|
ตอนที่ 17 ต่อครับ
พ่อไม่อยู่กับลูก แล้วทิ้งให้ลูกอยู่กับเมียพ่อเหรอคะ ป่านนี้มันไม่ฆ่าลูกฟ้าแล้วเหรอ
คุณเป็นบ้ารึเปล่าเรยา ใช้ความคิดมั่งเวลาจะพูดอะไร
พ่อล่ะ ใช้ความคิดมั่งเวลาจะทำอะไร
เพราะผมไม่ใช้ความคิดไงถึงได้เป็นอย่างนี้
ถูกเขาสวนเข้าแบบนี้ เรยาชะงักกึก นัยน์ตาวาบขึ้นมาด้วยความโกรธ
พูดให้จบสิ พูดให้จบว่าเป็นอย่างนี้น่ะ มันเป็นยังไง
ผมว่าเราไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องที่ผ่านไปแล้ว
พูด...พูดเลย ทำไมไม่พูดล่ะ เอาเลย...อยากว่าอยากด่าฟ้ามานานแล้วใช่มั้ย เอาเล้ย
เรยาน้ำเสียงฉุนเฉียวขึ้นทุกทีจนอีกฝ่ายชักจะหมดความอดทน เดินไปรินน้ำเย็นมาสองแก้วเพื่อสยบอารมณ์ร้อนแรงทั้งของตัวเองและของเรยา แต่พอเอามาส่งให้ เรยา กลับคว้าแก้วน้ำนั้นสาดใส่เขาจนเปียกทั้งตัว
ไม่ต้องทำอย่างนี้กับฟ้า ฟ้ามันไม่ใช่ผู้ดีเหมือนเมียพ่อ ต้องการอะไรบอกมาเลย พูดมาตรงๆ ไม่ต้องลีลามาก ถ้าจะอ้อมค้อม โน่น...เมียผู้ดีของพ่อ คนเขาด่ายังไม่รู้สึก โธ่เอ๊ย อีนังผู้ดีตีนแดง ไม่ได้กินข้าวเหมือนชาวบ้านรึไง
ก้องเกียรติพยายามข่มอารมณ์อย่างหนัก แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมาก็ยังกระด้างอยู่ดี
ฟ้า...ทำไมถึงพาลูกไปให้ไว้กับคุณดี๋
ทำไม...ทำไมพ่อถึงไม่รู้ว่าทำไม เมียพ่อเขาไม่รายงานพ่อเหรอ
ผมอยากฟังจากฟ้าโดยตรง
พ่อไม่อยากได้ลูกเหรอ ลูกชายนะ
ลูกผม...อยู่ที่ไหนก็เป็นลูกผม
พ่อหมายความว่ายังไง
ลูกควรอยู่กับแม่ ทำไมฟ้าไม่ให้ลูกอยู่กับฟ้า
พ่อรู้อยู่แล้ว วางหน้าไม่แคร์ แล้วก็พร้อมที่จะพูดให้ชัดอีกทีด้วยว่า ตนจะแต่งงานใหม่ แต่ไม่ใช่กับนัท เพราะนัทเป็นเพื่อนจริงๆ เราไม่มีอะไรกัน
แล้วคนใหม่ เขารังเกียจตาหนูหรือ
ไม่...เขาไม่รังเกียจ ท่าทางเขารักตาหนูด้วยซ้ำ
เขาพบตาหนูแล้วหรือ พบที่ไหน
เรยาอึ้งไปนิดก่อนตอบว่าที่บ้านโอ๊กแลนด์ ก้องเกียรติสีหน้าข้องใจ ถามว่าเขามาที่บ้านเลยหรือ?
ทำไมล่ะพ่อ ก็เขาเป็นเพื่อน เขามาเยี่ยมธรรมดา พ่อคิดว่าฟ้ามีอะไรกับเขาแล้วหรือ ขอบอกเลยนะว่าไม่มี ฟ้าไม่ทำผิดศีลธรรมอย่างเด็ดขาด ไม่ต้องสงสัยเลย
เขามองเธอด้วยแววตาล้ำลึกมาก เหมือนจะถามว่าแล้วที่ทำอยู่นี่ไม่ผิดศีลธรรมหรือไง?
