|
ตอนที่ 10 ต่อครับ
เรยาทนฟังไม่ได้อีกต่อไป ร้องไห้โฮอย่างขมขื่นสิ้นหวังพลางซมซานจะออกจากห้อง
ฟ้า...สิ่งที่สวยงามที่สุดคือความรักที่ฟ้ามีให้เขา นอกนั้นเป็นเรื่องผิดทั้งหมด ถ้าจะต้องทำผิดเพราะรักเขา ขอให้ทำให้ผิดน้อยที่สุด...นะฟ้า...ขอร้อง
เรยานิ่งฟัง รู้ตัวว่าทำผิดจริง แล้วก็รู้ด้วยว่านัทเตือนเพราะหวังดี เธอกล่าวขอบคุณเขาเบาๆแล้วจากมาทั้งน้ำตา...พอกลับถึงคอนโดฯที่ก้องเกียรติซื้อให้ อารมณ์เรยาพลุ่งพล่านขึ้นมาอีก คิดไปคิดมาหลายอย่าง สุดท้ายเหมือนนึกอะไรได้รีบต่อสายไปปรึกษาหมอคนหนึ่งด้วยเรื่องที่ตัวเองอยากมีลูก
หลังฟังข้อมูลจากหมอมาแล้ว เรยารู้สึกมั่นใจและมีความหวัง...ความหวังที่จะยึดก้องเกียรติเอาไว้คนเดียวด้วยการมีลูกกับเขาให้จงได้
แล้ววันหนึ่งความพยายามของเรยาก็สำเร็จลุล่วง เธอตั้งท้องกับก้องเกียรติสมใจ โดยที่ก้องเกียรติยังเข้าใจว่าเรยาท้องกับเขาเป็นเดือนแล้วตั้งแต่นอนด้วยกันครั้งแรกที่โอ๊กแลนด์ ด้านนัทพอรู้ข่าวนี้จากเรยาก็รู้สึกเสียใจและผิดหวัง แต่ข่มใจ บอกเรยาให้ดูแลตัวเองดีๆด้วย
ฝ่ายณฤดีเริ่มระแวงสงสัยก้องเกียรติมากขึ้น เพราะพักนี้เขากลับบ้านผิดเวลาบ่อย แล้วเย็นวันนี้อีกเหมือนกัน ถ้าณฤดีไม่แวะมารับเขากลับบ้าน เขาก็คงจะกลับดึกอีก เพราะเมื่อเช้าเรยาโทร.มาอ้อนจนเขารับปากว่าจะไปหา
เรยาผิดหวังมากเมื่อรู้ว่าก้องเกียรติมาไม่ได้แล้ว เธออุตส่าห์เตรียมอาหารไว้หลายอย่าง ถ้ากินคนเดียวคงไม่หมดและเหงามากด้วย จึงโทร.ไปตามนัทมากินเป็นเพื่อน ตอนที่นัทก้าวเข้ามาในห้องอันหรูหราของเรยา เขามองสำรวจไปรอบๆ แล้วชมว่าสวยดี จากนั้นเขาก็พยายามสงบปากสงบคำให้มากที่สุดเพื่อจะได้ไม่ต้องมีเรื่องทะเลาะกัน แต่แล้วเรยากลับทำให้นัทรู้สึกแย่มาก เธอพูดพาดพิงเมียหลวงอย่างหยาบคาย คิดแต่จะเขี่ยเขาให้กระเด็นไป นัทจึงตำหนิเรยาไปสองสามคำก่อนจะย้ำว่า ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งเดียวที่เธอจะเรียกเขามารับรู้อะไรๆที่ไม่ถูกต้องอย่างนี้...
ooooooo
เห็นเจ้าสัวแข็งแรงเดินเหินลงมากินข้าวเองได้แล้วโดยไม่ต้องให้อาจิวเอาขึ้นไปบนห้องนอนเหมือนแต่ก่อน สายวันนี้ซิลเวียจึงดึงดันไม่ฟังเสียงห้ามของอาจิวเข้าไปหาเจ้าสัวในห้องนอน แล้วพยายามซุกไซ้ปลุกอารมณ์จนเจ้าสัวไม่อาจปฏิเสธเธอได้
ขณะนั้นเยนหลิงกำลังคุยโทรศัพท์กับลูกสาวสองคนที่อเมริกา ถามทุกข์สุขของลูกสาวด้วยความรักและเป็นห่วง แต่ ลูกสาวกลับพูดจาไม่ค่อยดีทำให้เยนหลิงตัดพ้อด้วยความน้อยใจก่อนจะตัดสายทิ้งทั้งน้ำตา แล้วตะโกนเรียกเง็กให้เข้ามาหา
เง็กหน้าตาตื่นเมื่อเห็นเยนหลิงบ่อน้ำตาแตก พอเยนหลิงให้ช่วยปลอบตนที เง็กก็ไม่รู้จะปลอบว่าอย่างไร ได้แต่ บอกว่า ลูกยังไงก็เป็นลูก ที่ทำตัวเป็นคนอื่นอาจเพราะอยู่ไกลกัน
ใช่ อเมริกามันอยู่ไกล...ไกลมาก ฉันตามลูกไปไม่ได้ หรอกเง็ก แต่ฉันจะให้พ่อมันเรียกมันสองคนกลับจากอเมริกา
แล้วอานายท่านจะยอมเหรอฮะอาคุงนาย
เยนหลิงไม่ตอบแต่ลุกขึ้นเดินลิ่วออกไปทางห้องเจ้าสัว เจออาจิวยืนกระสับกระส่ายอยู่หน้าห้อง เยนหลิงบอกว่าตนต้องการพบนาย อาจิวทำหน้าอยากตายเพราะซิลเวียยังอยู่ในนั้น แต่เยนหลิงตีความหมายไปว่าอาจิวกีดกันไม่ให้เธอพบเจ้าสัว จึงทำท่าจะไม่ยอม
ทันใดนั้น ซิลเวียเปิดประตูออกมาท่าทางร่าเริงสมใจ เธอมองจ้องแล้วหลิ่วตาให้เยนหลิงทีหนึ่งก่อนวิ่งโลดกลับห้องตัวเองบนชั้นสาม เยนหลิงโมโหเดินพรวดเข้าห้องโดยไม่ฟังเสียงห้ามปรามของอาจิว
เมื่อเข้ามาเห็นเจ้าสัวนอนหมดแรงบนเตียง เยนหลิงยิ่งโมโห แต่ออกตัวว่าเป็นห่วง ขอเตือนนายว่าตอนนี้อายุก็มากแล้ว ควรจะได้...
