|
ตอนที่ 15 ต่อครับ
การเสียชีวิตอย่างกะทันหันของเจ้าสัวไม่มีใครในบ้านรู้เห็นเลยสักคน จนกระทั่งฟ้าสาง คำแก้วเป็นคนแรกที่ออกมาพบศพเจ้าสัว ตามมาด้วยเยนหลิงที่ได้ยินเสียงกรีดร้องของคำแก้วที่ตกใจกลัวตัวเนื้อสั่น แต่เยนหลิงกลับตะโกนโหวกเหวกกล่าวหาว่าคำแก้วคือฆาตกร
อีคำแก้วฆ่านาย...แกฆ่านาย...นังฆาตกรโรคจิต
อาอึ้มเดินกึ่งวิ่งเข้ามาเห็นศพเจ้าสัวก็ตกใจแทบช็อก แล้วพยายามขัดขวางเยนหลิงที่จะทุบตีทำร้ายคำแก้ว...
หลังจากทุกคนในบ้านทราบเรื่องต่างพากันตกใจและเสียใจ แล้วปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจและเจ้าหน้าที่มารับศพไปดำเนินการตามขั้นตอนก่อนจะนำกลับมาทำพิธีทางศาสนาต่อไป
พอรถพยาบาลเคลื่อนศพออกจากบ้านไปแล้ว ก้องเกียรติ เดินกลับมาหาเม่งฮวยที่ร่ำไห้จนตัวโยน ลูกชายกอดแม่ปลอบโยน กรองกาญจน์กับณฤดีกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ขณะที่บ่าวทุกคนก็ยืนตาแดงๆ
จู่ๆเยนหลิงที่ยืนน้ำตานองหน้าก็ประกาศเสียงดังฟังชัดขึ้นมาจนทุกคนหันมองเธอเป็นตาเดียว
นังคำแก้วฆ่านาย...มันทำยังไงไม่รู้ แต่มันอยู่ตอน
ที่นายตาย มันต้องเป็นคนฆ่าแน่ๆ
อาอึ้มกอดคำแก้วไว้ในอ้อมแขนและพร้อมที่จะปกป้องเธอทุกเมื่อ ถ้าเยนหลิงจะเข้ามาทำร้ายเธออีก แต่ก้องเกียรติไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์นั้น เขาเดินเข้ามาปรามเยนหลิงทันที
พอเถอะครับคุณนายที่สอง ไม่มีใครรู้ความจริงว่าอาเตียตายเพราะอะไร
นั่นสิคะ กรองกาญจน์เห็นด้วยกับพี่ชาย อธิบายเสริมว่า รูปการณ์บอกแค่เพียงคุณนายที่สี่อยู่กับศพของอาเตีย อาเตียอาจจะตายก่อนคุณนายที่สี่มาเห็นก็ได้ ถ้าคุณนายคิดว่าใครก็ตามที่อยู่กับศพคือคนฆ่า ถ้าเผอิญฉันหรือพี่ชายใหญ่อยู่มิต้องเป็นคนฆ่าพ่อตัวเองหรือคะ
แต่ฉันรู้ว่าเป็นเพราะนังคนนี้ นังคนบ้า คนเสียสติมันทำนายตาย
คุณนายครับ ผมขอให้หยุด ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดเรื่องนี้ อาเตียจากไปแล้ว จะไปด้วยวิธีใด รู้ขึ้นมาจะมีประโยชน์ อะไร
มีสิ ก็มันฆ่าคนแถมเป็นบ้าด้วย มันต้องไปอยู่โรงพยาบาล...โรงพยาบาลบ้า
