|
ตอนที่ 14 ต่อครับ
เรยากลับไปบ้านตัวเองด้วยความหงุดหงิดผิดหวัง แม้จะยังไม่ถูกเขาตัดสัมพันธ์เด็ดขาดแต่ก็ทำให้เรยาเสียใจ
และหนักใจอย่างบอกไม่ถูก พอได้ยินเสียงลูกน้อยร้องไห้ก็ยิ่งทำให้เธอพาลพาโล ไม่สนใจ ไม่อุ้ม แถมยังสั่งแอนนาเอาเขาไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับเธอ
แอนนาสงสารเด็กเหลือเกิน คิดว่าตัวเองต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว...แอนนาตัดสินใจโทร.ไปรายงานก้องเกียรติที่เมืองไทย ทางนั้นฟังแล้วเครียดทันที แต่ไม่ลืมขอบคุณแอนนา และว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้เอง
พอแอนนาวางสายก็หันไปเห็นเรยายืนจ้องมา แอนนาสะดุ้งนิดเดียว แล้วโกหกเรยาที่อยากรู้ว่าเธอโทร.ถึงใคร
อ๋อ โทร.ถึงแม่ฉัน เธอไม่สบายนิดหน่อย...เรยาจะไปไหนหรือ แอนนามองกระเป๋าในมือเรยา
ไม่ใช่เรื่องของเธอ เรยาสะบัดเสียงใส่แล้วผลุนผลันออกไปทันที
เธอไปตื๊อซีเคถึงบ้าน ขณะที่ฝ่ายชายก็ยังตัดเธอไม่ขาด ลืมเธอไม่ลง แต่เขาต้องพยายามใจแข็ง บอกเหตุผลกับเธอว่า
เรยา...พ่อผมมีเมียหลายคน เขามีเมีย...มีเมีย...แล้วก็มีเมีย จนในชีวิตของผม...ผมตั้งใจว่าจะมีเมียคนเดียวเท่านั้นตลอดชีวิต และผู้หญิงของผมก็ต้องมีสามีคนเดียว
ฉันก็มีคุณคนเดียวนะซีเค
ผมยังไม่เชื่อคุณ
เรยาโอบคอเขา จูบเขาทั่วใบหน้า และพูดทั้งน้ำตาคลอๆ เชื่อฉันซีเค เชื่อฉัน....ว่าฉันมีคุณคนเดียว ฉันรักคุณคนเดียว
ไปบ้านคุณเดี๋ยวนี้ และเราจะมีกันและกันคนเดียว
เรยานิ่งอึ้งไปชั่วขณะ แล้วสะอื้นเต็มแรง น้ำตาไหลพราก...
ooooooo
ขณะเดียวกันนั้นที่บ้านก้องเกียรติ โจกับเต้นั่งจ้องหน้าเพื่อนรักที่กำลังกลุ้มหนักด้วยเรื่องเรยาที่เขาเพิ่งรับฟังจากแอนนาเมื่อวันก่อน
สรุปคือ...เขาจะเป็นแต่เมีย แต่ไม่ยอมเป็นแม่ น้ำเสียงเต้ฉุนๆ แต่โจคิดในทางกลับกันว่า ถ้าเขาอยากเป็นแม่ แต่ไม่อยากเป็นเมียก็คงจะดี...เต้ค้านเสียงแข็งว่า เป็นไปไม่ได้สำหรับผู้หญิงคนนี้ ฉันสงสัยตั้งแต่เขาคลอดก่อนกำหนดก่อนได้ไง ถ้านับตามเวลาก็พอดีนั่นแหละ เขาหลอกนายแน่นอนนายใหญ่
ไม่มีประโยชน์จะพูดเรื่องท้องเมื่อไหร่ ลูกเป็นลูกของฉันแล้วกัน ก้องเกียรติแทรกขึ้นมา แต่พอเต้ขอให้เขาสรุปว่าปัญหาตอนนี้คืออะไร เขากลับบอกว่า ฉันไม่รู้...รู้แต่เขาไม่รักลูก จะแก้ปัญหาให้เขารัก...คงยาก ฉันไม่เข้าใจ ทำไมคนเป็นแม่ไม่รักลูก
มันก็ง่ายเลยนายใหญ่ ก็เอาลูกมาให้อาม้าสิ อาม้าอยากมีหลานไม่ใช่หรือ โจแนะนำ เต้เองก็เห็นด้วย เพราะณฤดีไม่มีลูกเสียที
แล้วเขาล่ะ ก้องเกียรติหมายถึงเรยา
รอจนเขาพบผู้ชายคนใหม่ แล้วเขาก็จะไปจากนาย เต้มั่นใจ...ก้องเกียรติก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันแต่เขาไม่พูดมันออกมา
วันที่ฟ้าผ่า คือวันที่นายอุ้มลูกเข้าบ้านนั่นแหละ ต่อจากนั้นฟ้าก็สว่าง...อาม้าดีใจตาย โจเชียร์เต็มที่ แต่ก้องเกียรติยังติดขัดไม่คล้อยตาม
คุณดี๋ล่ะ นายไม่คิดถึงคุณดี๋เหรอ จำได้มั้ยคุณดี๋เคยพูดว่าไง...แค่ฉันมีเมียน้อยก็แย่แล้ว นี่มีลูก... ก้องเกียรติไม่อยากพูดต่อ แล้วก็ไม่อยากคิดด้วย ได้แต่ถอนใจยาวออกมาอย่างกลัดกลุ้ม...
