|
ตอนที่ 12
เด่นอาจจะรักใครสักคน...เด่นอาจต้องมีพ่อเลี้ยงให้น้องดาว แล้วถ้าเขาเจ้าชู้หิวเงินเหมือนสิน เด่นไม่ต้องเลิก ไม่ต้องมีพ่อเลี้ยงให้น้องดาวไปเรื่อยๆเหรอคะพ่อ
อะไรจะขนาดนั้นเล่า อยู่คนเดียวจะเป็นไรไป
เด่นเป็นผู้หญิงนะพ่อ เด่นมีหัวใจ มีเลือดเนื้อ ถ้ามีใครมารักมาเอาใจใส่ เด่นก็ต้องรักเขาตอบบ้างล่ะน่า...พ่อเข้าใจมั้ย
เออ...เข้าใจ แต่ฉันก็อยู่คนเดียวมาโดยแกไม่มีแม่เลี้ยง
พ่อเป็นผู้ชาย สังคมให้โอกาสผู้ชายในการปลดปล่อย... เด่นเป็นผู้หญิง...แต่ผู้หญิงก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน ต้องการเซ็กซ์เหมือนกัน ถ้าลูกสาวพ่อไปปลดปล่อยด้วยการไปหาผู้ชายติดเบอร์บ้างได้มั้ย
ไม่!
เห็นมั้ย ผู้หญิงนอกจากจะมีประเพณีศีลธรรมจรรยาเป็นกรอบกั้นแล้ว ยังมีพ่อแม่พี่ป้าน้าอาญาติโกโหติกาอีก
นายเดชถอนใจกลุ้มๆ และเด่นจันทร์ก็ไม่ยอมเงียบ เฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ เธอต้องการให้พ่อสั่งนักเลงจับสินธรไปซ้อมเผื่อเขาจะเข็ดบ้าง แต่คนเป็นพ่อสวนทันทีว่าไม่มีประโยชน์หรอก พอหายมันก็ทำอีก ปัจจัยสำคัญที่ทำให้มันเจ้าชู้ป้อผู้หญิงได้ก็คือเงิน เราต้องแก้ที่ตรงนั้น
เพียงวันรุ่งขึ้น สินธรก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟที่ตนเองกลายเป็นคนมีปัญหาเรื่องเงิน ไม่ว่าจะเป็นเช็คเด้ง บัตรเครดิตตัดบัญชีไม่ได้ สปอร์ตคลับยกเลิกบัตรสมาชิก พอเขากลับมาต่อว่าเด่นจันทร์ว่าทำขนาดนี้ได้ยังไง เลยถูกเธอย้อนเข้าให้ว่าลองถามตัวเองดูบ้างสิ เขาทำถึงขนาดนี้ได้ยังไง
ผมบอกแล้วว่ามันไม่จริงจังอะไร เล่นๆสนุกๆตามประสาผู้ชาย
งั้นสินไปพูดกับพ่อ พ่อเป็นคนสั่งอายัดเงินของสิน อย่าลืมว่าพ่อเป็นเจ้าของบัญชีทุกบัญชีที่สินใช้
ถามเด่นนั่นแหละ เพราะเด่นเป็นคนพูดกับคุณพ่อใช่มั้ยล่ะ ถ้าเด่นไม่พูด คุณพ่อไม่ทำหรอก
เข้าใจผิดแล้วสิน พ่อทำเอง เหตุผลน่ะหรือ พ่อบอกว่าไม่อยากเห็นหลานมีพ่อเป็นคนทำลายผู้หญิงเล่นๆสนุกๆ ไม่จริงจังตามประสาผู้ชาย พ่อบอกเองว่าถ้าไม่มีเงินก็ทำอย่างนั้นไม่ได้ และที่สำคัญ พ่อบอกว่าไม่อยากเห็นหลานมีพ่อที่ทำร้ายจิตใจแม่อยู่ตลอดเวลา
เด่นจันทร์พูดจบเดินหนีทันที สินธรฮึดฮัดไม่พอใจแต่ทำอะไรเมียไม่ได้ เลยพาลไปลงที่บุญช่วยที่เอากาแฟเข้ามาเสิร์ฟ
