 |
**** ทรานไทยแบบเซโรงัง ภาค 3 ***
จบแล้วพี่น้องคร๊าบบบบบ...^ ^
........................
WJEP4-1 พาส1 Cd: BraverSubsTeam
สุดท้าย, ช่วงไฮไลท์ของเครื่องเล่น bobo SF: เวลาของ Bobo . ตอนนี้เป็นช่วงของ bobo
WJ: คุณมีน้ำมั้ย ? น้ำอ่ะ ? Mc: พวกเขาจะเป็นคู่รักผลุบๆโผล่ๆเหรอ ? จริงเหรอน่ะ ? Mc: ฉันก็กำลังดูอยู่นี่ไงล่ะ Mc: ใช่แล้ว เราต้องรอดูต่อไป
ที่นั่งที่วอนจุนกับโซยอนนั่งอยู่นั้น...
WJ: เพราะมันสว่างเกินไปใช่มั้ย? SH: ถ้ามันยังเลื่อนไปมาอยู่แบบนี้ ผู้หญิงเราก็มักจะเบื่อน่ะ
ในที่สุดก็หยุดลงแล้ว..
SF: ขอเวลาหนึ่งนาที รอซักหนึ่งนาที SF: ทุกคนกำลังรอช่วงเวลาต่อจากนี้อยู่ใช่มั้ย ? SF: ได้เวลาแล้ว
คุณรอนานกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอ ? ช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นอยู่ตรงนี้ต่างหาก !
WJ: ระวังด้วยนะ WJ: คุณมีน้ำบ้างมั้ย น้ำ?
ทันใดนั้น มีผ้าขึ้นมาคลุมพวกเขาเอาไว้
SH: ค่ะ เราพกขวดน้ำมาด้วยนี่ WJ: ขอผมหน่อย SH: ระวังหน่อยนะ. จะให้ฉันช่วยคุณเปิดมั้ย?
อยู่ดีๆทำไมอยากได้น้ำดื่มขึ้นมาล่ะ ?
Mc: แสงสว่างพวกนี้ก็ไม่เลวเหมือนกันนะ
หลังจากการดื่มน้ำ..
Mc: ทำไมอยู่ดีๆเขาต้องอยากเอาน้ำกลั้วคอด้วยล่ะ? Mc: ทำไมเขาต้องทำอะไรอย่างนั้น? Mc: เขาบ้วนปากแบบเอาจริงเอาจังมากเลยนะ
ภายใต้ผืนผ้าใบ มีอะไรเกิดขึ้นในนั้น ?
Mc: ทำไมต้องกลั้วคอ ?
SH: Ah, มันย้อนกลับมาแล้ว
มันค่อยๆหมุนย้อนกลับมาอีกครั้ง
ผ้าเตรียมจะยกขึ้นอีกแล้ว ! มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว...
Mc: ทันทีกับที่อยากบ้วนปาก.. Mc: พวกเราพลาดซะแล้วเหรอ ?
วอนจุนดูกระวนกระวาย... เขายกกระเป๋าขึ้นทำไม ??
Mc: เขาดูกระวนกระวายมากเลยนะ. Mc: โอ้, โอ้, กระเป๋า กระเป๋า
ไม่ต้องสนใจแล้วว่าผ้าจะยกขึ้นมาหรือเปล่า..
Mc: โอ้ พระเจ้า!
ด้วยความรวดเร็ว การยกกระเป๋าขึ้นมาบังไว้!! มันจะเป็น ความสำเร็จในการจูบหรือเปล่า ?
ห้องดำ
มันเป็นความลับ...
SH: นั้นคือความลับค่ะ Mc: อะไรกัน ? SH: ฮาๆๆ...มันเป็นความลับค่ะ ..ฮาๆๆ โซยอนความจำเสื่อม.. เธอไม่สามรถจดจำสิ่งเหล่านั้นได้แล้วจริงหรือเปล่า ? SH: Iฉันจำไม่ได้ค่ะ. ฉันไม่รู้ค่ะ.
Mc: ฉันคิดว่าพวกเขาทำนะ Mc: พวกเขาอาจจะตกใจจนจำอะไรไม่ได้
หลังจากการปกคลุม ความจริงเกี่ยวกับ เครื่องเล่น bobo คือ?
