเขา มาจนถึงวันนี้ฉากตอนจบของหนังเรื่องนี้ยังคงเป็นที่กล่าวขาน ทั้งความพอดีของหนังที่ไม่แสดงออกให้มากมาย มีเพียงน้อยนิดแต่ให้ความรู้สึกซาบซึ้งสะเทือนใจได้ดี และที่สำคัญคือการทิ้งคำถามให้กับคนดูถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป หนังปล่อยให้เราจินตนการคิดกันไปเองว่าแท้ที่จริแล้วสิ่งใดจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นและเป็นไปแล้วคือ City Lights คือหนึ่งในหนังคลาสสิคที่โลกภาพยนตร์ได้จารึกไว้แล้ว จากคุณ : Mackenna เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 19:55:05

ความคิดเห็นที่ 5 สนุกน้าเรื่องเนี้ย....  จำได้ว่าได้ดูสองสามรอบได้มั้ง ตอนเด็กๆอ่ะ  ชอบอ่ะ.... เหมือนจะตลก แต่ก็แอบร้องไห้ให้กับความตลก ไม่รู้ว่าเรื่องนี้หรือเปล่านะ จำได้อยู่ฉากนึงที่เค้าล้วงของกินออกมาจากปกเสื้อ ทำเหมือนเล่นมายากล ดูแล้วเศร้าชอบกล ไม่มีจะกิน แต่ก็ต้องยิ้ม ต้องทำเป็นมีความสุข....  เศร้าๆ จากคุณ : ฟาฬ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 09:14:36