ความคิดเห็นที่ 1 เข้ามารออ่านนะคะ  เพราะไม่ได้ติดตามแอนดริวเลย ไม่ได้ชอบ ดูละครเค้าก็ไม่สนุก ไม่ติด ไม่หล่อ ไม่เท่ เปิดดูได้สักพักก็ต้องเปลี่ยน เป็นงี้ทุกเรื่อง ทางผ่านกามเทพที่เค้าปลื้มกัน  เรายังดูไม่สนุกเลย เลี่ยน จนมาเสียท่าคุณหมอรุจนี่แหละ แพ้ทางอย่างแรง จากคุณ : มายาทาส เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 17:15:50

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่รู้จะวิพากษฺอะไรค่ะ เพราะมันก็เป็นไปตามที่คุณเจ้าของกระทู้ว่าตามนั้น ^^ แค่จะมาบอกว่า เรารักหมวดเจ๋ง เราว่าหมวดเจ๋งก็มีความเป้นผู้นำที่ดีค่ะ เห็นได้จากการดูแลลูกน้อง ดูแลลุกชายทั้งสองคน รักเพื่อน (มากกก) รักเดียวใจเดียว รักความยุติธรรม เป็นคนขวานผ่าซาก (ยกเว้นกับคนที่รัก อย่างเช่นหมอดา) ฟอร์มเยอะ เป็นคนใช้ชีวิตง่ายๆ (สังเกตได้จากรถแกที่ไม่มีประตู ฮาาา) รักพี่อาทิจ พี่อาทิจเป็นคนอบอุ่นค่ะ อบอุ่นมากกก ใจเย็น ใจดี กตัญญู และน่ารักมากๆๆๆๆๆ ซึ่งน่าจะมาจากการมีพื้นฐานครอบครัวที่ค่อนข้างอบอุ่นทีเดียว รักคุณไตรภพ คุณไตรภพเป็นพวกฟอร์มเยอะ ฟอร์มจัด จะทำดีกับใครต้องเก๊กหน้านิ่ง (ไม่เว้นแม้กับพ่อ) ปากร้าย ใจดี ขี้อ้อนอยู่บ้าง รักหมอรุจน์ สุดๆ ผู้ชายอาไร้ ปากร้าย หน้านิ่ง เงียบขรึม ฟอร์มเยอะ ทิฐิแรง แต่ใจดี มีเมตตา เป็นคนเฉียบขาด ที่สำคัญฉลาดมากกกกก (ไม่เสียชื่อหมอ รู้ทันมันทุกคน!) ว่าแล้วววววว ก็ไปดู 12 ราศีซ้ำอีกสักสองรอบ ไอ้เจ๋ง มันเท่ห์จริงจริ๊งงงง แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 17:49:59 จากคุณ : binpaibinma เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 17:39:41

ความคิดเห็นที่ 3 เราดูคุณแอนดริวแสดงเป็นบางเรื่องค่ะ ไม่ได้ดูทั้งหมด มีชอบบ้างไม่ชอบบ้างตามประสาค่ะ คุณแอนดริวเป็นนักแสดงที่ทำได้ดีทั้งแนวดราม่าและคอเมดี้นะคะซึ่งเวลาเล่นก็มีสไตล์ส่วนตัว สำหรับบทบาทที่ชอบในแนวดราม่ายกให้ลูกไม้ไกลต้น ส่วนละครคอเมดี้ยกให้รักเกิดในตลาดสดค่ะ คุณแอนดริวเป็นชานนท์ในลูกไม้ไกลต้นได้ซับซ้อนดี คาแร็คเตอร์ของชานนท์นับว่ายากเพราะชานนท์เป็นคนนิ่งแต่ต้องสื่อให้รู้ว่าเป็นคนที่มีอะไรเก็บไว้เยอะ มีส่วนผสมของความเข้มแข็งและอ่อนไหวอยู่ในคน ๆ เดียวกัน ขณะที่อยู่กับครอบครัวอันได้แก่พ่อและน้องรวมถึงศศิกานต์ ชานนท์จะเป็นผู้นำเป็นคนประคับประคอง บางทีก็ต้องสงบปากสงบคำไม่ให้กระทบกระเทือนใจใครฝืนเก็บไว้กับตัวเอง เมื่อเผชิญหน้ากับวรรณฤดีก็ต้องปะฉะดะให้รู้ว่าควบคุมสถานการณ์ได้และไม่กลัว ดังนั้นไม่ว่าด้านในจะเลือดตกยางออกขนาดไหนในบางทีที่ชานนท์อยากมีใครให้พึ่งพิงบ้างมาเติมเต็มบ้างก็เรียนรู้ที่จะปัดมันทิ้งไป เพราะ ในความเป็นจริงไม่มีใครเป็นต้นไม้ใหญ่ให้ชานนท์ได้ซักคน จนรสาเข้ามา เรื่องนี้คุณแอนดริวแสดงออกได้เยี่ยมค่ะ ข้างนอกแข็งแต่นัยย์ตาเศร้า พยายามจัดการทุกอย่างให้เป็นไปอย่างดี รับทุกข์ไว้เองหมดพยายามไม่ปริปากบอกใคร เวลาเห็นพ่อกับน้องไม่เข้าใจชานนท์แล้วเจ็บแทน เพราะเห็นตาเค้าว่าเสียใจแต่ก็กลัวว่าถ้าแสดงอะไรออกไปคนรอบตัวจะเสียใจยิ่งกว่าจึงรับไว้คนเดียว พอจะมีใครซักคนเข้ามาในชีวตก็ดันเหมือนรักต้องห้าม ได้มองบ้างสัมผัสบ้างพอชื่นใจแต่ก็รู้ว่าคงยากที่จะได้อยู่ด้วยกัน เราชอบฉากท้าย ๆ ที่แอนดริวเล่นตอนที่ตรอมใจค่ะ มันดูจริงดี คือ ไม่ได้ฟูมฟายแสดงออกเยอะ ๆ ว่าเจ็บมากมาย ชานนท์เหมือนคนป่วยที่ไม่รู้ว่าตัวเองป่วย พยายามจะยอมรับในการตัดสินใจของรสา อาจจะชะแง้แลหาบ้างแต่ไม่ถามถึงและไม่ตาม ซึ่งแอนดริวก็ทำให้เราเห็นว่าสำหรับชานนท์มันยากแค่ไหนกับการฝืนใจเมื่อเจอคนที่ใช่แล้วต้องปล่อยให้หลุดมือไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตามแต่ นิ่งแต่เจ็บลึก ส่วนภาคคอเมดี้ ยอดชายนายต๋อง จากคนสงบปากสงบคำนิ่ง ๆ ด้านบน พอมาเล่นเป็นไอ้หนุ่มขายผักมาดกวนก็กลมกลืนดี บทนี้ก็ท้าทายดีว่าจะเล่นยังไงสำหรับ คนปากเสียกวนบาทาแต่ต้องฮาแล้วก็ไม่น่าหมั่นไส้ เรื่องนี้ฮาจริงอะไรจริงแต่ไม่ได้ฮาหลุด ประทับใจที่เล่นบทคนปากไวบวกเจ้าเล่ห์ได้เนียนดี นอกจากนั้นบทโรแมนติคเรื่องนี้ก็น่ารักดีไม่มีอะไรมาก บทสนทนา เรา เรา เธอ เธอ ก็แปลกไปอีกแบบนึง ดูสมวัยตามท้องเรื่องดี แอนดริวเป็นคนที่เล่นละครแล้วคาแร็คเตอร์เค้าไม่แกว่งดีน่ะค่ะ คุมโทนเก่งดีบางคนเล่นแล้วบางฉากบางตอนล้นบ้างขาดบ้าง จนดูเหมือนไม่ได้เล่นตัวละครเดียวกันนั้นอยู่ แต่แอนดริวเล่นแล้วคุมคาแร็คเตอร์ไว้ได้ว่ากำลังอยู่ในโหมดของตัวละครตัวนี้ ภาษากาย ท่าทาง น้ำเสียง วิธีตีความการแสดงอารมณ์ในสถานการณ์ต่าง ๆ เหมือนคิดแบบตัวละครที่สวมบทบาทอยู่ เป็นส่วนที่ชื่มชมค่ะ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 18:00:08

