ความคิดเห็นที่ 1 เราคงคุ้นเคยกันดีกับแฟนตาซีไทยยุคดั้งเดิม อย่าง ขุนแผน หรือ สุดสาคร หรืออื่นๆ ซึ่งมีผู้นำมาทำถ่ายทอดเป็นการ์ตูน หรือภาพยนตร์ หลายเวอร์ชัน ซึ่งปัจจุบันเทคนิคการถ่ายทำก็ทำได้ดีมากแล้ว เสียดายที่ความหนักแน่นของเรื่องต่างๆยังทำไม่ได้ถึงระดับที่ น่าจะตราตรึงไว้ในความทรงจำอย่างที่ควรจะเป็น.. จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:14:19

ความคิดเห็นที่ 2 "โจทย์" ของผมคือ นำเสนออย่างไรให้มีกลิ่นอายของแฟนตาซีไทยซึ่งผมมองว่า ถ้าเราผสมผสานตัวละครจากวรรณคดีไทยเข้าไปอย่างที่คุณ จุฑารัตน์ เคยทำมาแล้วนั้น น่าจะดี แต่ถ้าจะทำให้ดีกว่านั้นเราต้องทำให้ได้ในระดับที่ โทลคีน เคยเสนอรูปแบบมันออกมาแล้วในโลกของลอร์ด ออฟ เธอะ ริงส์ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:15:19

ความคิดเห็นที่ 3 ทำไมโลกของโทลคีนถึงดูสมจริงล่ะ ??? 1. ข้อมูลพื้นฐานที่ละเอียด และอยู่ในระดับลึก โทลคีนเขียนนวนิยายของเขา โดยชอบศึกษาภาษา และ mythologyต่างๆเป็นทุน ทำให้เขามีข้อมูลมาก รวมถึงพื้นฐานความสามารถของเขาในฐานะกวีด้วย ดังนั้นการจะสร้างโลกแฟนตาซีของตะวันออกให้สวยงาม และไม่ตื้นเขิน จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องศึกษาสิ่งเหล่านี้ของทางเราบ้างไม่มากก็น้อย ตัวละครที่เราน่าจะนำมาเล่นให้มากคือสัตว์ เทพยดา เทพเจ้า หรือสิ่งมีชีวิตต่างๆ ที่มีอยู่ในปกรณัมทางตะวันออกหรือของไทยเราเอง เช่น สัตว์ต่างๆในป่าหิมพานต์ ที่ยังมีคนเอามาเล่นไม่เพียงพอที่จะทำให้มันกลับมาฮิตอีกครั้ง ในฐานะแฟนตาซีร่วมสมัย http://www.himmapan.com/thai/himmapan_creatures.html ภาพ กินนร และกินรี จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:17:18

ความคิดเห็นที่ 4 2. ความเปลี่ยนแปลงและการเดินทาง นวนิยายแนวแฟนตาซีของตะวันตกหลายๆเรื่อง หรือเกือบทุกเรื่องแม้แต่ในนวนิยายแนววิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็นอีกครึ่งหนึ่งของจินตนิยายก็เป็นแบบนี้เรื่องราวมักจะเริ่มด้วยการเดินทางของตัวเอกที่มีความสามารถ หรือฐานะทางสังคมต้อยต่ำ หรือเป็นคนธรรมดา ที่มีผู้นำทาง หรือผู้ฝึกสอน หรืออาจารย์มาพบเข้า แล้วเห็นบางสิ่งบางอย่างในตัวเขา และออกเดินทางไป จากนั้นจะเริ่มมีตัวละครมากขึ้น บางครั้งตัวละครที่เกิดความขัดแย้งกับตัวละครหลักหรือตัวเอก กลับกลายมาเป็นมิตรก็มี อันที่จริงเราจะฉีกกฏนี้เสียก็ได้แต่ถ้าต้องการเดินตามรอยเท้าของคนที่เคยสำเร็จนำร่องเราไปแล้วก็ควรจะสังเกตความจริงข้อนี้เอาไว้ เพื่อจะวางการพัฒนาของเรื่องให้ถูก ภาพ : หนึ่งก้าวแรกจากบ้าน สู่การเดินทางอันยาวไกลของ แรนด์ อัลทอร์ ในนิยายชุด the Wheel of time จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:19:20

