|
ตอนที่ 13 ต่อครับ
เพิ่งมาแค่วันเดียวก้องเกียรติก็สร้างความเบื่อหน่ายรำคาญให้เรยา เพราะเขาบังคับเคี่ยวเข็ญให้เธอให้นมลูก ด้วยเหตุผลที่ว่าลูกยังไม่ถึงสองเดือนควรกินนมจากอกแม่มากกว่านมกระป๋อง ลูกจะได้รับความอบอุ่นจากแม่โดยตรง
เรยาจนด้วยเหตุผลจำต้องให้นมลูก แต่พอก้องเกียรติไม่อยู่เธอก็ไม่ทำ แถมยังทิ้งลูกไว้กับแอนนาอีกเช่นเคย แล้วตัวเองไปดักรอหนุ่มหล่อเป้าหมายใหม่ที่สนามกอล์ฟ แอนนา ที่พอจะระแคะระคายเรื่องนี้บ้างจึงพยายามเตือนเรยา แต่ก็เปล่าประโยชน์ เพราะคนอย่างเรยาไม่เคยยอมให้ใครมาสั่งสอนอยู่แล้ว โดยเฉพาะเรื่องส่วนตัว
เมื่อผิดหวังกลับมาอีกในวันนี้ เรยาถึงกับนอนซึมเหม่อ แทบไม่ได้ยินเสียงเรียกของก้องเกียรติที่เพิ่งกลับมาจากทำงาน
ฟ้า...เป็นอะไรรึเปล่า ผมเรียกสองสามครั้งแล้ว
มีอะไรคะ
ลูกหิวแล้ว ฟ้าให้นมลูกหน่อยนะ
อีกแล้ว...ทำไมคะ ทำไมต้องเคี่ยวเข็ญนักหนานะเรื่องให้นมลูกเนี่ย ไม่เข้าใจเลย
ผมขอร้อง ให้นมลูกอีกซักเดือนเดียวได้มั้ย ผมอยากให้เขาอบอุ่น มันมีผลต่อจิตใจของเด็กมากนะฟ้า
ทั้งอุ้ม ทั้งกอด ทั้งจูบอยู่ทุกวันๆ พอแล้วค่ะพ่อ เขาอบอุ่นพอแล้ว
มันไม่เหมือนกัน
ไม่! เรยาเสียงแข็งมากจนเขาชะงัก
ฟ้า...ทำไมล่ะ ไม่มีเหตุผลเลยนี่
มี...เหตุผลเป็นของฟ้า พ่อไม่ต้องรู้ก็ได้
ผมควรจะรู้นะ เกี่ยวกับอะไรสุขภาพของคุณรึเปล่า
ไม่มีอารมณ์ก็แค่นั้น
ไม่มีอารมณ์อะไร อารมณ์ให้นมลูกน่ะหรือ ฟ้าต้องใช้อารมณ์อะไรผมไม่เข้าใจ
ทำไม พ่อเห็นผู้หญิงเป็นโรงงานงั้นหรือ ถึงเวลาปั๊ม... ปั๊ม ไม่ใช่เครื่องจักรนะกดปุ่มแล้วนมก็ไหลออกมา
เรยา...คุณพูดอะไรอย่างนั้น พูดเพราะอะไร เพราะคิดอย่างนั้นจริงๆ หรือพูดเพราะอารมณ์หงุดหงิด
คิด...ฟ้าคิดอย่างนั้นแหละ
ไม่จริง คุณไม่ได้คิดอย่างนั้นหรอก คุณเป็นแม่นะ คนเป็นแม่คิดอย่างนี้กับลูกผมว่าไม่มี...คนเดียวก็ไม่มี
มี...นี่ไง คนนี้ไง แล้วมันเรื่องจริงด้วย ความรักความอบอุ่นที่พ่ออยากให้ลูกได้รับน่ะมันต้องให้กันทั้งสองทาง...ฟ้าก็ต้องเต็มใจด้วย แต่นี่...