Mc: ดูเหมือนว่าพวกเขาจะหัวเราะอยู่นะ พวกเขาน่าจะจูบกัน
ไม่มีคำพูดใดๆ นอกจากการหัวเราะของคนทั้งคู่ Mc: จะมีความสุขอะไรกันขนาดนั้น ?
นอกจากนี้ มันคือการหมุนให้เร็วขึ้น... ตื่นเต้น ตื่นเต้น Mc: มันยกขึ้นแล้วก็ปิด! SH: Ah! สามีของฉัน
ไม่รู้ว่าทำไม ถึงต้องจ้องมองมากขึ้น และดูกระสับกระส่ายมากกว่าเดิม... อีกครั้งหนึ่ง? ผ้าใบปกคลุมไว้อีกครั้ง... Mc: คราวนี้พวกคุณต้องจูบกันจริงๆนะ Ba-nump Ba-bump ดูเหมือนเขาจะโกรธ พวกคุณจะจูบกันได้ยังไงในที่แบบนั้น WJ: ในสถานการณ์แบบนั้น พวกคุณจะจูบกันได้ยังไง ?!
มันเป็นรถไฟความเร็วสูงหรือไง ?
WJ: กำลังจะอ้วก ผ่อนคลาย ผมยังจะสามารถจูบได้อีกเหรอ ? SH:ฉันทำได้. 55 SH: จะต้องแกล้งทำเป็นเวียนหัวไปทำไมเนี้ย? WJ: คุณพูดแบบนั้นได้เลย ก่อนนห้านี้ แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่แล้ว ผลข้างเคียงของการ หมุน หมุน หมุน...
SH: มันตลกมากเลย ในที่สุด ที่นั่งก็หยุดหมุน... SF: ผมเสียใจที่จะต้องบอกว่า หมดเวลาของการเล่นเครื่องเล่นนี้แล้ว SF: ทุกท่านโปรดลุกขึ้น
ห้องดำ
เล็กน้อย..เล็กน้อย.. WJ: ถ้าเรานั่งมันแค่นิดหน่อย, ก็จะเหนื่อยน้อยกว่านี้.
ความขมขื่น มันเหนื่อยมากจริงๆ มันเหนื่อยนะ...ทำไมจะไม่เหนื่อยล่ะ WJ: มันเหนื่อยนะครับ. ทำไมจะไม่เหนื่อยล่ะครับ ? WJ: เพราะว่าผมแก่แล้วนะครับ ผมยอมแพ้ เพราะว่าผมแก่แล้ว.(?) อย่างนั้นน่ะหรือ...
...................
WJ: นั่งเล่นตรงนี้หน่อยนะ! นั่งเล่นตรงนี้(?)
SH: คุณไม่ได้เวียนหัวเพราะว่าจูบใช่มั้ย? คือเหตุผลว่าทำไมเขาเวียนหัวอย่างนั้นหรือ ??
Mc: หมายความว่ายังไง ? Mc: ฉันคิดว่าพวกเขาจูบกัน. ฉันคิดว่าพวกเขาจูบกันจริงๆนะ SH: เราไม่ได้ทำอะไรเลย. ทำไมคุณถึงได้เวียนหัวล่ะ ? สามีสุดหล่อนั่งลงทันที
Mc: เขาดูเหมือนจะไม่สบายจริงๆนะนั้น SH: โอ้ อะไรกันเนี้ย? พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมคุณถึงเวียนหัวล่ะ?
เวลาแห่งอาหารกลางวัน ความโรแมนติกในสวนสนุก ทุกๆที่ มีแต่ผู้คนที่ทานข้าวกล่องกัน...
Fc: สวัสดี WJ: สวัสดีครับ WJ: ทานให้อร่อยนะครับ
WJ: เมื่อคุณมาที่นี้ จริงๆแล้วเราควรมีข้าวห่อสาหร่ายมากินนะ SH: คุณอยากกินข้าวห่อสาหร่ายเหรอ? วอนจุนอยากได้ข้าวกล่อง..
WJ: เมื่อคุณออกไปข้างนอก คุณไม่ควรเอาข้าวห่อสาหร่ายไปด้วยหรอกเหรอ? Mc: ใช่ คุณควรทำอย่างนั้นนะ SH: เอามาสิ.. WJ: นั้นสิ ? แล้วทำไมคุณไม่เอามันขึ้นมาหล่ะ?