ความคิดเห็นที่ 4 เพิ่งเป็นแฟนพระเอกละครไทยคนแรกและคนเดียวมา 4-5 ปี แต่เหมือนโตมาพร้อม 10 กว่าปีในวงการของพี่ดริว เพราะถูกจริตกับการแสดงและเสน่ห์ของตัวละคร เราขอวิพากษ์รวมๆเลยนะคะ พี่ดริวมีความเป็นfamily man สูงมาก เหมือนหมอรุจบอกถ้าผมมีครอบครัวผมก็จะรักลูกภรรยาและทุ่มเวลาให้กับเขา ละครพี่ดริวจะออกแนวความรักความอบอุ่นในครอบครัว มีปัญหาก็แก้ไขกันไป ไม่มีแตกหัก พระเอกจะฉลาด มีไหวพริบรู้เท่าทันนางร้าย ไม่หูเบาหลงเชื่อ แต่จะรักและเชื่อฟังญาติผู้ใหญ่ เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต = พี่ดริวถึงชอบเล่นกับนักแสดงอาวุโส บอกว่าเล่นด้วยแล้วให้พลัง สนุกสนานกับการแสดง = อย่างป้าจุ๊นี่ก็เจอกันถึง 3 เรื่อง และ 3 แม่กับท่านขุนนี่ก็เป็นเหตุผลหลักในการรับเล่นเคหาสน์ = พ่ออี๊ดใน12 ราศี และคุณยายของพี่อาร์มที่ทั้ง 2 คน ก็มีบทบาทคำสอนคอยเตือนไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางและให้ดูคนให้เป็น พระเอกจะรักนางเอกมาก เป็นรักเดียวใจเดียวด้วย = พระเอกจะฟังนางเอก เป็นคนที่รับฟังความทุกข์เป็นคู่คิดมากที่สุด อย่างชานนท์กับรสา และพี่อาร์มกับน้องมุก = เพราะฉนั้นนางเอกพี่ดริวจะเป็นคนมีเหตุผล เข้มแข็ง มีจิตใจดี และเป็นแม่บ้านแม่เรือนไว้บริการพ่อบ้านที่อยู่ติดบ้านตลอดๆๆ จากคุณ : ideal_idol เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 18:56:02