เอามาทำไม! ทีหลังไม่ได้สั่งไม่ต้องเอามา
ooooooo
เรยาท้องหลายเดือนแล้ว...เธอออดอ้อนขอเรียกก้องเกียรติว่าพ่อเพื่อให้เหมือนที่ลูกเรียก ก้อง-เกียรติบอกตรงๆว่าไม่ค่อยชอบแต่ก็ไม่ขัดใจเธอ พอรู้ว่าเขาจะให้ไปโอ๊กแลนด์ เธอบ่นเบื่อเพราะเมื่อก่อนทำงานก็บินไปบ่อยที่สุด อยากไปเที่ยวที่อื่นมากกว่า แต่เขาบอกไม่ได้เพราะตัวเขาก็ต้องไปทำงานที่นั่นด้วย และย้ำทิ้งท้ายจนเรยาเจ็บแปลบในใจว่าเขาจองที่นั่งไว้แล้ว แต่เราต้องไม่เช็กอินเข้าไปพร้อมกัน
ณฤดีเองก็กำลังเตรียมตัวเดินทางไปปารีส ซึ่งก้องเกียรติตั้งใจให้ณฤดีไปก่อน เขาจะได้ไปส่งเธอ แต่ปรากฏว่าวันเดินทางเด่นจันทร์มารับณฤดีที่บ้าน ก้องเกียรติเลยได้แต่บอกลาภรรยาด้วยความรัก สัญญาว่าครั้งนี้เธอจะเดินทางคนเดียวเป็นครั้งสุดท้าย แล้วกำชับเธอให้รีบกลับมา ส่วนเขาจะรีบกลับจากโอ๊กแลนด์มาคอย
ณฤดีไม่รู้อะไรนอกจากว่าสามีไปทำงานที่โอ๊กแลนด์ แต่ถึงกระนั้นการเดินทางครั้งของเธอก็มีแต่ความกังวลเป็นทุกข์ เพราะในใจมีแต่ความระแวงว่าเขาต้องมีผู้หญิงคนอื่น
หลังจากณฤดีเดินทางไปได้สองสามวัน ก้องเกียรติกับเรยาก็เตรียมตัวไปโอ๊กแลนด์ แต่ก่อนเดินทางเรยาแวะไปเยี่ยมนัทที่ไม่สบายนอนซมในห้องพัก เธอจะพาไปหาหมอแต่เขาไม่ยอม จึงไปซื้อยาเอามาคล้องไว้ที่ลูกบิดประตูพร้อมเขียนข้อความสั้นๆ ให้นัทกินยาและดูแลตัวเองดีๆ กลับมาแล้วจะรีบมาหา
ถึงโอ๊กแลนด์ เรยาดีใจสุดๆที่ก้องเกียรติพาไปพักบ้านหลังใหม่ที่เขาเพิ่งซื้อให้เธอกับลูก แต่พอเขาบอกว่าเขาต้องการให้ลูกเกิดที่นี่ โตและเรียนหนังสือที่นี่ รอยยิ้มของเรยาพลันเหือดหาย ตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า
ทำไม...ทำไมต้องให้เกิดที่นี่ โตที่นี่ เรียนหนังสือที่นี่ ทำไมคะพ่อ ฟ้าไม่เข้าใจ ทำไมลูกของฟ้าอยู่เมืองไทย ไม่ได้
ผมคิดว่าคุณน่าจะรู้แล้ว
ไม่รู้ ฟ้าไม่รู้ ทำไมฟ้าถึงจะต้องรู้ พ่อบอกว่าจะพามาเที่ยว ทำไมต้องหลอกด้วย
เพราะผมกลัวว่าคุณจะไม่ยอมมา
อ๋อ...ฟ้าไม่มาแน่ ถ้ารู้ว่านี่คือการเนรเทศ ไล่ฟ้ากับลูกให้ออกจากเมืองไทย เพราะอะไร พ่อมีแผนการอะไร
นั่งลงก่อนเถอะเรยา แล้วพูดกันแบบที่ไม่มีอารมณ์ พูดด้วยเหตุผล