มองอย่างนั้นทำไม เรยาเสียงเขียวร้อนตัว
ผมอยากให้ลูกอยู่กับแม่ ฟ้าอย่าทิ้งเขาเลย
ใครบอกว่าฟ้าทิ้ง ฟ้าแค่ให้ลูกได้รับสิทธิ์ของเขา
เรื่องนั้นฟ้าไม่ต้องห่วง ผมบอกฟ้าหลายครั้งแล้วว่าตาหนูจะได้รับสิทธิ์ของเขาครบถ้วน ผมขอให้ฟ้าพาลูกกลับไปโอ๊กแลนด์ แล้วผมจะจัดการเอกสารทุกอย่างให้เรียบร้อยและส่งไปให้ สามีใหม่ของฟ้าอยู่โอ๊กแลนด์ไม่ใช่หรือ ผมจะพูดกับแอนนาให้มาเลี้ยงตาหนูต่อไป ฟ้าจะเป็นสุขกับครอบครัวใหม่ ผมจะสั่งแอนนาให้ดูแลตาหนูให้ดี ไม่ให้วุ่นวายกับครอบครัวใหม่ของฟ้า ถ้าฟ้าจะมีลูกใหม่ ตาหนูจะเป็นพี่
ชาย คอยดูแลปกป้องน้อง สามีใหม่ของฟ้าไม่น่าขัดข้อง
เรยาไม่ต้องการอย่างนี้ เธอต้องการเป็นอิสระ ไม่มีพันธะใดๆ แต่ก็ดึงดันต่อไปไม่ออก ได้แต่นิ่งเงียบไปด้วยความกลัดกลุ้มใจ ส่วนก้องเกียรตินั้นก็ใช่ว่าจะปลอดโปร่งหมดปัญหา หลังจากคุยกับเรยาผ่านไปสามสี่วันเขาไปบอกเล่าให้เกียรติกรฟังว่า
พี่ไม่สบายใจมากๆ พี่เสือกไสไล่ส่งลูกชายของพี่ให้กับแม่ ทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่อยากได้ลูก พี่เป็นพ่อควรจะรู้ว่าเรยาเป็นแม่ไม่ได้ พี่เห็นแก่ตัวกลัวว่าคุณดี๋จะไม่กลับมา แต่เท่ากับว่าพี่ไม่คิดถึงอนาคตของลูก พี่ทำอะไรไม่ถูกเลยตี๋เล็ก
เขาตกลงจะเอาตาหนูกลับไปแล้วใช่ไหมครับ
เรยายังไม่พูดอะไร อาจต้องไปถามผู้ชายคนใหม่ของเขาก่อน
ถ้าเขาเอาลูกไป คุณดี๋จะกลับมามั้ยครับ เกียรติกรสีหน้าครุ่นคิด ไล่เลียงเหตุการณ์ตลอดเวลา
พี่ไม่รู้ เดาใจไม่ถูก
พี่ชายใหญ่อยากได้ลูกไว้รึเปล่าครับ
พี่ชายพยักหน้าแล้วบอกว่า อาม้าจะได้สมใจมีหลานชาย อาม้าแก่แล้วอยากให้ชีวิตบั้นปลายสดชื่นบ้าง
เอาอย่างนี้ดีมั้ยครับ เอาหลานมาให้อาม้าใหญ่ก่อน ผมคิดว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะไปจากชีวิตพี่ชายใหญ่แบบไม่ให้เหลืออะไรเลย เอาตาหนูไว้ ให้เงินเขาไปก้อนหนึ่งเขียนสัญญากันไว้ว่าจะไม่กลับมาเรียกร้องอะไร
คุณดี๋ไม่กลับมาเด็ดขาดถ้าพี่เอาลูกไว้
ผู้หญิงอย่างคุณดี๋ เธอมีความรักมั่นคง ถ้าพี่ชายใหญ่เคลียร์ทุกอย่าง วันหนึ่งเธอต้องกลับมา
ปัญหาคือเรยายังไม่ให้คำตอบ เงียบไปสามสี่วันแล้ว
คงอีกไม่นานหรอกครับ ผมว่าเขาเองก็ต้องรีบเหมือนกัน เพราะเขาจะรีบไปแต่งงานไม่ใช่หรือครับ คำพูดนั้นมีแววหยามหยันอยู่ในที...