ความคิดเห็นที่ 5 ทุกวันนี้เรายังไม่รู้ตัวเองเลยค่ะ ว่าชอบตัวละครตัวไหนที่พี่ดริวเล่นที่สุด = =" ยิ่งไม่นานมาเนี่ย มีคนในพันทิปโพสเรื่อง เรือนไม้สีเบจ... เป็นเรื่องเลยค่ะทำให้เราขวนขวายกลับไปดูเรื่องนี้อีกรอบ ดีนะนั่นเดือนนี้วันหยุดเยอะ ไม่งั้นนะเป็นเรื่องแน่ๆ เจ้านายอาจมีด่าได้ สำหรับเราแล้วรักพี่อาร์มกับน้องมุกมากกกกก ดูเรื่องนี้ทีไรอิจฉาทุกที ย้อนกับมาถามตัวเองว่า ชีวิตฉันจะมีโอกาสมีความรักแบบพี่อาร์มกับน้องมุกบ้างมั้ย คำสอนของคุณยายที่สอนพี่อาร์มทุกวันนี้เรายังจำขึ้นใจเลย 'เราไม่สามารถบังคับให้คนอื่นไม่ดูถูกเราไม่ได้ แต่เราบังคับให้ใจเราไม่เป็นทุกข์ได้' ทำให้เวลาเราดำเนินชีวิตทุกวันนี้ตั้งอยู่บนความไม่ประมาท เห็นอกเห็นใจและก็พยายามเข้าใจความรู้สึกคนอื่นมากขึ้น ตัวละครที่ พี่ดริวกับเชอร์รี่ ถ่ายทอดออกมา สำหรับแล้วสุดยอดเลยค่ะ แต่...ที่แย่คือ จากดูเรื่องเดียว อารมณ์แอนดริวลิซึ่มจะพาลให้ไปหาดูเรื่องอื่นอีกนะซิ แล้วทีนี้มันจะไม่จบแค่เรื่องเดียว T^T ไปดูทางผ่าน ก็คิดถึงคุณไตรภพ ไปดูลูกไม้ ก็คิด พี่นนท์ ไปดูธรณี ก็คิดถึงพี่อาทิจ ให้ได้แบบนี้ซิ.. เฮ้อ อุตส่าห์ทำใจห่างๆเฮียแกบ้างแล้วนะ แถมทำได้เป็นปีแล้วด้วย ไม่งั้นก็มานั่งเป็นทุกข์อีก ดูเรื่องนู้น เรื่องนี้ ซ้ำไปเรื่อยๆ เหมือนคนติดกับดักอะไรสักอย่าง เวลาเผลอไปเปิดละครที่ทำมาจากหนังสือที่เรารักนะไม่ได้เลยนะ ต้องแอบคิดทุกทีว่า ถ้าเป็นพี่ดริวเล่นบทนี้คงโดนใจเรามากกว่าแน่ๆ(พูดง่ายๆ หวง บทไว้สำหรับพี่แกคนเดียว..ว่างั้น) เลยเลือกไม่ดูดีกว่า เก็บไว้ตามจินตนาการที่เราคิดไว้ สำหรับเราแล้ว พี่ดริวตีบทแตกทุกเรื่องค่ะ เป็นคนจริงๆที่เดินออกมาจากนิยาย ทุกวันนี้ก็ยังเป็นนักแสดงหมายเลข 1 สำหรับเราอยู่ดี ปล. ถ้าพี่ๆ คนไหนเจอพี่แก ได้โปรดบอกพี่เขาทีว่า ให้รับละครต่อเนื่องได้มั้ย คนรอเป็นทุกข์มากค่ะ ไม่เคยต้องคาดหวังต้องการอะไรจากพี่แกเลย ตอนนี้ที่แอบหวัง คือ อยากให้พี่แกได้เล่นละคร บทดีๆ ค่ายแจ่มๆ แค่นี้เองค่ะที่อยากได้ ปล2. "ความรักมันก็เหมือน...เชื้อหวัด ถ้าได้รับเชื้อแล้วก็ต้องเป็น แล้วค่อยไปรักษาให้หายทีหลัง แต่ถ้าจะไม่ให้เป็นเลย...ไม่มีทาง" พี่อาร์ม ปล3. สงสัยหนูจะยังติดเชื้อหวัดแล้วรักษาไม่หายอีกแล้วซิค่ะเนี่ย T^T จากคุณ : amakin เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 19:03:37

ความคิดเห็นที่ 6 ชอบแอนดริวเล่นละครเหมือนกันนะคะ แต่ค่อนข้างแปลกใจว่าแฟนคลับของแอนดริว ส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมีใครพูดถึงละครเรื่องมัสยา ที่แอนดริวเคยเล่นคู่กับบัวชมพู  เห็นเวลาเขียนถึงผลงานของแอนดริว ก็จะมีเรื่องโน้นเรื่องนี้ แต่แทบจะไม่ค่อยเห็นคนไหนพูดถึงมัสยาเลย ทำไมเหรอคะ จากคุณ : น้องแมวดอย เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 20:16:21

ความคิดเห็นที่ 7 มารออ่านค่ะ ^^ จากคุณ : kokieve เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 20:23:49

ความคิดเห็นที่ 8 เราก็ชอบแอนดริวเหมือนกันค่า แต่อาจจะไม่ใช่แฟนคลับที่ติดตามเหนียวแน่นอะไรมากมาย แต่ก็ชอบดูละครของแอนดริวมาก เราชอบการแสดงของเขาอ่ะค่ะ เราว่าเป็นธรรมชาติดี เป็นความเห็นส่วนตัวของเรานะคะ แต่เราไม่ได้ดูทุกเรื่อง ที่จำได้ว่าเคยดูก็มี มัสยา ลูกไม้ไกลต้น ทางผ่ามกามเทพ รักเกิดในตลาดสด 12 ราศี สะดุดรัก แต่เรื่องที่เราชอบมากๆก็คือ มัสยา ชอบหลายๆอย่างของละครเรื่องนี้ ทั้งนางเอก บัวชมพู เล่นได้น่ารักมากๆ ทั้งสองคน แอนดริวกับบัวเล่นละครกันเป็นธรรมชาติมากๆ แถมเรื่องนี้แอนดริวใส่เครื่องแบบ หล่อมากกกกก และจะบอกว่าเราเพิ่งดูในยูทูปจบไปเมื่อวาน ดูเป็นรอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้ ชอบมากๆพี่ลักษณ์เนี่ย พอดีช่วงนี้เห็นหลายๆคนตั้งกระทู้ถึงแอนดริว แต่ไม่เห็นมีใครเอ่ยถึงเรื่องมัสยาเลย เราเลยแปลกใจว่า ไม่มีคนชอบแอนดริวจากบทพี่ลักษณ์บ้างเลยหรอ พี่ลักษณ์ก็น่ารักน๊าาา อิอิ จากคุณ : ไม่รักแต่ไม่ลืม เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 20:24:44

ความคิดเห็นที่ 9 อุ๊ย คุณน้องแมวดอย มานั่งอยู่ในใจเรารึเปล่าคะเนี่ย ทำไมคิดเหมือนเราเลยอ่ะ ถามตรงกันเลย อิอิ เราว่าจะถามนานแล้ว สงสัยมาก จนอยากตั้งกระทู้ถามเลย จากคุณ : ไม่รักแต่ไม่ลืม เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 20:26:14