ได้ยินคำว่าโรงพยาบาลบ้า คำแก้วร้องหวีดหวาดกลัวเพราะเคยโดนเยนหลิงขู่อยู่หลายครั้ง
ผมบอกให้หยุด! ก้องเกียรติขึ้นเสียงใส่เยนหลิง
ทำไม...ห่วงมัน หรือรักมัน
ขาดคำเยนหลิง ทุกอย่างเงียบกริบ แต่ดวงตาทุกคู่จ้องมองก้องเกียรติ นัยน์ตาณฤดีมีแววสงสัยบางเบา เม่งฮวยรีบเข้าแก้สถานการณ์
ลื่อพูดจาซี้ซั้ว อึ้มพาคุณนายที่สี่กลับไปห้อง
อาอึ้มรับทราบคำสั่ง แต่ตอนนี้โกรธเยนหลิงจนอดใจไม่ไหวแล้ว
ลื่อเป็นคนใจร้ายใจดำเหมือนอีกา คนเสียสติอย่างอีเหรอจะทำให้คนตาย ลื่ออย่ามาโยนขี้ใส่อี...แต่ถ้าใครว่าลื่อเป็นคนทำให้อานายท่านตาย อั้วจะเชื่อทันทีเลย
เยนหลิงตาลุกวาวปราดถึงตัวอาอึ้ม เงื้อสุดแขน คำแก้วตกใจร้องวี้ดแล้วเข้าจิกตีเยนหลิงพัลวัน แต่ถูกเยนหลิง ผลักกระเด็นเกือบล้มถ้าก้องเกียรติเข้ามาคว้าตัวไว้ไม่ทัน
คำแก้วร้องไห้อย่างขวัญเสีย อาอึ้มเข้ามาปลอบคำแก้ว และต่อว่าเยนหลิงอย่างเหลือทน
ไม่ร้อนบ้างเหรอฮะอาคุณนาย ลื่อมันจุดไฟเผาตัวเองตลอดเวลา
อีซิ้มปากดี เดี๋ยวเหอะแก เยนหลิงเงื้อง่า แต่ไม่กล้า เพราะเห็นสายตาแข็งกร้าวของก้องเกียรติ ที่สุดเธอก็สะบัดหน้าพรืดเดินผ่านสายตาเย็นชาของทุกคนจนไปหยุดตรงหน้าเง็ก สั่งเสียงเฉียบ
นังเง็ก ไปเดี๋ยวนี้!
เง็กหน้าละห้อยเดินตามนายของตนไป...แล้วเม่งฮวยก็สั่งการเรื่องงานศพให้ลูกชายลูกสาวช่วยกันจัดให้สมเกียรติอาเตีย ณฤดีอาสารับผิดชอบเรื่องดอกไม้ทั้งหมด เม่งฮวยขอบใจลูกสะใภ้แล้วหันไปทางอาจิวที่ยืนหน้าเศร้า
จิว...อานายท่านเคยพูดเรื่องฮวงซุ้ยไว้มั่งมั้ย
อานายท่านซื้อที่ไว้แล้วครับ ข้างหน้าเป็นน้ำ ข้างหลังเป็นภูเขา ถูกต้องตามตำราครับอาคุงนายใหญ่
เม่งฮวยพยักหน้าช้าๆ ก่อนประกาศให้ทุกคนรับทราบตรงกันว่า
ต่อไปนี้...คุณชายใหญ่จะเป็นประมุขของบ้านแทนอานายท่าน
ทุกคนโน้มตัวคำนับด้วยความยินดี แม้แต่อาอึ้มก็ยังสอนให้คำแก้วทำตามด้วย หลังจากนั้นก้องเกียรติและกรอง กาญจน์ขึ้นไปบนห้องเจ้าสัว พี่น้องมองรอบห้องบิดาอย่างอาลัย ก่อนพูดคุยกันถึงเกียรติกรหรือตี๋เล็ก
พี่ชายใหญ่...จะบอกน้องตี๋เล็กมั้ย
หมวยใหญ่ว่าไงล่ะ
ความจริงคือต้องบอก แต่หนูกลัวอย่างเดียว น้องตี๋เล็กจะไม่ยอมมา ถ้าเป็นอย่างงั้นอาม้าคงโกรธน่าดู