แล้วอีกวันต่อมา เกียรติกรก็ปฏิเสธพี่ชายที่ชวนไปบริษัทเพื่อเข้าประชุมเปิดตลาดใหม่ เพราะเขาตั้งใจไปที่บ้านเพื่อดูแลหลานชายนั่นเอง ขณะอาอุ้มหลานเดินเล่นในบ้าน ไม่คาดคิดว่าเรยาจะมาปรากฏตัวหน้าบ้าน สมปองออกไปรับหน้ารายงานว่าข้างในมีคุณชายเล็กอยู่คนเดียว ได้ยินชื่อนี้เรยารู้ทันทีว่าเป็นน้องชายก้องเกียรติที่เขาเคยพูดถึงหลายครั้งแต่ตอนนั้นเธอไม่ได้ใส่ใจ แต่วันนี้เธอต้องทำความ
รู้จักและอยากคุยกับเขาว่าเมื่อไหร่จะพาลูกชายของเธอไปหาปู่ย่าเสียที
แต่คุณชายเล็กไม่เกี่ยวนี่คะ สมปองท้วงขึ้นมา
เกี่ยวสิ ทุกคนช่วยกันกีดกันฉันรู้
เกียรติกรยืนอุ้มหลานแอบดูอยู่ พอเห็นเรยาขยับเขาก็รีบเดินหนีออกประตูด้านข้างหลบไปทางสระน้ำ เรยาเดินมองหาทางโน้นทางนี้จนเห็นด้านหลังเขาไวๆ แต่พอจะตามไปก็ถูกสมปองเข้าขัดขวาง เรยาไม่พอใจตำหนิคนใช้ว่าทำไมถึงยุ่งเรื่องเจ้านาย สมปองนึกเคืองแต่ไม่พูดอะไรมากนอกจากย้ำให้เรยารู้ว่าคุณชายเล็กไม่อยากพูดกับคุณ
ทำไม เรยาขึ้นเสียง
ถ้าคุณถามว่าทำไม คุณชายเล็กให้บอกคุณว่า...ให้คุณคิดเอาเอง
เรยาชะงัก สีหน้าข้องใจสุดๆ แล้วอีกครู่ต่อมาคุณชายเล็กของสมปองก็หนีหายไปทางไหนไม่รู้ เรยาพบเพียงตาหนูนั่งเล่นอยู่คนเดียว เธออุ้มลูกมาแนบอก สีหน้าบ่งบอกว่าเศร้าและอาลัยอาวรณ์ไม่น้อย หากต้องจากกันจริงๆ
พลันเสียงมือถือที่วางใกล้ตัวก็ทำให้เรยาสะดุ้งเฮือก โดยไม่รู้ว่าคนที่โทร.เข้ากำลังยืนมองมาจากหน้าต่างห้องชั้นบน
ซีเค... น้ำเสียงเรยาตื่นเต้นดีใจเหลือเกิน คุณอยู่ที่ไหน อยู่เมืองไทยใช่มั้ย ซีเค...ฉันคิดถึงคุณแทบขาดใจแล้ว
เรยา อิสรภาพของคุณล่ะ
ซีเค คุณอยู่ไหน อยู่โรงพยาบาลไหน ฉันจะไปหาคุณ
อิสรภาพของคุณ ต้องไม่มีทั้งสามีและลูกคุณ
ได้...ฉันทำได้ซีเค ฉันเป็นอิสระแล้ว ไม่มีแล้วทั้งสองคน
สัญญาณถูกตัดฉับเงียบหายไป เรยาส่งเสียงฮัลโหลหลายครั้งก่อนจะกดวาง แล้วอุ้มลูกไปส่งให้สมปอง พร้อมกระซิบบอกลูกว่า อยู่กับพ่อนะลูก เสร็จแล้วเดินออกจากบ้านไปอย่างตัดสินใจแน่วแน่ โดยไม่รู้ว่าเกียรติกรหรือซีเคยืนมองตามไปด้วยสายตาสมหวังดังใจ
ooooooo
วันนี้เป็นวันเปิดพินัยกรรมของท่านเจ้าสัว ในครัวจึงมีการพูดคุยกันต่างๆนานาจากหลายคนหลายปาก แต่สุดท้ายอาจิวก็เข้ามาทำให้ทุกคนเงียบเสียงลงได้ โดยอาจิวบอกว่าคุณชายใหญ่ฐานะประมุขของบ้านให้เงินพวกเราตามความเหมาะสม ลดหลั่นกันไปตามหน้าที่การงาน ซึ่งยุติธรรมที่สุดแล้ว