ความคิดเห็นที่ 10 ติดใจ "แอนดริว" มาจาก "ทางผ่านกามเทพ" ที่ออกอากาศทางช่อง 3 เมื่อปี 2544 เป็นละครที่ติดมาก ติดมากเพราะ พระเอกแสดงได้มีสเน่ห์ ไม่ใช่แค่รูปร่างหน้าตา แต่การแสดงออก ภาษากาย การใช้สายตา ทำให้รู้สึกว่า "แอนดริว คือ คุณไตรภพ" จริงๆ   แต่หลังจาก "ทางผ่านกามเทพ" จบไป เราก็ไม่ได้คิดจะเป็นแฟนคลับ ปกติดูละครจบแล้วก็คือจบ ไม่คิดจะดูซ้ำ แต่เมื่อผ่านไป 6 ปีได้ เราคิดถึง"แอนดริว-เจนี่" จากละคร "ทางผ่านกามเทพ"มากๆ ก็เลยไปดูใน youtube อีก อาจเป็นเพราะ อายุมากขึ้น ดูละครมาพอสมควร การดูละครเรื่องนี้อีกครั้งทำให้รู้ว่า "แอนดริวแตกต่างจากพระเอกคนอื่นๆ" หลังจากนั้น ก็ติดใจ อยากย้อนกลับไปดูละครเก่าที่แอนดริวเล่นอีกครั้ง ที่เมื่อก่อน ไม่เคยสนใจเลย ได้ดู "เรือนไม้สีเบจ" บทพี่อาร์ม มันช่างต่างจากไตรภพมากมายนัก พี่อาร์ม น่าสงสาร ชีวิตไม่มีใคร เก็บกด และ อดทน ชอบเก็บอะไรๆไว้คนเดียว การแสดงของแอนดริว ก็ทำให้เราเชื่อได้อีกว่า "แอนดริว คือ พี่อาร์ม" ดูเรื่องนี้ 3 ครั้งแล้ว และทุกครั้ง เมื่อถึงฉากที่พี่อาร์มอ่านทำนองเสนาะหลังจากที่คุณยายเสียแล้ว อ่านในบ้านมืดๆคนเดียว อ่านไปร้องไห้ไป พอถึงฉากนี้ทีไร เราต้องเสียน้ำตาด้วยทุกครั้ง ฉากในมหาวิทยาลัย พี่อาร์มก็น่ารักเสียเหลือเกิน การแสดงออกกับน้องมุกน่ารักมากๆ พี่อาร์มสมกับที่เป็นคนหล่อ คนดังของมหาวิทยาลัย ดูไป ยิ้มไป เหมือนไม่ได้ดูละครเรื่องหนึ่ง แต่กำลังดู "ชีวิตน่ารักๆ ของพี่อาร์ม กับ น้องมุก" ต่อมาดู "ไอ้ต๋อง" หนุ่มขายผัก ผู้มีอุดมการณ์ บุคลิกยียวนกวนประสาท แต่คนละแบบกับไตรภพ แถมยังตลก ทะเล้น แต่ก็ไม่กะล่อน เป็นตัวของตัวเอง และ รักเดียวใจเดียว ถ้าให้พูดถึงทุกบท คงจะยาวมาก ขอพูดแค่ 3 เรื่องนี้ก็พอนะ สรุปก็คือ แอนดริว ได้รับบทที่แตกต่างกันในทุกเรื่อง อาจจะมีคล้ายกันบ้าง เช่น ไตรภพ ชานนท์ หมอรุจ พี่อาร์ม กฤษณ์ มีปมเรื่อง พ่อ หรือ แม่ คล้ายกัน แต่แอนดริวก็สามารถแสดงออกมาในแต่ละบทให้ต่างกันได้ และ ทุกเรื่องก็ถ่ายทอดออกมาได้เป็นอย่างดี นี่แหละ คือสเน่ห์ของแอนดริวที่มัดใจเราไว้ เราเชื่อว่า แอนดริวคือนักแสดงที่ตั้งใจสูง มีความละเอียดกับการศึกษาบทที่ที่ได้รับมา และ สามารถ design ลักษณะับุคลิกภาพของตัวละครที่ต้องแสดงให้ตรงกับบทมากที่สุด เค้าไม่ใช่แค่หล่อ แต่ เค้าคือนักแสดงที่ทุ่มเทกับงานอย่างจริงจัง และ จริงใจ จากคุณ : วินนี่ย์หมีพูห์ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 20:49:12

ความคิดเห็นที่ 11 ตอบคุณน้องแมวดอย คุณไม่รักแต่ไม่ลืม มัสยา นี่เราก็ชอบมากค่ะ พี่บัวน่ารักเหมาะกับพี่ดริวจริงๆ ฉากที่เราจำติดตาก็คือฉากมัสยาขอโทษพี่ลักษณ์โดยการโยนดอกไม้ข้ามหน้าต่างเข้ามาให้ในห้องนอน//กับฉากพี่ดริววิ่งหนีลิงน้อย แล้วพี่ดริวก็เล่นเป็นทหารได้เหมือนมาก เดินหลังตรงเอวกิ่ว รักษาคาแรคเตอร์สุดๆจนนึกว่าเป็นทหารจริงๆ เพลงก็เพราะทั้งเพลงหญิงชาย เข้ากับเรื่องจริงๆ สำหรับเรา ถ้าอยากคลายเครียดจากการดูละครพี่ดริวเรื่องอื่นๆก็จะเอามัสยานี่แหละมาเปิดดู เราไม่ค่อยพูดถึงเพราะเป็นละครรุ่นแรก เบาๆเหมือนละครที่เพิ่งปูทางไปสู่ความเข้มข้นของละครเรื่องอื่นๆต่อๆมา พูดถึงดราม่าก็ต้องยกให้ลูกไม้ไกลต้น เรือนไม้สีเบจ พูดถึงคอมาดี้ก็รักเกิดในตลาดสด พูดถึงโรแมนติคก็ต้องธรณีกับนี่ล่าสุด เคหาสน์สีแดง แต่รับรองค่ะว่ารักและไม่ลืมมัสยา ยังจำฉากมัสยาร้องไห้กับอกพี่ลักษณ์ได้อยู่เลย จากคุณ : ideal_idol เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 20:50:17

