|
ตอนที่ 17 ต่อครับ
คุณนายคะ กรุณาอย่าสนใจว่าฉันรู้เมื่อไหร่ เวลานี้สมใจคุณนายแล้ว อยากให้ฉันเสียใจใช่มั้ยคะ ฉันเสียใจค่ะ เสียใจมาก พอใจมั้ยคะ
คุณจะแก้แค้นยังไง
แก้แค้น...แก้แค้นใครคะ
คุณณฤดี ถามอะไรอย่างนั้น ใครทำให้คุณเสียใจ คุณไม่แค้นเหรอ คุณไม่อยากให้เขาเป็นเหมือนที่คุณเป็นรึ
ถ้าทุกคนอยากให้คนที่ทำให้เสียใจเป็นเหมือนตัวเอง ฉันสงสัยว่า...คุณนายจะเสียใจแล้วเสียใจอีกกี่ครั้งกี่หนแล้วคะ
เยนหลิงโกรธเลือดขึ้นหน้า เง็กที่ถูกลากมาด้วยได้ยินเต็มๆ ลอบทำหน้าสะใจ
นี่ด่าฉันรึ เยนหลิงกรีดเสียง ณฤดีจ้องหน้าพร้อมกับตอบรับคำเดียวสั้นๆ แต่นั่นก็ทำให้เยนหลิงตกใจจนทำอะไรไม่ถูกอยู่อึดใจหนึ่ง อวดดียังไงถึงมาด่าฉันอย่างนี้ ว่าแล้วก็กระชากแขนณฤดีที่ทำท่าจะผละไป
ไม่ใช่เรื่องอวดดีค่ะ ณฤดีตอบโต้ แกะมือเยนหลิงออกอย่างแรง เป็นเรื่องความสงสัย ฉันรับรู้เรื่องที่คุณนายทำหลายเรื่อง ล้วนแต่เป็นเรื่องทำร้ายคน ตั้งแต่ใช้คำพูดให้คนเจ็บใจเสียใจ ใช้กำลังให้เจ็บตัวโดยเฉพาะกับคนใช้ โดยไม่คิดว่าเขารับใช้รองมือรองเท้าคุณนาย ทำให้คุณนายสบายเพราะไม่ต้องทำเอง และสุดท้าย...คุณนายเป็นฆาตกรฆ่าคน ถึงไม่ลงมือเอง แต่คุณนายเป็นต้นเหตุ เพราะฉะนั้นถ้าคนเหล่านั้นแก้แค้น คุณนายจะต้องเจ็บใจและเจ็บตัว และสุดท้ายคุณนายจะตายมั้ยคะ
เยนหลิงตกใจจนเถียงไม่ออก เปลี่ยนเป็นใช้กำลังห้ำหั่น เงื้อมือสุดแขนจะตบณฤดี แต่ก้องเกียรติเข้ามาสกัดทันท่วงที พร้อมๆกับเต้และโจก็ช่วยกันณฤดีออกมา
คุณนายที่สอง คุณดี๋พูดถูกทุกอย่าง เพราะทั้งหมดนั้นผมเป็นคนเล่าให้เธอฟังเอง
แล้วแกดีนักเหรอฮะ ก้องเกียรติ แกมันก็ไม่ผิดพ่อแก มักมาก มีเมียเล็กเมียน้อยจนเบ่งลูกมากี่คนแล้วล่ะ เชอะ อีนังลูกสาวทูต ทำเป็นหยิ่งยโสเดินคอตั้ง ที่แท้มันก็ถูกผัวทิ้งไปมีเมียใหม่เหมือนแม่ผัวของแกนั่นแหละ
ใหญ่ แกพาคุณดี๋ไปก่อน ฉันจัดการทางนี้เอง
ก้องเกียรติทำตามที่เต้แนะนำ จะพาณฤดีเข้าไปด้านใน เป็นจังหวะที่เด่นจันทร์เดินออกมาพอดี ทั้งสามคนจึงพากันหายเข้าไป เยนหลิงยังแค้นสองสามีภรรยาไม่หายทำท่าจะตามไปเอาเรื่องแต่ถูกเต้กับโจกางกั้น แถมช่วยกันขุดคุ้ยกำพืดเยนหลิงที่ไปรู้มาจากอาอึ้มซึ่งญาติพี่น้องของเยนหลิงเองเป็นคนเอาหลักฐานมายืนยันต่อหน้าแก
เยนหลิงช็อกกับความจริงที่สองคนนี้พูดราวกับตาเห็น ที่สุดก็อับอายขายหน้าจนต้องเป็นฝ่ายล่าถอยกลับไปด้วยความเจ็บแค้นใจ ซึ่งโจกับเต้ก็เชื่อมั่นว่าเยนหลิงคงจะไม่กล้ามาตอแยอะไรณฤดีอีก...
