PANTIP.COM : A10501267 เรื่องย่อ เรือนหอรอเฮี้ยน ตอนที่ 1 ต่อจากของเก่าแล้วต่อด้วยตอนที่ 2(เอามาฝากครับ ^^) (มาอ่นอุ่นเครื่องก่อนละครออนแอร์) [บันเทิงวิทยุ-โทรทัศน์]

ความคิดเห็นที่ 2

ตอนที่ 2

ลงจากเครื่อง ขณะมารอรับกระเป๋าเดินทางนั้น รัตติกาลมองหาตะวันฉายอย่างกังวลจนเห็นเขากำลังเข็นกระเป๋าตัว เองออกไป เธอผละจากตรงนั้นเดินอ้าวตามไป แมรี่ถามว่าจะไปไหน ก็พอดีกระเป๋าเวียนมาถึง เลยต้องรีบวิ่งตามกระเป๋าไป

รัตติกาลจํ้าพรวดๆ เข้าไปหาตะวันฉาย ร้องเรียก “นายอาร์ตตัวพ่อ” เลยถูกเขาหันมาร้องถาม “ยัยเซ็กซี่ตัวแม่ ยังไม่ไปอีกเหรอ” เท่านั้นไม่พอยังพูดกวนประสาทว่าอย่าบอกนะ ว่าติดใจตน

เลยเกิดการจิกแขวะกันตามประสา ตะวันฉายอวดอ้างว่าตนเป็นคนช่วยให้เธอไม่ตาย ส่วนรัตติกาลก็ลอยหน้าบอกว่าตนไม่เชื่อเรื่องดวง เถียงสู้ตะวันฉายไม่ได้ก็พุ่งเข้าไปกระทืบเท้าเขา ถูกตะวันฉายเอ็ดตะโรว่า โรคจิต หน้าตาสวยแต่อยู่ใกล้แล้วสยอง เลยเรียกว่า “แบบนี้มันสวยสยองนี่หว่า”

ที่แท้รัตติกาลตามมาขู่ห้ามเขาเอาเรื่องบนเครื่องบินไปปูดที่ไหน ขืนทำระวังจะโดนเชือด

“ไม่ต้องห่วง ผมไม่ใช่พวกบ้าดารา แล้วผมก็ไม่ได้ กลัวคำขู่ของคุณด้วย คุณเองต่างหากที่ต้องระวังตัว กลับบ้านไปหัดทำบุญเยอะๆ เก้าวัดไม่พอก็ทำมันร้อยวัดเลย อ้อ...แล้วก็หานํ้ามนต์มาอาบกับบ้วนปากด้วยนะ เผื่อจะพ้นเคราะห์ไม่ต้องพึ่งดวงคนอื่น”

ขณะทั้งคู่กำลังโต้เถียงกันจนเอ็นคอขึ้นนั่นเอง แมรี่ ก็เข็นรถขนกระเป๋าเข้ามาบอกรัตติกาลว่าให้รีบไปเถิดเพราะ เห็นพวกนักข่าวมาดักรอกันเต็มเลย พลางทิ้งสายตาให้ตะวันฉายถามรัตติกาลว่าใครหรือหล่อจัง รัตติกาล

ฉวยโอกาสด่าส่งท้ายว่า พวกโรคจิต แล้วชวนแมรี่รีบไปกัน

“ยัยสวยสยองเอ๊ย...” ตะวันฉายพึมพำทำหน้าละเหี่ยแล้วเดินเลี่ยงไปอีกทาง พลันก็ชะงักกึกถอยกรูด เมื่อเห็นหนูดี ลูกสาวนักการเมืองผู้มากอิทธิพลทำตัวแอ๊บแบ๊วตลอดเวลาที่คุณหญิง ภัทราหมายตาไว้เป็นสะใภ้ ตะวันฉายหลบแว้บอย่างชำนาญเป็นพิเศษ พึมพำกับตัวเอง

“ซวยแล้วเรา”

ooooooo

รัตติกาลเดินระเหิดระหงมาทางกลุ่มนักข่าว ถูกนักข่าวกลุ้มรุมกันยิงคำถามอุตลุดเรื่องเกิดอุบัติเหตุบน เครื่องบิน จนเครื่องเกือบจะตก นั่นอาจจะเป็นเพราะคำทำนายของหมอดูตาทิพย์หรือเปล่า

“ไม่ใช่อุบัติเหตุอะไรใหญ่โตหรอกค่ะ แค่เจอพายุธรรมดาแค่นั้นเอง หมอดูก็คู่กับหมอเดา เขาอยากดังเลยหาเรื่องทำนายมั่วๆมากกว่า รติขอตัวนะคะ”