ความคิดเห็นที่ 12 พี่ลักษณ์ มัสยา จากคุณ : ideal_idol เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 20:53:07

ความคิดเห็นที่ 13 มัสยาเป็นนิยายของพนมเทียนที่เรารักมาก.. รักไม่แพ้เรื่องเพชรพระอุมาเลย แถมเป็นเรื่องแรกที่อ่านในนามปากกานี้ อ่านครั้งแรกเหลือเชื่อเลยว่านี้คือนิยายที่ผู้ชายเป็นคนเขียน เพราะมันหวานมากกกกกก แต่น่าเสียดายเรื่องนี้ ไม่ทำเป็นละครพีเรียต ถ้าเป็นละครพีเรียตจะซึ้งกินใจมากกว่านี้อีกเยอะเลยค่ะ อาจด้วยเนื้อหาของเรื่องไม่ไกลกว่าเรื่องปริศนา พอทำเป็นละครปัจจุบัน มันก็เลยมีจุดขัดแย้งกันในตัว ซึ่งเป็นเหตุผลรองรับของเรื่องยุคสมัย ถ้าแถมว่าแอนดริวเล่นเรื่องนี้ใกล้เคียงกับหนังสือมั้ย ก็ใกล้เคียงค่ะ แต่ตอนพี่เขาเล่นเรื่องนี้ อายุเขาดูน้อยกว่าในหนังสือหน่อย เราว่าถ้าพี่ดริวได้เล่นตอนช่วงประมาณ ตอนเล่นทางผ่านกามเทพจะดีกว่านี้อีก บุคลิกแอนดริว คือพี่ลักษณ์ที่เราจิตนาการเลยค่ะ โดยองค์ประกอบโดยรวมแล้ว ถ้าเทียบกับในหนังสือเราชอบหนังสือมากกว่า ดูคลาสสิคกว่าด้วยค่ะ สำหรับเราถ้าเทียบกับเรื่องอื่นๆ อาจจะไม่ใช่เรื่องมาสเตอร์พีชเท่า อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะคะ สำหรับคนที่ชอบนิยายของพนมเทียน จากคุณ : amakin เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 21:03:44

ความคิดเห็นที่ 14 คุณชานนท์ ประทับใจที่สุดของที่สุดของ แอนดริว ที่จริงแล้วชอบในทุกๆ อย่างของละครเรื่อง ลูกไม้ ไกลต้น ชอบมากๆ มีกระทู้เรื่องลูกไม้ ไกลต้น ด้วยค่ะ >> http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10479427/A10479427.html แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 21:36:45 จากคุณ : Takalot เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 21:32:36

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณสำหรับทุก คห. โดยเฉพาะคุณวรินทร์รดา วิพากษ์ชานนท์ได้ละเอียดชนิดทวนความทรงจำขึ้นมาเลย  ชานนท์เป็นแบบนั้น ๆ ใช่เลยค่ะ  ผลงานของแอนดริวชิ้นนั้นขึ้นหิ้งจริง ๆ            สำหรับบท ลักษณ์ ในเรื่องมัสยานั้น ซื้อแผ่นมาดูทีหลัง ก็ดูมาดเข้มสมเป็นนายทหาร  โดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยชอบเนื้อหาสาระเรื่องนี้เท่าไร  ดูมันเบาโหวง อิจฉาริษยาแบบพื้น ๆ น่ะค่ะ  มุมมองอาจแตกต่างจากหลายคนเนื่องจากมีทรรศนะต่างกัน  ก็ถึงบอกว่าระยะหลังนับสิบปีมานี่ไม่ได้อุดหนุนละครไทยเลย เลือกดูเฉพาะที่แอนดริวเล่นเท่านั้นดูแล้วสบายใจหน่อย เรื่องสนุกก็ดีไป ไม่สนุกก็ประหยัดเวลาเราดีอีกเหมือนกัน           พูดถึงเรื่องลูกไม้ไกลต้นแล้วนึกถึงฉากที่แสดงความรักความอาทรต่อกัน  หลายคนอาจนึกถึงฉากจุมพิศกัน   แต่ส่วนตัวแล้วประทับใจฉากที่รสามองหาถ้วยกาแฟที่ชานนท์ดื่ม   พอเพื่อนบอกว่าทิ้งไปแล้วเพราะมันแตก  ก็ยังอุตส่าห์ไปค้นในถังขยะเก็บเอามาซ่อมแซมไว้ดูต่างหน้า   ดูแล้วรู้เลยว่ารสารักชานนท์มากแค่ไหน  งานเขียนบทของคุณศัลยาตรงนี้เฉียบคมมาก        ก็อยากให้ละครไทยของเรามันถ่ายทอดอะไรออกมาแล้วคนดูประทับใจ  ซาบซึ้งไปกับเนื้อหาและบรรยากาศของเรื่องไม่ว่าจะเป็นแนวไหนก็ตาม จากคุณ : ป้ารีย์ เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 22:04:51

ความคิดเห็นที่ 16 ไปดูย้อนหลังทางผ่านกามเทพมา เพื่อดูว่า ตัวเองดูพลาดจริงๆหรือเปล่า ก็พบว่า ความรู้สึกยังเหมือนเดิมเด๊ะ แอนดรูหล่อแต่ไม่มาก   ไม่เร้าใจ แต่เล่นดีพอได้(เอ่อ !เค้าได้รางวัลเรื่องนี้นะยะ!)   = =" และเข้าใจตัวตนของตัวละครดี พระเอกเหมือนเป็นโรคเส้นประสาทเสีย บ้าๆบอๆ ความเห็นส่วนตัวว่า  ละครพล็อตง่อย ประเด็นและ เหตุผลง่อย ซึ่งเลยจำได้ว่าตอนดูตอนนั้นก็คิดแบบนี้  จำเลยรักชัดๆ จำนามปากกาคนเขียนได้ ลอกพล็อตดังตลอด จากคุณ : มายาทาส เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 54 11:17:27