นอกจากอาอึ้มแล้ว เม่งฮวยและกรองกาญจน์ก็รู้กำพืดของเยนหลิงที่เจ้าตัวพยายามปิดบังซ่อนเร้นมาตลอดตั้งแต่เข้ามาเป็นเมียคนที่สองของเจ้าสัว รวมทั้งเม่งฮวยยังรู้เรื่องที่เยนหลิงร้ายกาจกับคำแก้วสารพัดนี่เองทำให้เม่งฮวยในวันนี้รู้สึกสงสารคำแก้ว และรู้สึกผิดที่ตัวเองเคยเกลียดคำแก้ว จึงอยากให้ตี๋เล็กรักษาเธอให้หายเป็นปกติโดยเร็ว
ฝ่ายเง็กที่ติดตามเยนหลิงไปพบณฤดี พอกลับมาถึงบ้านเง็กก็เล่าสู่ให้พวกพ้องน้องพี่ในครัวฟังอย่างเมามันสะใจ โดยไม่ทันระวังหลังว่าเยนหลิงจะโผล่มาเอาเรื่อง จนเมื่อผู้ฟังทั้งหลายทำหน้าตาแปลกๆ บางคนลุกหนีจากวงไปดื้อๆ เง็กถึงสังหรณ์ใจว่านางมารร้ายคงปรากฏตัวแล้ว
เหลียวดูจนแน่ใจแล้วว่ามาจริง เง็กรีบก้มหน้าก้มตากินข้าวทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่หารู้ไม่ว่าเยนหลิงมายืนอยู่ครู่หนึ่งแล้ว และได้ยินอะไรต่อมิอะไรที่เง็กพ่นออกมาอย่างมันปาก
เง็ก...แกนี่มันเลวจริงๆ กลับมาถึงก็รีบมานั่งนินทาฉัน...แกมันเลี้ยงไม่เชื่อง เป็น( ^o^ )ฉันแต่ไม่จงรักภักดีอย่างนี้ไม่ต้องอยู่ด้วยกันแล้ว
เยนหลิงไม่พูดเปล่า สองมือทุบตีเง็กพัลวันจนคนอื่นๆลุกฮือจะเข้ามาช่วย แต่พอโดนชี้หน้าด่าป่าวๆ ทุกคนก็ไม่กล้า ได้แต่มองเง็กตาปริบๆด้วยความสงสาร
นังเง็กบอกมา แกเอาเรื่องฉันไปบอกไอ้สองคน เพื่อนคุณชายใหญ่ใช่มั้ย มันถึงมาพูดใส่หน้าฉันอย่างนั้น
เง็กปฏิเสธปากคอสั่น แต่เยนหลิงไม่เชื่อ หาว่าเง็กปากแข็ง แถมยังตบหน้าไปอีกฉาดก่อนจะด่าซ้ำลำเลิกบุญคุณ
แกมันเลว...นังทรยศ อยู่กับฉันมากี่ปีฮะ ฉันเลี้ยงแกสุขสบายมากี่ปี คนอย่างแกจะอยู่กับใครได้ ทำงานชุ่ย ขี้เกียจตัวเป็นขน แถมยังสอดรู้สอดเห็นเอาเรื่องฉันไปนินทา ทั้งๆที่ฉันดีกับแกทุกอย่าง แกจะไปหาเจ้านายที่ไหนดีอย่างฉัน คุณนายใหญ่เรอะ ด่าคนทั้งวัน อีโรสคุณนายสามก็ชั่วช้ามีชู้จนต้องตาย อีคำแก้วคุณนายสี่ก็บ้าๆบอๆ มีแต่ฉันเนี่ยแหละที่ดีทุกอย่าง แกโชคดีได้อยู่กับฉันแล้วยังทรยศฉัน คาบเรื่องของฉันไปบอกคนอื่น
เปล่า ก็บอกว่าเปล่า เง็กเริ่มเสียงดังเพราะรำคาญ