ความคิดเห็นที่ 5 3. ความสำคัญของแผนที่ เราอาจกล่าวได้ว่า ประเพณีของการที่ต้องมีแผนที่ประกอบ นวนิยายแฟนตาซียุคใหม่เรื่องต่างๆอยู่เสมอเป็นคุณูปการ ที่โทลคีนเป็นผู้บุกเบิกแนวทางเอาไว้ โดยนอกเหนือจากความชอบแผนที่โดยส่วนตัวของเขาแล้ว เขายังให้เหตุผลเอาไว้ว่าการที่มีแผนที่ ทำให้เราทราบว่า การเดินทางของคณะตัวละครหลักของเราไปถึงไหนแล้วในแต่ละฉาก โดนเราจะกะระยะได้จากความเร็วในการเดินทางของพวกเขา และแผนที่ยังทำให้เราทราบด้วยว่า แต่ละสถานที่มีความเป็นมาอย่างไร มีผู้คน ภาษา ภูมิอากาศ วัฒนธรรมท้องถิ่น อย่างไร เมื่อเราวางรายละเอียดเรื่องต่างๆเหล่านี้เอาไว้ ความสมจริงของโลกที่เราสร้างขึ้น ก็จะมีมากขึ้นตามไปด้วย แน่นอนว่าการมีแผนที่ ไม่ใช่สูตรสำเร็จเสมอไป แต่แม้เรื่องที่ไม่ได้ให้ความสำคัญหรือรายละเอียดกับแผนที่มากนัก อย่างนาร์เนีย หรือพ่อมดอ๊อซ ยังอุตส่าห์มีแผนที่กับเขาจนได้   อนึ่ง ถ้าแอบมองไปข้างๆ ในนิยายวิทยาศาสตร์ ที่มีความเป็นมาคล้ายพี่น้องกับนิยายแฟนตาซี แผนที่ดาวก็มีความสำคัญเช่นเดียวกัน แผนที่ดาวในดาราจักรจะทำให้เราทราบพิกัดของระบบดาวต่างๆ และคำนวณเวลาในการเดินทางของยานไปถึงระบบดาวที่เราต้องการได้ ถ้าเรายึดถือกฏที่ว่า การเดินทางด้วยความเร็วเหนือแสง กระทำไม่ได้ เป็นต้น แต่จะไม่พูดถึงรายละเอียดในที่นี้.. ภาพ: แผนที่ของดินแดนนาร์เนีย ใน The Chronicles of Narnia จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:25:59

ความคิดเห็นที่ 6 4. ยุคสมัยอดีตที่เคยสงบสุข โทลคีนดูเหมือนเป็นบุคคลมีแนวโน้มที่จะเป็นอาการ Nostalgia กลายๆคือมีมุมมองกับยุคสมัยอดีตที่เคยสงบสุข รุ่งเรือง ในโลกที่ปราศจากการฆ่าฟัน(ผมก็ชอบและยกย่องโทลคีน แต่งานของเขาเป็นเช่นนั้นจริงๆ) ดังนั้นสิ่งเหล่านี้จึงปรากฏในนิยายของเขา ถ้าเราพิจารณาดูประวัติความเป็นมาของอาร์ดาหรือโลกของ ลอร์ด ออฟ เธอะ ริงส์ เราก็จะรู้ได้ว่า ในยุคของสงครามแหวนนั้นเป็นยุคสมัยเสื่อมโทรมที่เรียกได้ว่าเป็นฤดูใบไม้ร่วงของอาร์ดาแล้ว อันที่จริงถ้าลองดูนิยายหรือภาพยนตร์หลายๆเรื่องเราจะสังเกตเห็นความเหมือนกันของการนำเสนอเรื่องราวในแบบเดียวกันนี้เช่นกัน เช่นภาพยนตร์ สตาร์วอร์ส ก็นำเสนอเรื่องเริ่มที่ภาค 4 ในยุคสมัยที่สาธารณรัฐเก่าที่เคยสงบสุขรุ่งเรืองถูกทำลายลงแล้ว และเป็นยุคที่ปกครองโดยจักรพรรดิเผด็จการ เป็นไปได้ว่า การพูดถึงอดีตที่งดงามนั้นช่วยดึงดูดผู้ฟัง อาจเพราะในตัวคนเราทุกคนมักคิดถึงอดีตวันวานที่แสนสวยงาม(และสงบสุข) กว่าวันนี้อยู่เสมอ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:27:04

