 |
ไดฯอินดี้คัมแบ็ค 
http://stephanpastis.wordpress.com/2011/05/16/losing-hope/
สิ้นหวังแล้ว
16 พฤษภาคม 2011
ผมแบ่งแยกมนุษยชาติออกเป็นพวกที่ผมจะชอบกับพวกที่ผมจะไม่ชอบ
และผมก็มีวิธีที่ตายตัวในการคาดคะเนเรื่องนั้น
ผมไม่ชอบใครก็ตามที่ชื่อสามารถใช้เป็นคำกริยาได้
บ็อบ (ผงกหัว) ชัค (โยน) ดรูว์ (วาด) แกรนท์ (มอบ) แพท (ลูบ) ร็อบ (ปล้น) ซู (ฟ้องร้อง) เหวด (เดินลุย)
พวกแย่ๆ ทั้งนั้น
และมันไม่จำเป็นต้องสะกดแบบเดียวกับคำกริยาด้วย แค่ออกเสียงเหมือนกันก็พอแล้ว
รู้ไว้ซะนะ ฟิล (เติม), แมรี่ (แต่งงาน) และ แบร์รี่ (แทบจะไม่)
ต่างกันโดยสิ้นเชิงกับพวกที่ชื่อเป็นคำนาม คุณสามารถไว้ใจเหล่านามชนได้อย่างแน่นอน
จอห์น (สุขา) จอย (ความยินดี) และ อีฟส์ (ยามเย็น) นั้นยอดเยี่ยมเสมอ
แล้วยังมีพวกพิเศษที่อีกนิดเดียวก็จะได้เป็นนามแล้ว หรือจะให้ดี น่าจะเรียกว่า ลามกนาม
อย่าง ดิโด้ (ดิล*ปี๊บ*)
รับรองว่าคุณต้องรักดิโด้
แต่ที่คุณต้องหนีให้ห่างคือพวกที่เป็นได้ทั้งนามและกริยา
อย่าง บิล (ใบเสร็จ/การแจ้ง) หรือมาร์ค (เครื่องหมาย/ทำเครื่องหมาย) หรือโฮป (ความหวัง/หวัง) หรือโรส (กุหลาบ/ลุกขึ้น)
สำหรับผม พวกนี้เป็นพวกลับๆ ล่อๆ พยายามจะเป็นให้ได้ทุกอย่างสำหรับทุกคน
เพราะงั้นถ้าคุณเจอไอ้พวกนี้เข้ามาหาล่ะก็ ข้ามถนนหนีไปซะ
ผมรู้ว่าทั้งหมดนี่มันตรงข้ามกับภาษิตเก๋ากึ๊กส์ "นามนั้นสำคัญไฉน?" ของวิลเลียม เชคสเปียร์
แต่เขาจะไปรู้อะไรล่ะ?
เขามันก็แค่ บิล
สิ้นหวังแล้ว... สิ้นหวังกับนักเขียนการ์ตูนที่เอามุกเล่นคำมาใช้ถึงในบล็อกแล้ว
แต่ชื่อเล่นเค้าเป็นคำนามแหละ งี้สเตฟก็ชอบเค้าดิ เย้~
ปล. ถ้ามาอยู่เมืองไทย เฮียแกคงโหวตโน เพราะไม่เอาทั้ง Mark และ Poo
ลป. Barely นี่มันเป็น adverb นี่นา (แต่ bare เฉยๆ เป็น verb)
แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 54 12:37:19
| จากคุณ |
:
YOROZUYA 
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันวิสาขบูชา 54 12:27:15
|
|
|
|
|
Pearls Before Swine บ้านต้นไม้{แตกประเด็นจาก A10565342}