ขึ้นเสียงเรอะ แกขึ้นเสียงกับฉันเหรอนังเง็ก นังไพร่ นัง( ^o^ ) นังงูพิษเลี้ยงไม่เชื่อง แกจะไปอยู่กับใครก็ไป ฉันไม่เอาแกแล้ว ไสหัวออกไปเลยไป๊
เยนหลิงจับหัวเง็กโขกโต๊ะแล้วผลักไปเต็มแรงจนหน้าเง็กกระแทกพื้นปากแตกเลือดซึม
ไป...ไสหัวออกไป คนอย่างแกต้องไปอยู่อย่างหมากลางถนนถึงจะรู้สึก ฉันไม่เอาแก ก็ไม่มีใครเอาหรอก
อีแมงป่องสารพัดพิษ เง็กตะโกนสุดเสียง เยนหลิงที่กำลังก้าวเดินฉับๆออกไปถึงกับหยุดกึก ส่วนคนอื่นๆในครัวสีหน้าตกใจก่อนจะเฮกันขึ้นพร้อมกับปรบมือสนับสนุนเง็ก แต่พอแววตาดุจเหยี่ยวของเยนหลิงหันขวับมาจ้อง ทุกคนก็เงียบกริบในบัดดล
เยนหลิงกรากเข้ามาขยุ้มคอเง็กด้วยความโกรธแค้น แกด่าฉันเหรอ กำเริบด่าฉันเหรอ ไปเดี๋ยวนี้...ไปหาคุณนายใหญ่
เง็กดิ้นรนขัดขืน แต่แล้วกลายเป็นต่อสู้เมื่อเยนหลิงฉุดกระชากทุบตี ต่างคนต่างแลกกันจนฟกช้ำดำเขียว แต่ดูเหมือนเง็กจะเจ็บมากกว่าเยนหลิง แถมเง็กยังถูกเยนหลิงลากตัวออกไปจนได้ อาอึ้มกับคำแก้วผ่านมาเห็นเหตุการณ์อันน่าตกใจนั้น คำแก้วหวาดกลัวอกสั่นขวัญผวาถึงกับร้องไห้กระซิกกอดอาอึ้มไว้แน่น
เยนหลิงลากเง็กมาให้เม่งฮวยลงโทษที่กำเริบเสิบสานนินทาด่าทอและทำร้ายตน แต่เม่งฮวยกลับไม่คิดจะลงโทษเง็ก ซ้ำยังหัวเราะชอบใจเมื่อรู้ว่าเง็กด่าเยนหลิงว่านังแมงป่องสารพัดพิษอย่างที่ตัวเองเคยด่า พอเยนหลิงเต้นเร่าๆจะผละไปด้วยความแค้น เม่งฮวยจึงเรียกสามคนพี่น้องของเยนหลิงที่หลบอยู่ในห้องออกมาปรากฏตัว
ก่อนหน้าที่เยนหลิงจะมาถึง เส่ง คี้ เหลี่ยน สามพี่น้องพากันมาเข้ามาในบ้านเพื่อจะขอเงินเยนหลิงแต่เจอกรองกาญจน์เสียก่อน พวกเขาจึงถูกพาตัวมาพบเม่งฮวย ความลับเรื่องกำพืดของเยนหลิงจึงแดงแจ๋ออกมาพร้อมหลักฐานสำมะโนครัวยืนยันอย่างชัดเจน
เยนหลิงเถียงไม่ออก อับอายขายหน้าจนทนยืนอยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ไหว วิ่งร้องไห้ออกไปทางหน้าตึก เง็กทำท่าจะตามนายของตนไป แต่ถูกเม่งฮวยห้ามปรามเอาไว้ เยนหลิงวิ่งน้ำตาไหลพรากมาเจออาอึ้มกับคำแก้ว อาอึ้มมองเยนหลิงอย่างประเมินสถานการณ์ แล้วยิ้มหยันก่อนจะพาคำแก้วเลี่ยงไปอีกทาง ทิ้งให้เยนหลิงยืนอึ้งเป็นก้อนหิน เจ็บปวดจนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