รัตติกาลขอตัวแล้วเดินฝ่าวงล้อมของพวกนักข่าวไป แมรี่รีบมาดักพวกนักข่าวที่จะตามไป แหลกับพวกนักข่าวว่าตอนนี้รัตติกาลกำลังเหนื่อยเอาไว้มีข่าว เด็ดๆอะไร ตนจะส่งให้ แล้วรีบจํ้าอ้าวตามรัตติกาลไป ครู่เดียวก็เจอหาญกล้า

ยืนรออยู่ สองพ่อลูกยิ้มให้กันอย่างดีใจ รัตติกาลถลาจะเข้าไปกอดพ่อ ถูกแมรี่แทรกเข้าไปกอดก่อน ซุกเข้าไปในอกของหาญกล้าแนบแน่น

หาญกล้าพยายามแกะมือแมรี่ออก บอกจ่าติ๊กให้มาช่วยแกะออกอีกคนจึงสำเร็จ จากนั้นสองพ่อลูกก็โผเข้าหากัน ต่างรำพึงรำพันความคิดถึงกัน หาญกล้าถามถึงเรื่องอุบัติเหตุบนเครื่อง รัตติกาลตัดบทว่า

“รติไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้วค่ะพ่อ รติอยากกลับไปพักผ่อน”

หาญกล้าประคบประหงมรัตติกาลราวไข่ในหิน พาเดินผ่านหน้าคุณหญิงภัทรากับบอยฮ่ะ ต่างอดที่จะทำเชิดใส่กันไม่ได้ รัตติกาลเห็นอากัปกิริยาของทั้งสองถามพ่อว่าใครหรือ

“ไม่มีอะไรหรอกลูก พวกแก่แล้วลูกเต้าไม่สั่งสอน เที่ยวอิจฉาคนอื่นน่ะ ไปเถอะ”

หาญกล้าประคองรัตติกาลเดินผ่านไป ภัทราค้อนตาแทบกลับพึมพำอย่างหมั่นไส้ว่า “ลูกสาวเป็นดาราดังหน่อยเดียวทำเป็น...เชอะไอ้แก่” พอดีบอยฮ่ะสะกิดบอกว่าหนูดีมาแล้ว ภัทราเลยรีบเดินไปหา

ooooooo

พอหนูดีเห็นภัทราเท่านั้น ก็ร้องทักราวกับทักคนทั้งสนามบิน “อีป้า...” เสียงดังสำเนียงอีสานทำให้ทุกคนหันมอง เห็นหนูดีในชุดแฟชั่นไฮโซสวมกอด

ภัทราจุ๊บซ้ายจุ๊บขวา ทักทายเป็นภาษาฝรั่ง จนภัทราทำหน้างงๆ พอภัทราบอกว่าตนเป็นหวัดนิดหน่อย หนูดีก็อุทาน

“โอ...มายก๊อด...ยูซิค” พลางจับตามเนื้อตัวราวกับเป็นปรอทวัดไข้

“ขอบใจที่เป็นห่วงป้าจ้ะ ป้าทานยาอยู่เดี๋ยวก็หาย หนูดีโตเป็นสาวแล้วสวยจัง อยู่อังกฤษตลอดเวลาไม่ได้กลับมาอยู่เมืองไทยเลยตั้งแต่เล็กๆ คงคิดถึงเมืองไทยมากสินะจ๊ะ”

“คิดฮอดหลายเด้อค่ะอีป้า”

หนูดีตอบอย่างภูมิใจเสียงดังฟังชัด บอยฮ่ะกับภัทราสะดุ้งโหยง บอยฮ่ะบอกว่าภาษาไทยของหนูดีแปลก ดี ภัทราจึงถามหนูดีว่าใครสอนภาษาไทยให้หรือ หนูดีตอบเสียงใสแจ๋วว่า

“อีแหววกับอีน้อย หมอนวดกับแม่ครัวของหนูดีเองค่ะอีป้า สำเนียงไทยของหนูดีชัดหลายเด้อ”

ภัทราหน้าเสียกล้อมแกล้มเออออ ว่าจ้ะ แล้วหนูดีก็ถามถึงตะวันฉาย บอกว่า “คิดฮอดหลายอยากกอดจูบลูบเป้ามันให้หายคิดฮอด” พอภัทราบอกว่าตะวันฉายยังอยู่นิวยอร์ก หนูดีบ่นเสียดาย แต่ก็บ่เป็นหยัง “เอาไว้ไอ้ตะวันฉายกลับมาเราค่อยเซอร์ไพรส์มัน มันต้องดีใจหลายที่เห็นว่าที่เจ้าสาวมารออยู่แล้ว หนูดีจะได้เอามันเป็นผัวเสียที”