แต่พี่เชื่อว่าตี๋เล็กต้องมา สีหน้าและแววตาของพี่ชายมั่นใจมาก
ooooooo
ที่โอ๊กแลนด์...เกียรติกรทราบข่าวบิดาแล้วใจหายเหมือนกัน เขากำลังเตรียมตัวจะกลับเมืองไทย จู่ๆเรยาก็โผล่พรวดเข้ามาในบ้าน มองกระเป๋าเดินทางของเขาด้วยความแปลกใจสงสัย
ซีเค คุณจะไปไหน
เขาไม่ตอบ แต่เดินหนีหายเข้าไปในห้องล็อกประตูทันที ไม่สนใจเสียงเรยาร้องเรียกแล้วกลายเป็นเสียงร้องไห้ดังขึ้นมาแทน สักพักเสียงนั้นก็เงียบหาย พอเขาเปิดประตูออกมาปรากฏว่าเธอหลับคาโซฟา ใบหน้ามีคราบน้ำตาเลอะเทอะ
ชายหนุ่มเดินมานั่งมองเธอใกล้ๆ สีหน้าเขาสับสน ทั้งเจ็บ เสียใจ และแค้นใจ...ไม่ทันที่เขาจะคิดหรือทำอะไรต่อไป เรยาลืมตาขึ้นมาเห็นเขาอยู่ตรงหน้าก็โผเข้ากอดเต็มแรง
ซีเค...คุณจะไปไหน
เขาตอบห้วนๆว่าไปธุระ พอถูกซักต่อว่าธุระอะไร เขาเน้นเสียงหนักๆว่า ส่วนตัว แต่เรยาก็ยังเร่งเร้าเซ้าซี้อีก
ที่ไหน...ไปที่ไหน
ที่ที่ผมต้องไปน่ะสิ
ที่ไหนล่ะ ฉันไปด้วยได้มั้ย
สามีกับลูกคุณล่ะ
เรยาอึ้ง...ความผิดหวังประดังขึ้นมาจนแน่นอก เปล่งเสียงร้องไห้ออกมา
คุณไม่รู้สึกผิดบ้างหรือ คุณก็รู้ว่าเราตามใจตัวเองไม่ได้ มันยังไม่ถึงเวลา
คุณจะทรมานฉันไปถึงไหน ฉันบอกคุณหมดแล้วว่าชีวิตฉันเป็นยังไง คุณไม่เห็นใจฉันเลยหรือซีเค
เรยา...คุณคิดดูให้ดี มันจะเป็นไปได้ยังไง คุณมีสามี มีลูก อย่าให้ผมดูถูกตัวเองที่ต้องเป็นชู้กับเมียคนอื่น
เขาไม่ใช่ผัวฉัน! เขาหลอกทำลายฉัน แกล้งให้ฉันมีลูก ฉันชอกช้ำขนาดนี้ คุณไม่สงสารฉันบ้างเลยหรือ
เขาจะไม่ใช่สามีคุณได้ยังไง เขายังเลี้ยงดูคุณ มีสิทธิ์ ทุกอย่างในบ้านคุณ คุณจำไม่ได้หรือ ผมไม่เคยได้เหยียบเข้าไปในบ้านคุณ คุณบอกคุณรักผม แต่เมื่อผมจะไปบ้านคุณ ทำไมคุณไม่ให้ไปล่ะ
เรยาเถียงไม่ออก มองเขาด้วยสายตาวิงวอน แต่กลับได้ยินถ้อยคำทำร้ายจิตใจรุนแรง
| จากคุณ |
:
klink077   
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 เม.ย. 54 12:41:56
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 15 ต่อจากของเก่า(เอามาฝากครับ ^^) (เรยา หญืงสาวเลวสมบูรณ์แบบ)
