ขำน้องที่แบบยังหัวเราะได้ ยังแบบเหมือนไม่รู้สึกอะไรที่ตัวเองขาโดนรถทับแล้ว ถ้าเป็นเรา เราเป็นลมไปแล้ว หรือไม่ก็ร้องไห้ แหกปากลั่นไปแล้ววววว คือน้องเล่าแบบชิวๆมากกกกก อารมณ์ดีมากกกกกกกก หัวเราะร่าเริง เล่าจนคนฟังต้องขำแบบเสียวๆแทนเลยยยยย มันบอกอารมณ์ไม่ถูกเลยน่ะ แบบ...อะไรน่ะ ทำไมไม่ร้องไห้เลยหรือ ไม่ตกใจเลยหรือ????
เก่งมากจริงๆค่ะ
คือเราเองเคยใช้ชีวิตอยู่เมืองนอก เลยรู้เลยว่าความรู้สึกที่แบบมาบาดเจ็บ หรือเป็นอะไรในต่างแดนมันเป็นยังไง มันว้าเหว่ สับสน และรู้สึกคิดถึงบ้านมากกกกกกกกก อยากร้องไห้ให้พ่อแม่ฟังก็ทำไม่ได้ อยากให้ใครต่อใครมาเยี่ยมก็ไม่ได้ ตอนนอนอยู่รพ.คนเดียว มันเป็นอะไรที่แย่มากกกกกก
เรายังคิดว่าน้องยังโชคดีที่พ่อแม่ไปเยี่ยมเยียนหาน้องได้
แต่ต้องขอชมว่าน้องเก่งจริงๆเลยค่ะ
เอาไว้จะเอาไปเล่าให้หลานๆฟัง เพื่อให้เป็นแบบอย่างถึงความเข้มแข็งของน้องค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ
จากคุณ |
:
YEWARNON
|
เขียนเมื่อ |
:
2 พ.ค. 54 18:42:00
|
|
|
|