แต่.. ทำไมไม่นำมันขึ้นมา
Mc: เขาดูผิดหวังนะ SH: เราหาซื้ออะไรกินก็ได้นี่ Mc: ใช่, ก็แค่ปรับเปลี่ยนไปบ้าง SH: คุณไม่อยากซื้อให้ฉันเหรอ ? แค่เปลี่ยนมาซื้ออาหารทานกันเองเท่านั้น
Mc: เมื่อคุณอยู่ในช่วงอายุหนึ่ง, คุณก็แค่ซื้อแล้วก็กินมันซะ. เมื่อมีอายุ...ก็แค่ซื้อแล้วก็กิน
Mc: และมันก็จะน่าเบื่อมากๆด้วย kids: โอ้! พระเจ้า WJ: พวกเราไม่ใช่คนเลวหรอกครับ สวัสดีครับ สวัสดี Mc: น่ารักจัง! kids: ยินดีที่ได้รู้จักนะ WJ: สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จัก Mc: เป็นเด็กที่สุภาพจังเลย
อาการเวียนหัวเหมือนจะไม่หมดไปง่ายๆ SH: คุณเวียนหัวเหรอ ? SH: 5555 ตลกอ่ะ ! WJ: แต่พวกเราทำงานกันหนักมากเลยนะ กำลังมองหาการ์ดภารกิจ.. SH: อ่า, ฉันเหนื่อยแล้วล่ะ. WJ: โอ้! SH: คุณไม่ได้การ์ดภารกิจหรอกเหรอ? WJ: การ์ดที่เหมือนกับของพี่สาว SH: ฉันไม่ได้รับมันเลย. ในที่สุดก็พบการ์ดจนได้
WJ: Ok! SH: คุณก็เจอมันเหรอ? SH: เราต้องทำอะไรอีกบ้างเนี้ย? WJ: ตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่ามันน่ารักหรือน่ากลัว.. SH: ของขวัญ WJ: ว้าววว! Mc: มันคือของขวัญ, ว้าว SH: ไม่สิ มันไม่ใช่ของขวัญ, มันคือหัวใจ ในกล่องนั้นมีหัวใจของโซยอนเป็นส่วนประกอบ ??
Mc: เธอเอาข้าวกล่องมาด้วย! SH: นี่คือหัวใจของฉันล่ะ ความสุข ความสุข Mc: วอนจุนมีความสุขมากเลยนะนั้น SH: นี่คือหัวใจของฉัน คุณเห็นหรือเปล่า ? ข้าวกล่องที่ทำโดยโซยอน. SH: นี่คือหัวใจของฉัน. โอ้..มันน่าอายนะเนี้ย... SH: นี่มันน่าอายมากเลย! SH: ฉันนึกว่ามันจะดูดี แต่มันดูน่าอายซะมากกว่า Mc: ทำไมถึงต้องอายด้วยล่ะ? Mc: อ่า! มันคือหัวใจ! หัวใจ! มีแม้แต่หัวใจอยู่ในนั้น...
WJ: นี่คือ, ยี่ห้อ ปาร์ค โซยอน อะไรคือสิ่งที่วอนจุนเฝ้าปรารถนา ข้าวกล่องที่ทำโดยโซยอน !
Mc: ผู้ชายจะชอบอะไรแบบนี้. Mc: ชอบมาจริงๆ Mc: รู้สึกเหมือนได้รับความรัก Mc: ใช่เลยล่ะ
รู้สึกเหมือนว่าฉันได้รับความรัก รู้เหมือนมีใครสักคนห่วงใยฉัน..
Mc: โอ้? จริงเหรอ Mc: ใช่, มันจะรู้สึกเหมือนมีใครสักคนห่วงใยเรา อะไรประมาณนั้น Mc: ใช่ ฉันยังไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกแบบนั้นเลยซักครั้ง ยังไม่เคยเลยซักครั้ง..
WJ: นี่พี่ทำมันด้วยตัวเองเลยเหรอ? SH: แน่นอนสิ! ฉันจะซื้อมันได้จากที่ไหนล่ะ? WJ: คุณจ้างใครทำมันก็ได้ นั่นไง... คุณอาจจะจ้างให้ใครทำมันให้ก็ได้.
