เอ่อ หมอรุจคะ ถ้าอิชั้นป่วยแล้วเพ้อเหมือนอารยา หมอรุจจะกอดอิชั้นแบบนั้นมั๊ยคะ
|
 |
เกิดเป็นหมออันที่จริงเค้าห้ามเลือกปฎิบัตินะ ว่างๆอิชั้นจะไปป่วยแถวๆเคหาสน์สีแดงบ้าง ดูสิคุณหมอจะมากอดอิชั้นไว้ในวงแขนอันอบอุ่นเหมือนกอดอารยาหรือเปล่า แหม แหม แหม เดี๋ยวกอดๆ ป้อนยาเสร็จก็กอด เพ้อเสร็จก็กอด อะไรมันจะหวานหยดได้ขนาดนั้น เมื่อวานไปนั่งอ่านนิยายที่เป็นตอนๆในไทยรัฐมา แม่เจ้าโว๊ย ตอนที่หมอรุจไปเจออารยาที่ไร่ของภาคินัยแล้วอะไรมันจะหวานหมอนกระจุยขนาดนั้น เอาตัวอย่างมาให้อ่านนิดนึง
เธอรักฉันบ้างไหมอารยา รักฉันเท่ากับที่ฉันรักเธอมานาน ฉันรักเธอมากกว่าใครจะรักได้ ฉันจะพาเธอกลับรุจิโรจน์
รุจกอดอารยาไว้แน่นเหมือนจะให้สาแก่ใจตัวเองอารยาตัวร้อนผ่าวๆอ่อนเปลี้ยจนไร้เรี่ยวแรง ถ้ารุจไม่กอดเธอไว้ เธอคงทรุดฮวบลงไปกับพื้นแล้ว
อารยา เธอไม่ใช่ของใคร เธอไม่ใช่ของภาคินัย ไม่ใช่ ของชาลี ไม่ใช่ของใครนอกจากของฉันคนเดียว...ตอบฉันสิว่าเธอก็รักฉัน
เนี่ยพิมพ์ไปก็ยิ้มไป สงสัยบ้าไปแล้วชั้น
เดี๋ยว ๆ ก่อนจบจะไม่พูดถึงนังมลพิษเสาวรสก็จะกระไรอยู่ ชั้นละเเทบจะรอฉากที่หล่อนโดนทิ้ง ไม่ไหว ถึงวันนั้นชั้นคงสะใจสมน้ำหน้าหล่อนน่าดู หุ หุ หุ แอบลุ้นเมื่อคืนทำไมแม่ๆทั้ง 3 ถึงไม่เอาน้ำสาดไล่หล่อนกับพ่อไปซะให้รู้แล้วรู้รอด เชอะ
| จากคุณ |
:
ทะเลน้ำจืด 
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 เม.ย. 54 08:53:52
|
|
|
| 
