|
ตอนที่ 14
หลายครั้งหลายคราที่เรยาทำให้เกียรติกรแปลกใจสงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมให้เขาไปส่งที่บ้าน ทั้งๆที่เธอเองก็พร่ำบอกว่ารักเขา ชีวิตเธอไม่ให้ใครแล้ว นอกจากเขาคนเดียว และตัวเขาเองก็แสดงออกถึงความจริงจังจริงใจต่อเธอทุกครั้งที่พบกัน
เช่นเดียวกับวันนี้ เกียรติกรจริงจังถึงกับเอ่ยปากกับเรยาว่า วันไหนที่เขาแน่ใจว่าเธอไม่มีใคร เขาจะแต่งงานกับเธอ เรยาฟังแล้วซึ้งใจมาก แต่พอเขาจะขอไปส่งเธอที่บ้าน เรยาก็ปฏิเสธเขาอีกเหมือนเคย...
ด้านก้องเกียรติกับณฤดีที่ตอนนี้กลับมารักและเข้าใจกันดีเหมือนเดิม แต่จู่ๆเช้านี้ณฤดีก็ทำให้ก้องเกียรติสะดุ้งวาบ หน้าเจื่อนไปโดยไม่ตั้งใจ
คุณใหญ่คะ เมื่อไหร่จะพาดี๋ไปเที่ยวโอ๊กแลนด์บ้างล่ะคะ
เขาตอบไม่ถูก เพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเจอคำถามนี้จากภรรยา จนกระทั่งเธอสังเกตสีหน้าและถามเขาว่าเป็นอะไร ทำไมทำหน้าเหมือนมีอะไรไม่ถูกต้องที่โอ๊กแลนด์ เขารีบตอบทันทีว่า ถ้าจะมีก็เรื่องงาน งานมีปัญหายุ่งยากพอสมควร แต่เคลียร์เรียบร้อยแล้ว
ถ้างั้นก็ไปเที่ยวได้สิคะ
ครับ ถ้าผมเคลียร์หมดทุกอย่างจะพาคุณดี๋ไป เขาหมายรวมถึงเรื่องเรยากับลูก แต่ณฤดีไม่ได้ติดใจอะไรอีก นอกจากอยากไปเที่ยว และว่าถ้าได้ไปจริงๆ จะชวนเด่นจันทร์กับสินธรไปด้วย
ตกเย็นกินข้าวที่บ้านด้วยกัน ณฤดีพูดคุยกับสามีเรื่องตี๋เล็กน้องชายของเขา ทราบว่าเรียนจบแล้ว และคงจะรีบกลับมารักษาคุณนายที่สี่ ก้องเกียรติเองก็คิดเช่นนั้น แล้วก็หวังด้วยว่าตี๋เล็กจะรักษาคุณนายที่สี่ให้หาย เธอจะได้ไม่ต้องอยู่ในโลกที่อ้างว้างว้าเหว่ไปตลอดชีวิต
หลังจากคุยกับภรรยาในเย็นนั้นแล้ว...เช้าวันรุ่งขึ้นก้องเกียรติก็รีบไปบอกเรื่องนี้กับอาอึ้มที่กำลังซักผ้าอยู่กับคำแก้ว อาอึ้มตื่นเต้นดีใจมากอยากให้คุณชายเล็กมาเร็วๆ คุณนายที่สี่จะได้หายเป็นปกติเสียที
เมื่อเสร็จธุระแล้วก้องเกียรติจึงลาอาอึ้ม แต่ไม่ทันจะก้าวพ้นไปก็สวนกับเยนหลิงที่เดินตรงดิ่งเข้ามา
จะกลับแล้วหรือคะคุณชายใหญ่ เยนหลิงทักถาม
แต่ไม่ได้คำตอบจากก้องเกียรติ เขาเพียงแค่มองเธอนิดเดียวแล้วออกเดินต่อ เยนหลิงไม่พอใจกับท่าทีของเขาอย่างมากรีบดึงแขนคำแก้วมาถามคาดคั้นว่า เธอรักคุณชายใหญ่มากใช่ไหม
อาอึ้มตกใจ ต่อว่าเยนหลิงถามอะไรอย่างนั้น ส่วนก้องเกียรติที่ได้ยินชัดก็หันมามองเยนหลิงด้วยความไม่พอใจ แต่เยนหลิงหาได้หวั่นเกรง ยังจงใจจะเอาคำตอบจากคำแก้วให้ได้ อาอึ้มทั้งห้ามทั้งต่อว่าเธอก็ไม่หยุด แถมยังจิกด่าไม่สนหัวหงอกหัวดำ ก้องเกียรติเลยต้องเดินกลับมา
คุณนายที่สอง มีอะไรหรือครับ
เยนหลิงไม่ทันได้ตอบ อาอึ้มที่รู้ฤทธิ์เดชของเยนหลิงดีก็ชิงบอกคุณชายใหญ่ให้รีบกลับไป
ทำไมฉันต้องรีบไปอาอึ้ม ฉันคิดว่าคุณนายที่สองสิต้องรีบไป