ไม่...เหตุผลอะไรก็ฟังไม่ได้ทั้งนั้น เพราะมันไม่มีไม่มีเหตุผลอะไรที่ฟ้าต้องมาอยู่ที่นี่ ฟ้าจะกลับเมืองไทย
ผมขอร้อง...อย่ากลับเมืองไทย
ฟ้าจะกลับ ไม่มีอะไรห้ามฟ้าได้
เอาล่ะ ผมจะพูดให้ฟัง แล้วคุณตัดสินใจเองว่าจะกลับหรือไม่กลับ
เรยาหน้างอกระแทกตัวนั่งลงแรงๆ ครั้นถูกเขาตำหนิเสียงแข็งว่าอย่าทำอย่างนั้นอีก ลูกจะเป็นอันตราย เธอก็เงื้อมือจะทุบท้องตัวเอง เขาลุกพรวดขึ้นจ้องหน้าเธอเขม็ง เธอเลย ไม่กล้าแผลงฤทธิ์ แต่ยังทำคอแข็ง
เรื่องของเราเป็นเรื่องผิด...ขอร้องนะเรยาฟังผมพูดให้จบ เราปฏิเสธไม่ได้ว่ามันคือความผิด มีหลายคน...ไม่ว่าจะภรรยาผม พ่อแม่ผม น้องสาว น้องชายผม พ่อแม่ของภรรยาผม พวกเขามีสิทธิ์จะเอาผิดและขอให้ผมยกเลิกการทำความผิดนี้ได้
ได้ยังไง เสียงเธอห้วนมาก
ได้...คุณก็รู้ว่าได้ ถ้าคุณแม่คุณยังอยู่คุณก็ต้องต่อสู้ กับคุณแม่คุณเหมือนกัน
จ้างฟ้าก็ยอมนี่...ไม่ยอมเด็ดขาด
ใช่ ผมก็จะไม่ยอม เพราะผมกำลังจะมีลูกกับคุณ
ใช่...ฟ้ากำลังจะมีลูก แล้วทำไมฟ้ากับลูกต้องถูกเนรเทศมาอยู่ที่นี่
แต่ถ้าเรายังอยู่เมืองไทย ชีวิตเราจะยุ่งยากมากเพราะคนที่มีสิทธิ์เหล่านั้นเขาจะไม่ยอมให้ผมอยู่กับคุณ มีลูกกับคุณ
เขาจะทำอะไรเราได้ล่ะ...เขาทำไม่ได้อยู่แล้ว
เรยา...คุณยังเด็กอ่อนต่อโลกเหลือเกิน คุณไม่รู้หรอกว่าคนมีอิทธิพลมีอำนาจเขาจะทำยังไง
ใคร...ที่มีอิทธิพลมีอำนาจเหนือกว่าพ่อ
อาเตียกับอาม้าผม...ภรรยาผมเขาต้องหย่าจากผมแน่ ซึ่งอาเตียกับอาม้าผมไม่มีวันยอมเด็ดขาด...ถึงเวลานั้นถ้าเรายังอยู่เมืองไทย ท่านก็จะบีบผมจนติดฝาเลย
ไม่เข้าใจ หมายความว่าไง
อาเตียจะตัดทุกอย่างที่ผมครอบครองอยู่ ผมจะไม่ได้ทำงานในบริษัทอย่างเดิม ท่านจะตัดการเงินผม เงินกงสี เงินปันผล เงินเดือน...ตัดทุกอย่าง
แล้วทำไมคุณใหญ่ต้องยอม
ฟ้า...บ้านผมเป็นบ้านคนจีน นี่คือประเพณี ลูกทุกคนช่วยทำธุรกิจของครอบครัวอยู่ในกงสี ผมต้องหางานใหม่ที่เงินเดือนน้อยนิดจนผมเลี้ยงลูกแบบที่คุณต้องการไม่ได้ บ้านหลังนี้ผมยังจ่ายเงินไม่หมดเหมือนกัน
เรยาอึ้งไป สีหน้าหวาดหวั่นจนก้องเกียรติสังเกตได้ แต่แล้วเรยากลับงอแงขึ้นมาอีก เธอไม่เชื่อว่าเขาจะเอาเงินในกงสีมาใช้ไม่ได้ แล้วถ้านังณฤดีจะใช้ล่ะ ได้ไหม?