คุณพูดเรื่องเต็มใจได้ยังไง คนเป็นแม่ต้องเต็มใจอยู่แล้ว แม่ทุกคนในโลกต้องเต็มใจ
แต่ฟ้าไม่
ก้องเกียรติเหนื่อยใจกับอาการเถียงคำไม่ตกฟากของเรยา แล้วเขาก็หยิบยกคำพูดของแอนนาที่บอกว่ามีแม่หลายคน ที่ไม่ยอมให้นมลูกเพราะกลัวหน้าอกจะเสียรูปทรง ซึ่งเขาหวังว่าเรยาจะไม่เป็นอย่างนั้น
โอ๊ย...ไม่อยากพูดแล้ว พูดไปก็ไม่เข้าใจ นังแอนนามันวิเศษนักก็ให้ลูกกินนมมันสิ เรยาโวยวายแล้วพรวดพราดออกไปเจอแอนนายืนฟังอยู่หน้าห้อง เรยาผลักแอนนาเต็มแรงพร้อมกับด่าอย่างหยาบคาย ก้องเกียรติตกใจรีบเข้ามาประคองแอนนาที่ถูกผลักเกือบล้ม ส่วนเรยาสะบัดพรืดจากไปอย่างไม่แคร์ใครทั้งนั้น
ooooooo
พฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรงของเรยาทำให้ก้อง-เกียรติไม่สบายใจอย่างมาก และในที่สุดเขาก็ตัดสินใจกลับเมืองไทย ทั้งๆที่ตั้งใจจะมาอยู่กับลูกน้อยสักสองเดือน
ณฤดีแปลกใจที่สามีกลับเร็วกว่ากำหนด ถามเขาว่างานมีอะไรยุ่งยากหรือเปล่า
งานเรียบร้อยทุกอย่าง แต่คิดถึงคุณดี๋...มาก
ต้องไปอีกเมื่อไหร่คะคุณใหญ่
อีกนาน...ไม่ต้องไปอีกนานครับ
สมปองลงมาจากข้างบน เหลือบเห็นสามีภรรยาคุยกันกะหนุงกะหนิงจึงเลี่ยงไปทางอื่นเพื่อเปิดทางให้เต็มที่...
หลายวันต่อมา เม่งฮวยดีใจมากที่ณฤดีมาเยี่ยมเยียนด้วยใบหน้าสดใสไร้ความทุกข์ ณฤดีบอกว่าเธอกับคุณใหญ่กลับมารักกันดีเหมือนเดิมแล้ว แต่พอเม่งฮวยกระตุ้นเรื่องลูก อยากให้สะใภ้คนโปรดมีลูกเสียที ณฤดีกลับเงียบงัน สีหน้าจืดเจื่อนขึ้นมาทันที
ขณะนั้นก้องเกียรติแวะไปหาคำแก้วที่เรือนหลังเล็ก ตอนแรกคำแก้วก็ทำท่าเป็นมิตรกับเขา แต่พอสักพักก็มีอาการเดิมๆคือโวยวายหวาดกลัวเขาจนเนื้อตัวสั่น ณฤดีออกมาจากตึกใหญ่เดินไปแอบดูด้วยความสับสนสงสัย พออาอึ้มโผล่มาเห็นณฤดีก็หน้าเสีย มองเลยไปยังก้องเกียรติที่กำลังพยายามปลอบโยนคำแก้ว
ภาพก้องเกียรติกอดปลอบคำแก้วทำให้ณฤดีสงสัยนักหนาว่าเขาทั้งคู่มีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรกันหรือไม่ พอเธอเหลียวมาเห็นอาอึ้มยืนอยู่ข้างหลังจึงทำท่าจะซักถาม แต่ทันใดเสียงคำแก้วหวีดร้องขึ้นมาจนทั้งคู่สะดุ้งตกใจ
คำแก้วสะบัดตัวออกจากก้องเกียรติแล้วลนลานหนีด้วยความขยะแขยงรังเกียจ เพราะเธอฝังใจกับภาพในอดีต คืนนั้นที่เธอวิ่งไปเห็นเรืองยศนอนซบอกก้องเกียรติอยู่ในห้องนอน...
