 |
พุทธวจน ว่าด้วยเรื่องกรรม
แง่มุมของกรรมที่ควรทราบ
ภิกษุทั้งหลาย !
(1) กรรม เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ (2) นิทานสัมภวะ เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ, (3) เวมัตตตา เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ, (4) วิบาก เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ, (5) กัมมนิโรธ เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ, (6) กัมมนิโรธคามินีปฏิปทา เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ.
คำที่เรากล่าวแล้วดังนี้นั้น เราอาศัยอะไรกล่าวเล่า ?
(1) ภิกษุทั้งหลาย ! เรากล่าวซึ่งเจตนา ว่าเป็น กรรม เพราะว่าบุคคลเจตนาแล้ว ย่อมกระทำซึ่งกรรม ด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ.
(2) ภิกษุทั้งหลาย ! นิทานสัมภวะแห่งกรรมทั้งหลาย เป็นอย่างไรเล่า ? ( นิทานสัมภวะ = เหตุเป็นแดนเกิดพร้อม )
ภิกษุทั้งหลาย ! นิทานสัมภวะแห่งกรรมทั้งหลาย คือ ผัสสะ.
(3) ภิกษุทั้งหลาย ! เวมัตตตาแห่งกรรมทั้งหลาย เป็นอย่างไรเล่า ? ( เวมัตตตา = ความมีประมาณต่างๆ )
ภิกษุทั้งหลาย ! กรรมที่ทำให้สัตว์เสวยเวทนาในนรก มีอยู่, กรรมที่ทำให้สัตว์เสวยเวทนาในกำเนิดเดรัจฉาน มีอยู่, กรรมที่ทำสัตว์ให้เสวยเวทนาในเปรตวิสัย มีอยู่, กรรมที่ทำสัตว์เสวยเวทนาในมนุษย์โลก มีอยู่, กรรมที่ทำสัตว์เสวยเวทนาในเทวโลก มีอยู่.
ภิกษุทั้งหลาย ! นี้เรากล่าวว่า เวมัตตตาแห่งกรรมทั้งหลาย.
(4) ภิกษุทั้งหลาย ! วิบากแห่งกรรมทั้งหลาย เป็นอย่างไรเล่า ? ( วิบาก = ผล )
ภิกษุทั้งหลาย ! เรากล่าว วิบากแห่งกรรมทั้งหลายว่ามีอยู่ 3 อย่าง คือ วิบากในทิฏฐธรรม (เห็นได้เลยตรงนั้น) หรือว่า วิบากในอุปะปัชชะ (ในเวลาต่อมา) หรือว่า วิบากในอปรปริยายะ (ในเวลาต่อมาอีก)
ภิกษุทั้งหลาย ! นี้เรากล่าวว่า วิบากแห่งกรรมทั้งหลาย.
(5) ภิกษุทั้งหลาย ! กัมมนิโรธ เป็นอย่างไรเล่า ? ( กัมมนิโรธ = ความดับไม่เหลือแห่งกรรม )
ภิกษุทั้งหลาย ! กัมมนิโรธ ย่อมมีเพราะ ความดับแห่งผัสสะ.
(6) ภิกษุทั้งหลาย ! กัมมนิโรธคามินีปฏิปทา เป็นอย่างไรเล่า ? ( กัมมนิโรธคามินีปฏิปทา = ข้อปฏิบัติให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งกรรม )
ภิกษุทั้งหลาย ! อริยอัฏฐังคิกมรรค (อริยมรรคมีองค์ 8)นี้นั่นเองคือ กัมมนิโรธคามินีปฏิปทา
ได้แก่สิ่งเหล่านี้คือ สัมมาทิฏฐิ (ความเห็นชอบ) สัมมาสังกัปปะ (ความดำริชอบ) สัมมาวาจา (การพูดจาชอบ) สัมมากัมมันตะ (การทำการงานชอบ) สัมมาอาชีวะ (การเลี้ยงชีวิตชอบ) สัมมาวายามะ (ความพากเพียรชอบ) สัมมาสติ (ความระลึกชอบ) สัมมาสมาธิ (ความตั้งใจมั่นชอบ).
ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อใดอริยสาวก ย่อมรู้ชัดซึ่ง กรรม อย่างนี้, รู้ชัดซึ่ง นิทานสัมภวะแห่งกรรม อย่างนี้, รู้ชัดซึ่ง เวมัตตตาแห่งกรรม อย่างนี้, รู้ชัดซึ่ง วิบากแห่งกรรม อย่างนี้, รู้ชัดซึ่ง กัมมนิโรธ อย่างนี้, รู้ชัดซึ่ง กัมมนิโรธคามินีปฏิปทา อย่างนี้ ;
อริยสาวกนั้น ย่อมรู้ชัดซึ่งพรหมจรรย์นี้ ว่าเป็นเครื่องเจาะแทงกิเลส เป็นที่ดับไม่เหลือแห่งกรรม.
ภิกษุทั้งหลาย ! ข้อที่เรากล่าวแล้วว่า
(1) กรรม เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ, (2) นิทานสัมภวะแห่งกรรม เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ, (3) เวมัตตตาแห่งกรรม เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ, (4) วิบากแห่งกรรม เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ, (5) กัมมนิโรธ เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ, (6) กัมมนิโรธคามินีปฏิปทา เป็นสิ่งที่บุคคลควรทราบ.
ดังนี้นั้น เราอาศัยความข้อนี้กล่าวแล้ว.
- ฉกฺก. อํ. 22/458,463-464/334
จากคุณ |
:
ซุ้มเฟื่องฟ้า
|
เขียนเมื่อ |
:
27 เม.ย. 54 17:34:06
|
|
|
|
 |