ขณะทุกคนกำลังส่งเสียงแสดงความดีใจ เยนหลิงเดินหน้าตึงเข้ามากวาดตามองแล้วขึ้นเสียงใส่อย่างหมั่นไส้
จะดีใจอะไรกันนักหนากะอีแค่เงินแสนสองแสน อาจิว...คาบข่าวลงมาบอกเร็วจริงนะ
กำเสี่ยครับที่ชม
อั้วไม่ได้ชม อั้วว่าลื่อรีบเอาข่าวมาเสนอไอ้อีพวกนี้ได้หน้าไปเท่าไหร่ล่ะ
อาจิวไม่ทันจะยอกย้อน เยนหลิงก็กระชากเสียงเรียกเง็กให้ไปกับตน พอเง็กถามว่าไปไหน เยนหลิงเลยตวาดแว้ด
ไม่ต้องถาม บอกให้ไปก็ไป...อาฮุ้ง อั้วมีเรื่องสำคัญจะพูดกับลื่อ จะไปรอที่โต๊ะสนามหน้าตึก ว่าแล้วก็เดินนำลิ่วไป แต่เง็กยังรีรอจึงโดนเข้าอีกดอก คราวนี้เลยเดินเร็วจี๋แทบวิ่งตาม อาจิวหน้าเคร่งมองดูอย่างสมเพช พอหันมามองคนอื่นๆ ต่างก็มองเยนหลิงด้วยสายตาเดียวกัน
สาเหตุที่เยนหลิงไม่สบอารมณ์ก็เพราะไม่ค่อยพอใจพินัยกรรมที่เจ้าสัวทำไว้ แต่สำหรับลูกเมียคนอื่นไม่เห็นมีใครแสดงออกว่ามีปัญหา แม้แต่ซิลเวียที่ไม่ได้เงินทองมากมาย แต่พอเธอบอกก้องเกียรติว่าเธอจะกลับอเมริกา ให้เขาโอนเงินส่วนของเธอเข้าแบงก์หลังจากที่เธอไปถึงนิวยอร์กแล้ว เม่งฮวยกลับคัดค้าน ย้ำว่าเงินของเฮียให้ไว้ใช้ที่เมืองไทย ไม่ให้ไปใช้เมืองอั้งม้อ
แต่มันเป็นสิทธิ์ของฉันนี่คะบิ๊กมาดาม ฉันมีสิทธิ์
ลื่อมีสิทธิ์ ล่ือก็ใช้ที่นี่สิ ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น
ฉันจะไปบิ๊กมาดาม ไม่รู้เหรอคะว่าห้ามฉันไม่ได้
ล่าย...ทำไมจะไม่ล่าย อย่ามาเถียงอั้วนะ เม่งฮวยเริ่มขึงขังเสียงดังจนกรองกาญจน์ต้องไกล่เกลี่ย โดยที่ก้องเกียรติก็ช่วยอีกแรง เม่งฮวยจึงอ่อนลง
เราจะทำตามที่คุณต้องการ ซิลเวีย...ไม่ต้องห่วงนะ ก้องเกียรติให้สัญญา ซิลเวียถึงกับยิ้มออกหันมาบอกเม่งฮวยว่า
บิ๊กมาดาม ฉันอยู่เมืองไทยมารวมทั้งหมด 17 ปี 3 เดือน 4 วัน อยู่ที่นี่สบายดี แต่บิ๊กมาดามกับคุณนายสองไม่ชอบฉัน ว่าฉันเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันจะไปไม่กลับมา บิ๊กมาดามกับคุณนายสองจะได้แฮปปี้ไงคะ ฉันลานะ
เม่งฮวยรับไหว้ซิลเวียด้วยอาการงงๆ เพราะหล่อนไม่เคยมารยาทดีอย่างนี้มาก่อน...จากนั้นซิลเวียถามก้องเกียรติเรื่องตั๋วเครื่องบินว่าจะใช้เวลาสักเท่าไหร่ คำตอบก็คือไม่นาน ถ้ามีที่นั่ง ซิลเวียจึงขอบคุณลูกเลี้ยงคนโต ตามด้วยลูกเลี้ยงคนเล็กซึ่งก็คือเกียรติกร และสุดท้ายลูกสาวคนกลางคือกรองกาญจน์ นับเป็นการลาจากกันด้วยมิตรไมตรีของคนในครอบครัวจริงๆ
แต่พอซิลเวียผละไปแล้ว เม่งฮวยก็เปรยขึ้นมาจนสามพี่น้องมองหน้ากันอึ้งๆ