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีค่ะคุณมายาทาส อยากให้กิฟคุณจังเลย   ตอนที่ดูทางผ่านฯนั่นรู้สึกสนุกมาก  สนุกในอารมณ์ของคนดูที่คึกคักไปกับบทบาทของตัวละคร   เรื่องความหล่อของพระเอกมันก็มีส่วนดึงดูดความรู้สึกอยู่มาก   บทไตรภพที่ห่าม ๆ  วู่วาม  เจ้าอารมณ์  ถ้าไม่ได้เสน่ห์ของแอนดริวมาช่วยคนดูก็คงไม่มีใจให้    เสน่ห์ในที่นี้ไม่ใช่หน้าตาเพียงอย่างเดียว  แต่รวมถึงบทบาทการแสดงของเขาที่สื่อภาษาได้อย่างเป็นธรรมชาติโดยอัตโนมัติ  ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียง  แววตา  กิริยาท่าทาง  มันทำให้ดูแล้วรับรู้อารมณ์ร่วมไปด้วย   เช่นฉากที่เขาจับขานางเอกลากเดินไปที่ริมทะเลตอนต้น ๆ เรื่อง รู้สึกได้ถึงความโกรธ ความดุดันได้เลย           ละครเรื่องนี้มีองค์ประกอบหลายอย่างที่ชอบไม่ว่าจะเป็นนักแสดงทั้งตัวนำ ตัวประกอบ   ฉากและเพลงประกอบที่ไพเราะมาก   ด้านเนื้อหาส่วนตัวแล้วไม่หวังจะได้อะไรจากละครไทยนอกจากความสนุกเพลิดเพลินไปตามเนื้อเรื่องเท่านั้น     ละครที่โดดเด่นในแง่เนื้อหาแล้วยังประทับใจอยู่จนทุกวันนี้มีเพียง 2 เรื่องเท่านั้นค่ะ  คือคำพิพากษา  กับ สองมือแม่นี้ที่สร้างโลก         ละครมันมีหลายแนวค่ะถ้าจะให้มีแต่เนื้อหากระทบสังคมกันล้วน ๆ คนดูก็คงเครียดแย่  คนทำละครเขาถึงต้องเลือกว่าจะให้ผู้ชมรู้สึกอย่างไรกับละครที่เขาสร้าง   อย่างเรื่องเคหาสน์สีแดงเขาต้องการให้ดูแล้วมีความสุขมันก็ได้จริง ๆ จากบรรยากาศของเรื่อง   แต่คำพิพากษานี่ดูแล้วเครียด  แต่สิ่งที่ละครสื่อออกมาให้เห็นถึงความพิการของสังคมที่เที่ยวตัดสินใคร ๆ โดยไม่รอข้อมูลที่แท้จริง  มันเป็นอมตะค่ะ           ดูละครต้องยึดอัตตาเป็นที่ตั้ง   เราชอบแบบไหนเราก็ดูแบบนั้นแหละยังไงมันก็ได้ประโยชน์ตรงความสนุกเพลิดเพลิน   บางเรื่องเราอาจไม่ชอบแนวนั้นไม่ใช่มันไม่ดีแต่เหมือนอาหารไม่ถูกปาก   ก็อย่าไปเสพให้เสียเวลา จากคุณ : ป้ารีย์ เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 54 13:44:12

ความคิดเห็นที่ 18 จริงแล้วตามดูผลงานแอนดริวมาตลอดตั้งแต่เด็กๆ แรกๆไม่ได้ตั้งใจติดตาม แต่บังเอิญถ้าได้ดูละครของแอนดริวครั้งใดต้องติดทุกที ต่อมาเมื่ออายุมากขึ้นได้มาทบทวนว่าทำไมชอบแอนดริว คำตอบคงเป็นที่ เสน่ห์ทางการแสดงของเค้า ที่เราเรียกว่า....ลายเซ็น......ของแอนดริวที่ใส่ลงไปในบุคลิก ท่าทาง น้ำเสียง แววตา ของ ชานนท์ ไตรภพ อาทิจ พี่อาร์ม(ของน้องมุก) ไอ้ต๋อง หมวดเจ๋ง แม้แต่ฑีธายุที่หลายคนไม่ปลื้มเราก็ยังเห็นความน่าหลงไหลของตัวละครตัวนี้ และล่าสุดหมอรุจ...ทำให้เราลืมแอนดริวไปเลย สำหรับเราที่รักลายเซ็นของแอนดริวในทุกๆเรื่องแต่ก็ยอมรักว่าแต่ละเรื่องเหล่านั้นยังมีเงาของแอนดริวติดอยู่กับตัวละครที่ผ่านมาของเค้า แต่หมอรุจที่แอนดริวสร้างขึ้นไม่เหลือความเป็นแอนดริวเลยยยยย สำหรับเราหมอรุจเป็นสุดยอดการแสดงของแอนดริว..เล่นน้อยกว่าเรื่องอื่นๆแต่มากกกกกกกกกกกก ล้นในความสมจริงเหมือนหมอรุจมีตัวตนจริงๆ จนเกิดฉลวย fc นั่นแหละ ย้ำเป็นฉลวยที่เฝ้าพร่ำเพ้อถึงหมอรุจหาใช่แอนดริวไม่ สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พระเอกเทวดาตัวพ่อเจงๆสมคำร่ำลือ ปล. ละครที่อยากเห็นแอนดริวเล่นมากที่สุดและเสียดายแทนเค้าที่สุดคือบทลมหวน....น่าเสียดายแทนดริวมากๆ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 54 14:20:58 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 54 14:19:44 จากคุณ : สาวร้อยชั่ง เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 54 13:45:54