SH: โอ้, จริงเหรอ! WJ: นี่คือเหตุผลที่ทำให้คุณมาสายเมื่อเช้านี้เหรอ? SH: ฉันได้นอนแค่สองชั่วโมง เพราะมัวแต่ทำเจ้านี่
มันคือความจริงใจ เพราะข้าวกล่อง ทำให้เธอได้นอนแค่สองชั่วโมง !
Mc: เพราะว่าเธอต้องการจะตัดให้เป็นรูปหัวใจ SH: ฉันกลัวว่าคุณจะไม่เชื่อ, ฉันก็เลยเตรียมหลักฐานมาด้วย Mc: ภาพถ่ายเพื่อยืนยัน Mc: ว้าว , หลักฐานจากรูปถ่าย Mc: โอ้ เหมือนที่โซยอนบอกเลย หลักฐานการทำข้าวกล่องด้วยตนเองของโซยอน Mc: เธอทำแซนวิชที่บ้าน
WJ: ดูเป็นมืออาชีพมากเลยนะ WJ: ผมเปิดเลยนะ ในที่สุด กำลังเปิดกล่องแล้ว (?) SH: อ่า, ฉัน... WJ: รู้สึกดีมากๆเลย SH: ทำไมล่ะ? WJ: เพราะว่ามันเป็นครั้งแรกที่ผมได้รับอะไรแบบนี้. SH: นี่คือครั้งแรกเลยเหรอ? WJ: มันเป็นครั้งแรกในรอบปีเลย
แล้วก็ได้พบกับแซนวิช Mc: โอ้, มันต้องอร่อยแน่ๆเลย Mc: มันน่ารักจัง SH: คุณชอบหรือเปล่า ? WJ: มันเป็นข้าวกล่องที่ภรรยาของผมทำนะ กล่องอาหารกลางวันที่เป็นของขวัญที่ไม่คาดคิด
SH: คุณชอบมั้ย ? WJ: ผมชอบมันมากๆเลยล่ะ WJ: จะกินก็เสียดาย WJ: ผมคิดว่านี่คือความรู้สึกที่พี่สาวมีให้ผม
หัวใจของโซยอน ขนมปังรูปหัวใจ...
SH: ใช่, นั้นคือความรู้สึกของฉัน WJ: มันเป็นสีดำหมดเลย!
สีดำ(?)... SH: อ่า จริงเหรอ?! SH: 1...2...3.. เพราะเสียดายจึงถ่ายภาพเก็บไว้ ! Mc: นี่มันไม่เลวเลยนะ . ความรู้สึกแบบนี้ไม่เลวเลย.
ครั้งแรกที่ได้รับ ของขวัญแบบนี้...
มันสมบูรณ์ ตามความคาดหมาย...
SH: ชิมดูสิ Mc: มันต้องเริ่มจากจุดที่เป็นศูนย์กลาง WJ: มือผมเจ็บน่ะ SH: เป็นอะไร? SH: อะไรล่ะ? WJ: มือผมเจ็บ SH: ฉันจะขว้างมันให้นะ คู่รักไร้มือ เธออยากจะทำให้เขาจนถึงที่สุด ในที่สุด ได้เวลากัดแซนวิชแล้ว!
Mc: เมื่อเขากินมัน เขาต้องทำในสิ่งที่ถูกต้องด้วยนะ Mc: ใช่, บอกว่ามันอร่อยมาก Mc: คุณต้องพูดมันก่อนที่จะกลืน SH: อร่อยมั้ย?
ผมไม่รู้.. WJ: ผมไม่รู้ Mc: อะไรกัน? น่าเจ็บปวด
ไม่มีอะไรดีไปกว่า , การทดสอบรสชาดของแซนวิช... SH: ฉันไม่ได้นอนเลยเพราะมันนะ WJ: มันอร่อยมาก.
ห้องดำ
มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น.. WJ: มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ Mc: อ่า, เขาพูดอะไร? เขาบอกว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น มันไม่อร่อย?? รสชาดเหมือนแซนวิชชีส(?)