ความคิดเห็นที่ 7 5. ความขัดแย้งภายในตัวละคร ที่นิยายไทยเราโดยมากมีแนวโน้มจะเฝือ เพราะนักเขียนวัยรุ่น (หรือแม้แต่นักเขียนวัยร่วง) ของเราหลายๆท่านหลายๆคนอาจกำหนดตัวละครไว้แบนราบเกินไป คือ ดีก็ดีเกินไป ชั่วก็ชั่วบริสุทธิ์ ตัวละครแบนๆเช่นนี้มีผลร้าย พอผู้บริโภคเสพนานๆเข้า เลยทำให้มีความสามารถในการตัดสินตัวละครน้อย แม้ในโลกความจริงก็เกิดอาการหลงประมาณว่ามองใครชั่ว คนนั้นก็จะต้องชั่วไปเลย คนดีก็ดีเหลือเกิน ใครก็มาว่าไม่ได้ ดังที่สมัยหนึ่งเราอาจจะได้เห็นข่าวแม่ค้าส้มตำตามตลาดควงสากครกส้มตำไล่นักแสดงเป็นนางร้ายในละครจอแก้ว ออกจากร้านของตัวเองมาแล้ว แบบนี้ไม่ดีแน่ ถ้าอยากให้นิยายมีความลึกซึ้ง ต้องเขียนตัวละครใหม่อาจเริ่มจากตัวละครที่แบนราบก่อน แล้วค่อยๆพัฒนามุมมองบุคลิกของตัวละครนั้นขึ้นไป จากที่ดี ก็อาจมีมุมชั่วร้ายที่ไม่เคยเปิดเผย หรือจุดอ่อนบางอย่าง ส่วนตัวละครที่ชั่วร้าย ก็ให้มีแง่มุมที่น่าสงสาร แอบมีส่วนดีหรือทำดีเฉพาะกับใครคนหนึ่งบ้าง เป็นต้น จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:28:19

ความคิดเห็นที่ 8 6. ความต่อเนื่องของประวัติศาสตร์ ในการทำให้เป็นโลกที่มีความสมจริงควรจะมี Timeline ที่ชัดเจน แม้ไม่เสนอผู้อ่านอย่างละเอียด เพราะจะทำให้น่าเบื่อผู้เขียนควรจะวางเอาไว้ส่วนตัวบ้าง ยกเว้นในนวนิยายก้องโลกบางซีรีส์ที่ภายหลังมีคนเขียนหลายคน Timeline อาจจะมั่วจนกระทั่งจับต้นชนปลายไม่ถูก ภาพ: แม้แต่ตัวละครที่กล้าหาญและรอบรู้ เปี่ยมพลังอย่างแกนดัลฟ์เอง ก็ยังมีความกลัวในจิตใจซ่อนอยู่ ดังจะเห็นได้ในหลายๆฉากในนิยายเรื่อง lotr จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:29:38

ความคิดเห็นที่ 9 7. แนวคิด หรือปรัชญาแฝง ในส่วนนี้น่าจะมีความสำคัญมาก โทลคีนแอบแฝงเรื่องราวของการสร้างโลก และการต่อสู้ระหว่างความดีและความชั่วเอาไว้เหมือนมุมมองของฝรั่งโดยทั่วไป โดยแนวคิดคล้ายๆแบบนี้เริ่มมานานแล้วตั้งแต่เรื่องราวในพระคัมภีร์ไบเบิล ที่พูดถึงการสร้างโลกและการต่อสู้ระหว่างฝ่ายดีและฝ่ายชั่ว และสงครามครั้งสุดท้าย ซึ่งอันที่จริงแล้วก็เป็นแก่นที่ถูกดัดแปลงเอามานำเสนอในนาร์เนียเช่นกัน ส่วนการสร้างโลกแฟนตาซีตะวันออกในอุดมคตินั้น เราต้องมองว่าตะวันออกเราเอง มีแนวคิดอะไรที่เราเอามาใช้ได้บ้าง เป็นต้นว่าการนับถือในพลังธรรมชาติ หรือวิญญาณธรรมชาติ ซึ่งตะวันออกหลายๆชาติมีคล้ายกันโดยเราอาจเห็นชาวญี่ปุ่นนับถือ คามิ(Kami) ต่างๆ คนไทยมีศาลเจ้า หรือศาลพระภูมิทำหน้าที่ปกปักรักษาให้ความร่มเย็นแก่มนุษย์ มีการมองว่าบุคคลธรรมดาที่ "สำเร็จ" วิชาต่างๆ อาจเหาะเหินเดินอากาศได้ หรือมีอิทฤทธิ์เหนือคนธรรมดา คนจีนมีการมองว่า บุคคลสำคัญที่ตายไปอาจกลายเป็นเทพ หรือนักพรตอาจสำเร็จเป็นเซียนได้ เป็นต้น คนเอเซียให้ความสำคัญกับการอยู่ร่วมกับธรรมชาติ เมื่อสมดุลนี้ถูกทำลาย ก็จะเกิดภับพิบัติต่างๆ จากความโกรธแค้นของเทพเจ้าซึ่งแนวคิดนี้เราอาจจับมาเน้นให้มาก ในนิยายแฟนตาซีที่เราเขียน ซึ่งฝรั่งเองก็มี แต่ไม่เน้นเท่ากับการต่อสู้หรือมหาสงครามระหว่างฝ่ายขาว และฝ่ายดำ ภาพ: ประตูของวัดชินโต การที่มีประตูเช่นนี้ ณ สถานที่ใด ถือว่าจุดนั้นมีพลังธรรมชาติ หรือพลังทางวิญญาณแรง หรือเป็นเส้นทางโคจรของปราณแห่งแผ่นดิน ตามคติความเชื่อของคนญี่ปุ่น จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:31:59