ความคิดเห็นที่ 19 555 คุณไม่รักแต่ไม่ลืม สงสัยเราจะเ็ป็นแฟนแอนดริวแบบเดียวกัน อิอิ .. อือ ..ขอบคุณทุกความเห็นที่ตอบเรื่องมัสยานะคะ แ่ต่อยากแชร์หน่อยหนึ่ง คือ ที่คุณป้ารีย์พูดมา ถ้าเอาตามในละคร ก็ถูกนะคะ เพราะในละคร บทละครถูกดัดแปลง และดัดแปลงแบบ "ไม่ถึง" อย่างที่มันควรจะเป็น เพราะจริงๆแล้วมัสยา เป็นบทประพันธ์ของคุณลุงพนมเทียนที่มีพื้นฐานที่มาที่ไปและนิสัยใจคอของตัวละครแน่นมาก ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องราวไร้สาระและมีแต่อิจฉาริษยา แต่เป็นภาพสะท้อนมุมมองของสังคมไทยในยุคสมัยนั้นเลยทีเดียว ซึ่งคอละครหรือหนังสือที่เป็นแฟนคุณลุงคงจะนึกออกได้ และถ้าจะพูดถึงมัสยาในละคร  อันที่จริงแล้ว แอนดริวเป็น "ลักษณ์ รัตนมหาศาล"  ที่ "ใช่" แล้วนะคะ เพราะ ลักษณ์ อายุ 25 ปีเท่านั้นตามเรื่อง แล้วก็ไม่ได้เป็นร้อยเอก แต่เป็นร้อยโท แต่ตัวละครที่ไม่น่าจะเป็นไปได้เลยคือตัวมัสยาที่เล่นโดยบัวชมพู เพราะมัสยาเป็นลูกครึ่งไทย-มาเลย์ ต้องเป็นคนผิวคล้ำ ตาคม ผมดำ ประมาณพิงค์กี้ หรือจุ๋ย วรัทยา หรือเบ๊นซ์ พรชิตา (แต่จริงๆแล้ว ดิฉันคิดถึง วาเนสซา วิลเลี่ยม หรือไม่ก็ ซอนยา คูลลิ่ง อิอิ) ไม่ใช่ฝรั่งอย่างบัวชมพู และที่น่าเสียดายที่สุดก็คือ ด้วยความที่บทเปลี่ยนไป ชีวิตมัสยาในละครเลยไม่ได้รันทดอย่างในหนังสือ  ลักษณ์ ไม่ได้มีบาดแผลเจ็บช้ำมากมายเหมือนในหนังสือ  ไม่มีเพลง eternity เป็นสัญลักษณ์ของความรักต้องห้ามของคนคู่นี้เหมือนในหนังสือ แล้วก็ มิติของตัวละครมัน "ตื้นเขิน" จนทำให้คุณป้ารีย์ยังไม่ค่อยประทับใจ   แม้กระทั่งบทบาทของท่านชายสดายุในเรื่องก็ยังผิดประหลาดไปจากบุคลิกที่ควรเป็น แล้วก็ยังมามีเรื่องไปทำราชการลับที่ไม่มีเหตุผลเพิ่มมาอีก ว่าไปแล้วก็น่าเสียดายนะคะ เพราะได้แอนดริวมาเล่นเป็นลักษณ์เนี่ย เหมาะมากแล้ว และไมเคิล พูพาร์ท ก็มีบุคลิกของท่านชายสดายุได้เหมือนกัน (เพราะเป็นลูกครึ่งเยอรมัน) แต่บททำให้สองคนนี้จืดชืดไปถนัด อันที่จริง ถ้าทำเป็นพีเรียดอย่างของจริงในหนังสือ ให้บทเน้นความเข้ม ความเย่อหยิ่งในศักดิ์ศรีของคุณย่าอย่างที่ควรเป็น แล้วก็ลดความแจ๋นของคุณศจีลงมาหน่อย มันจะทำให้ละครมีความหนักแน่น บรรยากาศข้นมากขึ้น มันจะได้เห็นถึงความผูกพันของมัสยาและลักษณ์ชัดเจนขึ้นว่าทำไมลักษณ์จึงได้รักมัสยา ว่าไปแล้วก็เสียดายจัง อิอิ... จากคุณ : น้องแมวดอย เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 54 15:12:59

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วก็  อีกอย่างนะคะ  ตอนนี้ ที่ฝันอยู่คือ อยากเห็นแอนดริวเล่นเป็น "พระเสาร์" จากเรื่องมิติมหัศจรรย์ มากๆเลย เรื่องนี้ ถ้าเอามาทำเ็ป็นละครหลังข่าว ใช้เทคนิคดีๆ เขียนบทแน่นๆ คงน่าดูมาก จากคุณ : น้องแมวดอย เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 54 16:31:03