WJ: แซนวิชมันมีชีสอยู่ข้างใน WJ: แต่เมื่อคุณกัดมัน WJ: มันก็จะติดฟันของคุณ Mc: อ่า, ชีส เอ่อ... WJ: มันนิ่มๆน่ะครับ
มันนิ่มๆ นิดหน่อย..? Mc: เธอได้นอนแค่สองชั่วโมงเท่านั้นเพื่อทำสิ่งนี้ Mc: ถูกต้อง,
แซนวิช กับการที่เธอได้นอนแค่สองชั่วโมง.. เป็นเรื่องที่น่าผิดหวัง.. Mc: มันยากนะที่แซนวิชจะรสชาดไม่ดีน่ะ แซนวิช..แม้จะไม่อร่อย แต่ก็ต้องเหน็ดเหนื่อยกับมัน
ห้องดำ
WJ: คำพูดของผมจะถูกนำออกอากาศมั้ย? มันจะถูกเผยแพร่มั้ย? แต่มันจะถูกออกอากาศหรือไม่? WJ: หลังจากที่ได้ชิม, การทดสอบที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ (?).. WJ: มันถูกทำขึ้นมาอย่างพิถีพิถัน วอนจุนสัมผัสได้ถึงความจริงใจจากกล่องอาหาร
Mc: ความจริงใจก็ส่วนความจริงใจ ส่วนรสชาดก็เป็นอีกส่วนนึง การได้ครอบครองขนมปังรูปหัวใจ (?)..
WJ: เธอไม่ได้ทำขนมปังรุปหัวใจหรอกเหรอ? WJ: นั้นคือเครื่องบ่งบอกความสัมพันธ์ของเราในตอนนี้ บ่งบอกถึงความสัมพันธ์... WJ: มันปิ้งมาเป็นอย่างดี คิดว่าเธอทำมาให้เพียงแค่นั้นหรือเปล่า(?)
WJ: อ่า, พี่สาวเพิ่มระดับความรู้สึกที่มีให้ผมแล้ว พี่สาว ความรู้สึกที่ผมก็มีแบบเดียวกัน..
ณ จุดนี้.. WJ: รอแป๊บนึงนะ แม่ผมโทรมา WJ: แม่เหรอ? โทรศัพท์จากแม่ของวอนจุน..
Mc: แม้ว่าเขาจะอายุเท่านี้แล้ว ก็ยังเรียก "แม่ , แม่" WJ: ดูเหมือนว่าแม่จะโทรผิดนะ WJ: ข่าวของพวกเราในรายการ"We Got Married" ออกมาในวันศุกร์นี้ใช่มั้ย? หลังจากได้รับรู้เรื่องการแต่งงานของวอนจุนกับโซยอน WJ: แม่ของผมตื่นเต้นมากเลย WJ:เธอเอาแต่พูดว่า เอาเลย เอาเลย WJ: เธอน้ำตาคลอด้วยนะ มีน้ำตาคลอในดวงตาของคุณแม่.. WJ: ตอนที่แม่จับขาผมน่ะ ความรู้สึก ที่ส่งผ่านต้นขาของลูกชาย... SH: ทำไมล่ะ ทำไม? WJ: แล้วทำไมคุณถึงไม่พูดเรื่องแต่งงานกับแม่ก่อนล่ะ? Mc: แม่จะรู้สึกแย่นะ. การแต่งงานหลอกๆ เธอเข้าใจว่ามันไม่ใช่ความจริง..
WJ: แม่ผมจริงจังมากเลย SH: ใช่ จริงจังมาก อ่า.... WJ: แม่ไม่เคยสนใจอะไร นอกจากเรื่องบ้าน, คริสตจักร แล้วก็การว่ายน้ำ SH: บ้าน... SH: คริสตจักร , ว่ายน้ำ บ้าน, คริสตจักร การว่ายน้ำ?
SH: แม่ของคุณจะชอบแม่ของฉันมั้ย! WJ: จริงสิ? SH: นอกจากเรื่องบ้าน คริสตจักร และการว่ายน้ำ SH: แม่ของฉันก็ไม่ได้ต่างจากนี้เลย ได้รู้สึกถึงความคล้ายคลึงกันระหว่างคุณแม่ของพวกเขา!!