ooooooo
หลายวันแล้วที่ซีเคเงียบหายขาดการติดต่อ ส่งผลให้เรยากระวนกระวายไม่เป็นอันกินอันนอน พยายามโทร.เช็กตามโรงพยาบาลหลายแห่งก็ไม่พบว่ามีจิตแพทย์ที่ชื่อเล่นซีเค จนวันหนึ่งนัทแวะมาหาเธอที่คอนโดฯ นัทรู้สึกสงสารและเห็นใจเรยาที่ความรักทำให้ทุรนทุราย พร้อมกันนี้นัทก็สงสารตัวเองที่เรยาไม่เคยรักเขาเลยสักนิดเดียว
แต่ด้วยความรักที่นัทมีต่อเรยาตลอดมา เขาจึงช่วยเธออีกแรงเพื่อสืบหาจิตแพทย์ที่ชื่อซีเค แต่ไม่ว่าจะช่วยกันโทร.ไปกี่ที่กี่แห่งคำตอบก็เหมือนเดิมคือไม่มี ซึ่งนัทบอกเรยาว่าเรารู้แค่ชื่อย่อคงหายาก แต่มีอีกวิธีคือต้องไปหาตามโรงพยาบาลด้วยตัวเอง
เรยากระตือรือร้นทำตามคำแนะนำของนัท ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่มั่นใจ ก่อนออกไปเธอบอกกับนัทว่า
นัทอยู่ก่อนนะ ฟ้ากลับมาจะได้มีคนปลอบใจ รู้สึกผิดหวังล่วงหน้ายังไงก็ไม่รู้
ถ้าเขาอยู่เมืองไทย ต้องเจอ ไปเถอะ...จะคอยอยู่ที่นี่ นัทส่งยิ้มบางๆให้กำลังใจ และมองตามหลังเรยาไปหน้าเศร้าๆ
แม้จะไปด้วยตัวเองแต่ผลก็ยังเหมือนเดิม เรยาคอตกผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนท้อแท้ แต่ก็ยังไม่ถอดใจไปง่ายๆ
ส่วนเกียรติกรหรือซีเค เวลานี้เขาอยู่กับก้องเกียรติที่บ้านเจ้าสัว เขากำลังพยายามรักษาอาการคำแก้วตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ชาย แต่เมื่อสองพี่น้องมีเวลาอยู่กันตามลำพัง เรื่องที่พูดคุยกันก็ไม่พ้นปัญหาอันหนักอึ้งที่พี่ชายยังคิดไม่ตกสางไม่ออก
พี่ชายใหญ่ครับ คุณดี๋เธอว่ายังไงครับ
อย่างเดิม เธอรับไม่ได้
เธอรักพี่ชายใหญ่มากมั้ยครับ
พี่รักเธอมาก และพี่ก็เข้าใจว่าเธอรักพี่มากเหมือนกัน
คนสองคนรักกันมากขนาดนี้ ไม่มีบุคคลที่สาม...ไม่มีปัญหาหรอกครับ ขอแค่เวลา
พี่รอได้เสมอ ตี๋เล็ก แต่คนสำคัญอีกคนนี่สิ...อาม้าของพี่ พูดไปแล้วก็ถอนใจหนักๆอย่างกลัดกลุ้ม
| จากคุณ |
:
klink077   
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 พ.ค. 54 13:25:25
|
|
|
|
เรื่องย่อ ดอกส้มสีทอง ตอนที่ 17 ต่อจากของเก่า(เอามาฝากครับ ^^)(เย้ๆ ไม่โดนแบนแล้ววววว)