ความคิดเห็นที่ 10 นอกจากนี้ ในนิยายแฟนตาซีหลายเรื่องของฝรั่ง ช่วยไม่ได้ที่จะมีมุมมองของบางประเทศฝ่ายผู้ร้าย หรือบางชนเผ่า ที่มีอารยธรรมต่ำกว่า ซึ่งมีลักษณะของประเทศแถบตะวันออกกลาง หรือเอเชียตะวันออกไกล ซึ่งใน Belgariod ของ David Edding ก็ให้คนที่มีลักษณะของคนเอเซียตกอยู่ใต้การปกครองของเทพฝ่ายมืดมานาน จนกลายเป็นอาณาจักรต่างๆของฝ่ายผู้ร้ายไป จนภายหลังเขาจึงเขียนให้มีแนวโน้มที่จะดีขึ้นบ้างเมื่อเทพฝ่ายดีมาจุติบนดินแดนของชาวตะวันตก เพื่อนำความดีกลับไปปกครองดินแดนตะวันออก และโค่นเทพฝ่ายไม่ดีลงเสีย ภาพ: Mumak of Harad ที่โทลคีนวางเอาไว้ให้เป็นพาหนะของฝ่ายไม่ดีที่เดินทางมาจากตะวันออก ในเรื่องลอร์ด ออฟ เธอะ ริงส์ ก็คือช้างศึกอินเดียนั่นเอง ซึ่งทางเราเป็นฮีโร่ในสงครามหลายๆครั้ง ถ้าเราจับมาเขียน เราควรเขียนให้เป็นฝ่ายดีบ้าง จะได้ยุติธรรม จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:33:36

ความคิดเห็นที่ 11 ดังนั้นเพื่อให้เกิดความยุติธรรมในบรรณพิภพ ข้อเสนอแนะส่วนตัวจึงควรเป็นในรูปแบบของอารยธรรมที่ผองชนต่างสงบสุข อยู่กับธรรมชาติ เกิดจากความสว่าง และความดี เนื่องจากอยู่ทางตะวันออก และวันหนึ่งมีกองเรือของผู้คนชั่วร้ายป่าเถื่อนจากตะวันตก ซึ่งมีความก้าวร้าวบุกเข้ามารุกราน เนื่องจากได้รับบัญชาจากเทพทมิฬที่มีความชั่วร้ายในดินแดนที่พลังของแสงสว่างมีน้อย ส่งไปไม่ถึง และมีกลางคืนยาวนานกว่ากลางวัน พล็อตเช่นนี้ก็น่าสนใจ ลองวิเคราะห์มาส่วนหนึ่ง เผื่อเป็นข้อสังเกตสำหรับใครที่ชอบเขียนเช่นกัน อ่านแล้วมาเริ่มเขียนนวนิยายแฟนตาซีตะวันออกที่มีคุณภาพอย่างจริงจัง เพื่อแปลเป็นภาษาอังกฤษ ส่งสำนักพิมพ์นอกกันเถอะครับ ขอเอาใจช่วยตัวเอง และคนชอบเขียนทุกๆคนที่ผ่านมาอ่าน ขอบคุณครับ ดิจิตอล-เดี้ยง!!! เชียงใหม่ 2554 จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:35:06

ความคิดเห็นที่ 12 ปล. เข้ามาอ่านแล้ว ฟังเพลงนี้ไปด้วย ได้อรรถรสดีครับ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:42:56