เยนหลิงเจ็บใจที่โดนเขาไล่ซึ่งหน้า กรีดเสียงโต้ทันที ฉันไปก็ได้ แต่ขอถามคำแก้วอีกครั้งนะว่า รักคุณชายใหญ่มากมั้ย
คุณนายเยนหลิง ผมขอให้คุณนายหยุดพฤติกรรมอย่างนี้เสียที ไม่ทราบหรือครับว่าเป็นการกระทำที่เลวมาก
ทำไม เลวยังไงก็ไม่เลวเท่าอีนางคนนี้หรอก ทั้งเลวทั้งผิดศีลธรรม ยังแต่คุณชายใหญ่เท่านั้นที่ยังสงสัยอยู่ว่าร่วมมือกันสวมเขาให้พ่อด้วยรึเปล่า
ก้องเกียรติโกรธแต่ไม่ตอบโต้ หากแต่จ้องเยนหลิงด้วยสายตาดูหมิ่นดูแคลน เยนหลิงยืนสู้สายตา แต่ใจก็ตุ๊มๆต้อมๆเหมือนกัน เพราะไม่เคยฉะกับก้องเกียรติจริงจังแบบนี้ แล้วเยนหลิงก็เป็นฝ่ายเดินกลับออกไปด้วยสีหน้าเจ็บแค้นอาฆาต
ooooooo
ยังขุ่นมัวเรื่องเมื่อวานไม่หาย พอเช้าวันใหม่เยนหลิงยังต้องมาวุ่นวายใจกับเรื่องน้องชายอีกคน...เส่งพาสภาพซอมซ่อของตนมาขอพบเยนหลิง ตอนแรกเยนหลิงก็ทำท่าจะไม่นับญาติเพราะมีบางเรื่องที่ฝังใจ
มาทำไม ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันนมนานแล้ว ทาง... พ่อแม่เราเขาไม่บอกหรือว่า ไม่ต้องมาหาฉัน ไม่มาแสดงตัวว่าเป็นอะไรกับฉัน
อยากขอให้เจ้ช่วยสักครั้งเถอะ เจ้คี้ เฮียตัน เจ้เหลี่ยน ลำบากกันหมดทุกคน ลูกหลานแทบไม่มีจะกินแล้ว ช่วยพี่น้องสักครั้งเถอะนะเจ้หลิง เส่งยกมือไหว้
หยุด...อย่ามาอ้างพี่อ้างน้อง ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพวกแกแล้วตั้งแต่วันที่...แม่แกขายฉันให้คนอื่นไป จะให้ฉันไปเป็น( ^o^ )เขา เงินที่ได้จากขายฉันล่ะ เขาก็เอาไปบำรุงบำเรอพวกแก คิดดูว่าพวกแกสุขสบายอยู่กับพ่อแม่พี่น้อง แต่ฉันต้องไปอยู่กับคนแปลกหน้า ทำงานงกๆให้เขา ดีว่าฉันใฝ่ดีทำตัวดีตั้งใจเรียนหนังสือ พยายามทำดีทุกอย่างให้เขาเมตตา แล้วเขาก็เมตตาฉันยิ่งกว่าพ่อแม่แท้ๆของฉันเสียอีก
แม่บอกว่าคุณนายทูตเขาเจาะจงตัวเจ้ แม่ไม่ได้อยากขายเจ้
หมายความว่ายังไง หมายความว่าแม่อยากขายคนอื่นงั้นเหรอ
ใช่ แม่อยากขายเจ้คี้หรือเจ้เหลี่ยน เพราะเจ้สวย น่ารักเขาถึงจะเอาเจ้
ฉันจะบอกแกให้นะเส่ง คนเป็นแม่น่ะไม่ควรจะอยากขายลูกคนไหนทั้งนั้น ไม่ต้องมาอ้างว่าอยากขายคนอื่น ไม่ต้องมาอ้างว่าเขาเจาะจงจะเอาฉัน
เส่งนิ่งอึ้งไปไม่รู้จะพูดยังไงต่อ เยนหลิงสีหน้าอ่อนลงเพราะยังไงเส่งก็น้องชายแท้ๆ และสารรูปมันก็น่าสงสารเหลือเกิน
พ่อตายแล้วอยู่กันยังไง
คำถามของเยนหลิงทำเอาเส่งงงงันก่อนจะบอกเล่าความจริงว่าอาเตียยังไม่ตายแต่เป็นอัมพาตมาหลายปีแล้ว
อาโกว...อีงูพิษ มันมาหลอกเอาเงินฉันไปตั้งหลายหน ให้ไปทีละเป็นหมื่น พวกแกไม่ได้กันเลยหรือ เยนหลิงคำรามตาลุกวาว
อาโกวไหน เส่งซัก
อีโกวตี้ อาเจ้ของเตียไง
โกวตี้ไม่ได้เป็นเจ้ของอาเตียนะเจ้ อีเป็นญาติห่างๆ เท่านั้น เจ้ให้เงินอีไปเหรอ มิน่าอีมีตังค์แยะใส่ทองเต็มตัว