อาคุงนายที่ห้าจะไปเลี้ยว เหลืออาคุงนายที่สอง อีน่าจะไปเหมือนกันน่อ ถ้าอีไป อั้วจะม่ายเก๊กซิมเลย
เวลาเดียวกันนั้นเอง เยนหลิงหรือคุณนายที่สองกำลังคาดคั้นฮุ้งเรื่องข่าวลือที่ก้องเกียรติมีลูกกับหญิงอื่นที่ไม่ใช่ณฤดี แต่ฮุ้งปฏิเสธลูกเดียวว่าไม่รู้เพราะเห็นว่าไม่สมควรที่บ่าวจะพูดเรื่องนาย เลยทำให้เยนหลิงหงุดหงิดงุ่นง่านใหญ่
ไม่จริง อย่าโกหกอั้วนะ พูดกันให้แซ่ดไปหมดทั้งบ้าน ลื่อจะบอกว่าไม่รู้ได้ยังไงฮะ ยังจะมาปากแข็งอีก หรือว่าคุณนายใหญ่สั่งไว้ให้ปิด อายใช่มั้ย อายที่อยู่ๆคุณชายใหญ่คนดีวิเศษก็มีลูกชายตาดำๆออกมาคนหนึ่ง ลูกกับผู้หญิงหยำฉ่าที่ไหนก็ไม่รู้ บ้านนี้มีแต่เรื่องซวย มีทั้งคนตาย คนเป็นบ้า ผิดลูกผิดเมีย มันผิดตั้งแต่หัวขบวนลงมา มักมากเรื่องผู้หญิง บ้านใหญ่โตแต่หาคนมีความสุขจริงๆซักคนก็ไม่มี
ฮุ้งเหลือบตามองเง็กที่นั่งเยื้องกัน...สองคนหน้าเสีย แล้วสะดุ้งไปด้วยกันเมื่อเยนหลิงยังแว้ดๆจะเอาความจริงจากฮุ้งให้ได้ แถมยังอยากรู้ด้วยว่าณฤดีรู้เรื่องนี้แล้วหรือยัง?
ooooooo
ณฤดีซึ่งทราบเรื่องแล้ว และได้ยื่นคำขาดกับก้องเกียรติไปแล้วด้วยว่าให้เขาเลือกลูกเมียใหม่ โดยเธอขอเป็นฝ่ายเดินออกไปจากชีวิตของเขาเอง
แล้วในคืนนี้โจกับเต้เพื่อนสนิทของก้องเกียรติยังอุตส่าห์ตามมาช่วยเจรจากับเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล แถมยังถูกเธอตำหนิจนทั้งสองคนหน้าเจื่อนจะถอดใจ เด่นจันทร์อยู่ในเหตุการณ์จึงแอบพูดกับพวกเขาลับหลังณฤดีว่า อย่าเพิ่งสิ้นหวัง เธอมั่นใจว่าเรายังมีหวัง แต่จะบอกรายละเอียดก็ต่อเมื่อพวกเขาดื่มเป็นเพื่อนเธอก่อน เพราะเธออยากเมา...
ด้านเยนหลิงที่วันก่อนคาดคั้นเค้นความจริงจากฮุ้งมาได้ เช้าวันนี้เธอเลยกระเหี้ยนกระหือรือมาหาณฤดีถึงร้านอาหารของเพื่อนที่ร่วมหุ้นกับเด่นจันทร์ ณฤดีอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง แทบไม่เชื่อหูและไม่เชื่อสายตาว่าเยนหลิงจะจุ้นจ้านวุ่นวายเรื่องคนอื่นได้ถึงขนาดนี้ อุตส่าห์สืบเสาะแหล่งที่อยู่ของเธอเจอจนได้
เยนหลิงเปิดฉากซักไซ้ณฤดีว่ารู้เรื่องนี้นานหรือยัง รู้ก่อนหน้านั้น หรือว่าเพิ่งรู้...ณฤดีสุดจะทนสวนกลับด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง แต่สีหน้ายังคงเรียบเฉย
| จากคุณ |
:
klink077   
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 พ.ค. 54 11:58:41
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 17 ต่อจากของเก่า(เอามาฝากครับ ^^)(เย้ๆ ไม่โดนแบนแล้ววววว)
