ขอตอบตามความคิดของผมนะครับ
พระเอกนั้นถูกระยะทางและเวลาทำให้ความรักนั้นห่างออกไปเรื่อยๆครับ สมัยเด็กส่งจดหมายถึงกัน ยังสามารถถนอมความรักเอาไว้ได้ แต่เมื่อนานไป (เปลี่ยนไปส่งเมสเซส) พระเอกก็รู้ว่าไม่สามารถอยู่ด้วยความรู้สึกแบบนี้ได้ ภายหลังจึงเขียนเมลโดยที่ไม่ส่งออกไป ยิ่งระยะทางที่ห่างกันมาก กับเวลาที่นานเข้า มันก็ยิ่งทำให้ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป
พระเอกจมอยู่กับความรู้สึกในสมัยเด็ก ไม่สามารถก้าวต่อไปข้างหน้าได้ มัวแต่ยึดกับความรักในวัยเด็ก ฉากรถไฟถือเป็นสุดยอดฉากจบในความคิดผมเลยครับ คือมันประจวบเหมาะกันพอดี กับเรื่องในวัยเด็ก (ฉากเดียวกับตอนวัยเด็ก ทำให้พระเอกนึกขึ้นได้) ทางรถไฟก็คือระยะห่างของทั้งสองคน รถไฟที่แล่นด้วยความเร็ว ก็คือ ระยะทางและเวลา สุดท้ายรถไฟก็แล่นผ่านไปและไม่มีใครยืนรออยู่ตรงนั้น ที่พระเอกยิ้มก็เพราะบางทีเขาอาจจะคิดได้ ตัดใจได้ และตัดสินใจก้าวต่อไปข้างหน้าได้แล้วก็เป็นได้ครับ
จากคุณ |
:
nusfish
|
เขียนเมื่อ |
:
11 เม.ย. 54 23:50:26
|
|
|
|