เยนหลิงแทบกระอักด้วยความแค้นโกวตี้ ถามเส่งว่าตอนนี้มันอยู่ไหน...เมื่อได้คำตอบที่ชัดเจนแล้ว เยนหลิงก็บุกไปฉะโกวตี้ถึงร้านขายของชำ แล้วยึดเอาทั้งข้าวของเงินทองไปจนหมด ทำให้โกวตี้อาฆาตพยาบาทถึงกับตามมาแฉเยนหลิงในวันถัดมา
ผู้คนในบ้านเจ้าสัวเชงแตกตื่นพากันออกมาดูโกวตี้ที่ยืนตะโกนเรียกเยนหลิงอยู่หน้าบ้าน แต่กลายเป็นว่าเยนหลิงโผล่ออกมาเป็นคนสุดท้าย ยืนข้างเจ้าสัวที่กำลังไล่ส่งหญิงแปลกหน้า
เฮ้ย ลื่อเป็นใครวะ มาส่งเสียงดังในบ้านอั้ว จิว บอกให้หยุดแล้วไล่ไป ถ้าไม่ไปเรียกตำรวจมาจับมัน
โกวตี้ไม่สนใจใครอื่น แต่จิกสายตาอาฆาตไปที่เยนหลิงคนเดียว
มาแล้วรึ... โกวตี้เอ่ยได้แค่นั้นก็ชะงักเพราะถูกเยนหลิงแทรกขึ้นอย่างรวดเร็ว
แกจะมาแต่งเรื่องอะไรขอเงินฉันอีกฮะอีซิ้มแก่... นายคะ มันชื่ออีตี้ เป็นคนแถวบ้านของคุณพ่อคุณแม่ตอนมาเป็นทูตอยู่เมืองไทย อาม้าอาเตียฉันเมตตาเรียกมาใช้อยู่เรื่อยๆ เงินทองก็ให้ประจำ นี่เป็นบ้าอะไรขึ้นมาฮะ
มาขอเงินน่ะสิไม่เห็นต้องสงสัย คุณนายสองจะให้เงินก็รีบให้ แล้วให้ไปพ้นๆ เสียงดังมาก ถ้าไม่ให้ก็ให้ใครไล่ไปเร็วๆ เจ้าสัวสั่งเฉียบ แต่เม่งฮวยตั้งข้อสังเกตว่าเยนหลิงเป็นลูกทูตทำไมเกี่ยวข้องกับคนแบบนี้...ซิลเวียเพิ่งก้าวออกมา พอเห็นเจ้าสัวก็ยิ้มหวานปรี่เข้าหาอาสาจะพากลับห้อง เม่งฮวยเลยด่าเข้าให้ว่าดัดจริต
แล้วทุกคนก็ทำท่าจะกลับเข้าบ้าน แต่ต้องชะงักกับเสียงดังแหวกอากาศของโกวตี้
อีเยนหลิง!
คนอื่นๆตกใจหน้าตาตื่น เยนหลิงก้าวฉับๆจะมาเอาเรื่องโกวตี้
มรึงงหยุดตรงนั้น...อีเยนหลิง โกวตี้แผดเสียงจนเยนหลิงชะงักกึก จะบอกให้นะ อีคนเนี้ยมันไม่ใช่ลูกทูตลูกแทดอะไรที่ไหนหรอก มันลูกไอ้คนขายหมูอยู่ในตลาดสามยอด ป้ามันเป็นคนใช้บ้านทูตสิงคโปร์ก็เอาอีหลานสาวไปรับใช้ด้วย เมียทูตชอบเด็กผู้หญิงขอไปเลี้ยง แล้วมันไปทำมารยาอีท่าไหนเขารักรับเป็นลูก มันก็เลยโกหกคนว่าเป็นลูกทูต ที่แท้ก็อีเด็กวิ่งแถไปแถมาอยู่ตลาด ขอขนมแม่ค้าในตลาดกินทุกวัน
โกหก....แกแต่งเรื่องโกหกนี้ทำไม เยนหลิงสวนปากสั่น
เรื่องจริงอานายท่าน อานายท่านถามท่านทูตสิ มันโกหกอานายท่าน
คำพูดของโกวตี้ทำให้เจ้าสัว เม่งฮวย รวมทั้งคนอื่นๆ หันมองเยนหลิงเป็นตาเดียว
ใครจะเชื่อก็ตามใจ ฉันบังคับไม่ได้ แต่ขอให้มองฉันให้ดีๆ ฉันเนี่ยเหรอลูกคนขายหมู คนเป็นถึงเอกอัครราชทูตจากประเทศศิวิไลซ์เขาจะรับลูกคนขายหมูเป็นลูกบุญธรรมหรือ ใครเชื่อนังซิ้มคนนี้ก็บ้าเต็มทีแล้ว ฉันเยนหลิงนะ คุณนายที่สองแซ่เชง มีอะไรที่จะให้เชื่อได้ว่าฉันเป็นลูกของเจ๊กขายหมูอย่างที่ผู้หญิงไร้สติคนนี้บอก
| จากคุณ |
:
klink077   
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 เม.ย. 54 10:47:51
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 14 (เอามาฝากครับ ^^) (เรยา นังหย่ำฉ่าเลวมาก)