เรยา.. เขาเสียงเขียวไม่พอใจที่เรยาใช้ถ้อยคำหยาบคาย จึงไม่ตอบคำถามนี้
ทำไม แตะต้องไม่ได้เหรอ แค่ลูกขี้ทูตแต่เชิดชูกันเป็นนางฟ้านางสวรรค์ แล้วฟ้าล่ะเป็นอะไร อีนังข้างถนนเหรอ ถึงได้ถูกเนรเทศออกมาแบบนี้ ก้องเกียรติฟังแล้วถอนใจ ส่ายหน้า เรยายิ่งจี๊ด ทำไมทนฟังไม่ได้ใช่มั้ย...คอยดูนะ ฟ้าจะไปยืนตรงหน้ามัน และบอกมันว่าฟ้านี่แหละเมียพ่ออีกคน เมียที่มีลูกให้พ่อได้ด้วย อย่างมันมีปัญญามั้ย
คราวนี้ก้องเกียรติลุกพรวดเดินออกจากบ้านทันที เรยาวิ่งตามไปกอดรั้งขอโทษทั้งน้ำตาเขาก็ไม่ยอม...เรยารู้สึกโดดเดี่ยวว้าเหว่ถึงกับทรุดลงร้องไห้โฮอยู่ตรงนั้น แต่ไม่นานนักก้องเกียรติก็ย้อนกลับมาปลอบ เพราะเขาใจไม่แข็งพอที่จะ ทิ้งลูกเมียไปได้
พ่อ...อย่าทิ้งฟ้าไปอีกนะ...ฟ้ากลัว ฟ้ารักพ่อนะคะ รักมากที่สุดในโลก ฟ้าอยากเป็นเจ้าของพ่อคนเดียว เรยาทั้งพูดทั้งกอดจูบเขาพัลวัน...
ooooooo
รุ่งขึ้นก้องเกียรติปลุกเรยาแต่เช้ามืด บอกว่าวันนี้มีอะไรต้องทำตั้งหลายอย่าง แต่เรยาต้องไปกับมิสซิสคูเปอร์ เพราะเขามีงานต้องทำหลายอย่างเหมือนกัน มิสซิสคูเปอร์พูดไทยได้นิดหน่อย เธอจะพาเรยาไปทำเอกสารทุกอย่าง รวมทั้งพาไปโรงพยาบาลด้วย
นอกจากคูเปอร์แล้ว ก้องเกียรติยังจ้างแอนนามาเป็นแม่บ้าน เพราะเขากลับเมืองไทยเที่ยวนี้กว่าจะมาอีกก็ราวสองเดือน ซึ่งเรยาก็คงคลอดพอดี แอนนาจะได้อยู่เป็นเพื่อนคอยช่วยเหลือ
หลังจากก้องเกียรติเสร็จภารกิจเรื่องงานก็บินกลับทันที แม้จะห่วงเรยาทางนี้แต่เขาก็อดนึกถึงณฤดีไม่ได้ว่าป่านนี้จะกลับบ้านหรือยัง ปรากฏว่าณฤดียังไม่กลับ และเธอก็เช็กข้อมูลจากเด่นจันทร์อยู่เรื่อยๆเหมือนกันว่าก้องเกียรติกลับหรือยัง
เพิ่งกลับมาได้ไม่เท่าไหร่ เรยาเกิดเจ็บท้องจะคลอด เธอทุรนทุรายกลัวมากเพราะเป็นการคลอดก่อนกำหนดตั้งเดือนกว่า เธอโทร.ไปบอกก้องเกียรติและขอร้องให้เขามาหา ก้องเกียรติตกใจและเป็นห่วง แต่ถึงยังไงตอนนี้เขาก็ไปไม่ได้จริงๆ งานทางนี้ยุ่งมาก...แล้วปลอบเธอว่า