ณฤดียืนตะลึงมองก้องเกียรติวิ่งตามไปจับตัวคำแก้ว อาอึ้มเองก็เช่นกัน แต่แล้วอาอึ้มทำท่าจะเลี่ยงไปเพราะรู้แก่ใจว่าเดี๋ยวณฤดีต้องซักถามตนแน่ๆ
จริงดังคิด ณฤดีไม่ปล่อยอาอึ้มไปง่ายๆ เธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เหตุการณ์เมื่อสักครู่ระหว่างก้องเกียรติกับคำแก้วคืออะไร?
คืออะไรฮะ อาอึ้มทำไก๋เพราะไม่อยากพูดมากเรื่อง เจ้านาย
อาอึ้ม ที่เราเห็นกันทั้งสองคนตั้งแต่ต้นจนถึงจบ อาอึ้มอย่าคิดเลยนะคะว่าจะบอกเรื่องอะไร หรือไม่บอกเรื่องอะไร ฉันเชื่อว่าไม่ใช่เรื่องไม่ดี แต่อยากรู้ว่าเป็นเรื่องอะไรเท่านั้น
คุงหลีฮะ อาอึ้มไม่ได้คิดอย่างนั้นหรอกฮ่ะ เพราะอย่างอาอึ้มจาไปเล่าอาไลให้คุงหลีฟังได้ล่ะฮะ มันม่ายลีฮ่ะ อาอึ้มเป็นคนใช้ฮ่ะ พูดเรื่องเจ้านายไม่ล่าย
อาอึ้ม ถ้าเจ้านายถามล่ะ
คุงหลีอยากรู้อาไลฮะ
เอ้อ...ก็... ณฤดีอึกอัก ถามไม่ถูกเหมือนกัน
บางทีถ้าไม่ลู้อาไลซะมั่งจะดีกว่าลู้นะฮะ
อาอึ้มคิดว่าเรื่องที่อาอึ้มกำลังคิดอยู่ในใจ ฉันไม่ควรรู้หรือคะ ถ้าอาอึ้มคิดว่าฉันไม่ควรรู้ก็ไม่ต้องบอก ฉันไม่อยากทำให้อาอึ้มลำบากใจ...แต่ฉันคงไม่สบายใจไปจนตาย
อาอึ้มสีหน้าหนักใจกับคำพูดกดดันของณฤดี จนที่สุดแกก็ยอมแย้มๆออกมา
คุงหลีฮะ คุงนายที่สี่เข้ามาอยู่ในบ้างนี้ตองอีเป็งเหล็กๆ อายุเพิ่งจับลัก...สิบหกฮ่ะ อีเพิ่งสิบหก อีมาเจอคุงนายสามคง เหล็กอายุสิบหกทำอาลายผิกปายหมก ใช้ตาเกียบก็ผิก ไม่ใช้ตาเกียบก็ผิก อย่างงี้แหละฮ่ะ แล้วอีก็ล้อง...ล้องไห้ คุงชายใหญ่สงสารคุงนายสี่ ถ้าเจอกันอีจะปอบโยงฮ่ะ แบบผู้ใหญ่ปอบเหล็ก
อาอึ้มเงียบลง แต่ณฤดียังคงจับจ้องหน้าแกด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
คุงหลีฮะ อาอึ้มเลี้ยงคุงชายใหญ่มาตั้งแต่นองในเป คุงชายเป็นคนเหลาซิกฮ่ะ
เหลาซิก?