ความคิดเห็นที่ 13 ...เข้ามาดม ตำนานของเรามันทำเป็นหนังสนุกๆได้ไม่ยาก ขาดอย่างเดียวแค่ต้องจับกระทรวงวัฒนธรรม (ไดโนเสาร์) ไปกุดหัวก่อน ไอ้น้องชายกระผมมันเคยกล่าวไว้ว่า จะจัมปงหรือเทมปุระย่อมเป็นอาหารไทยเพราะคนไทยทำ ซึ่งก็ล้อเลียนลักษณะของญี่ปุ่นที่นำวัฒนธรรมอื่นมาทำเป็น Japanized การจำกัดตำนานในสภาพ Sterile คือตัวทำให้จินตนาการเหี่ยวเฉาตาย และเป็นสิ่งที่กระทรวงไดโนเสาร์คอยกีดกันตัดยอดต้นความคิดสร้างสรรค์ตลอดเวลา จากคุณ : Darth Prin เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 21:13:31

ความคิดเห็นที่ 14 -วรรณคดีไทย มีแต่เรื่องแย่งผู้หญิงเป็นเมนหลักเกือบทุกเรื่องเลยอ่ะ ..จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ก้าวหน้าไปไกลกว่าเยอะเลย ..ของจีน เห็นได้ชัดสุด จากนิยายกำลังภายในนะ จากคุณ : ด้วงแว่น เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 22:23:42

ความคิดเห็นที่ 15 ว่าเฉพาะเกี่ยวกับการสร้าง world นะครับ ประเด็นสำคัญของภาพของโลกนั้นคือต้องมีความหลากหลายที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กัน  โดยเฉพาะอย่างยิ่งความหลากหลายทางวัฒนธรรม ในเคสของ LotR แม้ว่าตีมหลักๆจะมีกลิ่นอายของวัฒนธรรมเคลท์อยู่สูง แต่สำหรับวัฒนธรรมเคลท์เอง ก็ไม่ใช่สังคมเดี่ยวหรือวัฒนธรรมเดี่ยว หากแต่เคลท์มีลักษณะเป็นกลุ่มวัฒนธรรม(เคยได้ยินมาจากไหนสักที่) ซึ่งนั่นทำให้ LotR ไม่ได้เป็นเพียงโลกในเชิงอุปมาอุปไมยของชนชาติใดหนึ่งๆ หากแต่เป็นโลก(หรือที่จริงคือจักรวาลทัศน์)ของชาวยุโรปตะวันตก to be continue จากคุณ : Wiz เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 22:25:50

ความคิดเห็นที่ 16 ต่อครับ ในกรณีของ world แบบเอเชีย สิ่งที่น่าจะโฟกัสคือลักษณะเฉพาะร่วมและรายละเอียดปลีกย่อยที่แตกต่างของภูมิภาค ประเด็นนี้คือสิ่งที่ท่านสุนทรภู่ประสบความสำเร็จในพระอภัยมณี เพราะ world ในพระอภัยมณีไม่ได้สร้างขึ้นมาบนความเป็นไทยแบบแคบๆ หากแต่เป็น world ที่ความเป็นไทยตั้งอยู่ร่วมกับจินตภาพของวัฒนธรรมและชนชาติอื่นๆด้วยอย่างหลากหลาย รออภิปรายต่อความเห็นต่อๆไปครับ จากคุณ : Wiz เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 22:30:15

ความคิดเห็นที่ 17 ที่จริงผมก็เคยพยายาม(และยังมีความหวัง) ว่าจะเขียนนิยายแฟนตาซีที่มีเวิลด์แบบตะวันออกอยู่เหมือนกันครับ แต่ตีมและกลิ่นอายผมคิดว่ามันต้องมีความแปลกใหม่บนพื้นฐานที่ใกล้ตัว สำหรับผมแล้ว ผมตั้งใจจะสร้างเวิลด์ที่มีบรรยากาศของเอเชียอาคเนย์ในช่วงยุคสัมฤทธิ์ครับ(ช่วงประมาณวัฒนธรรมดอนซอน) เป็นช่วงที่พื้นที่แถบอินโดจีนกำลังเริ่มเกิดอาณาจักรรุ่นแรกๆขึ้น รวมทั้งมีอิทธิพลของอินเดียและจีนที่เข้ามาในภูมิภาคและมีหลักฐานถึงการติดต่อกับภูมิภาคอื่นๆเช่นตะวันออกกลางและยุโรป และคาดว่าคนไทน่าจะเริ่มอพยพเข้ามาในพื้นที่นี้ในช่วงนั้นด้วยครับ จากคุณ : Wiz เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 22:45:24