ไม่เป็นไรนะ ทางโรงพยาบาลเขาจะดูแลเป็นพิเศษ คุณเป็นคนไข้ในโปรแกรมระดับพรีเมียมของที่นั่น...ฟ้าไม่ใช่ ผมไม่ห่วงลูก ผมจัดการไว้เรียบร้อยแล้ว คุณจะมีคนบริการอย่างดีที่สุด ผมอยู่ก็ไม่ทำให้อะไรดีไปกว่านี้
เสียงเรยายังโวยวายไม่หยุด ก้องเกียรติใจเย็นพูดดีด้วยตลอด
ฟ้าครับ...ผมจัดเวลาไว้ว่าอีกสองอาทิตย์จะไปหาฟ้า ตอนฟ้าคลอดพอดี...แต่ไม่ได้เตรียมตัวไว้เผื่อฟ้าคลอดก่อนกำหนด...ทำไมฟ้าต้องโวยวายขนาดนั้นด้วย คลอดก่อนกำหนดสองอาทิตย์ ผมคิดว่าไม่น่าจะเป็นอันตรายมาก...หรือไม่ ฟ้าอาจจะนับผิดก็ได้
ถ้ามันไม่ใช่สองอาทิตย์ล่ะ ถ้ามันมากกว่านั้นล่ะคะพ่อจะรับผิดชอบชีวิตฟ้าชีวิตลูกมั้ย
ฟ้า...ฟ้าบอกกับหมอเองว่าฟ้าท้องตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงจะผิดพลาดเรื่องเวลา ถ้าไม่ใช่สองอาทิตย์แต่มากกว่านั้น ก็แปลว่าที่ฟ้าบอกผมว่าท้องน่ะ ฟ้าไม่ได้ท้องจริงนะครับ
เรยาหยุดนิ่งอัตโนมัติ เพราะตัวเองโกหกเขาเอาไว้จริงๆ แล้วรีบชิ่งเมื่อเห็นคูเปอร์มายืนรออยู่หน้าห้อง
ยายคูเปอร์มา ฟ้าจะไปโรงพยาบาลแล้ว พ่อจะมาเมื่อไหร่ก็แล้วแต่สะดวกแล้วกันค่ะ พูดจบตัดสายทันที ทำให้ก้องเกียรติยิ่งแน่ใจกับสิ่งที่ตนท้วงไปเมื่อครู่...
เย็นนั้นเลิกงานกลับบ้านด้วยความไม่สบายใจ แต่พอมาเจอณฤดีที่เพิ่งมาถึง เขาก็ยิ้มออก เข้าไปโอบกอดเธอพร้อมกับเอ่ยจากใจจริงว่า
คุณดี๋ไม่อยู่...ผมคิดถึงคุณดี๋มาก
ตอนอยู่ไม่คิดถึงเลยใช่ไหมคะ
ก้องเกียรติชะงักกึก ถอนตัวออกมามองหน้าณฤดีอย่างฉงน
ไม่เป็นไรนี่คะ คนใกล้ตัวไม่จำเป็นต้องคิดถึงกันตลอดเวลา หรือไม่คิดถึงเลยก็ได้ ถึงยังไงก็เป็นคนที่...ไปไหน ไม่ได้อยู่แล้ว
| จากคุณ |
:
klink077  
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 เม.ย. 54 09:19:05
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 12 ต่อจากของเก่า(เอามาฝากครับ ^^) (นัง เรยา ยิ่งอ่าน แก ยิ่ว เลว)