SH: ทุกๆวัน แม่ก็ไปแค่ไม่กี่ที่หรอก WJ: เดี๋ยวนะ, เราคงจะไม่ทำเหมือนกับที่แม่ของพวกเราทำหรอกนะ? เราจะไม่ทำเหมือนกับแม่ของพวกเรา.? WJ: เดี๋ยว... หรือมันมีบางอย่างที่เหมือนกับคุณแม่ของทั้งคู่?
SH: นี่พวกเรากำลังถ่ายละครกันอยู่เหรอ Mc: ดูเขาตกใจนะนั้น. พี่สาว น้องชาย นี่คือละคร drama?
WJ: แม่ของคุณตาโตมั้ย? ถึงยังไงก็ตาม ก็ยังมีหลายจุดที่คล้ายกับแม่
Mc: เมื่อแม่ได้พบกับพวกเขา คงมีเรื่องที่จะคุยกันเยอะเลย Mc: แล้วพวกเขาก็จะว่ายน้ำด้วยกัน SH: โอ้ จริงเหรอ..
ห้องดำ
WJ: ผมตกใจมาก ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ แม่ของพวกเขาก็รู้สึกได้ถึงความเหมือนนี้ ?
WJ: เมื่อคุณแต่งงานกับผมแล้ว คุณจะไม่ต้องเจอกับปัญหาแบบนั้น ? WJ: เมื่อคุณแต่งงาน, พวกเขาก็จะเป็นครอบครัวของคุณด้วย เมื่อคุณแต่งงานกับผมแล้ว คุณจะไม่ต้องเจอกับปัญหาแบบนั้น? เมื่อคุณแต่งงาน, พวกเขาก็จะเป็นครอบครัวของคุณด้วย
WJ: สามีของคุณจะเป็นตัวแปรสำคัญ WJ: แต่ถ้าพ่อแม่ของเรามีอะไรคล้ายๆกัน ถ้าพ่อแม่ของเราเข้ากันได้ ชีวิตแต่งงานของเราคงจะดีมาก
WJ: ชีวิตแต่งงานของเราคงจะดีมากเลย Mc: เพราะว่าอายุของเขา ทำให้เขาดูจริงจังกับการแต่งงานครั้งนี้มากเลยนะ นี่คือ ปัญหาที่แท้จริงของการแต่งงาน WJ: พวกเขาจะพูดคุยกันได้
WJ: เราเหลืออีกสองอย่างที่ต้องทำ. ยังไงก็ตาม ต้องตรวจสอบว่าทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ SH: อันไหนบ้าง ?
4. ขี่หลังกันเมื่ออีกฝ่ายเหนื่อย 5. สารภาพรักในขณะที่เล่นเครื่องเล่นในสวนสนุก
WJ: ขี่หลังกันเมื่อรู้สึกเหนื่อย. SH: อ่า... WJ:สารภาพรักในสวนสนุก SH: เมื่อไหร่คุณจะสารภาพรักกับฉันล่ะ? WJ: ผมไม่ได้ยินที่คุณพูด. SH: ฉันถามคุณว่า, เมื่อไหร่คุณจะสารภาพรักกับฉัน?! เมื่อไหร่คุณจะสารภาพรักกับฉัน?!
WJ: ตอนกินข้าวเหรอ? SH: บ้าน่า Mc: จริงๆนะ.ก็ตอนนี้พวกเขาแต่งงานกันแล้วนี่
SF: ไม่มีข้อเสนอ
ห้องดำ
คำสารภาพอย่างเป็นทางการของวอนจุน ฉันไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างนั้น..
SH: ฉันไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนั้นหรอก SH: เพราะเขาพูดว่า เขาไม่ได้ยิน SH: โอ้. จริงๆนะ! SH: ฉันคิดว่าเขาเห็นฉันเป็นเหมือนเพื่อนผู้ชาย ฉันคิดว่าเขาเห็นฉันเป็นเหมือนเพื่อนเพศเดียวกัน..
SH: ตอนนั้นฉันคิดได้ว่า SH:หลังจากที่เรารู้จักกันมาทั้งหมด 18 ปี ความใกล้ชิด ตลอด18ปี ที่ผ่านมา มันยากที่จะไปได้ไกลกว่านี้....