บ่ายวันรุ่งขึ้นจิวมาพบก้องเกียรติถึงบริษัทด้วยเรื่องเกียรติกรไปทำงานที่โอ๊กแลนด์ซึ่งจิวยังไม่ได้บอกกล่าวให้เขาทราบ...ก้องเกียรติดีใจมากรีบสั่งการเลขาฯซื้อตั๋วไปโอ๊กแลนด์ให้เขาเร็วที่สุด
แต่ด้วยความที่กำลังเป็นห่วงลูก เมื่อไปถึงก้องเกียรติจึงแวะที่บ้านก่อน แต่เรยาไม่รู้ล่วงหน้าพอเห็นเขาปรากฏตัวก็ตะลึงงัน
พ่อ...ทำไมมาไม่บอก
มาธุระกะทันหัน จะเซอร์ไพรส์ฟ้าด้วยไงครับ ตาหนูอยู่ไหน ถามแล้วไม่รอคำตอบ เดินผ่านเรยาไปที่ห้องเด็ก เดี๋ยวเดียวเขาก็อุ้มลูกในวัยสามเดือนแนบอกออกมา ตาหนูลูกพ่อ พ่อคิดถึงเหลือเกินลูก
เรยาจ้องมองแล้วคิดบางอย่างได้ บอกกับเขาว่าเธอมีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย...พอมานั่งเผชิญหน้ากันตามลำพังที่โซฟารับแขก เรยาเปิดฉากทันทีว่าเมื่อไหร่เขาจะพาหลานไปหาปู่กับย่า เขาบอกตามตรงว่ากำลังคิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
แล้วคิดออกหรือยังว่าเมื่อไหร่
ยังครับ ผมยังรอ...
ต้องเร็ว พ่อไม่ต้องรออะไร เพราะฟ้าจะไม่รออีกแล้ว เรยารุกเร่งเสียจนเขาแปลกใจ ขอฟังเหตุผล มันนานเกินไป... ตาหนูอายุสามเดือน มันนานเกินไปที่หลานจะพบปู่ย่า
นานเกินไป ฟ้าจะให้เร็วแค่ไหน เรื่องอย่างนี้ต้องใช้เวลา
ไม่ต้อง พ่อกลับเมืองไทยคราวนี้เอาลูกไปด้วยเลย
ฟ้าล่ะ
ฟ้ายังอยู่นี่ก่อนก็ได้ ฟ้าอยู่ได้ เพราะถ้าพ่อเอาฟ้าไปด้วยมันยุ่งยากใช่มั้ย เอาตาหนูไปคนเดียวง่ายกว่า
จะให้ผมบอกทางบ้านว่าแม่ของตาหนูอยู่ไหน
บอกว่าตายไปแล้วก็ได้
ฟ้า!! เขาอุทานตกใจ เรยาจึงรีบปรับคำพูดใหม่
ฟ้าหมายความว่า...บอกว่าอะไรก็ได้ ฟ้าไม่ว่าอะไรพ่อหรอกค่ะ บอกไปก่อน ขอให้ปู่ย่ายอมรับตาหนูก็พอ
ฟ้า...ฟังผม ปู่ย่าไม่สำคัญเท่าภรรยาผม ผมต้องพูดกับภรรยาผมก่อน ต้องให้คุณดี๋รู้ก่อน ถ้ายอม... เขาพูดไม่ทันจบ เสียงแหลมๆของเรยาก็ตวัดขึ้นมาทันที
ไม่ต้องมาเอ่ยชื่อมัน ไม่อยากฟัง มันสำคัญแค่ไหนถึงต้องให้รู้ก่อน ลูกมันไม่มี ทำไมพ่อต้องเกรงใจมันขนาดนั้น
ฟ้า...พูดดีๆ
ไม่ดี...ไม่มีการพูดดี พ่อรักมันเกรงใจมัน แล้วมามีฟ้าทำไม
ฟ้า... เขาท้วงขึ้นมาคำเดียว แต่สายตาที่มองเธอเหมือนเตือนสติว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง
พ่ออย่ามามองฟ้าอย่างนั้นนะ ถ้าด่ากันด้วยสายตาอย่างนั้นฟ้าจะอาละวาด ไม่กลัวอะไรแล้ว จะเดินเข้าไปบอกมันเลยว่ามันน่ะไม่มีน้ำยา แค่ลูกคนเดียวยังไม่มีปัญญาทำ พ่อจะอยู่กับมันทำไม อยู่ให้นามสกุลด้วนหายไปงั้นรึ
ฟ้าพูดจาหยาบคาย ผมไม่พูดด้วย เขาลุกหนี แต่เรยาผวาไปดักไว้ สีหน้าเอาเรื่องสุดๆ
ไม่ให้ไป บอกก่อนว่าจะเอาตาหนูไปเที่ยวนี้...บอก... แล้วฟ้าจะหยุดทุกอย่าง
แน่ใจหรือว่าคุณจะหยุดทุกอย่าง
| จากคุณ |
:
klink077   
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 เม.ย. 54 11:37:19
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 14 ต่อจากของเก่า(เอามาฝากครับ ^^) (เรยา นังหย่ำฉ่าเลวมาก)