ภัทรากับบอยฮ่ะปาดเหงื่อทำหน้าพะอืดพะอม ตะวันฉายแอบฟังอยู่หน้าเครียดทันทีเมื่อนึกถึงอนาคตที่รอตนอยู่

ooooooo

ตะวันฉายมีเพื่อนสนิทคือพิชญ์ เป็นนักเขียนนิยายเร้นลับโดยเฉพาะเกี่ยวกับเรื่องผีๆ ทั้งที่ตัวเองกลัวผีจนขี้ขึ้นสมอง พิชญ์อาศัยอยู่ที่วัด มีเณรเปี๊ยกวัย 13 ที่บวชเรียนมาตั้งแต่อายุ 7 ขวบ เป็นเพื่อนสนิท

คืนนี้ พิชญ์ดูข่าวอยู่หน้าจอโน้ตบุ๊กแล้วขนพองสยองเกล้ากับข่าวนัก ธุรกิจหนุ่มเจ้าของโชว์รูมรถหรูซิ่งตายสยองที่โค้งร้อยศพหลัง มีข่าวพยายามขายขนมจีบรัตติกาลดาราสาวชื่อดัง ครั้นเลื่อนหน้าจอลงมาอีกก็เจอข่าวลูกชายนักการเมืองชื่อดัง ผูกคอตายปริศนา รัตติกาลดาราสาวชื่อดังแสดงความเสียใจ แต่ปฏิเสธว่ายังไม่ใช่เพื่อนคนสนิททั้งที่เคยควงคู่ไปดูหนัง
รอบดึกด้วยกัน

“นี่มันรายที่ 4 แล้วนี่หว่า แปลกเว้ย แต่ละศพตายไม่ธรรมดาเสียด้วย น่ากลัวทั้งนั้น” พิชญ์พึมพำทำหน้าสยอง พลันก็สะดุ้งสุดตัวเมื่อมีแมวดำกระโจนแผล็วเข้ามาทางหน้าต่าง พิชญ์ร้องแทบไม่เป็นภาษา กระโดดไปนั่งคลุมโปงอยู่บนเตียง ท่องนะโมตัสสะ...เสียงสั่น

ทันใดนั้นผ้าห่มถูกกระชากออก พิชญ์ตัวสั่นเทิ้มหลับ ตาปี๋ บอกว่าอยากได้อะไรจะทำบุญไปให้ อย่ามาหลอกหลอนกันเลย เณรเปี๊ยกที่เอาแป้งพอกหน้าขาววอกดัดเสียงถามว่าจริงหรือ พอพิชญ์ยืนยันว่าจริง เณรเปี๊ยกก็ขอเล่นเกมคอมฯ ได้ไหม พิชญ์เอะใจที่ผีมาขอเล่นเกม พอลืมตาดูกลายเป็นเณรเปี๊ยก เลยลากคอเณรออกไปนอกกุฏิ ถามว่าแมวดำนั่นฝีมือเณร
ใช่ไหม

เณรบอกว่า แมวไปขโมยของกินในครัวก็ต้องไล่ ถามพิชญ์ว่าอยู่ในวัดยังกลัวผีเหรอ แล้วเคยเจอหรือเปล่า พิชญ์ บอกว่าไม่เคยเจอ เลยถูกเณรอบรมว่า เมื่อไม่เคยเห็นก็ไม่ควรไปกลัว พิชญ์ถามว่าแล้วเณรเคยเจอหรือ เณรบอกว่ายังไม่เคย พิชญ์บอกว่าถ้างั้นตนเจอเมื่อไรจะชวนไปดูด้วยกัน เณรรีบส่ายหน้าอ้างว่าไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวหลวงตาดุเอา ว่า แล้วรีบผละไป
ครู่เดียวตะวันฉายก็เดินเข้ามาถามอย่างรู้เรื่องดี

“เป็นนักเขียนนิยายผีอะไรของแกวะไอ้พิชญ์ กลัวผีจนขี้ขึ้นสมองแบบนี้”

“เฮ้ย...ไอ้ตะวัน...” พิชญ์ตกใจสุดขีดนึกว่าถูกผีหลอกที่จู่ๆคนอยู่นิวยอร์กก็โผล่หน้ามา

ตะวันฉายไม่พูดพล่ามทำเพลงส่งเงินให้จำนวนหนึ่งเป็นค่า โทรศัพท์มือถือ ค่าน้ำ ค่าไฟ พิชญ์ถามงงๆว่าทำไม จู่ๆก็เอาเงินมาให้

จากคุณ : klink077

เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 12:45:52