แปว่า...คนซื่อสัตย์ฮ่ะ ม่ายทำผิกหรอกฮ่ะ
อาอึ้ม คุณชายใหญ่เป็นคนเหลาซิก แล้วคุณนายที่สี่ล่ะ
คุงนายที่สี่อีม่ายอยู่ในโลกของเราแล้วนะฮะ อีอยู่ในโลกของอีแล้ว สงสารอีเถิดนะฮะ
ณฤดีหน้าเสียรู้สึกผิด อาอึ้มคะ...ฉันขอโทษ
ม่ายต้องฮ่ะ ม่ายต้อง เจ้านายไม่ต้องขอโทษ คุงหลีเป็นคนลี เหมาะสมกับคุงชายใหญ่ที่สุดแล้วฮ่ะ อาอึ้มลีใจจิงๆ ฮ่ะ ลีใจน่อ
ก้องเกียรติจูงคำแก้วเดินเข้ามาส่งให้อาอึ้ม คำแก้วเรียกอาอึ้มและมองเลยไปยังณฤดีด้วยรอยยิ้มหวานๆ แต่นัยน์ตาเคว้งคว้างเหมือนดวงตาเด็กที่ยังไม่รู้ประสา ณฤดีพินิจแล้วยิ่งสงสาร เรียกเธอขึ้นมาเบาๆ
คุณนายที่สี่
คำแก้วยิ้มเป็นมิตร หัวเราะน้อยๆ แล้วปล่อยให้อาอึ้มจูงมือเดินกลับไปที่เรือนพัก...ณฤดีหันมาถามก้องเกียรติว่านึกยังไงถึงมารับ ดีว่าไม่สวนกัน แทนที่จะตอบเขากลับถามเธอว่าอยากกินก๋วยเตี๋ยวเรือไหม ณฤดีทำหน้าแปลกใจ ถามว่าที่นี่มีด้วยหรือ
ไม่มี
นี่...อาอึ้มเพิ่งชมอยู่หยกๆว่าคุณใหญ่เป็นคนเหลาซิก
อย่าเชื่ออาอึ้มมากนัก ชมอย่างเดียวแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว
คราวนี้ต้องเชื่อค่ะ
เรื่องอะไรหรือครับ
เธอไม่ตอบ แต่วกมาเรื่องก๋วยเตี๋ยวเรือ เขารับปากว่าได้กินแน่แต่ต้องค้างคืนที่นี่...พอเม่งฮวยรู้ว่าลูกชายกับลูกสะใภ้ค้างคืนก็รีบมาหาถึงห้องนอน มาย้ำเรื่องสำคัญว่าตนอยากมีหลานเต็มแก่ แต่หลานต้องเกิดจากณฤดีคนเดียวเท่านั้น คนอื่นไม่เอา
ณฤดีฟังแล้วยิ้มปลื้ม แต่ก้องเกียรตินิ่งเงียบไปด้วยความทุกข์ใจ
ooooooo
ที่โอ๊กแลนด์...แม้จะผิดหวังหลายครั้งหลายหนแต่เรยาก็ไม่ท้อใจ เธอยังเพียรไปที่สนามกอล์ฟทุกวัน แล้ววันหนึ่งเรยาก็ได้พบคนที่อยากเจอสมใจปรารถนา
เมื่อได้พูดคุยทำความรู้จักในฐานะที่เป็นคนไทยเหมือนกัน เรยายิ่งรู้สึกเป็นปลื้มชายหนุ่มคนนี้ ในขณะเดียวกันคุณหมอเกียรติกรก็ดูจะพึงพอใจเรยาไม่น้อย โดยทั้งคู่ต่างก็ไม่รู้เรื่องส่วนตัวของกันและกัน
พอรู้ว่าเธอชื่อเรยา เกียรติกรนิ่งไปนิดก่อนบอกว่ารู้สึกเหมือนคุ้นกับชื่อนี้ แต่เรยาไม่ได้ใ่ส่ใจเพราะมัวจดจ่ออยากรู้ว่าเขาชื่ออะไร
ผมชื่อ ซี.เค.