SH: โอ้ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่า เขาจะทำยังไงต่อจากนี้ ต่อจากนี้ Iฉันอยากรู้ว่าเขาจะทำยังไงต่อไป
WJ: ขี่หลังคู่ของคุณ เมื่อคุณรู้สึกเหนื่อย SH: ตอนนี้ฉันเหนื่อยแล้ว SH: ตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก หมดแรงแล้ว Mc: นี่เป็นด่านที่หินมากเลย Mc: นี่คือการฝึกฝน คุณจะสามารถเอาชนะภารกิจนี้ได้หรือไม่ (?)
WJ: 1...2...3... สามีสุดหล่อและภรรยาสุดสวยทำแบบเดียวกัน.. SH: โอ้..ย๊า! SH: ไม่เลว ไม่เลว นี่มันดีมากเลย ดีจริงๆเลย.
SH: คุณยืนได้อย่างมั่นคงตอนที่ฉันขี่หลัง SH: เบื่อมั้ยd? WJ: ตอนที่ผมปีนเขา หัวเข่าของผมลั่นด้วยนะ ประเด็นหลัก หัวเข่าส่งเสียง.. SH: ฉันตัวเบานะ เร็วเข้า. ฉันตัวเบาจริงๆนะ WJ: อย่างนี้เหรอ? วิ่งไปเป็นทางยาว...
SH: ตัวฉันเบานะ WJ: อาอิกู SH: มันจะง่ายกว่านี้ถ้าอยู่บนทางเท้าเรียบๆ WJ: พี่สาว SH: มันจะง่ายกว่านี้ถ้าอยู่บนพื้นเรียบๆใช่มั้ย? WJ: คุณจะไม่ลงหรอกเหรอ? มันเป็นเรื่องน่าอายนะเนี้ย พี่สาว...
WJ: มันน่าอายนะเนี้ย SH: ไม่เห็นน่าอายตรงไหนเลย WJ: สวัสดีครับ. WJ: เธอไม่ใช่คนป่วยหรอกครับ เธอไม่ใช่คนป่วยนะครับ..
Mc: เธอไม่ได้ป่วยครับ 555+! ภรรยาที่ไม่ต้องการลงจากหลังของสามี... SH: ก็ได้ๆ ฉันลงก็ได้ มันสนุกจริงๆเลย
ตอนนี้ฉันต้องการจะลงไปแล้ว.. WJ: ตรงนี้เหรอ? SH: เดินให้ตรงเส้นสิ SH: ครับผม. ตรงเส้นเลยครับ. Mc: จะทำอะไรกันน่ะ?! Mc: เหมือนพวกเขาจะล้มนะนั้น Mc: ไหล่ของเธออาจจะบาดเจ็บได้นะนั้น ปาร์ค โซยอน! Mc: ดูเหมือนเธอจะล้มเลย. Mc: อ่า นี่คือพลังจากหัวใจ
หลังจากที่หมดแรง... SH: มันสนุกจริงๆนะ
Mc: พวกเขาน่าจะเลือกเล่นอะไรที่มันง่ายๆนะ อย่างเกมส์กระโดด หรือเกมส์ลุกนั่ง!! และมันคือสิ่งนี้...
SH: นี่มันอะไรกันน่ะ? Mc: พวกเขาจะเล่นเจ้านั้นเหมือนกันเหรอ? Mc: นั้นคือของเล่นชิ้นโปรดของ Taeyang เลยล่ะ
นี่คือการเล่นเกมส์แบบเด็กๆแน่เหรอ ?
SH: อ่า, น่าอายมากๆเลย นี่มันอะไรกัน? ฉันจะเล่นเจ้านี่ได้ยังไง ? Mc: โอ้วว! ต้องเล่นเป็นคู่เหรอ Mc: ใช้ได้เลยนะ ไม่เลวเลย
ขอให้คุณโชคดี...
.......................จบแล้วจ้า..... คุณ CeyStaL มารอแล้ว อิอิ
หวัดดีทุกคนจ้า.. พี่เอ๊ะ..น้องเฟิร์น ..คุณPlaTongGirl
และชาวหมู่บ้าน Brave ทู๊กกกกกคนนนน...^ ^
...
จากคุณ |
:
ตุ๊กตาหมีกับดอกลิลลี่สีขาว
|
เขียนเมื่อ |
:
9 พ.ค. 54 22:09:37
|
|
|
|
 |