พูดธุระของลื่อมา เจ้าสัวแทรกขึ้นกลางคัน
ค่ะ ฉันจะพูดเรื่อง...ลูกสาว
ลูกสาว...ว่าไป
อย่าลืมสิคะว่านายมีลูกสาวด้วย ไม่ใช่มีแต่ลูกชาย
ลื่ออย่าหาเรื่อง ทำไม ยี่ฮุยยี่หรงเป็นอะไร เงินก็ส่งไปทุกเดือนไม่เคยขาด
เรื่องเงินนายให้เต็มที่อยู่แล้ว ก็นายมันคนมีเงินนี่คะ
เจ้าสัวไม่พอใจกับวาจาประชดประชัน...จ้องเยนหลิง ด้วยสายตาแข็งกร้าว
หรือไม่จริงคะ...แล้วเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องเงินล่ะคะ
ถ้าลื่อพูดจาซี้ซั้วแบบนี้อั้วไม่พูดด้วย...ออกไป
นาย แต่ว่า...
ออกไป! พูดจบเจ้าสัวพลิกตัวหันหลังให้ทันที เยนหลิงน้อยใจและเสียใจจนน้ำตาร่วง เดินกลับออกมาเจออาจิว จึงรำพันว่าไม่มีใครรักตนเลย ทั้งผัวทั้งลูก อาจิวเห็นใจอุตส่าห์ช่วยปลอบโยน แต่แทนที่เยนหลิงจะขอบคุณ เธอกลับตวาดว่าไม่ต้องมาปลอบ ตนรู้ดีกว่าใครว่าลูกก็ไม่รัก ผัวก็ไม่รัก...
แล้วเยนหลิงก็ปาดน้ำตาเดินมุ่งหน้าไปยังเรือนคนใช้ ทุบประตูห้องเรียกพุ่มเอ็ดอึง พุ่มเปิดประตูผางออกมาเห็นคุณนายที่สองก็ตกใจ
นังพุ่ม...ไปแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วขึ้นไปหาฉันที่ห้อง
อิฉันไปตอนนี้ไม่ได้ค่ะ ต้องล้างครัว จวนตรุษจีนแล้ว เดี๋ยวคุณนายใหญ่ว่าเอา คุณนายที่สองมีอะไรพูดซะตรงนี้เถอะค่ะ
ทำไม แกเห็นว่าฉันตกต่ำรึไงถึงบังอาจขัดคำสั่งฉัน อ๋อ ต่อไปนี้จะไม่ทำอาหารไทยงั้นสิ จะทำแต่อาหารฝรั่งงั้นรึ
คุณนายพูดเรื่องอะไรหรือคะ ไม่เข้าใจ
พุ่ม...ไปหาน้องสาวที่เมืองกาญจน์ให้ฉันหน่อย แกจะเอาเงินเท่าไหร่ก็ได้ ช่วยฉันหน่อยเถอะนะ...ฉันขอร้อง
คุณนายคะ อิฉันสาปส่งไอ้น้องเขยอุบาทว์ชาติชั่วชอบเล่นของคนนี้ไปแล้ว ป่านนี้มันอาจจะตายไปแล้วด้วย อิฉันฝืนใจไปไม่ไหวจริงๆ คุณนายจะโกรธอิฉันก็ยอม
เยนหลิงจ้องมองพุ่มตาวาวโรจน์ อารมณ์โกรธขึ้นมาเต็มใบหน้า กระแทกเสียงวางอำนาจ
นังพุ่ม...ฉันไม่เคยลดตัวไปอ้อนวอนใคร นี่ฉันอ้อนวอนแกนะ ตามใจ...ไม่เอาเงินก็ตามใจ
ooooooo
| จากคุณ |
:
klink077  
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 เม.ย. 54 09:46:31
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 10 ต่อจากของเก่าแล้วต่อด้วยตอนที่ 11 (เอามาฝากครับ ^^) (มันส์อย่างแรง)