ซี.เค.หรือคะ ชื่อแปลกจัง
เพื่อนๆเรียกเป็นชื่อย่อ แต่ก็สะดวกดี ถ้าเราจะเป็นเพื่อนกัน คุณจะเรียกผมว่าซี.เค. ก็ได้
ค่ะ ซี.เค. จำง่ายดี ฟังดูเหมือน Secret ซี.เค. ทำงาน อะไรคะ
ผมเป็นหมอ
เรยาร้องโอ้โฮอย่างทึ่งจัด บอกเขาว่าคนเป็นหมอที่ เมืองไทยถือเป็นอาชีพที่เจ๋งสุด เพราะรวยสุด แต่เขาไม่เข้าใจคำว่ารวยสุด เธอจึงอธิบายว่ารวยสุดก็แปลว่ารวยมาก รวยมากเพราะคนไทยเจ็บบ่อย
จากการพูดคุยกันพักใหญ่ๆในวันนี้ทำให้ทั้งคู่รู้สึกดี ต่อกัน และก่อนจะลาจากกันไปเรยาจึงนัดเจอเขาอีกในวันพรุ่งนี้...พอเธอกลับมาถึงบ้านได้ยินเสียงลูกร้องไห้จ้า ก็ให้ รู้สึกหงุดหงิดรำคาญ แล้วยังต้องมาทนฟังมิสซิสคูเปอร์บ่นอีกเป็นกระบุง เพราะจริงๆแล้ววันนี้เรยาต้องพาลูกไปพบหมอตามนัด แต่เธอกลับไม่ใส่ใจที่จะจำ
พอได้มั้ย ฉันรู้แล้วว่าฉันผิด คุณจะพูดซ้ำเติมฉันทำไม เรยาตวาดแว้ด
เพราะฉันผิดหวัง
จะผิดหวังอะไรนักหนา เป็นนัดธรรมดาๆ ที่หมอจะดูสุขภาพทั่วๆไปของเด็ก ลูกชายฉันไม่ได้เป็นโรคร้ายแรงที่ปล่อยไว้ไม่ได้ต้องถึงมือหมอทันที ความจริงฉันไม่มา
คุณไปกับแอนนาก็ได้
คูเปอร์บอกทันทีว่าแอนนาปฏิเสธ เรยาจึงหันขวับไปจิกตาใส่แอนนาที่กำลังดูแลลูกชายของเธออยู่
แอนนา คุณมีเหตุผลอะไรที่ Say no กับมิสซิสคูเปอร์
ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่ควร Say no พูดจบแอนนา จะส่งเด็กน้อยให้เรยา แต่เรยายืนหน้าบึ้งไม่ยอมอุ้มลูก แอนนาเลยต้องอุ้มเด็กกลับเข้าห้องไปเอง
คูเปอร์ส่ายหน้าระอากับนิสัยของเรยา แล้วย้ำเตือนเรยาว่าเด็กคนนั้นคือลูกชายของเธอ แทนที่เรยาจะสำนึก เธอกลับสวนทันควันว่าไม่ต้องมายุ่ง...คำพูดนี้เองทำให้ คูเปอร์สุดจะทนต่อไป ขอลาออกจากการว่าจ้างของก้องเกียรติ ทันที
เรยาไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด กลับพูดไล่หลังคูเปอร์ว่า ไปแล้วไม่ต้องมาอีก แค่คนรับจ้าง ติดต่อหาที่ไหนก็ได้ คนอยากได้เงินมีเยอะแยะไป...
ครู่ต่อมา แอนนากลับออกมาจากห้องเด็กเพื่อบอกเรยาว่าพรุ่งนี้เธอจะนัดหมออีกครั้ง แล้วเธอจะไปกับเรยาด้วย แต่พอแอนนาพูดจบก็ต้องผงะตกใจกับถ้อยคำปฏิเสธที่ห้วนแข็งของเรยา
ไม่! พรุ่งนี้ฉันมีนัด
นัดสำคัญหรือ เลื่อนได้มั้ย
ถึงนัดไม่สำคัญ ฉันก็ไม่ให้เธอเป็นคนบอกให้ฉันเลื่อน ว่าแล้วเรยาก็เดินปึงปังเข้าห้องทันที ทิ้งให้แอนนายืนหน้าเครียด ทั้งหนักใจทั้งเบื่อหน่าย...
ooooooo
| จากคุณ |
:
klink077   
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 เม.ย. 54 10:38:37
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 13 ต่อจากของเก่า(เอามาฝากครับ ^^) (เรยา นังหย่ำฉ่าเลวมาก)