ความคิดเห็นที่ 21 เข้ามาแจมด้วยค่ะ ออกตัวว่าชื่นชอบแอนดริวมานานแต่ไม่ค่อยได้ติดตาม ละครเก่าๆไม่ได้ดูหรือไม่ก็ดูแบบแว้บๆ อาจจะเพราะตอนนั้นยังเด็กเลยไม่อิน แต่พอมารู้ว่าเค้ากลับมาเล่นเคหาสน์สีแดงก็ดูตั้งแต่ตอนแรกเพราะว่าพอมีเวลาว่าง (ความจริงแอบแอนตี้นางเอกที่เสียงแปลกๆ) แต่ก็ดูเพราะแอนดริว ชอบนะยิ่งเข้ามาอ่านกระทู้ฉลวยทำให้ยิ่งดูสนุกขึ้นไปอีก..^^ เห็นด้วยกับหลายความเห็นที่ว่าละครมันละมุนละไม ละครจบแต่ความรู้สึกไม่ยักกะจบแฮะ ^^ เวิ่นเว้ออยู่จนบัดนี้... กลับไปค้นละครเก่าๆที่ใครๆในนี้พูดถึงเริ่มจาก เรือนไม้สีเบจ...เป็นละครที่ดูเรื่อยๆเนื้อหาดี ทำออกมาได้ละมุมละไม ดูจบแล้วยังติดอยู่ในภวังค์ พี่อาร์มกะน้องมุก...ทำไมแอนดริวถึงเป็นพี่อาร์มได้น่ารักขนาดนี้..ไม่มีเลิฟซีนดุเดือดใดๆแต่เราสัมผัสได้ถึงความรักที่ยิ่งใหญ่ของทั้งคู่...เพ้อถึงพี่อาร์มไปทั้งวัน หลังดูจบไม่ทันได้พักปรับอารมณ์ดูทางผ่านกามเทพต่อทันที....อร้ายยย อาไรกันเนี่ยคุณไตรภพ...จะร้ายกาจไปไหน..ชอบอ่ะเล่นถึงดี เจนนี่น่ารักมาก...ดูไปซักพัก พี่อาร์มกับคุณไตรภพหน้าเหมือนกันมากยังกะแกะ...แต่นิสัยไม่เหมือนกันแม้แต่เสี้ยวเดียว..แอนดริวคุณสุดยอดมาก น้ำตาไหลกับซีนที่นางเอกอ่านการ์ด ตอนจบ และฉากที่พ่อลูกปรับความเข้าใจกัน จากนั้นพักปรับอารมณ์ก่อนดูลูกไม้ไกลต้น...โอ้ยนี่ยิ่งแล้วใหญ่ เค้ามีแฝดสามหรือไงเนี่ย..หน้าเหมือนกันยังกะแกะอีกแล้ว แต่ทำไมพี่นนท์ถึงได้อมทุกข์และเศร้าได้ขนาดนั้น..ชอบมากกกกกกในบรรดาทุกเรื่องที่กล่าวมา (ทุกเรื่องที่ว่ามาเนี่ยก้ชอบมากอยู่แล้วนะ) เล่นดีเล่นอินมาก..เสียน้ำตาไปหลายรอบ ...สรุปแล้วฉายาเทวดาตัวพ่อเนี่ยไม่น้อยเกินไปหรอก...เค้าเล่นละครได้เทพ(เทวดา)ตัวพ่อจริงๆ.. แต่จากนี่ไปไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เห็นผลงานอีก จะยังไงก็จะคอยติดตามไปตลอดนะคะ.... ปล.ชอบภาษากายและสายตาของแอนดริวมาก...คิดว่ายังไม่มีใครเล่นได้ถึงเท่าเค้านะ.. จากคุณ : just a day dreamer (just a day dreamer) เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 54 19:20:59

ความคิดเห็นที่ 22 ชอบแอนดริวอย่างที่แอนดริวเป็น จากคุณ : หนูว่าน เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 54 19:55:55

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาเวิ่นเว้อต่ออีกหน่อยหลังจากเมื่อคืนเพิ่งได้นั่งดูเรื่องไม้เมือง อันที่จริงแล้ว ตอนนี้กำลังดูละครแอนดริว 3 เรื่องพร้อมกัน คือไม้เมือง ทางผ่านกามเทพ และเรือนไม้สีเบจ ทุกเรื่องมีเรื่องราวของมันเอง ตัวละครมีที่มาที่ไป น่าดูทุกเรื่อง แต่ตัวเองกลับรู้สึกชอบเรือนไม้สีเบจน้อยกว่าทุกเรื่อง และรู้สึกสะเทือนใจกับชะตากรรมของชรัณมากกว่า ฉากที่รู้สึกสงสารมากคือตอนที่ชรัณเดินเข้ามาในห้องถามลูกว่า น้องแพรทำอะไรอยู่ลูก แล้วน้องแพรก็ตอบว่าเขียนจดหมายถึงคุณแม่ ทั้งๆที่เพิ่งจะไปส่งจดหมายถึงแม่เมื่อตอนบ่าย แล้วชรัณก็เอาลูกมากอดเมื่อลูกถามว่าวันแม่ปีนี้แม่จะมาไหม ความรู้สึกเราคือ ภาพที่เห็นคือพ่อที่ยังเป็นเพียงหนุ่มน้อยเพิ่งเรียนจบแต่ต้องมานั่งกอดลูกน้ำตาไหลเพราะไม่รู้จะตอบลูกยังไงถึงจะไม่ทำร้ายจิตใจเด็ก ...มันหดหู่เสียยิ่งกว่าตอนพี่อาร์มนั่งท่องเสภาหลังเสียคุณยาย หลายคนดูไม้เมืองแล้วไม่ประทับใจเท่าเรือนไม้สีเบจ แต่ตัวเองกลับรู้สึกว่าชรัณน่าสงสารกว่าพี่อาร์ม เพราะรู้สึกได้ถึงความตกเป็นเหยื่อของสถานการณ์ที่ชรัณได้รับ แล้วแอนดริวก็สื่อความอดทนของเด็กหนุ่มน้อยคนหนึ่งที่ต้องเผชิญกับเหตุการณ์แย่ๆที่เข้ามาในชีวิตได้อย่างคนที่มีสติและรู้คิดได้ดีมากเลยค่ะ ประโยคที่ประทับใจคือตอนที่คุณยายของสุตตราไปขอโทษชรัณที่มองเขาผิดไปในตอนแรกและเ่อ่ยปากว่าจะจัดการจ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการคลอดน้องแพรให้ แล้วชรัณตอบว่าไม่ต้อง เพราะ "มันเป็นหน้าที่ของผม ถ้าเพียงแค่ค่าใช้จ่ายเท่านี้ผมยังรับผิดชอบไม่ได้ แล้วผมจะรับผิดชอบชีวิตทั้งชีวิตของลูกต่อไปอีกได้ยังไง"  นี่คือคำพูดของเด็กผู้ชายอายุ 20 ปี ที่ฟังแล้วน้ำตาไหลค่ะ.. ส่วนทางผ่านกามเทพ ยังไปไม่ถึงไหนเลยยังไม่มีความเห็นค่ะ ถ้าดูแล้วจะมาบอกนะคะว่ารู้สึกยังไง จากคุณ : น้องแมวดอย เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 17:41:32