|
รักกันมาตั้งนาน อยู่ๆ จะถามขึ้นมาทำไม
ว่าฉันจะรักเธอจนเมื่อไหร่
ฉันรักเธอคนเดียว เป็นอย่างนี้ไม่มีใครๆ
มาทำให้ใจหวั่นไหว
ถ้าเธออยากรู้ ว่ามันจะยาวนานเท่าไร
ถ้าเวลาผ่านไป ฉันจะเบื่อเธอไหม
ที่อยากรู้ จะตอบให้เธอนั้นเข้าใจ
ไม่มีวันเปลี่ยนไป ให้เธอจงฟัง
ถึงเธอจะแก่กว่านี้ จะเหี่ยวกว่านี้
จะหง่อมกว่านี้สักเท่าไร
ผมเธอจะหงอกจะขาว
เคี้ยวข้าวแทบไม่ไหว
ยังไงก็รักเธอ ยัยแก่
ไม่ค่อยได้ยินอะไร ประสาทหูไม่ดีเท่าไร
ก็ยังบอกรักให้ฟังเหมือนเคย
สายตาเป็นยังไง อาจจะเห็นแค่ที่ไกลๆ
แต่ฉันยังอยู่ตรงนี้
ถ้าเธออยากรู้ ว่ามันจะยาวนานเท่าไร
ถ้าเวลาผ่านไป ฉันจะเบื่อเธอไหม
ที่อยากรู้ จะตอบให้เธอนั้นเข้าใจ
ไม่มีวันเปลี่ยนไป ให้เธอจงฟัง
ถึงเธอจะแก่กว่านี้ จะเหี่ยวกว่านี้
จะหง่อมกว่านี้สักเท่าไร
ผมเธอจะหงอกจะขาว
เคี้ยวข้าวแทบไม่ไหว
ยังไงก็รักเธอ ยัยแก่
บอกเอาไว้ ว่าไม่เคยเปลี่ยนไป
แม้ว่าเธอจะแก่กว่านี้ จะเหี่ยวกว่านี้
จะหง่อมกว่านี้สักเท่าไร
ผมเธอจะหงอกจะขาว เคี้ยวข้าวแทบไม่ไหว
ยังไงก็รักเธอ ยัยแก่
ผมเธอจะหงอกจะขาว ไม่เป็นไร
ก็รักเธอยัยแก่
บอกเอาไว้ วันนั้นฉันก็แก่
| จากคุณ |
:
tonliwe 
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 เม.ย. 54 16:00:19
|
|
|
| 
เพ้อ (แอนดริว)
อาการโคม่าแล้วเรา
