แมวขอแสดงความเห็น : {เคหาสน์สีแดง} อย่าตัดสินหนังสือ เพียงแค่เห็นหน้าปก หรือแค่อ่านคำนำ...
|
 |
แมวขอร่ำลาละครเคหาสน์สีแดง ที่อวสานในราตรีก่อนนี้ ด้วยความเห็นนิดๆหน่อยๆ...
คิกๆ จริงๆทู้หัวข้อนี้ว่าจะโพสต์ตั้งแต่ทิตย์ก่อนแล้วหล่ะ แต่เนื่องจากแมวมัวแต่หมกมุ่นอยู่กะการดูบอลดึก + หลงทางเข้าไปในแหล่งอโคจร เลยบ่ได้เขียนโพสต์
อยากจะเขียนเป็นภาษาโบราณแบบในละคร แต่นึกไม่เข้า เอาภาษาแมวปกติละกัล...
แมวดูละครเรื่องเคหาสน์สีแดงแล้ว นึกถึงคำอีเรียมของฝรั่งที่บอกว่า Don't judge a book by its cover. ถ้าแปลแบบแมวๆก็ประมาณ "อย่าตัดสินหนังสือ เพียงแค่เห็นหน้าปก" ถ้าแปลไทยเป็นไทยอีกทีก็น่าจะประมาณ อย่าเพิ่งด่วนตัดสินอะไร ถ้าเรายังไม่ได้เห็นเนื้อแท้ของมันส์...
ขอบอกตามตรงว่า แมวดูละครเรื่องนี้ด้วยเหตุผลเดียว คือชอบส์น้องข้าวหอม ตอนแรกที่ได้ข่าวว่าน้องข้าวหอมถูกฝากให้มาเป็นนางเอกละครเรื่องนี้ มาอ่านทู้ในเหลิมไทย ส่วนใหญ่จะมีความเห็นในเชิงสงสารอาตู่-ผู้จัด+ผู้กำกับ แต่สำหรับแมว แมวเห็นใจน้องข้าวหอมที่ต้องมาเล่นละครอาตู่ เพราะแมวแม่มไม่เคยดูละครแกจบซ่ะเรื่อง ตั้งแต่อยู่ช่องสีรุ้ง เพราะแมวรู้สึกว่าละครแกแม่มเหี่ยว + บทก็ยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก โดยรวมแล้วไม่ถูกรสนิยมแมว...
ตอนละครออกอากาศคืนแรก เห็นทู้ในเหลิมไทยตรึมส์ ส่วนใหญ่ก็จะด่าส์นางเอก แล้วก็มีบางทู้ที่โหดหน่อย ถึงขนาดไล่ให้อาตู่เลิกสร้างละครไปเลย...
ส่วนแมว ดูตอนแรกไปก็มึนส์ โอ้! แมว ใส่ Filter กล้องแบบที่ให้ภาพออกมาในแนวเด็กปีหนึ่งเอกถ่ายภาพ กะลังเห่อทดลองการถ่ายภาพแนวย้อนยุค การเดินเนื่องแม่มก็โคตะระช้า ถ้าเทียบกะเรื่องกุหลาบกลายร้าย ที่เพิ่งจบไป ก็ประมาณรถไฟหัวกระสุนของญี่ปุ่น กะ รถไฟชั้นสามของไทย
ดูตอนแรกจบแมวก็สับสนระหว่าง ตูจะมีปัญญาดูจนอวสานรึเปล่าฟ่ะ กะ มันส์ก็ไม่ได้แย่ขนาดที่หลายๆคนด่าส์ แต่ในที่สุด ด้วยสายตาอันเว้าวอนของน้องข้าวหอมในทีวี ซึ่งในประกายตาได้กล่าวคำประมาณว่า " พี่แมว ช่วยดูนู๋ต่อเถอะ นู๋แม่มโดนชาว 1,000 Tips ด่าส์ จนอยากจะกลับไปเลี้ยงงัวอยู่กลางทุ่งคนเดียว ที่ลำปางบ้านเกิดแล้ว... " ก็โน้มน้ามให้แมวดูต่อจนได้ แม้การแสดงช่วงแรกของน้องดูเหมียนยังมึนส์ๆอยู่...
ในช่วงทิตย์ที่สองที่แมวดู แมวไม่เข้ามาอ่านทู้ในเหลิมไทยเลย เนื่องจากกลัวจะรับบ่ได๊ที่เห็นน้องข้าวหอมโดนรุมด่าส์ ดูไปก็ชักจะปรับตัวเข้ากับการเดินเรื่องที่เนิบนาบ กล้องที่รู้สึกว่าเหี่ยวในช่วงแรก ก็เริ่มรู้สึกว่าแม่มดีแล้วหล่ะ ไม่แน่ใจว่ากล้องมันส์เหี่ยวน้อยลงหรือตูชักจะชินแล้วฟ่ะ การแสดงของน้องข้าวหอมก็รู้สึกว่า เริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้น ชักจะรู้สึกเหมียนเธอเป็นนู๋น้อยแล้ว...
ในช่วงทิตย์ที่สาม แมวชักจะรู้สึกว่า ตัวละครในเรื่องมีตัวตนจริงๆ ชอบฉากในเรื่อง ชอบการค่อยๆร้อยอุบะ ทำม้าฮ้อ ตีฉิ่ง เอ้ย! ไม่ใช่ การเล่นดนตรี+ร้องเพลงโบราณ ทิตย์นี้เข้ามาในเหลิมไทย ทู้ด่าส์น้องข้าวหอมก็ไม่เห็นแล้ว อาจจะเป็นเพราะคนที่ด่าส์เลิกดูเรื่องนี้ไปแล้ว หรือไม่งั้นคงเป็นเพราะพวกเค้าคงทำใจได้แล้วว่า ด่าส์ไปอาตู่ก็คงไม่เปลี่ยนนางเอก แต่ก็ยังมีคำด่าส์ประปรายในความเห็นบางทู้ ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติ...
ในช่วงทิตย์ที่สี่ แมวรู้สึกรักฉาก + ตัวละครเกือบทุกตัวในเรื่อง แม้แต่คนสวนติดอ่าง แมวยังชอบแม่มเลย รู้สึกว่าอยากจะดูละครเรื่องนี้แม่มทุกวันแล้ว คุณม๋อรุจเป็นพระเอกละครไทยที่ฉลาดที่สุดในจักรวาล แล้วนู๋น้อยก็เป็นสาวที่ใช้มารยาญิ๋งได้เก่งที่สุดในสยามประเทศ...
ส่วนทิตย์ที่ห้า แมวมิขอพูดถึง เพราะมันส์ชักจะยาวแล้ว กะว่าจะเขียนสั้นๆง่ะ...
แมวเดาว่า ละครเรื่องนี้อาจจะไม่เหมาะสำหรับตลาดใหญ่ ที่ต้องการความรวดเร็ว ความเข้าใจง่าย ความตื่นเต้น แต่ก็ดีใจที่มีคนกล้าสร้างละครแนวนี้ แล้วแมวก็พอจะเข้าใจคนที่ไม่สามารถทนดูเรื่องนี้ต่อได้ ละครที่เนื้อเรื่องโดยรวมแทบจะไม่มีอะไร แต่อาศัยรายละเอียดของความสัมพันธ์ระหว่างพระเอกกะนางเอกเป็นปัจจัยหลักในการเดินเรื่อง ถ้าคนดูแล้วไม่รู้สึกอินกะพระ+นาง แม่มก็คงทนดูต่อไปลำบาก...
ท้ายสุดนี้ แมวขอขอบใจที่นู๋น้อยเป็นแรงบันดาลใจให้แมวมีความอดทนในการดูเรื่องนี้ จนได้เห็นความงดงามที่ซ่อนเอาไว้ในความเชื่องช้า ขอบใจอาตู่ที่ตั้งใจทำละครดีๆ ละเมียดละไมแบบนี้ให้พวกเราได้ชมกัน แล้วที่ขอขอบใจเป็นพิเศษ ซึ่งแมวไม่ค่อยเห็นจะมีใครขอบใจคือ "คนออกตังค์" แมวขอขอบใจช่อง 3 ที่ออกตังค์ให้อาตู่สร้างละครเรื่องนี้ในแบบที่อาตู่ต้องการจะสร้าง เคยแสดงความเห็นไปในบางทู้แล้วว่า ละครแนวนี้ ความยาว 30 ก่าชั่วโมง แต่ผ่านไปสาม-สี่ชั่วโมงแม่มยังไม่มีจุด climax ชัดๆสักอัน ถ้าพูดถึงในเชิงพาณิชย์ คงมีไม่กี่ประเทศในโลกที่จะมีคนบ้าออกตังค์ให้ทำ
คิกๆ จริงๆมีเรื่องจะเขียนต่อ แต่พอแค่นี้ละกัล เขียนแค่นี้ก็ไม่รู้จะมีใครอ่านหรือเปล่า...
ขอจบด้วยเพลงนำของเรื่อง ตอนแรกที่ฉาย มีทู้ด่าส์เพลงนี้ แต่แมวชอบ เนื้อร้องประเภทที่แม่มต้องมานั่งแปลไทยเป็นไทย ต้องคิดตามถึงจะรู้เรื่อง เพลงสมัยใหม่ๆไม่ค่อยมีใครทำกันแล้ว เพราะในยุคที่นู๋เรยาครองเมือง ความสำเร็จรูปคือสิ่งที่คนส่วนใหญ่ต้องการ...
ดุจดัง เคหาสน์ดาวลิบๆ ส่องกะพริบระยิบ ณ รัตติกาล ฉาบสี กุหลาบแดงงามนิรันดร์ กระทบแสงตะวันดูวับวาว เปรียบเป็น วิมานแห่งความฝัน เธอกับฉันหลงลืมคำว่าสองเรา ขาดเธอ เคหาสน์แดงซบเซา ร่วงโรยและเก่า ไร้เจ้าของปองใจ ต่างคนระแวงหวั่นไหว เกลียดชังอย่างไร หรือรักแล้วแกล้งสับสน จริงใจดีกว่า อย่ามีเล่ห์กล รักเริ่มต้นใหม่ที่เคหาสน์สีแดง...
เอาเวอร์ชั่นเกะไปเด้อ ขโมยมาจากคุณ sanhachutha ในยูทูบี เพิ่งสังเกตุว่า เนื้อร้องที่ปู้จายกะปู้ญิ๋งร้อง จะต่างกันนิดหน่อย แมวชอบที่ปู้ญิ๋งร้องมากก่า...
แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 54 20:35:27
จากคุณ |
:
tutorcat
|
เขียนเมื่อ |
:
2 พ.ค. 54 20:29:37
|
|
|
|